Search results

1

Wielowymiarowe i dynamiczne Ja podstawą tożsamości

100%

Batory A.

Roczniki Psychologiczne

|

2012

|

vol. 15

|

issue 4

27-49

PL

Artykuł przedstawia współczesne ujęcia systemu Ja, koncentrując się na perspektywie psychologii społeczno-poznawczej. Jest to tłem do wyjaśnienia zależności między Ja a tożsamością osobistą. Wyznaczenie relacji między tymi dwoma konstruktami to zaniedbywany problem teoretyczny. Podjęcie go stanowi nie tylko o klaryfikacji pola badań, ale również o postępie w ramach integracji wiedzy w tym obszarze. Tekst skupia się na priorytetowych z perspektywy społeczno-poznawczej zagadnieniach złożoności i dynamiki, jako zasad organizujących funkcjonowanie systemu Ja. Przedstawiono w nim, jak na bazie heterogenicznego Ja wyrastają dynamiczne ujęcia tożsamości osobistej, której przypisuje się potencjalną niejednorodność i zmienność.

EN

The paper presents contemporary views of the self-system, focusing on the perspective of social-cognitive psychology. On the basis of current studies, links between self and personal identity are explained. Establishing the relationship between those two constructs is a neglected theoretical problem. Undertaking this issue is essential not only to the clarification of the empirical field but also to progress in the integration of knowledge in this area. The paper is focused on the issues of self-complexity and dynamics as principles of self-system organization that are crucial from the social-cognitive point of view. It elucidates how the idea of a heterogenous self implies a dynamic view of personal identity, which is potentially multifaceted and changeable.

2

Polemika Xaviera Zubiriego z fenomenologiczną koncepcją religii

75%

NIZIŃSKI S.

Filozofia Chrześcijańska

|

2018

|

vol. 15

129-148

EN

Zubiri does not accept the classical phenomenological concept of religion which unites religion with sacrum. He is constructing his own metaphysical concept of religion which he unites with the power that has reality. According to Zubiri, religion has its origin in power of the real which allows a person to have personal life. Zubiri’s concept of religion allows to evaluate particular religions acknowledging that they may be more or less true. It is impossible for phenomenology of religion.

3

Samoocena pracowników w instytucjach edukacyjnych i pomocowych a ich działalność zawodowa

63%

Krakowiak P., Łukaszewska B.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

vol. 1/35

273-293

PL

Samoocena pełni istotną rolę w każdej działalności związanej z interakcją międzyludzką. Szczególnie ważna staje się umiejętność samooceny w całej rodzinie zawodów pomocowych (helping professions), do których można zaliczyć zarówno działania edukacyjne i pedagogiczne, jak i wszelkie działania pomocowe. Samoocena osoby edukującej lub pomagającej jest istotnym punktem wyjścia do budowania relacji dydaktycznej lub pomocowej. Kluczowe dla samooceny jest poznanie i zaakceptowanie własnej osobowości, czyli struktury „Ja”, badanych zarówno przez psychologię i nauki pedagogiczne, jak również przez inne nauki szczegółowe. Wątpliwości związane z jednoznaczną definicją struktury Ja trwają od bardzo długiego czasu. Badacze, w zależności od nurtu psychologicznego, tworzą różne charakterystyki Ja. Dociekania teoretyczne dotyczącą zarówno procesu tworzenia się struktury Ja, jak i szczegółowych funkcji, które owa struktura pełni. W niniejszym artykule autorzy podejmują próbę odpowiedzi na kluczowe zagadnienia teoretyczne związane z pojęciem samooceny, traktując ją jako ewaluatywny komponent struktury „Ja”. Tekst stanowi swoisty przegląd teorii i badań naukowych poczynionych na gruncie polskim i zagranicznym. Zebrane materiały dotyczą takich wskaźników, jak choćby: zagadnienia teoretyczne związane z pojęciem „Ja” oraz samooceną – jej poziomem, jasnością i stałością, szczególnie w kontekście budowania relacji pomocowej. Te wszystkie elementy wpływają na jednostkę, determinując jej funkcjonowanie na płaszczyźnie intra- i interpersonalnej.

EN

Self-esteem plays an important role in every activity associated with interpersonal interaction. It is one of the most important components of the personalities of employees working in helping professions include educational and pedagogical activities. The self-esteem of the educator is a significant starting point that builds relationship teaching or assistance. Formation of self-esteem is the recognition and acceptance of an individual human personality. Self-esteem is one of many structures of “Self” that is analysed by psychology and pedagogy as well. Self and self-esteem have been defined variously by different researchers. Scientists, depending on psychological trend have created many characteristics of those two structures. Their creation and specific functions have been analysed and described. In this article, the authors attempt to show the importance of self-esteem as an evaluative component of the Self structure. The text provides a specific overview of theories and researches made by Polish and international scientists and researchers. Collected data is focused on theoretical issues related to self and self-evaluating. Also, the specific indicators of self-esteem such as its level and fluctuations, stability and clarity of a self-concept are described in the educational context of relationship. All of the mentioned elements affect the activities, intra- and interpersonal relationships of employees working in helping professions.

4

Samoocena – pochodzenie, działanie, zmiana.

63%

Ossowska J. A.

Pieniądze i Więź

|

2013

|

vol. 16

|

issue 3(60)

147-165

PL

Artykuł podejmuje tematykę oddziaływania Ja, a konkretniej jego elementu, jakim jest samoocena, na życie człowieka. W oparciu o badania zarówno świadomej, jak i nieświadomej samooceny, Autorka omawia genezę postawy wobec siebie, jej działanie - zwłaszcza wpływ na odczucia i zachowanie oraz możliwości jej modyfikacji.

EN

The article presents the subject of the Self, concretely one of its elements - self-esteem. Basing on research connected with explicit as well as implicit self-esteem, the Author explains the origins of this attitude towards Self, its influence - especially on emotions and behaviours, and way of changing it.

45%

Özmen Ö.

Porównania

|

2019

|

vol. 25

|

issue 2

101-112

PL

Ja, Kaliban Tima Croucha to postdramatyczna adaptacja Burzy Shakespeare’a wchodząca w skład zbioru Ja, Shakespeare, w którym odtworzone zostały najbardziej zmarginalizowane postaci z Szekspirowskich dzieł. Adaptacja koncentruje się na Kalibanie, który próbuje przetrwać po tym, jak Prospero i inni opuszczają wyspę. W odróżnieniu od postkolonialnych przeróbek sztuk Szekspirowskich w tej wersji Kaliban nie jest pochłonięty myślami o zemście. Jako że jest sam na wyspie, skupia się głównie na potrzebie interakcji społecznej. Na podstawie zarówno strukturalnych porównań pomiędzy Burzą a Robinsonem Crusoe Daniela Defoe, jak i podobnych tematów takich jak wyspa, relacja pan – sługa, ekspansja kolonialna i polityka władzy, celem niniejszego artykułu jest omówienie adaptacji Croucha jako przykładu transformacji typowych motywów dla robinsonady w odpowiedzi na ideologiczne adaptacje tekstów Shakespeare’a. Wśród tego typu transformacji wymienić można pojęcie przeżycia, które w dziele Croucha ukazane jest poprzez percepcję tubylców. Tym razem zamiast osoby obcego, który zmaga się z życiem na nieznanym terytorium, przedstawiona jest osoba tubylca, który staje się niewolnikiem na wyspie w znajomym sobie środowisku. Izolacja jest kolejnym motywem użytym w sposób alternatywny. Nie jest ona przedstawiona jako stymulator wprowadzania cywilizacji tylko jako trauma psychologiczna Kalibana, którą analizuje za pomocą opowieści jako element postdramatyczny. Nie tylko narracja jest tu wykorzystana w inny sposób. Inne postdramatyczne elementy to między innymi izolacja na niezamieszkałej wyspie, która wzmocniona jest zabawkowymi stateczkami i odgłosem morza. W artykule odchodzę od analizy dzieła Croucha jako postkolonialnej odpowiedzi na sztukę Shakespeare’a. Skupiam się natomiast na tym, w jaki sposób użycie motywów wyspy i izolacji zbliża dzieło do robinsonady. Kolejnym celem jest odpowiedź na pytanie, czy adaptacja może też być odczytana w relacji do takiego dzieła, które niekoniecznie jest pierwotnym tekstem źródłowym.

EN

Tim Crouch’s I, Caliban is a postdramatic adaptation of Shakespeare’s The Tempest included in a collection titled I, Shakespeare in which he recreates Shakespeare’s most marginalised characters. The focus in this sequel adaptation is on Caliban who tries to survive after Prospero and all others have left the island. Different from the representation of Caliban in postcolonial reworkings of Shakespeare’s play, Caliban, in this work, is not preoccupied with taking revenge. Instead, he emphasises the need for social interaction as he has been left alone on his island. Drawing on former structural comparisons of The Tempest and Daniel Defoe’s Robinson Crusoe based on their common themes such as the island setting, master-servant relationship, colonial expansion, and power politics, the aim of this paper is to discuss Crouch’s adaptation as a transformation of common motifs of the Robinsonade in its attempt to respond to the ideologicalformations of Shakespeare’s text. Among such transformations, the concept of survival, for instance, is handled from the native’s viewpoint in Crouch’s work. Instead of the figure of the stranger who finds life on an unknown land difficult to cope with, this time, the native turns into a captive on the island though it is a familiar setting. Another motif used in an alternative manner is isolation, which is not presented as fuel for civilisation but as Caliban’s psychological trauma, which he explores through storytelling as a postdramatic element. Apart from the narration, the play demonstrates other uses of postdramatic elements to suggest an isolated figure on an uninhabited island like the use of objects such as toy boats and tape of sea sounds. Instead of seeing Crouch’s work as a postcolonial response to Shakespeare’s work, this paper will try to investigate how the use of island setting and the theme of isolation can make it closer to a Robinsonade. By this means, it will also try to ask whether an adaptation could also be read in relation to a work that is not intended as its source text.

11

The teacher and students in terms of the interaction approach

45%

Wołodkiewicz K.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2014

|

issue 4(34)

225-231

EN

Within the broadly defined field of human communication an important aspect is related to the teacher-students interactions. The character of these interactions may decisively determine students’ achievements. The opinion on the transactional nature of the interaction requires the individuals organising the education process to deconstruct the paradigm on the unidirectional process of human communication and to contribute to the creation of conditions promoting reciprocity of interactions. This paper presents the contemporary concept of communication and the term “interaction” was analysed using respective examples given in literature on the subject. Moreover, results of studies describing the nature of teacher-students interactions are presented and key factors determining their course are characterised.

PL

W szerokiej problematyce komunikowania się między ludźmi ważne miejsce zajmują interakcje nauczyciel-student. Ich charakter w zasadniczy sposób może determinować osiągnięcia uzyskiwane przez studentów. Pogląd o transakcyjnej naturze interakcji wymaga od osób organizujących proces kształcenia dekonstrukcji paradygmatu o jednokierunkowym procesie komunikacji międzyludzkiej i wniesienia wkładu w stworzenie warunków sprzyjających wzajemności oddziaływań. W pracy przedstawiono współczesną koncepcję komunikowania się i poddano analizie pojęcie interakcji z zastosowaniem odpowiednich przykładów z literatury przedmiotu. Zaprezentowano także wyniki badań opisujące naturę interakcji nauczyciel-student oraz scharakteryzowano kluczowe czynniki determinujące ich przebieg.

12

Eugena Finka rozumienie Ja transcendentalnego

45%

Łaciak P.

Folia Philosophica

|

2011

|

vol. 29

205-223

EN

The paper deals with Eugen Fink’s interpretation of transcendental I. Fink does not make do with traditional phenomenological distinction between natural I and transcendental I, but within transcendental I he looks for the distinction between constitutive I (konstituierendes Ich) i phenomenologizing I. Hence, according to Fink, we should distinguish three kinds of I: natural I (trapped in the world), transcendental I which constitutes the world and transcendental-phenomenologizing I (transzendental-phänomenologisierendes Ich) as theoretical spectator, who meets the conditions of phenomenological reduction but does not contribute to the constitution of the world. Finks interpretation of transcendental I aims at overcoming difficulties related to Husserlian phenomenological reduction, and the distinction of constitutive I and phenomenologizing I was accepted by Husserl himself.

DE

Der Gegenstand des Artikels ist die Eugen Finks Interpretation des transzendentalen Ichs. Fink begnügt sich nicht mit tradierter phänomenologischer Unterscheidung zwischen dem natürlichen und transzendentalen Ich, sondern im Bereich des transzendentalen Ichs selbst sucht er nach einem Unterschied zwischen dem konstituierenden und phänomenologisierenden Ich. Deshalb sollte man, seiner Meinung nach, drei Ich-Arten unterscheiden: natürliches (weltbefangenes) Ich, transzendentales Ich, das die Welt konstituiert und transzendental-phänomenologisierendes Ich als theoretischer Zuschauer, der zwar die phänomenologische Reduktion erfüllt, doch an der Konstitution der Welt nicht teilnimmt. Finks Interpretation vom transzendentalen Ich ist ein Versuch, die mit Husserls phänomenologischer Reduktion verbundenen Schwierigkeiten zu überwinden; und die von Fink vorgeschlagene Unterscheidung zwischen dem konstituierenden und phänomenologisierenden Ich wurde von Husserl selbst akzeptiert.

Refine search results

Wielowymiarowe i dynamiczne Ja podstawą tożsamości

Polemika Xaviera Zubiriego z fenomenologiczną koncepcją religii

Samoocena pracowników w instytucjach edukacyjnych i pomocowych a ich działalność zawodowa

Samoocena – pochodzenie, działanie, zmiana.

Religacja jako przejaw emanacji Boga. Filozofia Xaviera Zubiriego (1898–1983)

Aksjologia Rene Le Senne'a a aksjologia Józefa Tischnera.

SZKICE O CICHYM STERNIKU POD ŻAGLAMI SIEBIE SAMEGO

Le soi de l’apprenant d’une langue étrangère : adaptation de certaines théories psychologiques en didactique de langues

LANGUAGES AND THE SELF

A Postdramatic Engagement with Robinsonade Motifs in Tim Crouch’s I, Caliban

The teacher and students in terms of the interaction approach

Eugena Finka rozumienie Ja transcendentalnego