Search results

1

Sonnet VIII by William Shakespeare in Songs of Kabalevsky, Stravinsky and Mykietyn

100%

Dąbek K.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

|

2017

|

issue 2(33) Eng

77-99

EN

Sonnet VIII Music to hear by William Shakespeare belongs to socalled “procreation sonnets”, where the poet insists on a young man to get married and have children. It should grant immortality to him and his youthful beauty to the world. The poem, written in iambic pentameter, reveals the structure of an Elizabethan sonnet. The main emphasis is laid on the last stanza which does not serve anymore as a protective advice, but as a warning. The syndrome of Sonnet VIII, understood after Mieczysław Tomaszewski as a “group of constitutive features” is formed here by the following categories: musicality, metaphorism, oxymoronity, rhetoric and erotic ambivalence. The poem has found its musical interpretations in the output of the 20 th-century composers: Dmitry Kabalevsky, Igor Stravinsky and Paweł Mykietyn. All songs are both musically and expressively distant from each other, nevertheless each of them reflects an element of the Sonnet’s character. Metaphorism and oxymoronity appear in music of every composer in a very individualized way, which is proved by the analysis of relations between text and music. The sphere of erotic ambivalence is present only in Mykietyn’s song, intended for a male soprano. In a lyrical song by Kabalevsky the musicality and rhetoricof the poem are especially underlined. In a constructivist approach of Stravinsky (dodecaphony) and Mykietyn (circle canon) analogies to an intellectual game and a net of complex literary metaphors in the poem can be found.

2

Sonet VIII Williama Szekspira w pieśniach Dymitra Kabalewskiego, Igora Strawińskiego i Pawła Mykietyna

100%

Dąbek K.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

|

2017

|

issue 2(33)

77-100

EN

The 8th Sonnet Music to hear by William Shakespeare belongs to socalled „procreation sonnets”, where the poet insists on a young man to marry and have children. It should grant immortality to him and his youthful beauty to the world. The poem, written in iambic pentameter, reveals the structure of an Elizabethan sonnet. The main emphasis is laid on the last strophe, which does not serve anymore as a protective advice, but as a warning. The syndrome of the 8th Sonnet, understood after Mieczysław Tomaszewski as a “group of constitutive features” is formed here by the following categories: musicality, metaphorism, oxymoronity, rhetoricity and erotic ambivalence. The poem has found its musical interpretations in the output of the 20th century composers: Dmitry Kabalevsky, Igor Stravinsky and Paweł Mykietyn. All songs are both musically and expression wise distant from each other, nevertheless each of them reflects an element of the Sonnet’s character. Metaphorism and oxymoronity appear in music of every composer in a very individualized way, which is proved by the analysis of word-tone relations. The sphere of erotic ambivalence is present only in Mykietyn’s song, intended for a male soprano. In a lyrical song by Kabalevsky the musicality and rhetoricity of the poem are especially underlined. In a constructivist approach of Stravinsky (dodecaphony) and Mykietyn (circle canon) analogies to an intellectual game and a net of complex literary metaphors in the poem can be found. (tłum. Iwona Sowińska-Fruhtrunk)

3

Fire As A First Cause Of Phenomenon In Gaston Bachelard’s The Psychoanalysis Of Fire And Igor Stravinsky’s The Rite Of Spring

100%

Simonović M.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

|

2021

|

issue 3(50) ENG

43-64

EN

In this paper, the ballet of Igor Stravinsky The Rite of Spring is interpreted from the perspective of Gaston Bachelard’s philosophical thought. Bachelard’s systematic psychoanalysis of literary images in The Psychoanalysis of Fire is applied to the interpretation of musical images in The Rite of Spring. Bearing in mind that rhythm is a key characteristic of Stravinsky’s composition, the paper analyses the immediate correspondences between Stravinsky’s and Bachelard’s perception and interpretation of rhythm in the works under consideration.

4

Opera – Oratorio Oedipus Rex by Stravinsky and the Greek Original (SPhP XI, 1996)

87%

Skwara E.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2017

|

vol. 27

|

issue 3

EN

This article is a voice in the discussion on the methods of stage implementation of Greek tragedy. The discussed staging of “Oedipus Rex” opera by Stravinsky (Tokyo ‚94) is dominated by non-verbal means of expression (music, set design, costume, stage movement), thus setting a supporting role for the libretto. Nevertheless, the performance arouses similar feelings and emotions as Sophocles’ drama.

5

Kalevala-sarja Uuno Klamiego jako dzieło przełomowe fińskiego narodowego modernizmu

72%

Stępień W.

Avant

|

2016

|

vol. 7

|

issue 1

PL

„Rosyjscy moderniści, tacy jak Prokofiew i Strawiński, i nowa muzyka hiszpańska wstrzą- snęli mną od stóp do głów. [...] Stało się to w tym czasie, gdy poszedłem do Sorbony wypożyczyć kopię Kalewali” (Virtanen 1945: 613–614). Zdanie to zostało wypowie- dziane przez fińskiego kompozytora Uuno Klamiego (1900–1961), który podczas studiów muzycznych w Paryżu w latach 1924–1925 zafascynował się muzyką Igora Strawiń- skiego, Maurycego Ravela, Sergiusza Prokofiewa i Manuela de Falli. Inspirując się osią- gnięciami zachodnich modernistów, Klami pragnął przełamać zapoczątkowaną przez Jeana Sibeliusa tendencję do traktowania fińskiego eposu Kalewali jedynie w duchu na-rodowego romantyzmu. W latach 30. XX wieku pod wpływem partytury Święta wiosnyStrawińskiego rozpoczął komponowanie utworu wokalno-instrumentalnego opartego natematach zaczerpniętych z Kalewali. Jednak w trakcie pracy nad dziełem Klami zmienił pierwotne założenia utworu, dzięki czemu powstała suita orkiestrowa Kalevala-sarjaop. 23 [Suita z Kalewali] składająca się z pięciu części: Maan synty [Stworzenie ziemi],Kevään oras [Kiełki wiosny], Terhenniemi, Kehtolaulu Lemminkäiselle [Kołysanka dla Lemminkäinena], Sammon taonta [Wykuwanie Sampo].Kalevala-sarja rozpoczęła w twórczości Klamiego poszukiwanie własnego stylu muzycz- nego i w istotny sposób wpłynęła na jego późniejsze utwory. Obecnie dzieło uważane jest za jedną z najbardziej znaczących fińskich kompozycji symfonicznych pierwszej połowy XX wieku i często określa się ją mianem „fińskiego Święta wiosny”. Artykuł przybliża syl-wetkę twórcy, genezę i źródła inspiracji suity Kalevala-sarja oraz dokonuje krótkiej analizy poszczególnych części kompozycji pod kątem wpływów modernizmu europejskiego.

EN

„The Russian Modernists such as Prokofiev and Stravinsky and new Spanish music shookme up from top to toe. ... It was around that time that I went to the Sorbonne to borrow acopy of the Kalevala” (Virtanen 1945: 613–614). Abovementioned sentence was said by the Finnish composer Uuno Klami (1900–1961), who during his studies in Paris (1924–1925) was fascinated by the music of Igor Stravinsky, Maurice Ravel, Sergei Prokofiev and Manuel de Falla. Inspiring by achievements of Western modernists Klami wanted to break up the tendency begun by Jean Sibelius to treat Finnish epos Kalevala only in the national romantic spirit. In 1930s Klami under the impression of The Rite of Spring’s scorestarted composing vocal-instrumental work based on topics from Kalevala. However dur- ing working on it he changed his preliminary plans and composed a five-movement sym- phonic suite Kalevala-sarja op. 23 [Kalevala Suite]: Maan synty [The Creation of the Earth], Kevään oras [The Sprout of Spring], Terhenniemi, Kehtolaulu Lemminkäiselle[Cradle Song for Lemminkäinen], Sammon taonta [The Forging of the Sampo].Kalevala-sarja started in Klami’s output searching for his personal voice and influencedon his further style. Nowadays the score is regarded as the most significant Finnish or- chestral compositions from the first half of the 20th century, and very often is called TheFinnish Rite of Spring. The article’s goals are: to introduce into Klami’s output, to demon-strate the genesis and inspirations of the suite Kalevala-sarja and to briefly analyse par- ticular movements of the composition in the light of European modernistic influences.

6

Kalevala-sarja Uuno Klamiego jako dzieło przełomowe fińskiego narodowego modernizmu

72%

Stępień W.

Avant

|

2016

|

vol. 7

|

issue 1

EN

„The Russian Modernists such as Prokofiev and Stravinsky and new Spanish music shookme up from top to toe. ... It was around that time that I went to the Sorbonne to borrow acopy of the Kalevala” (Virtanen 1945: 613–614). Abovementioned sentence was said by the Finnish composer Uuno Klami (1900–1961), who during his studies in Paris (1924–1925) was fascinated by the music of Igor Stravinsky, Maurice Ravel, Sergei Prokofiev and Manuel de Falla. Inspiring by achievements of Western modernists Klami wanted to break up the tendency begun by Jean Sibelius to treat Finnish epos Kalevala only in the national romantic spirit. In 1930s Klami under the impression of The Rite of Spring’s scorestarted composing vocal-instrumental work based on topics from Kalevala. However dur- ing working on it he changed his preliminary plans and composed a five-movement sym- phonic suite Kalevala-sarja op. 23 [Kalevala Suite]: Maan synty [The Creation of the Earth], Kevään oras [The Sprout of Spring], Terhenniemi, Kehtolaulu Lemminkäiselle[Cradle Song for Lemminkäinen], Sammon taonta [The Forging of the Sampo].Kalevala-sarja started in Klami’s output searching for his personal voice and influencedon his further style. Nowadays the score is regarded as the most significant Finnish or- chestral compositions from the first half of the 20th century, and very often is called TheFinnish Rite of Spring. The article’s goals are: to introduce into Klami’s output, to demon-strate the genesis and inspirations of the suite Kalevala-sarja and to briefly analyse par- ticular movements of the composition in the light of European modernistic influences.

PL

„Rosyjscy moderniści, tacy jak Prokofiew i Strawiński, i nowa muzyka hiszpańska wstrzą- snęli mną od stóp do głów. [...] Stało się to w tym czasie, gdy poszedłem do Sorbony wypożyczyć kopię Kalewali” (Virtanen 1945: 613–614). Zdanie to zostało wypowie- dziane przez fińskiego kompozytora Uuno Klamiego (1900–1961), który podczas studiów muzycznych w Paryżu w latach 1924–1925 zafascynował się muzyką Igora Strawiń- skiego, Maurycego Ravela, Sergiusza Prokofiewa i Manuela de Falli. Inspirując się osią- gnięciami zachodnich modernistów, Klami pragnął przełamać zapoczątkowaną przez Jeana Sibeliusa tendencję do traktowania fińskiego eposu Kalewali jedynie w duchu na-rodowego romantyzmu. W latach 30. XX wieku pod wpływem partytury Święta wiosnyStrawińskiego rozpoczął komponowanie utworu wokalno-instrumentalnego opartego natematach zaczerpniętych z Kalewali. Jednak w trakcie pracy nad dziełem Klami zmienił pierwotne założenia utworu, dzięki czemu powstała suita orkiestrowa Kalevala-sarjaop. 23 [Suita z Kalewali] składająca się z pięciu części: Maan synty [Stworzenie ziemi],Kevään oras [Kiełki wiosny], Terhenniemi, Kehtolaulu Lemminkäiselle [Kołysanka dla Lemminkäinena], Sammon taonta [Wykuwanie Sampo].Kalevala-sarja rozpoczęła w twórczości Klamiego poszukiwanie własnego stylu muzycz- nego i w istotny sposób wpłynęła na jego późniejsze utwory. Obecnie dzieło uważane jest za jedną z najbardziej znaczących fińskich kompozycji symfonicznych pierwszej połowy XX wieku i często określa się ją mianem „fińskiego Święta wiosny”. Artykuł przybliża syl-wetkę twórcy, genezę i źródła inspiracji suity Kalevala-sarja oraz dokonuje krótkiej analizy poszczególnych części kompozycji pod kątem wpływów modernizmu europejskiego.

7

Igor Strawiński i Wacław Niżyński artyści wizjonerzy u progu nowej epoki

72%

STACHURA-BOGUSŁAWSKA A.

Edukacja Muzyczna

|

2015

|

issue 10

221–243

PL

Kompozytor Igor Strawiński oraz tancerz i choreograf Wacław Niżyński skrzyżowali swe drogi twórcze na początku wieku XX, aby zrewidować dotychczasowe myślenie o sztuce i wprowadzić ją w nowy wiek. Apogeum współpracy tych dwóch wybitnych artystów stanowiło wystawienie baletu Święto wiosny, którego premiera w 1913 roku, zapisała się w historii jako jeden z najwięk- szych skandali muzycznych naszej epoki. Niniejszy artykuł posiada charakter kompilacyjny. Wykorzystuje znane opracowania muzykologiczne i historyczne dotyczące literatury przedmiotu.

EN

The composer Igor Stravinsky and the dancer and choreographer Vaslav Nijinsky crossed their creative paths at the beginning of the twentieth century, which made them revise their approach to art and introduce it in a new era. The collaboration of these two outstanding artists culminated with the staging of the ballet ‘The Rite of Spring’, whose premiere in 1913 made history as one of the greatest musical scandals of our time. This paper is of a compilative nature. It uses renowned musicological and historical analyses relating to the literature on the subject.

Refine search results

3 Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

2 Avant

1 Edukacja Muzyczna

1 Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

2 Dąbek K.

2 Stępień W.

1 STACHURA-BOGUSŁAWSKA A.

1 Simonović M.

1 Skwara E.

1 2021

3 2017

2 2016

1 2015

Sonnet VIII by William Shakespeare in Songs of Kabalevsky, Stravinsky and Mykietyn

Sonet VIII Williama Szekspira w pieśniach Dymitra Kabalewskiego, Igora Strawińskiego i Pawła Mykietyna

Fire As A First Cause Of Phenomenon In Gaston Bachelard’s The Psychoanalysis Of Fire And Igor Stravinsky’s The Rite Of Spring

Opera – Oratorio Oedipus Rex by Stravinsky and the Greek Original (SPhP XI, 1996)

Kalevala-sarja Uuno Klamiego jako dzieło przełomowe fińskiego narodowego modernizmu

Kalevala-sarja Uuno Klamiego jako dzieło przełomowe fińskiego narodowego modernizmu

Igor Strawiński i Wacław Niżyński artyści wizjonerzy u progu nowej epoki