Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  HBV
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i C na funkcjonowanie i samopoczucie pacjenta

100%
Stelmaszczyk I., Mastalerz-Migas A.
Family Medicine & Primary Care Review
|
2013
|
issue 2
170-172
2
Publication available in full text mode
Content available

Postawy personelu medycznego wobec osób zakażonych HBV, HCV lub HIV pracujących w oddziałach zabiegowych oraz badania serologiczne pracowników

71%
Gańczak M., Szych Z., Szczeniowski A., Dmytrzyk-Danilów G.
Medycyna Pracy
|
2013
|
vol. 64
|
issue 5
639-647
EN
Background: Issues regarding the transmission of blood-borne viruses from infected medical personnel to patients are controversial to both parties. The aim of this study was to evaluate the attitudes towards disclosure of HBV/HCV/HIV-infected surgeons and the possibility of being forced to give up surgical procedures, as well as to assess the prevalence of anti-HBc total, HBsAg, anti-HCV and anti-HIV in surgical staff. Material and Methods: Using an anonymous questionnaire a cross-sectional sero-survey was conducted among surgeons and nurses of surgical wards in 16 randomly selected hospitals, Western Pomerania, Poland, from January to June 2009. Serum samples were tested for anti-HBc, HBsAg, anti-HCV and anti-HIV by ELISA tests. Results: In the group of 427 participants (232 nurses, 65 doctors; a median age: 42 years), anti-HBc was found in 16.6%, HBsAg in 0.7%, anti-HCV in 1.4% and anti-HIV in 0%. The risk of a single exposure to HBV was correctly defined by 26.5% of participants, to HCV by 19.7%, to HIV by 18.7%. 16.2% participants stated that infected surgeons should disclose their HBV, HCV, or HIV serostatus, 39.8% and 42.6% that those HBV/HCV-infected and HIV-infected, respectively, should discontinue practicing surgery. Participants who correctly assessed the risk of contracting HIV/HBV/HCV after a single exposure were significantly (p = 0.0001; p = 0.03; p = 0.01, respectively) less likely to favor infected staff being forced to discontinue surgical procedures. Conclusions: A fraction of surgical staff showed detectable markers of HBV/HCV infection, they may be a source of infection for operated patients. Surgical staff's knowledge about occupational blood exposure risk was not satisfactory, which might have influenced the restrictive attitudes to force those infected with HBV/HCV/HIV to give up surgical procedures and a willingness to disclose their serological status. Med Pr 2013;64(5):639–647
PL
Wprowadzenie: Zagadnienia dotyczące krwiopochodnych zakażeń pacjentów przez personel medyczny budzą kontrowersje. Celem badania była ocena postaw wobec ujawniania operowanym pacjentom informacji o zakażeniu HBV/HCV/HIV pracowników i odsuwania tych pracowników od wykonywania zabiegów operacyjnych oraz ocena występowania anty-HBc total, HBsAg, anty-HCV, anty-HIV u personelu zabiegowego. Materiał i metody: W okresie od stycznia do września 2009 wśród personelu zabiegowego 16 wylosowanych szpitali województwa zachodniopomorskiego przeprowadzono badanie epidemiologiczne przekrojowe z użyciem anonimowej ankiety. Do wykrywania anty-HBc, HBsAg, anty-HCV i anty-HIV zostały wykorzystane testy ELISA. Wyniki: W badaniu uczestniczyły 362 pielęgniarki i 65 lekarzy (mediana wieku: 42 lata). Częstość występowania anty-HBc wynosiła 16,6%, HBsAg - 0,7%, anty-HCV - 1,4%, a anty-HIV - 0%. Prawidłowych odpowiedzi odnośnie do ryzyka zakażenia po ekspozycji na HIV udzieliło 18,7% respondentów, na HBV - 26,5%, a na HCV - 19,7%. Co szósty ankietowany (16,2%) uważał, że personel zabiegowy zakażony HBV, HCV lub HIV powinien ujawniać swój status serologiczny, a zdania, że zakażone osoby powinny zostać odsunięte od wykonywania zabiegów operacyjnych było 39,8% w odniesieniu do pracowników zakażonych HBV lub HCV oraz 42,6% w odniesieniu do zakażonych HIV. Badani poprawnie szacujący ryzyko zawodowego zakażenia istotnie rzadziej optowali za odsunięciem pracowników zakażonych HIV, HBV, HCV od wykonywania zabiegów operacyjnych (dla HIV - p = 0,0001; dla HBV - p = 0,03; dla HCV - p = 0,01). Wnioski: U części personelu zabiegowego stwierdza się obecność markerów zakażenia HBV/HCV i osoby takie mogą być źródłem zakażenia dla pacjentów. Wiedza personelu zabiegowego na temat ryzyka ekspozycji na patogeny krwiopochodne nie jest satysfakcjonująca, co może przekładać się na restrykcyjne postawy dotyczące odsunięcia zakażonych HBV, HCV lub HIV od wykonywania zabiegów operacyjnych i ujawniania ich statusu serologicznego pacjentom. Med. Pr. 2013;64(5):639–647
3
Publication available in full text mode
Content available

Wiek i staż zawodowy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C

71%
Parszuto J., Jaremin B., Zagożdżon P., Bardoń A., Obuchowska A.
Medycyna Pracy
|
2013
|
vol. 64
|
issue 1
19-28
EN
Background: In this paper we present the study of the incidence of hepatitis B and C among health care workers in the Pomorskie voivodeship in the years 1999-2009. The aim of the study was to analyze the relationship between the certified occupational HCV and HBV infections and the age and duration of employment of infected health care workers. Material and Methods: To analyze the epidemiological situation of occupational hepatitis among health care workers in the Pomorskie voivodeship, the data from 338 occupational disease certificates were obtained. Results: Of the 338 certified cases of occupational viral hepatitis during this period 222 (65.7%) cases were diagnosed with hepatitis B, and 116 (34.3%) with hepatitis C. The total number of health care workers included 301 (89%) women, and 37 (11%) men. The majority of occupational hepatitis cases occurred in the following age groups 45-49, 40-44, 50-54 and 35-39 years. The mean age for the whole population was 46.20 years. The average duration of employment was 18.34 years, and it was lower for women than for men by 1.71 years (18.15 vs. 19.86). The cases of hepatitis mostly occurred during the periods of 15-19, 20-24 and 25-29 years of employment (50% of cases). Conclusions: These data suggest that the employees used to postpone the procedure of occupational disease certification. Short work experience confirms a higher risk of infection among employees of analytical laboratories and dental offices. The relationship between a higher risk of infection in workers and a shorter duration of employment (little work experience) was evidenced. Med Pr 2013;64(1):19–28
PL
Wstęp: W artykule poruszony został problem zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B i C wśród pracowników ochrony zdrowia w latach 1999-2009 w województwie pomorskim. Celem pracy była analiza wieku i długości stażu zawodowego pracowników ochrony zdrowia w województwie pomorskim z potwierdzonym zawodowym zakażeniem wirusami HBV i HCV. Materiał i metody: W celu analizy wieku i stażu pracy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym WZW w województwie pomorskim zgromadzono dane z 338 kart stwierdzenia choroby zawodowej. Wyniki: Na 338 stwierdzeń przypadków zawodowego wirusowego zapalenia wątroby w omawianym okresie 222 przypadki (65,7%) dotyczyły WZW B, a 116 (34,3%) - WZW C. Aż 301 przypadków (89%) zachorowań dotyczyło kobiet, a 37 (11%) - mężczyzn. Najwięcej przypadków zawodowego WZW ogółem występowało w grupach wiekowych 45-49 lat, 40-44 lata, 50-54 lata i 35-39 lat (średnia wieku dla całej populacji: 46,2 lat). Średni staż pracy dla całej badanej populacji wynosił 18,34 lat, średnia dla kobiet była mniejsza od średniej dla mężczyzn o 1,71 roku i wynosiła odpowiednio 18,15 vs 19,86. Najwięcej przypadków WZW wystąpiło u osób o stażu pracy: 15-19 lat, 20-24 lata i 25-29 lat (łącznie 50% przypadków). Wnioski: Uzyskane dane wskazują na odsuwanie w czasie rozpoczęcia procedury stwierdzenia choroby zawodowej przez pracowników. Krótki staż pracy potwierdza wyższe ryzyko infekcji wśród pracowników laboratoriów analitycznych i gabinetów stomatologicznych. Wykazano wyższe ryzyko zakażenia u osób z krótkim stażem pracy (o małym doświadczeniu zawodowym). Med. Pr. 2013;64(1):19–28
4
Publication available in full text mode
Content available

Analiza ekspozycji zawodowej pracowników medycznych w latach 1998–2013 na patogeny przenoszone drogą krwi na przykładzie szpitala o profilu zabiegowym

71%
Szczypta A., Różańska A., Bulanda M.
Medycyna Pracy
|
2014
|
vol. 65
|
issue 6
723-732
EN
Background: To analyze occupational exposures to blood-borne pathogens among workers of a 130-bed hospital of surgical profile in the Małopolska province. Material and Methods: All cases of occupational exposure recorded in the hospital in the years 1998–2013 were analyzed, taking into account exposure rates (no. of incidents / no. of exposed workers ×100%) and the frequency, circumstances, professional groups, hospital staff, the place of rendered services and type of exposure. Results: Average rates of exposure for all workers, regardless of the wards, ranged in different years from 4.3% (2006) to 12.6% (2013), and the average value in the whole period was 7.3% (±2.39). The majority of exposure cases were reported among nurses – 67.8%, followed by physicians – 29.7%, the lowest number of cases was found among other employees – 1.5%. The proportion of injuries in the years 1998–2013 did not show a significant decreasing trend (p = 0.356). Among physicians there was a significant trend of an exponential character (p = 0.002). Among other workers no significant change was observed in the period under consideration. Over the analyzed period the distribution of exposure showed a downward trend for nurses (p = 0.001) and upward trend for physicians (p < 0.001). There was a significant downward trend in the percentage of needle-sticks, and an upward trend in exposures during surgery. Conclusions: The reported trends were linked with the recent introduction of safe equipment and the increased number of surgeons’ reports on exposure incidents. Due to differences between health care units there is a necessity to keep reliable records of exposure by individual units. Med Pr 2014;65(6):723–732
PL
Wstęp: Celem niniejszej pracy była analiza danych o ekspozycjach zawodowych na patogeny przenoszone drogą krwi wśród pracowników 130-łóżkowego szpitala o profilu zabiegowym w województwie małopolskim. Materiał i metody: W analizie uwzględniono współczynniki ekspozycji (liczba zdarzeń / liczba narażonych ×100%) oraz odsetek ekspozycji uwzględniający okoliczności, grupy zawodowe pracowników szpitala, miejsca świadczenia usług oraz ich rodzaj w latach 1998–2013. Wyniki: Współczynniki ekspozycji ogółem dla wszystkich pracowników szpitala, niezależnie od zatrudniającej ich jednostki organizacyjnej (oddziału), wahały się w poszczególnych latach od 4,3% (rok 2006) do 12,6% (rok 2013), a średnia wartość współczynnika ekspozycji w całym analizowanym okresie wyniosła 7,3% (±2,39). Najwięcej przypadków ekspozycji odnotowano wśród pielęgniarek – średni odsetek zdarzeń w analizowanym okresie dla tej grupy zawodowej wyniósł 67,8%. Wśród lekarzy wynosił on 29,7%, a najmniejszy był wśród pozostałych pracowników – 1,5%. Odsetek ekspozycji w badanym okresie wykazywał trend spadkowy w przypadku pielęgniarek (p = 0,001) i wzrostowy w przypadku lekarzy (p < 0,001). Współczynnik ekspozycji ogółem w latach 1998–2013 nie prezentował istotnego trendu spadkowego (p = 0,356). W grupie lekarzy w analizowanym okresie odnotowano istotny trend wzrostowy o charakterze wykładniczym (p = 0,002). Wśród innych pracowników nie obserwowano istotnych zmian w badanym okresie. Zaobserwowano istotny malejący trend udziału ekspozycji w postaci zakłuć igłami, natomiast trend rosnący dotyczył ekspozycji w trakcie zabiegu operacyjnego. Wnioski: Odnotowane trendy zgłaszanych ekspozycji w analizowanym okresie miały związek z wprowadzaniem w ciągu ostatnich kilku lata sprzętu z mechanizmem zabezpieczającym przed zranieniem oraz ze wzrostem liczby raportowanych przypadków ekspozycji przez lekarzy. Ze względu na zróżnicowaną specyfikę jednostek ochrony zdrowia niezbędne jest rzetelne prowadzenie indywidualnych rejestrów ekspozycji. Med. Pr. Med. Pr. 2014;65(6):723–732
5
Publication available in full text mode
Content available

Zasadność realizacji programów przesiewowych w zakresie wczesnego wykrywania zakażeń HBV

71%
Leźnicka M., Gierlotka K., Prycel T.
Medycyna Pracy
|
2014
|
vol. 65
|
issue 6
777-784
EN
Background: The objective of the study was to collect the data on undetected hepatitis B virus (HBV) in the frequently hospitalized (at least twice in the last 5 years) population of the Kujawsko-Pomorskie voivodship. The study results could be used by occupational health services and local governments to take preventive actions. Material and Methods: The study focused on empirical data derived from hepatitis B Screening Programme in the Kujawsko-Pomorskie voivodship. The study comprised 6332 people tested for hepatitis B virus surface antigen – HBsAg. They had been hospitalized at least twice. The diagnostic survey was based on an anonymous questionnaire, developed for this study. For the statistical analysis the Statistica 10.0 program was used. A level of statistical significance was assumed at a value of α = 0.05. The results showing that the probability test p satisfy the inequality p < 0.05 were considered to be statistically significant. Results: HBs antigen was detected in 34 patients (0.54%). There was no association between the detected infections and the gender of the respondents. There was no relationship between the detected infections and transfusion of blood and blood products before 1992. Surgical procedures performed in the patients did not increase the risk of hepatitis B infection. Conclusions: Actions aimed at detecting asymptomatic infections should primarily focus on the 35–39 age group. Effective identification of chronically-infected people and application of optimal treatment play a key role in reducing the risk of disease progression in the whole population. Therefore, the implementation of screening programs is warranted for prevention and early detection of hepatitis B. Med Pr 2014;65(6):777–784
PL
Wstęp: Celem pracy było zebranie informacji dotyczących niewykrytych zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu B (hepatitis B virus – HBV) w populacji mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego wielokrotnie hospitalizowanych (co najmniej 2-krotnie w okresie ostatnich 5 lat). Wyniki badań będą mogły zostać wykorzystane przez służbę medycyny pracy i jednostki samorządu terytorialnego do podejmowania działań profilaktycznych. Materiał i metody: Skoncentrowano się na danych empirycznych pochodzących z Programu Wykrywania HBV w województwie kujawsko-pomorskim. Przebadano 6332 osoby w kierunku antygenu powierzchniowego wirusa zapalenia wątroby typu B (hepatitis B virus surface antigen – HBsAg). Były to osoby co najmniej 2-krotnie hospitalizowane. Do badań wykorzystano sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem ankiety anonimowej, skonstruowanej na potrzeby badania. Do analizy statystycznej wykorzystany został program Statistica 10.0. Założono poziom istotności α wynoszący 0,05. Za istotne statystycznie uznawano wyniki, w których prawdopodobieństwo testowe wynosiło: p < 0,05. Wyniki: Antygen HBs wykryto u 34 osób (0,54%). Nie wykryto związku między zakażeniami a płcią badanych. Osoby, u których stwierdzono dodatni HBsAg różnią się wiekiem od osób z HBsAg ujemnym. Nie wykryto związku między wykrytymi zakażeniami a przetoczeniami krwi i preparatów krwiopochodnych przed rokiem 1992. Przeprowadzenie zabiegu operacyjnego u badanych pacjentów nie zwiększyło ryzyka zakażenia HBV. Wnioski: Podejmując działania zmierzające do wykrywania bezobjawowych zakażeń, należy skupić się przede wszystkim na grupie wiekowej 35–39 lat. Skuteczne zidentyfikowanie osób przewlekle zakażonych i zastosowanie optymalnego leczenia ma bardzo duże znaczenie w zmniejszeniu ryzyka progresji choroby w populacji. Pozwoli też na obniżenie kosztów związanych z leczeniem powikłań. Zasadna jest więc realizacja programów przesiewowych w zakresie wczesnego wykrywania HBV. Med. Pr. 2014;65(6):777–784
6
Publication available in full text mode
Content available

Występowanie zakażeń HBV, HCV i HIV wśród personelu więziennego w świetle zawodowych czynników ryzyka

71%
Gańczak M., Szych Z.
Medycyna Pracy
|
2017
|
vol. 68
|
issue 4
507-516
EN
Background Objectives of the study: to assess the occupational risk for blood-borne infections (BBIs) among prison staff (number/ circumstances of blood exposures and preventive methods used), and to estimate the prevalence of hepatitis B virus (HBV), hepatitis C virus (HCV) and human immunodeficiency virus (HIV). Material and Methods The survey, which included serological testing with the use of 3-generation enzyme-linked immunosorbent assays (ELISA) was completed on active staff at a correctional facility in Goleniów, Poland, between June–July 2015. Results Response rate was 38%, 87 participants (aged 22–64 years, median: 34 years) agreed to participate. There were 88.5% males, correctional officers comprised 87.4% of the participants. Having had ≥ 1 blood exposure during professional career was reported by 28.7% respondents, 8% – sustained it in the preceding year. For correctional officers the last blood exposure was caused by a hollow-bore needle/razor blade during cell or manual searches. This was not reported by 83.3%. Participation rate in an infection control training was 85.1%. Hepatitis B virus vaccination uptake was 83.9%. Compliance with glove use was 75.9%, with protective eyewear – 28.7%. Regular use of both was reported by 9.2% of participants. The lack of their availability was the most common reason (79.7%) for non-compliance. Anti-HBc (hepatitis B core antigen) total/anti-HCV/anti-HIV prevalence was 2.3%, 1.1%, and 0%, respectively. Conclusions Prison staff are at risk for occupational exposures to blood. Reporting of such incidents is poor, as well as compliance with personal protective equipment use, which place them at risk for acquiring BBIs. Anti-HCV prevalence is similar to that observed in the general population, anti-HBc total prevalence is lower, possibly due to high vaccination uptake, however, poor response rate limits precise prevalence estimates. Med Pr 2017;68(4):507–516
PL
Wstęp Celem pracy jest ocena zawodowych czynników ryzyka wśród personelu więziennego: częstości, okoliczności ekspozycji na krew i stosowanych metod prewencji, oraz oszacowanie występowania zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu B (hepatitis B virus – HBV) i typu C (hepatitis C virus – HCV) oraz ludzkim wirusem niedoboru odporności (human immunodeficiency virus – HIV). Materiał i metody Badanie ankietowe połączone z wykonaniem testów immunoenzymatycznych (enzyme-linked immunosorbent assay – ELISA) III generacji zostało przeprowadzone w okresie czerwiec–lipiec 2015 r. w Zakładzie Karnym w Goleniowie. Wyniki Zwrotność ankiet wynosiła 38%. W badaniu wzięło udział 87 osób (w wieku 22–64 lata, mediana: 34 lata). Mężczyźni stanowili 88,5% badanych. Strażnicy więzienni stanowili 87,4% uczestników badania. Przynajmniej 1 ekspozycji zawodowej na krew w czasie kariery zawodowej doznało 28,7% respondentów, w roku poprzedzającym badanie 8% uległo skaleczeniu, dla strażników więziennych były to skaleczenia igłą ze światłem lub ostrzem żyletki podczas przeszukiwania celi lub rewizji osobistej. W szkoleniach dotyczących zakażeń zawodowych uczestniczyło 85,1% respondentów. Realizacja szczepień przeciwko HBV wynosiła 83,9%. Rękawic ochronnych używało 75,9% badanych, ochrony oczu – 28,7%, 9,2% respondentów zawsze używało rękawic i okularów ochronnych. Najczęstszym powodem niestosowania (79,7%) środków ochrony była ich niedostępność. Większość eksponowanych (81,3%) nie zgłosiła skaleczenia odpowiednim służbom. Rozpowszechnienie występowania całkowitych przeciwciał anty-HBc (hepatitis B core antygen – antygen rdzeniowy wirusa zapalenia wątroby typu B), anty-HCV i anty-HIV wynosiło odpowiednio: 2,3%, 1,1% i 0%. Wnioski Personel więzienny jest narażony na ekspozycje zawodowe na krew. Zgłaszanie tych incydentów jest rzadkie, podobnie jak stosowanie rękawic i okularów ochronnych, co stwarza zagrożenie zakażeniem krwiopochodnym. Częstość występowania przeciwciał anty-HCV jest podobna jak w populacji ogólnej, natomiast przeciwciał całkowitych anty-HBc – niższa, prawdopodobnie z powodu powszechnych szczepień przeciwko HBV, jednak mała zwrotność ankiet nie pozwala na precyzyjną ocenę prewalencji. Med. Pr. 2017;68(4):507–516
7
Publication available in full text mode
Content available

Risk of occupational exposure to the HBV infection in non-clinical healthcare personnel

71%
Rymer W., Gładysz A., Filipowski H., Zubkiewicz-Zarębska A., Tumińska A., Knysz B.
Medycyna Pracy
|
2016
|
vol. 67
|
issue 3
301-310
PL
Wstęp Narażenie zawodowe na zakażenia krwiopochodne bada się przede wszystkim u pielęgniarek i lekarzy, rzadko u innych grup zawodowych pracujących w placówkach opieki zdrowotnej. Celem badania była ocena ryzyka zawodowego narażenia na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B (WZW B) i realizacji szczepień przeciw WZW B u pracowników pomocniczych zatrudnionych w Zespołach Opieki Zdrowotnej (ZOZ). Materiał i metody Retrospektywną analizą objęto 458 osób eksponowanych zawodowo na materiał biologiczny: lekarzy – grupa I (N = 121, 28%), personel pielęgniarski – grupa II (N = 251, 55%) i personel pomocniczy – grupa III (N = 86, 19%). Wyniki W grupie III pacjent będący źródłem zakażenia personelu (pacjent źródłowy) był najczęściej nieznany (grupa: I – 0,83%, II – 11,16%, III – 86,05%, p < 0,001), a odsetek wykonanych szczepień przedekspozycyjnych najniższy (grupa: I – 98,35%, II – 97,19%, III – 77,91%, p < 0,001). Badani z grupy III byli narażeni na zakażenie WZW B najczęściej poprzez skaleczenie/zakłucie ostrym narzędziem znajdującym się w worku ze śmieciami (60%) lub innych miejscach poza pojemnikiem na odpady medyczne (5%). Ryzyko zakażenia WZW B stwierdzono łącznie u 25 osób, jednak istotnie częściej występowało ono w grupie III. Także osoby z tej grupy badanej najczęściej kwalifikowano do profilaktyki poekspozycyjnej zakażenia WZW B. Wnioski Pracownicy pomocniczy zatrudnieni w służbie zdrowia również są zawodowo narażeni na zakażenie WZW B. Stanowią oni jedną z głównych grup pacjentów, u których stosuje się profilaktykę poekspozycyjną zakażenia WZW B. Konieczna jest ocena przyczyn niższego odsetka szczepień przeciw WZW B u pracowników pomocniczych niż u lekarzy i personelu pielęgniarskiego i wprowadzenie obowiązku szczepień w tej grupie w Polsce. Med. Pr. 2016;67(3):301–310
EN
Background Occupational risk of blood-borne infections is investigated mostly among nurses and doctors, studies concerning non-clinical health personnel (nCHP) being rare. The analysis of the occupational exposure to the hepatitis B virus (HBV) infection and the history of vaccination against the HBV in the nCHP group has been the aim of the study. Material and Methods A retrospective analysis of 458 cases of the occupational exposure to biological agents was conducted: group I – doctors (N = 121, 28%), group II – nursing staff (N = 251, 55%), group III – nCHP (N = 86, 19%). Results In the group III the source was usually unknown (group: I – 0.83%, II – 11.16%, III – 86.05%, p < 0.001), and the proportion of individuals vaccinated against hepatitis B before the exposure was the lowest (group: I – 98.35%, II – 97.19%, III – 77.91%, p < 0.001). In this group most exposures resulted from injuries caused by needles/sharps deposited in waste sacks (60%) or anywhere outside of the medical waste container (5%). The possibility of the HBV infection risk during the exposure was found in 25 cases and was significantly more frequent in the group III. The qualification for the HBV post-exposure prophylaxis was also significantly more frequent in the group III. Conclusions The exposure to the occupational risk of the HBV infection also concerns the non-clinical healthcare personnel. The non-clinical healthcare personnel comprises one of the main groups of the HBV post-exposure recipients. It is essential to determine the causes of the low hepatitis B vaccination coverage in the nCHP and consider introduction of mandatory vaccination in this group in Poland. Med Pr 2016;67(3):301–310
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.