Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Fisher

Sort By:

Limit search:

Praktyki terapeutyczne jako kapitalistyczne techniki siebie. Psychologizacja jako prywatyzacja problemów psychicznych

100%

Rydlewski M.

Dyskurs & Dialog

2020

vol. II

issue 2 (4)

121-142

In my article, I would like to present a few examples, both in the field of professional psychology and popular psychology, showing the desocialization (disocializing) and depoliticizing (depoliticizing) dimension of these practices carried out by individual people who, thanks to appropriate tools (this word is very fashionable in popular therapeutic practices), they give the possibility or hope for this possibility, to „improve oneself”, to create a „better version of oneself”, as the popular advertising slogan says.

W swoim artykule chciałbym pokazać kilka przykładów, zarówno z obszaru psychologii profesjonalnej, jak i psychologii popularnej, pokazujących desocjalizacyjny (odspołeczniający) i depolityzacyjny (odpolityczniający) wymiar tych praktyk realizowanych przez poszczególne osoby, które dzięki odpowiednim narzędziom (to słowo bardzo modne w popularnych praktykach terapeutycznych), dają możliwość, czy nadzieję na tę możliwość, „ulepszenia siebie”, tworzenia „lepszej wersji siebie”, jak mówi popularne hasło reklamowe.

Epistemologiczna i polityczna ideologiczność psychiatrii w obliczu epidemii chorób psychicznych

100%

Żółtowski M., Mika B.

Stan Rzeczy

2022

issue 1(22) Powrót metafizyki

219-244

Sytuacja faktycznego kryzysu zdrowia psychicznego lub jedynie dyskursywnego alarmowania o takim kryzysie stawia badaczy przed okazją do odsłonięcia ideologiczności psychiatrii. W niniejszym opracowaniu oparliśmy się na koncepcji ideologii Terry’ego Eagletona oraz bogatym dorobku marksowskiej refleksji społecznej. Rozumiemy więc ideologię jako minimum refleksyjności wpisane w ludzkie praktyki, nadające im sens społeczny. Ideologia nie tylko wytwarza bowiem kategorie i schematy poznawcze (epistemologię), ale także reprodukuje społeczne stosunki władzy. Tym samym krytyka ideologii oznacza wskazanie na iluzogenność samych stosunków społecznych, których konkretny kształt współistnieje z określoną wizją tychże stosunków. Artykuł udowadnia, że opisując „ludzkie cierpienie”, psychiatra wikła się w system aksjonormatywny danego społeczeństwa, pozostając na przecięciu pól dyskursywnych i będąc zawsze nauką interpretatywną, opisową i idiograficzną. Zarówno psychiatrzy, jak i badacze społeczni wskazują, że współczesna doktryna psychiatryczna nie jest monolitem, a wynikiem sporów i dyskusji w samej dyscyplinie, a także zmian wewnątrz samego społeczeństwa. Przyjmuje ona charakter uniwersalizujący, racjonalizujący, uwspólniający, naturalizujący i legimityzujący, wypełniając tym samym wszystkie cechy dystynktywne ideologii w założeniu Eagletona. Dokonana w tekście demaskacja ideologicznego charakteru psychiatrii daje naszym zdaniem możliwość obnażenia rzeczywistych stosunków społecznych, czyniąc z psychiatrii papierek lakmusowy współczesnego społeczeństwa kapitalistycznego. Pozwala również na analizę bardziej zniuansowaną niż w dotychczasowych, popularnych ujęciach (jak prace Marka Fishera czy Byung-Chula Hana) oraz wrażliwą na cechy samej psychiatrii i jej roli społecznej.

A real mental-health crisis – or a mere discursive alert in regard to a crisis – presents researchers with an opportunity to reveal the ideological nature of psychiatry. This paper is based on the concepts of Terry Eagleton and the rich achievements of Marx’s social thought. We understand ideologies as the minimum reflectivity inscribed in human practices and giving them social meaning. Ideology not only produces cognitive categories and epistemology but also reproduces social power relations. Thus, criticism of an ideology is an indication of the illusory nature of social relations themselves. The article indicates that in describing “human suffering,” a psychiatrist becomes entangled in the given society’s axionormative system, at the intersection of discursive fields, with psychiatry always being an interpretative, descriptive, and idiographic science. Both psychiatrists and social researchers indicate that modern psychiatric doctrine is not a homogeneous monolith but the result of disputes and discussions within the discipline itself, as well as of changes within society. Psychiatry is universalising, rationalising, communicating, naturalising, and limiting, and thus it has the distinctive features of ideology in the definition Eagleton proposes. The paper exposes the ideological character of psychiatry; this ideological character arises from real social relations, and makes psychiatry the litmus test of contemporary capitalist society. Our approach also allows for a more nuanced view than in previous popular concepts (that is, Fisher’s or Byung-Chul Han’s) and is sensitive to the features of psychiatry itself, with an analysis of its social role.

Refine search results

1 Dyskurs & Dialog

1 Stan Rzeczy

1 Mika B.

1 Rydlewski M.

1 Żółtowski M.

1 2022

1 2020

Search results

Praktyki terapeutyczne jako kapitalistyczne techniki siebie. Psychologizacja jako prywatyzacja problemów psychicznych

Epistemologiczna i polityczna ideologiczność psychiatrii w obliczu epidemii chorób psychicznych