Search results

1

Novacene: The coming age of hyperintelligence-James Lovelock’s vision of posthumanism

100%

Krzanowski R.

Zagadnienia Filozoficzne w Nauce

|

2021

|

issue 71

191-201

EN

James Lovelock, who is famous for the Gaia hypothesis, has written a new book called Novacene: The Coming Age of Hyperintelligence. It is an extended argument about an impending new epoch on Earth called Novacene in which biological life as we know it will evolve into lifeforms based on cyber technology (i.e., cyborgs) built from non-biological materials. Novacene may be seen as a development of the ideas presented in Lovelock’s earlier book A Rough Guide to The Future. In Novacene, the Earth will be populated by cyborgs, which are self-replicating and self-improving mechanical systems that will eventually dominate and rule the Earth. These cyborgs will possess intelligence and knowledge beyond our understanding.

2

BLCKBX GAIA oder zur doppelten Grenze des Gaia-Planeten

71%

Raddatz F.-M.

Wortfolge. Szyk Słów

|

2023

|

vol. 7

1-21

PL

Dzieło antropocenu sytuuje się na styku sztuki i nauki, ponieważ sam antropocen jest konstrukcją naukową. Jako że antropocen opiera się na efektach rozwoju technologicznego, które w żadnym wypadku nie są zamierzone, nie można go powstrzymać za pomocą imperatywów etycznych. Jest on raczej wynikiem epistemologii, która nie uznaje aktantów za przedmioty. Dlatego Bruno Latour domaga się estetyki propagującej efekty sprzężenia zwrotnego. Taka epistemologicznie skoncentrowana sztuka powinna ograniczyć się do multiplikowania tego, co możliwe, i zrezygnować ze swojej autonomii. Doktrynie tej zaprzecza sam Latour, jako że zespół aktantów, wespół z ciałem niebieskim Gaja zamieszkiwanym przez życie w Strefach Krytycznych, jest zjawiskiem nieznanym i słabo zbadanym naukowo. Granica niewiedzy przebiega zatem przez sztukę ekologiczną, która znajduje się w samym środku ruchu transformacyjnego.

EN

The Anthropocene artwork is situated at the art/science interface because the Anthropocene is itself a scientific construction. Since the Anthropocene is based on effects of technological development that are by no means intentional, it cannot be contained by ethical imperatives. Rather, it is the result of an epistemology that fails to recognize actants as objects. Therefore, Bruno Latour calls for an aesthetics that propagates feedback effects. Such an epistemically centered art should limit itself to the multiplication of the possible and give up its autonomy. This doctrine is contradicted by Latour himself, insofar as the ensemble of actants, together with the celestial body Gaia populated by life in the Critical Zones, is an unknown and hardly scientifically penetrated phenomenon. Thus, a border of non-knowledge runs through ecological art, which is located in the middle of a transformation movement.

DE

Das Anthropozän-Kunstwerk ist an der Schnittstelle von Kunst und Wissenschaft angesiedelt, weil das Anthropozän selbst eine wissenschaftliche Konstruktion ist. Da das Anthropozän auf Auswirkungen der technologischen Entwicklung beruht, die keineswegs beabsichtigt sind, kann es nicht durch ethische Imperative eingedämmt werden. Vielmehr ist es das Ergebnis einer Erkenntnistheorie, die die Aktanten als Objekte verkennt. Daher fordert Bruno Latour eine Ästhetik, die Rückkopplungseffekte propagiert. Eine solche erkenntnistheoretisch zentrierte Kunst sollte sich auf die Multiplikation des Möglichen beschränken und ihre Autonomie aufgeben. Dieser Doktrin widerspricht Latour selbst, insofern das Ensemble der Aktanten zusammen mit dem vom Leben in den Kritischen Zonen bevölkerten Himmelskörper Gaia ein unbekanntes und wissenschaftlich kaum erforschtes Phänomen ist. So zieht sich eine Grenze des Nichtwissens durch die ökologische Kunst, die sich inmitten einer Transformnationsbewegung befindet.

3

Dźwignie wyobraźni epoki antropocenu: gaizm

63%

Wężowicz-Ziółkowska D.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2023

|

vol. 11

20-31

EN

The Gaia hypothesis, formulated in the 1970s and considered heresy by biologists at the time, is proving to have tremendous proliferative capacity. Because of growing awareness of the impact human beings have on the well‑being of our planet, Lovelock’s concept has returned in hundreds of Anthropocene terra- and geocentric narratives. The article outlines the evolution of this idea from its emergence to the present day, pointing out its current iterations (Gaia 2.0, ecosexuality). It also proves that, as one of the most important theories organizing the modern imagination, this hypothesis has become the basis of a certain variety of Anthropocene language, referred to here as Gaism. The article presents the Gaian thought from the most prominent representatives of posthumanism, Bruno Latour and John Gray. It also analyzes and interprets the assumptions of a provocative queer activist movement, developed from the ideas of ecosexuality and united around the slogan “The Earth is our lover.”

PL

Sformułowana w latach 70. XX w. hipoteza Gai, uznana wtedy przez biologów za herezję, okazuje się mieć olbrzymią zdolność proliferacji. Dowodzą tego szczególnie ostatnie lata, w których za sprawą wiedzy na temat wpływu człowieka na dobrostan naszej planety koncepcja Lovelocka powróciła w setkach antropocenicznych terra‑ i geocentrycznych narracji. W artykule przedstawiono ewolucję tej idei od momentu jej pojawienia się aż po dziś, wskazując na aktualne jej radiacje (Gaja 2.0, ekoseksualizm) i dowodząc równocześnie, iż jako jeden z ważniejszych atraktorów organizujących współczesną wyobraźnię, hipoteza ta stała się podstawą pewnej odmiany języka antropocenu, określanego tu mianem gaizmu. Prezentacji gajańskiej myśli najwybitniejszych przedstawicieli posthumanizmu – Bruno Latoura, Johna Graya – towarzyszy w tekście analiza i interpretacja założeń prowokatorskiego, queerowego ruchu aktywistycznego spod znaku ekoseksualizmu, budowanego wokół hasła „The Earth is our lover”.

4

O własnej twórczości kompozytorskiej o tematyce pasyjnej. Inspiracje, teksty, technika kompozytorska, język muzyczny

54%

ŁUKASZEWSKI M.

Edukacja Muzyczna

|

2019

|

issue 14

313–372

EN

This article is devoted to my own Lenten choral and organ music. At first, I introduce my motives for undertaking creative activity, which include, among others, the atmosphere of my family house (my father, Wojciech Łukaszewski, was a composer). My inspiration to take up choral music was a ten-year collaboration with the choir of the Academy of Catholic Theology (currently Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw) under the management of the Reverend Kazimierz Szymonik. In the latter part of the article, I introduce my choral works, list the titles and then focus strictly on Passion and Paschal music. I present the circumstances in which those pieces were created, the details of their first performances and recordings, the texts they used and, furthermore, analyze them, paying attention to the most distinctive features of my composing technique and style.

PL

Artykuł jest poświęcony własnej muzyce chóralnej i organowej o tematyce wielkopostnej. Na początku przybliżam motywy podjęcia przeze mnie działalności twórczej, na co m.in. miała wpływ atmosfera domu rodzinnego (ojciec, Wojciech Łukaszewski, był kompozytorem). Inspiracją do podjęcia muzyki chóralnej była natomiast dziesięcioletnia współpraca z chórem Akademii Teologii Katolickiej (obecnie UKSW) w Warszawie pod dyrekcją ks. Kazimierza Szymonika. W dalszej części artykułu przybliżam twórczość chóralną, wymieniam tytuły utworów, a następnie koncentruję się na utworach już stricte o tematyce pasyjnej i paschalnej. Przybliżam okoliczności ich powstania, informacje o prawykonaniach, nagraniach, wykorzystanych tekstach, a następnie przeprowadzam krótkie analizy, zwracając uwagę na najbardziej charakterystyczne cechy mojej techniki kompozytorskiej i stylistyki.

5

Ecosophy and the New Age movement in the transmodern society

51%

Gábrišová R.

Studia Philosophiae Christianae

|

2014

|

vol. 50

|

issue 3

145-157

PL

The main aim of this paper is to present the phenomenon of religiosity in transmodern society. The concept of transmodernity has recently come to be used in the works of the German philosopher Jürgen Habermas, the Russian philologist Mikhail Epstein and the Belgian philosopher and theologian Marc Luyckx Ghisi. The main elements of the transmodern vision of the world are identical to the propositions of the social and religious phenomenon of New Age and its ideology.

6

Meso-Metaphysics and Paradigmatic Environmental Anti-Modernism: Bruno Latour’s Down to Earth and the Rejection, and Embrace, of Metaphysical Necessity

51%

Morgan J.

Studia Gilsoniana

|

2020

|

vol. 9

|

issue 3

507-520

EN

Bruno Latour’s latest book, Down to Earth, argues that the Earth itself must “ground” philosophical modernity and provide a “ground” for thinking about globalism and the problems of the globalist agenda. In this review I find the use of the Earth, and of various other stand-ins for metaphysical principles, to be a kind of “meso-metaphysics,” a metaphysics which denies transcendence but all the same makes use of transcendence and operational otherness when needful for a given ideology, such as the radical environmentalism espoused by Bruno Latour. I see this as ultimately a rejection of both metaphysics and of the possibility of science and philosophy, as the conflation of the physical ground with a philosophical ground dooms meso-metaphysics to incoherence.

Refine search results

1 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

1 Edukacja Muzyczna

1 Studia Gilsoniana

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Wortfolge. Szyk Słów

1 Zagadnienia Filozoficzne w Nauce

1 Gábrišová R.

1 Krzanowski R.

1 Morgan J.

1 Raddatz F.-M.

1 Wężowicz-Ziółkowska D.

1 ŁUKASZEWSKI M.

2 2023

1 2021

1 2020