Search results

1

Musiksprache als wichtiger Teil der Feier des Gottesdienstes (Umrisse des Problems)

100%

Celary I.

Studia Pastoralne

|

2018

|

vol. 14

100-111

EN

The paper presents the issue of the language of music which is a very important element of liturgical celebration. First section of the article is focused on music as one of the most important components of culture and a subtle way of communication. Music has been present in human life from the beginning, during work, play and free time. Surly it was combined from the beginning with dance and words. Originally it served for practical purposes – it helped with group work as a form of communication. Later it became also element of common identity, and with time it was part of the arts. Next part of the article is concentrated on the role of music in liturgy of the Church. Since the Apostolic Age it has been treated as a gift of the Holy Spirit, like preaching kerygma. Religious music is an art which takes its inspiration from God’s subject, His revelation in the world or different forms of religious life of the community of faith. Today, according to the teachings of II Vatican Council, the liturgy not only should be open for music from its nature, but it should demand it. Liturgical music is not only an ornament of the celebration, but it should be integrated with holy rites. In the final part of the article, some pastoral proposition are presented which should contribute to rising up of the purpose of liturgical music: God’s glory, sanctifying of faithful and building of the community of the Church.

2

Misterium Najświętszego Imienia Jezus w liturgii Kościoła rzymskiego

94%

Pałęcki W.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2020

|

issue 36

151-165

EN

According to the bible tradition, the name of a person determine its personality and dignity. Since the 18th century there is known commemoration of the most sacred name of Jesus in the liturgy of Roman Church. The essence of this devotion contains the liturgical texts assigned for that day. Especially many texts of the pre-Vatican liturgy point out the great importance of that day. After the Second Vatican Council the commemoration was removed from the liturgical agenda, but anew established in 2002. Analysis of the texts contained in missal and breviary show theological contain of that feast day. The base are words about the humiliation and glorification of the Servant of Yahwe derived from the second chapter of the Letter of Saint Paul to Philippians (Phil. 2:6–11) and from the Acts of Apostles. In that book it is said that the name of Jesus is the only one by which we can be saved (Acts 4:8–12). Liturgical texts from the Old Testament indicate the fulfilment of the prophecy in the name of Jesus. Different motivation of praising the name of Jesus is shown in the literature of Christian writers who demonstrate the beauty and sweetness of the name of Jesus. Before The Second Vatican Council, in the sermons of St. Bernard it is highlighted that this name is innate, not given. Saint Bernard from Siena said in his sermons that the name of Jesus is the name of His mercy. This text is the base of the Office of readings after the Second Vatican Council. Nowadays this feast is celebrated on 3rd January and links the mystery of the nativity and of the revelation of the Lord, pointing out the unity in the celebration of the mystery of Incarnation.

3

Konieczność a niemożność. Ciało Chrystusa ubogiego według Franciszka

84%

Nawracała T.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

115-130

PL

Papież Franciszek bardzo często w swoich przemówieniach nawiązuje do dramatów ludzkiego życia. Choroba, cierpienie i ubóstwo są tematami, które szczególnie poruszają serce każdego człowieka, szczególnie zaś chrześcijanina. W papieskich wypowiedziach pojawia się często wyrażenie „ciało Chrystusa”, które powinno inspirować do świadczenia miłości każdemu napotkanemu bliźniemu. Niniejszy artykuł wskazuje na rozumienie samego wyrażenia w nauczaniu Pisma Świętego i Tradycji Kościoła, a następnie pokazuje możliwości jego wykorzystania na gruncie teologii systematycznej. Taka teologia musi bowiem z ostrożnością podchodzić do interpretacji pojęcia „ciała”, które już u autorów greckich otrzymuje różne, lecz precyzyjne znaczenie.

EN

Pope Francis frequently refers to dramas of human life in his speeches. Disease, suffering and poverty are issues which move every man, especially Christians. In Pope Francis’s statements the expression ‘the Body of Christ’ appears very often. This expression should inspire to provide love to every fellow human being that we meet. This paper points to understanding this expression itself in the Holy Bible teaching and Church tradition, and then it shows opportunities of its application to systematic theology. Such theology must very carefully approach the interpretation of the ‘body’ expression, which already in Greek authors had varied but precise meaning.

4

Rola sakramentu pokuty i eucharystii w świetle nauczania i praktyki wychowawczej Św. Jana Bosko

84%

Hańderek J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2014

|

vol. 35

|

issue 1

45-57

EN

In education, St. John Bosco (1815 -1888) drew attention to the harmonious growth of man. Among the proposed measures, the Sacraments of Penance and the Eucharist occupy a fundamental place. By breaking with sin, the first constitutes a means for restoring communion with God. A key role in this process is played by repentance, confession and the resolve to improve. Extremely important is the person of the confessor, who in the name of Christ forgives sins. The Eucharist serves to maintain communion with God. He, as food working in the juvenile soul, bestows on the youth the strength to overcome any difficulties. He fills them with a light and power for the inner transformation of their wills towards seeking good. Jesus shapes the soul of a young person because he transforms the person who accepts Him into Himself.

5

Regulacje prawne dotyczące sprawowania Eucharystii przez kapłana uzależnionego od alkoholu

84%

Słowikowska A.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2014

|

vol. 24

|

issue 3

99-122

PL

Artykuł poświęcony został analizie norm prawnych dotyczących sprawowania Eucharystii i przyjmowania Komunii św. przez kapłana uzależnionego od alkoholu. Materiał badawczy stanowią przede wszystkim dokumenty wydane przez Stolicę Apostolską. Kongregacja Nauki Wiary umożliwiła kapłanom obarczonym chorobą alkoholową sprawowanie Mszy św. i zastosowanie w niej, jako ważnej materii eucharystycznej, moszczu winnego. Mogą oni także przyjąć Komunię św. na dwa sposoby: przez zanurzenie (per intinctionem) lub tylko pod postacią chleba. Zezwolenia na użycie moszczu, dla poszczególnego kapłana, wydaje ordynariusz.

EN

This article is devoted to the analysis of legal norms concerning the Eucharistic celebration and the receive communion by the priest addicted to alcohol. The research material constitute primarily documents issued by the Apostolic See. Congregation for the Doctrine of the Faith allowed priests who are saddled with alcoholism to celebrate the Mass and use mustum as an valid Eucharist’s matter. They also can receive Holy Communion in two ways: by immersion (per intinctionem) or only in the species of bread. The ordinary give permission to use of mustum for an individual priest.

6

Pocałunek pokoju w liturgii eucharystycznej i jego symbolika

84%

Lijka K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2015

|

issue XII/12

189-205

PL

Pisma wczesnochrześcijańskich Ojców Kościoła mówią o przekazywaniu pocałunku pokoju, który stanowił element liturgii eucharystycznej. Taka praktyka była w Rzymie za czasów św. Justyna w połowie II wieku. Na początku III wieku pocałunek następował bezpo-średnio po modlitwie kończącej liturgię słowa. Na Wschodzie i Zachodzie kobiety na zgro-madzeniach były oddzielone od mężczyzn i pocałunek pokoju przekazywali mężczyźni męż-czyznom a kobiety kobietom. Papież Innocenty I nalegał w 416 r., aby pocałunek pokoju był przekazywany po Modlitwie eucharystycznej. Święty Augustyn powiada, że po Modlitwie Pańskiej chrześcijanie obejmują się i przekazują sobie święty pocałunek. Nazywa go znakiem pokoju, który polegał na całowaniu w usta. Taki pocałunek w usta był przekazywany podczas liturgii jeszcze przez wiele następnych wieków. Za czasów Grzegorza Wielkiego uchodził on za naturalne przygotowanie się do przyjęcia Komunii. W X wieku znak ten stał się gestem podkreślającym hierarchiczność zgromadzonych wiernych. Biskup przekazywał go najpierw duchownym wedle godności, a następnie ludowi. Był to symbol jedności, pojednania, pokoju, miłości, jak również hierarchicznej władzy i precedencji. Około XIII wieku zaczęto stopniowo wprowadzać przyrządy pokoju, tzw. osculatoria. Były to małe zdobione tabliczki z metalu, kamienia, kości słoniowej lub z drewna, które przynosił do ołtarza celebrans, by je ucałować i przekazać do ucałowania zgromadzonym na liturgii. W Mszale potrydenckim znak pokoju był przewidziany w Mszach uroczystych i był wymieniany między duchownymi. Celebrans kładł ręce na ramiona diakona i przybliżał lewy policzek do lewego policzka diakona. W tym czasie wypowiadał formułę: Pax tecum, a dia-kon odpowiadał: Et cum spiritu tuo. Diakon przekazywał pokój subdiakonowi, a ten duchow-nym obecnym w prezbiterium. Według Mszału rzymskiego z1970 roku znak pokoju można przekazywać podczas każ-dej Mszy. Jest przekazywany między wszystkimi obecnymi na liturgii, ale jego gest nie był określony. W trzecim wydaniu tego Mszału z 2002 r. na słowa celebransa: Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą odpowiada się: Amen. Przez ten gest wierni wyrażają sobie nawzajem eklezjalną komunię i wzajemną miłość.

EN

The writings of the early church fathers speak of the kiss of peace, which was already in the 2nd century part of the Eucharistic liturgy. It was a practice in Rome at the time of Justin Martyr. At the beginning of the 3rd century the kiss occurred immediately after the prayers that concluded the Liturgy of the Word. Both in the East and the West women and men were separated in the assemblies of the faithful, and the kiss of peace was given only by men to men and by women to women. Pope Innocent I insisted in 416 that the kiss of peace should take place after the Eucha-ristic prayer. St. Augustine speaks that after the Lord’s Prayer the Christians embrace one another with the holy kiss. This is a sign of peace, “when your lips draw near to those of your brother”. The kiss of peace in the Christian liturgy was exchanged for several centuries mouth-to-mouth. By the time of Gregory the Great, this gesture was being seen as a natural preparation for Communion. By the 10th century the kiss of peace has assumed a hierarchical position in the liturgy. It began with the bishop and descended through the ranks of the clergy to laity in the congregation. It was a symbol of unity, reconciliation, peace, love and also a symbol of hierarchical power and precedence. About the thirteenth century the use of the instrumentum pacis, or osculatorium, was gradually introduced. This was a little plaque of metal, stone, ivory or wood, generally deco-rated, which was first brought to the altar for the celebrant to kiss and then taken to each member of the congregation. In the Tridentine Mass form of the Roman Rite, the sign of peace was given at Solemn Masses alone and was exchanged only among the clergy. The celebrant, placing his hands upon the arms of the deacon, presented his left cheek to the deacon’s left cheek. At the same time he pronounced the words Pax tecum; to which the deacon replied, Et cum spiritu tuo. The deacon then conveyd the salute to the subdeacon, who give the sign to any other members of the clergy present in choir dress.

7

Transmisje mszy świętych w live streamingu w internecie. analiza możliwości, postulaty i propozycje

84%

Makuła M.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 1

37-49

PL

Oczekiwania wiernych Kościoła katolickiego związane z Internetem i social mediami są coraz większe. Dotyczy to szczególnie live streamingu. Kościół katolicki staje przed wyzwaniem związanym z rewolucją cyfrową. Świat wirtualny jest nowym wyzwaniem dla Kościoła i może stać się skutecznym narzędziem ewangelizacji. Artykuł dotyczy problematyki transmitowania Mszy Świętych w Internecie w tzw. live streamingu. Zaproponowano niektóre postulaty związane z tego rodzaju transmisjami. Nowością jest propozycja wytycznych oraz kościelnych regulacji prawnych związanych z transmisjami.

EN

Expectations of the Faithful of the Catholic Church related to the Internet and social media are constantly growing. This refers especially to live streaming. The Catholic Church is now facing the challenge of the digital revolution. The virtual world has become a new challenge for the Church and may become an effective tool for evangelization. The article discusses the issues related to livestreaming of Holy Masses. Several postulates have been formulated regarding this type of online broadcasts.

8

Ofiary mszalne według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku i IV Synodu Diecezji Tarnowskiej

84%

Lewandowski P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2015

|

vol. 25

|

issue 1

95-108

EN

The offering handed to the priest on the occasion of celebrating the Eucharist has a long tradition in the Church. Its origin goes back to the old habit of bringing, by the participants, gifts necessary for the celebration of Mass, mainly bread and wine, and other gifts for the maintenance of the clergy and support for the poor. For this reason, in a special way the Church has a duty to care for the sanctity of the Eucharist. The standards pertaining to the issue in this article are included in the Code of Canon Law of 1983, in Book IV of The Sanctifying Office of the Church, in Part I of The Sacraments, in Title III of The Blessed Eucharist, in Chapter III of The Offering Made for the Celebration of Mass and include fourteen canons: 945-958. They deal with the following issues: Offerings and Intentions (can. 945), the Donor (can. 946), Trafficking or Trading Excluded (can. 947), Separate and Collective Intentions (can. 948), Lost Offerings (can. 949), Unspecified Number of Masses (can. 950), One Offering per Day (can. 951), Amount of Offering (can. 952) Limitation on Offerings Accepted (can. 953), Excess Mass Offerings (can. 954), Transferal and Satisfaction of Mass Obligation (can. 955), Unsatisfied Obligations (can. 956), the Vigilance (can. 957) and the Mass Record (can. 958). The standards of the legislators of the Code were referred to the resolution of the 4th Council of the Diocese of Tarnow, which can be found in Chapter I of The Sacraments, Point 3 of The Blessed Eucharist. These include twenty-eight statutes: 141-168.

PL

Ofiara przekazywana kapłanowi z okazji sprawowania Eucharystii ma w Kościele długą tradycję. Bierze swój początek w dawnym zwyczaju przynoszenia przez uczestników Mszy św. darów koniecznych do celebry, głównie chleba i wina, oraz innych ofiar przeznaczonych na utrzymanie duchowieństwa i wsparcie dla ubogich. Z tego też względu Kościół w sposób szczególny ma obowiązek troski o świętość Eucharystii. Normy dotyczące zagadnienia poruszanego w niniejszym artykule zostały zawarte w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. w księdze IV Uświęcające zadanie Kościoła, części I Sakramenty, tytule III Najświętsza Eucharystia, rozdziale III Ofiary mszalne i obejmują czternaście kanonów – 945-958. Poruszają one następujące kwestie: ofiary i intencje (kan. 945), ofiarodawcy (kan. 946), wyłączenie pozorów handlu lub transakcji (kan. 947), intencje indywidualne i zbiorowe (kan. 948), zagubione ofiary (kan. 949), nieokreślona liczba Mszy św. (kan. 950), ograniczenia dotyczące celebrowania i koncelebrowania (kan. 951), wysokość ofiar mszalnych (kan. 952), ograniczenia w przyjmowaniu intencji mszalnych (kan. 953), stypendia przekazywane poza parafię (kan. 954), obowiązki związane z przekazywaniem intencji mszalnych poza parafię (kan. 955), niewypełnione zobowiązania mszalne (kan. 956), obowiązek i prawo czuwania (kan. 957) oraz księga intencji mszalnych (kan. 958). Normy prawodawcy kodeksowego zostały odniesione do postanowień IV Synodu Diecezji Tarnowskiej, które odnaleźć można w rozdziale I Sakramenty święte, punkcie 3 Najświętsza Eucharystia. Obejmują one dwadzieścia osiem statutów – 141-168.

9

Uczestnictwo w liturgii Mszy św. – pojęcie i wymogi

84%

Słowikowska A.

Kościół i Prawo

|

2012

|

issue 1(14)

25-37

EN

The problem connected with the issue of the participation of the Christian faithful in the liturgy of the Holy Mass has always been and still is the subject of many Church documents published by the Popes or the Roman Curia. In particular, term of the participation is identified with Pius X who his concern for an active, full and conscious participation expressed in motu proprio Tra le sollecitudini from 1903. This issue was also undertaken by his successors and subsequently by the Second Vatican Council. The legislator included the issue concerning the liturgy in canons: 835 § 4; 837; 899 § 2; 1247 of the Code of Canon Law of 1983. The analysis of the law shows that the participation in the liturgy is the realization of the office of sanctifying in the Church. All Christian faithful are obliged to this participation: bishops, presbyters, deacons, and the lays Christian faithful, particularly catholic parents. The participation in the liturgy is a consequence of belonging to Jesus Christ and the Church. Misunderstanding of participatio actuosa reduces it only to an external aspect of necessity of the general involvement and inclusion in the liturgy the greatest number of people, as often as possible and in front of the others. Meanwhile, the term ‘participation’ indicates an action, in which everyone should take part. Participatio actuosa in the liturgy is a main aim of the liturgical action and allows for the inclusion in celebrating liturgical action of God and the Church. In order to proper participating in the liturgy, the Church gives specific requirements to the Christian faithful, decided that they should not only participate in the liturgy actively but also consciously, in a full way, piously and fruitfully.

10

Msze per annum (XI–XV) ze Zbioru pieśni nabożnych katolickich do użytku kościelnego i domowego (Pelplin, 1871)

84%

Kaczorowski R.

Studia Gdańskie

|

2014

|

issue 35

183-206

PL

W artykule omówionych zostało pięć tzw. mszy polskich, pochodzących ze Zbioru pieśni nabożnych katolickich do użytku kościelnego i domowego, który ukazał się drukiem w Pelplinie w 1871 roku. Msza polska to specyficzny układ pieśni, treściowo odpowiadający poszczególnym częściom Mszy św., tyle że wykonywanych w języku narodowym, co w XIX wieku nie było zjawiskiem powszechnym. W ten sposób modlitwy w języku polskim zanoszone w kościołach przyczyniały się do zachowania tożsamości narodowej i religijnej w czasie, gdy Polakom odmawiano prawa do suwerennej egzystencji.

EN

The article contains the review of five so-called Polish Masses from The Collection of Catholic Songs of Piety for Ecclesiastical and Domestic Use, which was published in Pelplin in 1871 by Szczepan Keller. These distinctive Mass hymns were arranged in the Polish language and performed during liturgies. In the 19th century this praxis was not very popular. In this way the Polish hymns helped to retain the national and religious identity, when Polish nation there could be no independent.

11

Między tradycją a liberalizmem. Wybrane problemy związane z wykorzystaniem tekstów proprium mszalnego we współczesnej praktyce muzyki liturgicznej

84%

Dobosz K.

Pro Musica Sacra

|

2022

|

vol. 20

69-96

EN

The immutability of a large part of the texts that functioned in the Latin liturgy has been a rule throughout the history of the Church. On the contrary, in terms of music, newer and newer forms and styles were used. The caution was not shown in introducing novelties, as in the case of new texts for the masses, therefore it can be said that the tradition of church music is based primarily on the connection with the liturgical text. In terms of music, the “traditional” approach is the search for new forms of expression. In liturgical practice after the Second Vatican Council, texts of the antiphon, largely based on psalms, are most often replaced with songs, the vast majority of folk origin. The connection of some psalms with specific moments of the liturgical year has become illegible. All this has led to the weakening of ties with the tradition of the Western Church. The condition for reconstruction of mentioned ties is the search for forms of expression adequate to what the liturgy is, based on its traditional texts.

PL

Niezmienność sporej części tekstów, które funkcjonowały w liturgii łacińskiej była zasadą przez całą historię Kościoła. W warstwie muzycznej przeciwnie, stosowano coraz nowsze formy i style. Nie wykazywano się ostrożnością we wprowadzaniu nowinek, taką jak w przypadku nowych tekstów mszalnych. Dlatego można powiedzieć, że tradycja muzyki kościelnej opiera się przede wszystkim na związku z tekstem liturgicznym. W warstwie muzycznej podejściem „tradycyjnym” jest poszukiwanie nowych form wyrazu. W praktyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II teksty antyfon oparte w dużej części na psalmach najczęściej zastępowane są pieśniami, w znakomitej większości o proweniencji ludowej. Powiązanie niektórych psalmów z konkretnymi momentami roku liturgicznego stało się nieczytelne. To wszystko doprowadziło do osłabienia więzi z Tradycją Kościoła zachodniego, a warunkiem jej odbudowy jest poszukiwanie form wyrazu adekwatnych do tego, czym jest liturgia w oparciu o jej tradycyjne teksty.

12

Posługi świeckich w liturgii słowa podczas Mszy św. w dziejach Kościoła

84%

Pałęcki W.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2022

|

vol. 60

|

issue 2

29-54

EN

By its nature the liturgy requires the involvement of numerous persons in its celebration. Vatican Council II’s Constitution on the Sacred Liturgy notes that, “In liturgical celebrations each person, minister or layman, who has an office to perform, should do all of, but only, those parts which pertain to his office by the nature of the rite and the principles of liturgy” (SC 28). From the perspective of the many years since the promulgation of this conciliar constitution, this encouragement is still valid, all the more so because for many centuries the celebration of the liturgy had been clericalized and the lay faithful had become merely an audience. Pope Paul VI in his motu proprio Ministeria Quaedam, and especially Pope Francis in his motu proprio Spiritus Domini, again drew attention to the ministry of the liturgy of the word, admitting also women to this service. The purpose of this article is to show the significance and role of persons carrying out ministries during the Liturgy of the Word at Holy Mass in terms of the history of the Church. Beginning with St. Justin, through the Fathers of the Church, the decrees of Councils and Synods, the place of lector and cantor performing their duties in the Mass is presented. It is noted that persons performing the ministry of lector in the first three centuries were primarily lay people. It was only from the time of Pope Siricius that office of lector became one of the stages of receiving higher orders. In this manner the carrying out of the function became clericalized. The office of cantor in the East also came to be included in the clerical state quite early on. The clericalization of performing these functions was sealed by the custom of establishing lectors and cantors in the form of holy orders. This state of affairs did not change until after Vatican Council II.

PL

Liturgia ze swej natury domaga się zaangażowania wielu osób podczas jej sprawowania. W Konstytucji o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II zaznaczono, że: „W odprawianiu liturgii każdy spełniający swą funkcję, czy to duchowny, czy świecki, powinien czynić tylko to i wszystko to, co należy do niego z natury rzeczy i na mocy przepisów liturgicznych” (KL 28). Z perspektywy wielu lat od ogłoszenia konstytucji soborowej zachęta ta jest ciągle aktualna, tym bardziej, że przez wiele wieków celebracja liturgii była sklerykalizowana, a wierni świeccy stali się wyłącznie słuchaczami. Na nowo na posługę podczas liturgii słowa zwrócił uwagę papież Paweł VI w motu proprio Ministeria quaedam, a zwłaszcza papież Franciszek w motu proprio Spiritus Domini, dopuszczając do tej posługi również kobiety. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie znaczenia i roli osób pełniących posługi podczas liturgii słowa we Mszy św. z perspektywy historii liturgii. Począwszy od św. Justyna, poprzez ojców Kościoła, rozporządzenia soborów i synodów przedstawiono miejsce lektorów i psałterzystów pełniących swoją w czasie Mszy św. Podkreślono, że osoby pełniące posługę lektorów w trzech pierwszych wiekach były przede wszystkim osobami świeckimi. Dopiero od papieża Syrycjusza, lektorat stał jednym ze stopni do otrzymania święceń wyższych. W ten sposób doszło do sklerykalizowania pełnienia tej funkcji. Również psałterzystów na Wschodzie dość wcześnie zaliczano do stanu duchownego. Klerykalizację pełnionych funkcji przypieczętował zwyczaj ustanawiania lektorów i psałterzystów w formie święceń. Stan ten został zmieniony dopiero po Soborze Watykańskim II.

13

Eucharystia jako centrum chrześcijańskiego życia w nauczaniu papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka

84%

Żarkowski A.

Sympozjum

|

2022

|

vol. 2(43)

165-192

PL

Pośród wszystkich sakramentów naczelne miejsce zajmuje Eucharystia. Kiedy stanowi ona centrum chrześcijańskiego życia, prowadzi do jego rozwoju. W swoim nauczaniu papieże Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmują temat Eucharystii i jej wpływu na ludzi ochrzczonych. Sakrament ołtarza jest pokarmem, który wzmacnia w pielgrzymce wiary do wieczności. Eucharystia stanowi zwornik chrześcijańskiego życia i szczyt całej sakramentalnej ekonomii, ponieważ jest uobecnieniem samego Zbawiciela. Dlatego istotą każdej Mszy Świętej jest spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem. Rozwój duchowego życia dokonuje się dzięki Eucharystii i przez nią. Uprzywilejowane miejsce zajmuje niedzielna Msza Święta jako Pascha tygodnia. Papieże podejmują także temat konieczności sakramentalnej spowiedzi, aby godnie przyjmować Komunię Świętą, która gładzi grzechy lekkie i chroni przed ciężkimi. Pomocna w rozwoju chrześcijańskiego życia jest także eucharystyczna pobożność, której przejawem są różne formy kultu Najświętszego Sakramentu. Poza Mszą Świętą Eucharystia zobowiązuje także do miłości wobec bliźnich i do pojednania z nimi.

EN

The Eucharist holds centre stage among all sacraments. As long as the Eucharist constitutes the centre of Christian life, it substantially contributes to its development. In their teaching, Popes John Paul II, Benedict XVI and Francis explore the subject of the Eucharist and the way it influences those baptised. The Sacrament of the Altar provides the faithful with the necessary food and strength in their pilgrimage towards eternity. The Eucharist underlies Christian life and constitutes the culmination of the entire sacramental economy as it embodies the Saviour Himself. Therefore, the encounter with the Risen Lord is the essence of each Holy Mass. It is thanks to and through the Eucharist that one’s spiritual life progresses. As the so-called Passover of the Week, the Sunday Mass holds a dominant position. The Popes also bring up the subject of sacramental confession which enables the worthy reception of Holy Communion. The Holy Communion in turn takes away petty sins and protects from committing major ones. Eucharistic devotion is yet another aid in the development of Christian life. It manifests itself in various forms of adoration of the Most Blessed Sacrament. Outside of the Holy Mass, the Eucharist reaffirms a person’s commitment to the love of his / her neighbour and to reconciliation.

14

Ofiara eucharystyczna w życiu Kościoła

84%

Ptak R.

Sympozjum

|

2022

|

vol. 1(42)

137-147

PL

Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiarowuje się i jest spożywany, daje prawdziwe życie i wzrost założonemu przez Niego Kościołowi. Sakrament Eucharystii w jego wymiarze ofiarniczym uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa Zbawiciela, która dokonała się w Misterium Paschalnym. Kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa w każdej celebracji eucharystycznej sprawowanej we wspólnocie wiernych buduje duchową więź określaną jako communio. Ofiara eucharystyczna staje się dla wiernych w ich codziennym życiu ofiarą Mszy Świętej.

EN

The Holy Eucharist, in which Christ the Lord Himself is present, offered and eaten, gives true life and growth to the Church founded by Him. The sacrament of the Eucharist, in its sacrificial dimension, makes present the one sacrifice of Christ the Savior which was accomplished in the Paschal Mystery. The Church, as the Mystical Body of Christ, in every Eucharistic celebration celebrated in the community of the faithful, builds a spiritual bond known as communio. The Eucharistic Sacrifice becomes for the faithful in their daily lives a sacrifice of the Holy Mass.

15

Eucharystia jako centrum chrześcijańskiego życia w nauczaniu papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka

84%

Żarkowski A.

Sympozjum

|

2022

|

vol. 2(43)

165-192

EN

The Eucharist holds centre stage among all sacraments. As long as the Eucharist constitutes the centre of Christian life, it substantially contributes to its development. In their teaching, Popes John Paul II, Benedict XVI and Francis explore the subject of the Eucharist and the way it influences those baptised. The Sacrament of the Altar provides the faithful with the necessary food and strength in their pilgrimage towards eternity. The Eucharist underlies Christian life and constitutes the culmination of the entire sacramental economy as it embodies the Saviour Himself. Therefore, the encounter with the Risen Lord is the essence of each Holy Mass. It is thanks to and through the Eucharist that one’s spiritual life progresses. As the so-called Passover of the Week, the Sunday Mass holds a dominant position. The Popes also bring up the subject of sacramental confession which enables the worthy reception of Holy Communion. The Holy Communion in turn takes away petty sins and protects from committing major ones. Eucharistic devotion is yet another aid in the development of Christian life. It manifests itself in various forms of adoration of the Most Blessed Sacrament. Outside of the Holy Mass, the Eucharist reaffirms a person’s commitment to the love of his / her neighbour and to reconciliation.

PL

Pośród wszystkich sakramentów naczelne miejsce zajmuje Eucharystia. Kiedy stanowi ona centrum chrześcijańskiego życia, prowadzi do jego rozwoju. W swoim nauczaniu papieże Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmują temat Eucharystii i jej wpływu na ludzi ochrzczonych. Sakrament ołtarza jest pokarmem, który wzmacnia w pielgrzymce wiary do wieczności. Eucharystia stanowi zwornik chrześcijańskiego życia i szczyt całej sakramentalnej ekonomii, ponieważ jest uobecnieniem samego Zbawiciela. Dlatego istotą każdej Mszy Świętej jest spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem. Rozwój duchowego życia dokonuje się dzięki Eucharystii i przez nią. Uprzywilejowane miejsce zajmuje niedzielna Msza Święta jako Pascha tygodnia. Papieże podejmują także temat konieczności sakramentalnej spowiedzi, aby godnie przyjmować Komunię Świętą, która gładzi grzechy lekkie i chroni przed ciężkimi. Pomocna w rozwoju chrześcijańskiego życia jest także eucharystyczna pobożność, której przejawem są różne formy kultu Najświętszego Sakramentu. Poza Mszą Świętą Eucharystia zobowiązuje także do miłości wobec bliźnich i do pojednania z nimi.

16

Wcielenie Słowa w liturgii mszalnej – od hebrajskiej etymologii do implikacji liturgicznych

71%

Stefański J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 4

EN

The present article points out some liturgical implications which proceed from the unity between the Liturgy of the Word and the Liturgy of the Eucharist in the Mass. To better understand this unity, an etymological analysis of certain Hebrew terms in the Masoretic Text is provided. Such an analysis helps us understand the relationship between the two aspects of the one Word of God, as the Word uttered by the Father and as the Word made flesh. A proper awareness of this relationship leads to an enhanced understanding of the Mass in accord with the Church’s teaching about the Eucharist.

17

Liturgia eucharystyczna na 1600 rocznicę chrztu św. Augustyna

67%

Longosz S.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

169-182

EN

BRAK

18

Eucharystia celebrowana w dobie pandemii. Studium teologiczno-socjologiczne

67%

Gajdecka-Majka M.

Studia Elbląskie

|

2020

|

vol. 21

323-334

EN

In the era of the pandemic the Catholic Church faced the challenge of the digital revolution. This is particularly evident in the example of the transmission of Masses which have become a requirement of the time and are a consequence of a very rapid social media development. The virtual world has penetrated into areas that were previously reserved for (a certainkind of) Sacrum. The article deals with the transmission of Masses and problems emergingfrom the use of modern internet and television technologies. The believers’ perspective, whoare the recipients of the Mass broadcast, has been also presented.

PL

Kościół katolicki w dobie pandemii stanął przed wyzwaniem związanym z rewolucją cyfrową. Szczególnie mocno widać to na przykładzie transmisji Mszy świętych, które stały się wymogiem czasu oraz są konsekwencją bardzo gwałtowanego rozwoju social mediów. Świat wirtualny przenikną do przestrzeni, która dotąd zarezerwowana była (dla pewnego rodzaju) Sacrum. Artykuł dotyczy transmisji Mszy świętych i problemów wynikających z użytkowania nowoczesnych technologii internetowych i telewizyjnych. Zaprezentowano również stanowisko wiernych, którzy stanowią odbiorców Mszy świętych transmitowanych.

19

Praeceptum dominicale w czasie epidemii. Studium z zakresu języka kościelnego na przykładzie dokumentów biskupów polskich

67%

Łapucha J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2021

|

issue 28

437-455

EN

This thesis is an attempt to describe the understanding of Sunday duty (praeceptum dominicale) on the grounds of granted indults in the epidemic time. When analyzing the individual decrees, ordinances or rescripts, assiduous attention was paid to the language used by Polish bishops while administering the act of grace, which relieves from the duty of attendance at Holy Mass. In order to cover broader spectrum of the abovementioned issue, the relation between indult of Sunday duty and the substitution of duties has been researched first. Particular legal acts have been also analyzed in terms of present modalities of language of the law. The majority of present thesis constitutes of the descriptions of various substitutive activities typology in relation to the obligation of participation in Sunday liturgy. Therefore, three basic groups of terms were featured, namely, spiritual connection with the community of the Church, adjectival participation and others (e.g. pious experiencing of broadcast liturgy, prayer by means of mass media).

DE

Dieser Artikel ist ein Versuch, das Verständnis der Sonntagspflicht (praeceptum dominicale) anhand von Dispensen während einer Epidemie zu beschreiben. Bei der Analyse einzelner Dekrete, Verordnungen oder Reskripte hat der Autor besonderes Augenmerk auf die Sprache der polnischen Bischöfe gelegt, indem er einen Gnadenakt verwendet, der ihn von der Pflicht befreit, an einem Sonntag die Heilige Messe zu besuchen. Um ein umfassenderes Verständnis der diskutierten Frage zu erhalten, wurde zunächst der Zusammenhang zwischen der Dispens von der Sonntagspflicht und ihrer Umwandlung in eine andere Pflicht untersucht. Einzelne Rechtsakte wurden auch hinsichtlich der Rechtsmodalität der darin verwendeten Sprache analysiert. Der Hauptteil des Artikels ist der Beschreibung der Typologie verschiedener Arten von "Ersatzaktivitäten" in Bezug auf die Verpflichtung zur Teilnahme an der Sonntagsliturgie gewidmet. Der Autor schlägt drei grundlegende Begriffsgruppen für das Thema dieser Aktivität vor, nämlich: geistliche Verbindung mit der Gemeinschaft der Kirche, adjektivische Teilnahme und andere Begriffe (z. B. andächtiges Erleben einer Rundfunkliturgie, Gebet durch die Medien).

PL

Niniejszy artykuł stanowi próbę opisu rozumienia obowiązku niedzielnego (praeceptum dominicale) na podstawie udzielonych dyspens w czasie epidemii. Dokonując analizy poszczególnych dekretów, zarządzeń czy reskryptów, autor zwrócił szczególną uwagę na język, jakim posłużyli się polscy biskupi, stosując akt łaski zwalniający z obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej. W celu uzyskania pełniejszego rozumienia omawianego zagadnienia najpierw zbadana została relacja pomiędzy dyspensą od niedzielnego obowiązku a zamianą go na inny obowiązek. Poszczególne akty prawne zostały przeanalizowane także pod kątem użytej w niej modalności prawnej języka. Zasadnicza część artykułu poświęcona została opisowi typologii różnego rodzaju „czynności zastępczych” wobec obowiązku uczestnictwa w niedzielnej liturgii. Autor proponuje trzy zasadnicze grupy określeń przedmiotu owej czynności, którymi są: duchowa łączność ze wspólnotą Kościoła, uczestnictwo przymiotnikowe oraz inne określenia (np. pobożne przeżycie liturgii transmitowanej, modlitwa za pośrednictwem mediów).

20

Życie i działanie św. Pawła Apostoła w świetle liturgii Kościoła

67%

Maciaszek P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 2

EN

In the liturgical calendar St. Paul is mentioned twice – for the first time on the day of his conversion (25 January), and then during the celebration – in common with St. Peter the Apostle – when the congregation contemplates his life and martyr’s death (29 June). In this article, through the analysis of liturgical texts about St. Paul – biblical readings and forms of the Holy Mass, and Liturgy of the Hours – the spiritual richness and depth of mysteries of salvation are transmitted to the Church community by this Apostle of the Nations. The Apostle of Tarsus, through his life and deeds showed us the power of the Holy Spirit operating in mankind, who makes us God’s children and lets us live not according to worldly but according to spiritual values. By giving His gifts to people, He contributes to the development of the Church. The Apostle is also the example of acceptance of the Gospel, which is revealed through preaching the Good News to all peoples. He shows that one can endure pain and suffering for sake of the Gospel. And sacrificing our life, giving it for the act of salvation leads to friendship with Christ and brotherly love. The liturgical texts which are designed to be prayed on St. Paul’s days deeper the certainty that God’s people have that Jesus was resurrected and is alive, and wishes to lead each man on the way to salvation.

PL

In the liturgical calendar St. Paul is mentioned twice – for the first time on the day of his conversion (25 January), and then during the celebration – in common with St. Peter the Apostle – when the congregation contemplates his life and martyr’s death (29 June). In this article, through the analysis of liturgical texts about St. Paul – biblical readings and forms of the Holy Mass, and Liturgy of the Hours – the spiritual richness and depth of mysteries of salvation are transmitted to the Church community by this Apostle of the Nations. The Apostle of Tarsus, through his life and deeds, showed us the power of the Holy Spirit operating in mankind, who makes us God’s children and lets us live not according to worldly but according to spiritual values. By giving His gifts to people, He contributes to the development of the Church. The Apostle is also the example of acceptance of the Gospel, which is revealed through preaching the Good News to all peoples. He shows that one can endure pain and suffering for sake of the Gospel. And sacrificing our life, giving it for the act of salvation leads to friendship with Christ and brotherly love. The liturgical texts which are designed to be prayed on St. Paul’s days deeper the certainty that God’s people have that Jesus was resurrected and is alive, and wishes to lead each man on the way to salvation.

Refine search results

Musiksprache als wichtiger Teil der Feier des Gottesdienstes (Umrisse des Problems)

Misterium Najświętszego Imienia Jezus w liturgii Kościoła rzymskiego

Konieczność a niemożność. Ciało Chrystusa ubogiego według Franciszka

Rola sakramentu pokuty i eucharystii w świetle nauczania i praktyki wychowawczej Św. Jana Bosko

Regulacje prawne dotyczące sprawowania Eucharystii przez kapłana uzależnionego od alkoholu

Pocałunek pokoju w liturgii eucharystycznej i jego symbolika

Transmisje mszy świętych w live streamingu w internecie. analiza możliwości, postulaty i propozycje

Ofiary mszalne według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku i IV Synodu Diecezji Tarnowskiej

Uczestnictwo w liturgii Mszy św. – pojęcie i wymogi

Msze per annum (XI–XV) ze Zbioru pieśni nabożnych katolickich do użytku kościelnego i domowego (Pelplin, 1871)

Między tradycją a liberalizmem. Wybrane problemy związane z wykorzystaniem tekstów proprium mszalnego we współczesnej praktyce muzyki liturgicznej

Posługi świeckich w liturgii słowa podczas Mszy św. w dziejach Kościoła

Eucharystia jako centrum chrześcijańskiego życia w nauczaniu papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka

Ofiara eucharystyczna w życiu Kościoła

Eucharystia jako centrum chrześcijańskiego życia w nauczaniu papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka

Wcielenie Słowa w liturgii mszalnej – od hebrajskiej etymologii do implikacji liturgicznych

Liturgia eucharystyczna na 1600 rocznicę chrztu św. Augustyna

Eucharystia celebrowana w dobie pandemii. Studium teologiczno-socjologiczne

Praeceptum dominicale w czasie epidemii. Studium z zakresu języka kościelnego na przykładzie dokumentów biskupów polskich

Życie i działanie św. Pawła Apostoła w świetle liturgii Kościoła

Wcielenie Słowa w liturgii mszalnej – od hebrajskiej etymologii do implikacji liturgicznych

Życie i działanie św. Pawła Apostoła w świetle liturgii Kościoła