Search results

1

Generał NKWD z ziemi polskiej do niemieckiej

100%

Lityński A.

Z Dziejów Prawa

|

2021

|

vol. 14

11-27

EN

After Felix Edmundovich Dzerzhinsky and Lavrenty Pavlovich Beria, Ivan Aleksandrovich Serov was the number one figure in Soviet security. Serov was the only official in the Soviet Union to be the head of both the “civilian” Committee for State Security (KGB) and the military Main Intelligence Directorate (GRU). He is the author of diaries, which he kept - on an ongoing basis and in secret - for almost a quarter of a century. Shortly after the release of the Russian version (Записки из чемодана. Тайные дневники первого председатёля КГБ, найденные черёз 25 лет после его снерти, 2016), Serov’s diaries were published in Polish, under the title Tajemnice walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939-1963 [Secrets out of General Serov’s Suitcase. Diaries of the First Head of the KGB, 1939-1963] (ed. A. Hinsztejn, tr. A. Janowski, J. Cichocki, published by REA-SJ, Konstancin-Jeziorna 2019, pp. 863). For historians, this is an invaluable source of knowledge. Adam Lityński has supported his arguments in this article primarily on this document.Serov conducted the forced resettlement (“pacification”) of the eastern half of Poland and the Baltic states when, in 1939, as a result of the Hitler-Stalin Pact (Ribbentrop-Molotov), they had fallen under Soviet occupation. Then, after 1944, he went on to conduct a bloody resettlement of the whole of Poland when Soviet troops had entered there. Next, he was sent to Germany when Berlin was being stormed in April 1945. His tasks included: finding the living or dead leaders of the Third Reich, capturing German experts in charge of the construction of modern weapons and bringing them to the Soviet Union, and supervising the dismantling of important factories and transporting them to the USSR. He performed all these tasks perfectly.

DE

Iwan Alexandrowitsch Serow ist - nach Felix Edmundowitsch Dserschinski und Lawrienti Pawlowitsch Beria - die wichtigste Figur der sowjetischen Sicherheitsbehörden. Serow war die einzige Person in der Sowjetunion, die sowohl das „zivile“ Komitee für Staatssicherheit (KGB) als auch die militärische Hauptverwaltung für Aufklärung (GRU) leitete. Er ist Autor von Tagebüchern, die er regelmäßig und heimlich fast ein Vierteljahrhundert lang aufgeschrieben hatte. Kurz nach der Veröffentlichung der russischen Fassung (Записки из чемодана. Тайные дневники первого председатёля КГБ, найденные черёз 25 лет после его снерти, 2016) wurden Serows Tagebücher auf Polnisch unter dem Titel Tajemnice walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939-1963 [Geheimnisse des Koffers von General Serow. Tagebücher des ersten Chefs des KGB. 1939-1963] herausgegeben (Hrsg. A. Hinsztejn, übersetzt von A. Janowski, J. Cichocki, Verlag REA-SJ sp. z o.o., Konstancin-Jeziorna 2019, 863 S.). Dies ist eine unschätzbare Wissensquelle für Historiker. Der Verfasser des Artikels stützt seine Ausführungen vor allem auf dieses Dokument. Serow pazifizierte zunächst die östliche Hälfte Polens und die baltischen Staaten, als diese 1939 infolge des Hitler-Stalin-Pakts (Ribbentrop-Molotow) unter sowjetische Besatzung fielen. Nach dem Einmarsch der sowjetischen Truppen 1944 pazifizierte er dann ganz Polen auf blutige Weise. Später schickte man ihn nach Deutschland, als im April 1945 Berlin gestürmt wurde. Seine Aufgabe war es, die Anführer des Dritten Reiches tot oder lebendig aufzuspüren, die deutschen Spezialisten für den Bau moderner Rüstungsgüter gefangen zu nehmen und in die Sowjetunion zu bringen sowie die Demontage und den Transport wichtiger Fabriken in die UdSSR zu überwachen. Alle diese Aufgaben erfüllte er ausgezeichnet.

PL

Iwan Aleksandrowicz Sierow to postać nr 1 w sowieckiej bezpiece po Feliksie Edmundowiczu Dzierżyńskim i Ławrientiju Pawłowiczu Berii. Sierow jako jedyny w Związku Radzieckim był szefem zarówno „cywilnego” Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego (KGB), jak i wojskowego Głównego Zarządu Wywiadu (GRU). Sierow jest autorem prowadzonych na bieżąco, potajemnie, przez niemal ćwierć wieku pamiętników. Szybko po ukazaniu się wersji rosyjskiej (Записки из чемодана. Тайные дневники первого председатёля КГБ, найденные черёз 25 лет после его снерти, 2016) pamiętniki Sierowa ukazały się w języku polskim, pod tytułem Tajemnice walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939-1963. (Red. Aleksandr Hinsztejn, tłum. A. Janowski, J. Cichocki, wyd. REA-SJ sp. z o.o., Konstancin-Jeziorna 2019, ss. 863). To dla historyków bezcenne źródło wiedzy. Przede wszystkim na tym dokumencie autor artykułu wsparł swoje wywody. Sierow najpierw pacyfikował wschodnią połowę Polski oraz kraje bałtyckie, gdy w 1939 r. w wyniku paktu Hitler-Stalin (Ribbentrop-Mołotow) dostały się pod okupację sowiecką. Potem krwawo pacyfikował całą Polskę po 1944 roku, gdy weszły tam wojska sowieckie. Następnie został wysłany do Niemiec gdy w kwietniu 1945 r. szturmowano Berlin. Zadania jego to: odnaleźć żywych lub martwych przywódców III Rzeszy, pochwycić specjalistów niemieckich od konstrukcji nowoczesnego uzbrojenia i przywieźć ich do Związku Radzieckiego, nadzorować demontaż i przewiezienie do ZSRR ważnych fabryk. Ze wszystkiego wywiązał się znakomicie.

2

Some Aspects of the Cooperation between the Hungarian and Soviet Intelligence Services

80%

Baráth M.

Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

|

2020

|

issue 18

431-446

PL

Wiosną 1950 r. rząd sowiecki zakazał prowadzenia działań wywiadowczych wobec tzw. krajów demokracji ludowej. Równocześnie, 17 kwietnia 1950 r. Biuro Polityczne KPZR postanowiło nawiązać kontakty między służbami wywiadowczymi ZSRR i krajów socjalistycznych, aby je wspierać w działaniach wywiadowczych przeciw krajom zachodnim i "klice" Josifa Tito oraz stworzyć w tych krajach przedstawicielstwo polityczne wywiadu sowieckiego. Na Węgrzech metody i sposoby współpracy wypracowano w maju 1950 r., kiedy to przybyła na Węgry również pierwsza grupa sowieckich doradców. W początkowym okresie współpraca dotyczyła wymiany informacji wywiadowczych, później objęła także doradztwo w kwestiach strukturalnych i technicznych, korzystanie z możliwości wywiadowczych partnerów oraz wspólne działania.

EN

In the spring of 1950, the Soviet government forbade intelligence work against the so-called people’s democratic countries. Simultaneously, on 17 April 1950, the Politburo of the CPSU decided to create links between the intelligence services of the Soviet Union and the socialist countries in order to help them in the intelligence against the Western states and “Tito’s clique” and to create Soviet political intelligence representation in these countries. In Hungary the ways and methods of the cooperation were worked out in May 1950 and the first group of Soviet advisors also arrived. In the first period the cooperation meant the exchange of intelligence information, later it included also advice on structural and technical questions, using the intelligence opportunities of the partners, and joint actions.

3

Jeżow – Beria – Sierow a sprawa Polaków. Na szczytach totalitarnej władzy

80%

Lityński A.

Miscellanea Historico-Iuridica

|

2022

|

vol. 21

|

issue 2

223-243

EN

Nikolai Ivanovich Yezhov was Minister (People’s Commissar) of the Interior (NKVD USSR) from 1936 to 1938. In these years falls the period of the so-called Great Terror. Using the hands of Yezhov, Stalin carried out the genocide of his own citizens. Poles – citizens of the USSR – suffered the most. Yezhov was shot. In his place there came Lavrentiy Beria (December 1938). Beria was the second person after Stalin for 15 years. His right hand man was a NKVD General – Serov. From the beginning of World War II until the Cuban Missile Crisis in 1962, State Security General Ivan Alexandrovich Serov was an active participant in all of the most important events of those years. He was the only person in the Soviet Union to be the head of both the “civilian” Committee of State Security (KGB) and the military Main Intelligence Directorate (GRU). In particular, Serov was responsible for the criminal pacification of Poland after 1944. The author of the article used mainly two priceless documents: The secrets of general Serov’s briefcase. Journals of the first Chairman of KGB. 1939–1963 (Polish: Tajemnice walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939–1963). The Polish version was published in 2019. The second document are the memories of Beria’s son – Sergo Beria: Beria, mon pḕre. Au coeur du porvoir stalinien (Polish: Beria mój ojciec. W sercu stalinowskiej władzy, the Polish version was published in 2000). Moreover, the author used: P. Sudoplatov, Special Tasks: The Memoirs of an Unwanted Witness – A Soviet Spymaster (Polish: Wspomnienia niewygodnego świadka, the Polish version was published in 1999).

PL

Nikołaj (Mikołaj) Iwanowicz Jeżow był ministrem (ludowym komisarzem) spraw wewnętrznych (NKWD ZSRR) w latach 1936–1938. Na te lata przypada okres tzw. Wielkiego Terroru. Rękami Jeżowa Stalin przeprowadził ludobójstwo własnych obywateli. Najbardziej ucierpieli Polacy – obywatele ZSRR. Jeżow został rozstrzelany. Na jego miejsce przyszedł (grudzień 1938) Ławrientij Pawłowicz Beria, który przez 15 lat był drugą osobą po Stalinie. Jego prawą ręką był generał NKWD Sierow. Od chwili wybuchu II wojny światowej aż do kryzysu kubańskiego w 1962 r. generał bezpieki Iwan Aleksandrowicz Sierow czynnie uczestniczył w absolutnie wszystkich najważniejszych wydarzeniach tych lat. Sierow był jedyną osobą w Związku Radzieckim, która stała na czele zarówno „cywilnego” Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego (KGB), jak i wojskowego Głównego Zarządu Wywiadowczego (GRU). W szczególności to Sierow po 1944 r. przeprowadził zbrodniczą pacyfikację Polski. W artykule wykorzystano głównie dwa bezcenne dokumenty. Są to: The Secrets of General Serov’s Briefcase. Journals of the First Chairman of KGB. 1939–1963 (Tajemnicze walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939–1963, polskie wydanie 2019 r.). Drugi dokument to wspomnienia syna Ławrientija Berii – Sergo Berii: Beria, mon pḕre. Au coeur du porvoir stalinien (Beria mój ojciec. W sercu stalinowskiej władzy, polskie wydanie 2000 r.). Ponadto wykorzystano także: P. Sudoplatov, Special Tasks: The Memoirs of an Unwanted Witness – A Soviet Spymaster (Wspomnienia niewygodnego świadka, polskie wydanie 1999 r.).

Refine search results

1 Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

1 Miscellanea Historico-Iuridica

1 Z Dziejów Prawa

2 Lityński A.

1 Baráth M.

1 2022

1 2021

1 2020

Generał NKWD z ziemi polskiej do niemieckiej

Some Aspects of the Cooperation between the Hungarian and Soviet Intelligence Services

Jeżow – Beria – Sierow a sprawa Polaków. Na szczytach totalitarnej władzy