Search results

1

Jan XXIII. Papież odnowy Kościoła

100%

Rabczyński P.

Studia Ełckie

|

2020

|

vol. 22

|

issue 4

439-452

EN

The canonization of Pope John XXIII, which took place on the 27th of April 2014, caused many commentators of the Church and theologians to reconsider his life and work. The greatness of this Bishop of Rome shows particularly in his work on the renewal of the Church. Owing to the Good Pope, as he was often referred to, the Church opened itself to the contemporary world and started a dialogue with it, but also met with it and offered a clear answer to the problems of individual people and the whole of mankind. Throughout his short, nearly 5-year-long pontificate (1958-1963) the Bishop of Rome managed to transform the image of the Church and propose concrete projects of the new organization of the society. There are two characteristic and closely related elements of the ecclesial renewal in the papal teachings: the modernization of the Church and reading the signs of the times. Without permanent modernization the Church cannot effectively fulfil its mission of continuing Christ’s work and preaching the Good News of salvation. John XXIII looked optimistically on contemporary processes and perceived God’s intentions revealed through them – the signs of the times which are the characteristic features of an epoch transpiring in the course of history. Discerning the signs of the times is a necessary condition for the Church to understand the ever changing reality of the world to which it is sent. The most important event of John XXIII’s pontificate was the preparation and convention of the Second Vatican Council.

2

Czuwania soborowe formą duchowej obecności Kościoła polskiego na Soborze Watykańskim II

63%

Smagacz A.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2014

|

issue 21

387-411

EN

Convened 50 years ago, the Second Vatican Council was a groundbreaking event in the history of the Common Church. Under difficult conditions of the communist regime, the Church in Poland contributed to the Council work in numerous areas. The decided majority of bishops, despite the problems with receiving passports, participated in the conciliary meetings directly. However, a wise shepherd of the Polish Church, which can definitely be said about Primate Stefan Wyszyński, wished that the matter of the Council became present in every Polish parish and family. By his inspiration a four-year pastoral program was created, commonly referred to as ‘the conciliary vigils’ whose aim was to pray and make offerings in the intention of the Second Vatican Council. The conciliary vigils became a unique work in the entire Common Church. Thanks to them the members of the Polish Church, despite the existence of the iron curtain, were able to take spiritual part in this significant event. In the first part of this article the author attempts to find the answer to the following question: what was the foundation of the conciliary vigils? The answer was contained in three theses: the influence of the attitude represented by Saint John XXIII, who was so dearly connected with Poland and Cardinal Wyszyński and his calling for prayer in the intention of the Council; ecclesiological sensitivity of the Primate of Poland, which expressed itself in the perception of the Church as the mystical Corpus Christi and his unique gift to translate into practice sublime theological assumptions. In the second part the author focuses on the presentation of the course of particular stages of conciliary vigils which also constituted the part of the Great Novena of the Polish Nation. Those were consequent initiatives: in 1962 – The conciliary vigil with Virgin Mary of Jasna Góra, in 1963 – the Conciliary deed of goodness; in 1964 – Victory over oneself for the Council and finally, in 1965 – giving oneself to the maternal enslavement of Virgin Mary, the Mother of Church for the freedom of the Church.

3

The spirituality of St. John XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli) and his ministry of teaching in the encyclical of his pontificate (1959-1963)

63%

Kimsza R.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

PL

Życie i posługa A. G. Roncallego jako prezbitera i biskupa ukazuje prawdę właściwą teologii duchowości chrześcijańskiej o jej absolutnie pneumatologicznym wymiarze. Stąd życie duchowe chrześcijanina określano jako życie w Duchu Świętym, a mówiąc o jego konstytutywności wskazywano na ciało, duszę i Ducha Świętego. Jednoczy On życie osobiste człowieka, z tym wszystkim, co je tworzy w ontyczną jedność. W przypadku osoby duchownej chodzi w tym wymiarze o jednoczenie tego kim się jest w porządku natury i łaski, z tym, co się głosi z jednoczesnym otwieraniem się na przenikanie życia i posługi Duchem Świętym. Nie czyni to w punkcie wyjścia z człowieka – prezbitera, biskupa świętego a raczej w doświadczeniu grzechu i słabości wprowadza na drogę nawrócenia i przemiany życia w kierunku ostatecznego zjednoczenia się z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Stąd właśnie echo osobistego doświadczenia duchowego Roncallego w jego apostolskim posługiwaniu. Niniejsze studium jest próbą ukazania tej części nauczania św. Jana XXIII, która zawarta jest w encyklikach z odniesieniem jej do jego duchowości poznawanej w osobistych pismach.

4

Magisterium pastoralne w posłudze papieża Franciszka

63%

Hajduk R.

Polonia Sacra

|

2022

|

vol. 26

|

issue 4

7-28

EN

The teaching of Pope Francis raises some controversy, and even causes accusations of infidelity to Catholic Tradition and turning away from the teaching of his predecessors on the throne of Peter. Such reactions may be due to a misunderstanding of the nature of the papal Magisterium, which has a clear pastoral profile. This article aims to help understand the Pope’s intentions and the content of his teaching, showing the Church’s turn towards pastoral issues, made at the Second Vatican Council inspired by John XXIII, as well as Francis’ approach to the Church’s transmission of the Christian truth. For this purpose, the documents of the Church will be used, the analysis of which, supported by the reflection of theologians, allows the justification of the thesis that the Magisterium teaching of Pope Francis is a continuation of the conciliar thought both in terms of its form and the content of its message. This approach to the transmission of the Christian truth enriches the inner life of the Church and dynamizes its activity in the world.

PL

Nauczanie papieża Franciszka wzbudza wiele kontrowersji, a nawet wywołuje posądzenia o niewierność w stosunku do Tradycji katolickiej i odejście od nauczania jego poprzedników na tronie Piotrowym. Takie reakcje mogą być spowodowane niezrozumieniem charakteru magisterium papieskiego, które ma wyraźny profil pastoralny. Poprzez tekst artykułu autor chce pomóc w zrozumieniu intencji papieża i treści jego nauczania, ukazując zwrot Kościoła ku kwestiom duszpasterskim, dokonany na Soborze Watykańskim II z inspiracji Jana XXIII, a także podejście Franciszka do kościelnego przekazu prawdy chrześcijańskiej. W tym celu zostaną wykorzystane dokumenty Kościoła, których analiza wsparta refleksją teologów pozwala uzasadnić tezę, iż nauczanie papieża Franciszka jest kontynuacją myśli soborowej zarówno z uwagi na jego formę, jak i zawarte w nim przesłanie. Takie podejście do przekazu prawdy chrześcijańskiej wzbogaca wewnętrzne życie Kościoła i dynamizuje jego działalność w świecie.

5

Personalistyczne ujęcie chrześcijańskiej nauki moralnej w magisterium Soboru Watykańskiego II

54%

Gryz K.

Teologia i Moralność

|

2020

|

vol. 16

|

issue 2(28)

119-142

EN

In the period preceding the Second Vatican Council, several projects were prepared, which for the Council Fathers were to be the basis for the discussions during plenary sessions. They included fundamental theological and pastoral problems which the Pre-Preparation Commission (Commissio antepreparatoria) considered the most important. Among the submitted proposals were also projects on moral issues: De ordine morali christiano and De castitate, matrimonio, familia et virginitate. Although they were well prepared in terms of content, they met with considerable criticism from members of the Theological Commission and some bishops, because in their opinion they did not correspond to the pastoral character of the Council, expected by Pope John XXIII. These projects were edited many times until it was finally decided that these issues would be addressed in a broader document discussing the relationship of the Church with the world, which eventually took the shape of a Pastoral Constitution on the Church in the modern world Gaudium et Spes. The axis of the entire teaching of this Constitution is the integral vision of the human person, created by God as a rational and free being, redeemed by Christ and called to an eternal community in God. Years later, Cardinal Karol Wojtyła commenting on the Constitution, synthesized its teaching, especially in moral matters, in two personalistic categories: “participation” and “solidarity”. The first refers to the personal relationship of man with God, while the second characterizes the relationships of man toward the world formed by other people and communities in which they live. Both categories express man's personal commitment as a response to the gift and call contained in God's revelation to man.

PL

W okresie poprzedzającym Sobór Watykański II przygotowano kilka projektów, które miały stanowić podstawę dla ojców Soboru do dyskusji na sesjach plenarnych. Obejmowały one fundamentalne problemy teologiczne i duszpasterskie, które Komisja Przygotowawcza (Commissio antepreparatoria) uznała za najważniejsze. Wśród nadesłanych propozycji znalazły się również projekty dotyczące zagadnień moralnych: De ordine morali christiano i De castitate, matrimonio, familia et virginitate. Choć od strony merytorycznej były dobrze przygotowane, spotkały się ze znaczną krytyką ze strony członków Komisji Teologicznej i niektórych biskupów, gdyż – ich zdaniem – nie odpowiadały oczekiwanemu przez papieża Jana XXIII duszpasterskiemu charakterowi soboru. Projekty te były wielokrotnie redagowane, aż ostatecznie zdecydowano, że kwestie te zostaną poruszone w szerszym dokumencie omawiającym relacje Kościoła ze światem, który ostatecznie przybrał kształt Konstytucji duszpasterskiej o Kościele we współczesnym świecie Gaudium et spes. Osią nauczania tej Konstytucji jest integralna wizja osoby ludzkiej, stworzonej przez Boga jako istota rozumna i wolna, odkupiona przez Chrystusa i powołana do wiecznej wspólnoty w Bogu. Po latach kard. Karol Wojtyła, komentując Konstytucję, zsyntetyzował jej nauczanie, zwłaszcza w sprawach moralnych, na dwie kategorie personalistyczne: „uczestnictwo” i „solidarność”. Pierwsza odnosi się do osobistej relacji człowieka z Bogiem, druga dotyczy relacji człowieka ze światem, który tworzą inni ludzie i wspólnoty, w których żyją. Obie kategorie wyrażają osobiste zaangażowanie człowieka jako odpowiedź na dar i wezwanie zawarte w objawieniu się Boga dla człowieka.

6

Kanonizacja Jana Pawła II i Jana XXIII na znaczkach pocztowych Polski i Watykanu

51%

Janicki J. J.

Analecta Cracoviensia

|

2015

|

vol. 47

EN

The Polish Post and The Vatican Post (Ufficio Filatelico e Numismatico Città del Vaticano) issued a joint issues stamps commemorating the canonization of the Popes Johannes Paulus II and John XXIII, that took place in Rome on the 27th of April 2014. On the 21st of March Vatican and Poland on the 2nd of April 2014 introduced into the post block containing two stamps (the Polish version costs 5 PLN and the Vatican 1 Euro) presenting two new saints of the Popes against the inside of St. Peter’s Basilica. (Print issue of Polish and Vatican in the number of 200 thousand pieces).Canonization of John Paul II commemorated two blocks (also published jointly by Poland and the Vatican) with the image of the Holy Father on blue background (in denominations of 5 PLN and 1.90 Euro offset printed on paper technique fluorescence) and white-the golden (denominations: 8,50 PLN and 2,50 Euro made steel engraving. Halo is formed from seven circles of various texts teaching the holy Pope in Polish and Italian. The author of this article read both versions (very difficult to read without significantly enlarge!) and posted them for PT. Readers.Mail Polish and Vatican furthermore introduced a stamp (in denominations of 2,35 PLN and 0,85 Euro) with the image of Pope John Paul II (as a block). A stamp was issued in decorative small sheet containing six values surrounded tags with short texts of papal speeches, and on the margin of the sheet a figure of Christ from the facade of St. Peter’s Basilica in the Vatican. (Issue stamps both published in the number of 1.5 million units).

PL

Poczta Polska S.A. i Poczta Watykańska (Ufficio Filatelico e Numismatico Città del Vaticano) wydały wspólne emisje znaczków upamiętniające kanonizację papieży: Jana Pawła II i Jana XXIII, która odbyła się w Rzymie dnia 27 kwietnia 2014 roku. Watykan dnia 21 marca, a Polska 2 kwietnia 2014 roku wprowadziły do obiegu pocztowego blok zawierający dwa znaczki (w wersji polskiej po 5 zł, a w wersji watykańskiej po 1 euro), przedstawiające postaci obu nowych Świętych Papieży na tle wnętrza bazyliki Świętego Piotra. Nakłady emisji polskiej i watykańskiej wynosiły po 200 tys. sztuk.Kanonizację Jana Pawła II upamiętniają dwa bloki (wydane również wspólnie przez Polskę i Watykan) z wizerunkiem Ojca Świętego na błękitnym tle (o nominale 5 zł i 1,90 euro; wydrukowane techniką offsetu na papierze fluorescencyjnym) oraz w kolorze biało-złotawym (nominały: 8,50 zł i 2,50 euro; wykonane stalorytem). Nakłady emisji polskiej i watykańskiej wynosiły po 200 tys. sztuk. Aureolę tworzy siedem kręgów utworzonych z różnych tekstów nauczania świętego Papieża: odpowiednio w języku polskim i włoskim. Autor artykułu odczytał obie te wersje (bardzo trudne do odczytanie bez znacznego powiększenia) i zamieścił je dla PT. Czytelników.Poczty Polski i Watykanu wprowadziły ponadto do obiegu znaczek (odpowiednio o nominałach 2,35 zł i 0,85 euro) z wizerunkiem Papieża Jana Pawła II (jak na bloku). Znaczek został wydany w ozdobnym arkusiku zawierającym sześć wartości w otoczeniu przywieszek z krótkimi tekstami z papieskich przemówień; na marginesie arkusika zamieszczono fotografię figury Chrystusa z fasady bazyliki św. Piotra na Watykanie. Nakład znaczka obu poczt wynosił po 1,5 mln sztuk.

7

Audiencje polityków komunistycznej Polski u papieża w latach 1945–1978

51%

Kucharski W.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2017

|

issue 29

50-71

EN

After the Second World War, Communist Poland and the Holy See did not maintain official diplomatic relations for over a quarter of the century (1945–1974). Despite that complicated situation, there were several personal meetings between the Pope and the representatives of Communist Poland during the pontificated of Pius XII, John XXIII and Paul VI. These meetings seemingly confirm the definite rule of the Vatican’s diplomacy which does not refuse to talk with anyone and to conduct dialogue in any situation. The analysis of the circumstances and the courses of meetings between Communist politicians from Poland and the Pope allows us to draw the line that divides the period in question into two parts. Until 1965, the Pope held audiences with Catholic activists engaged in public Communist Poland, while after that date, there were also meetings with Communist politicians, including two foreign ministers and a First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. Throughout nearly the entire period, the primary goal of the relations between Poland and the Vatican, including meetings with the Pope, was to win the Holy See’s favour, particularly in opposition to the Primate, and create the propaganda image of religious freedom and good relations between the state and the Church in Poland. It is difficult to assess how the Holy See benefited from those meetings. The dialogue started in 1965, and it took an institutional form in 1974, but that did not affect the model of religious policy in Poland, and the strong position of the Church did not result from the dialogue between the Communists and the Vatican, but the unrelenting and principled policy of the Episcopate lead by the Primate. I have based the present article primarily on materials prepared by the Communist diplomatic service and stored in the Archives of the Ministry of Foreign Affairs and documents prepared by the Party and administration of the Communist Poland, particularly the Office for Religious, and stored at the Polish Central Archives of Modern Records. Diaries and memoirs also proved to be important – particularly those by Jerzy Zawieyski and Janusz Zabłocki.

8

Methodological Status of the Social Doctrine of the Church before the Second Vatican Council

51%

Gocko J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2018

|

vol. 39

|

issue 4

57-67

EN

The present article raises the issue of the methodological status of the Church’s social doctrine from its beginnings, namely, from the social teaching of Leo XIII, to the Second Vatican Council. In the first part, the author highlights the substantial role of the Magisterium in constituting the Church’s social doctrine. The second part, presents an analysis of the key social documents of the Church, with particular emphasis on methodological strands. The reflection is based on the assumption that the Church’s social doctrine is not just another ecclesial scientific discipline, since it involves a more complex reality in terms of practitioners, methods, sources of cognition or, finally, the nature of assertions formulated within that area of science.

PL

Przedmiotem artykułu jest zagadnienie statusu metodologicznego nauki społecznej Kościoła od jej początków, a więc od nauczania społecznego Leona XIII, do Soboru Watykańskiego II. W pierwszej części autor ukazuje Magisterium Kościoła jako aktywny podmiot w ukonstytuowaniu się nauki społecznej Kościoła. W drugiej poddaje analizie kluczowe dokumenty społeczne Kościoła, wydobywając z nich wątki metodologiczne. W podjętej refleksji przyjęto założenie, że w przypadku nauki społecznej Kościoła chodzi nie tylko o kolejną kościelną dyscyplinę naukową, ale o rzeczywistość bardziej złożoną pod względem podmiotów ją uprawiających, metod, źródeł poznania czy w końcu charakteru twierdzeń, do których dochodzi.

9

Da Rio de Janeiro a Medellin: la nascita della teologia post-conciliare latinoamericana

51%

Campagnaro M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2021

|

vol. 34

|

issue 2

26-44

EN

In recent decades, from a theological point of view, the Church in Latin America has gone from being a "receiving" church to being a "protagonist" church. This happened thanks to the dynamic development of a new way of practicing theology. Latin American post-Conciliar theology presents a new existential, kerygmatic and methodological approach based on a wise balance (hermeneutic circle) between orthopraxis and orthodoxy. The article presents and attempts to critically analyze the most important events of the period from the first Latin American Episcopal Conference in Rio de Janeiro in 1955 to the second in Medellin in 1968, which laid the foundations for the birth of post-Conciliar Latin America theology: the rise of CELAM, the choice of John XXIII, the Cuban Revolution and the Vatican Council II and especially the Constitution Gaudium et Spes, which introduces a new theological paradigm that recognizes the historical realities of pluralism of nations and cultures, as well as social, political and economic structures. Undoubtedly, the election of Cardinal Bergoglio as Pope is a "sign of the times" that makes the richness and freshness of Latin American theological reflection powerfully join the world theological discourse.

10

The Popes and the Idea of European Unity

51%

Hrabovec E.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 1

EN

While Pius XII was almost existentially bound up with European thought and with the defence against anti-Christian ideologies, his two successors initiated a tentative of opening of the “Western European citadel” towards a dialogue with the outer world. John Paul II relaunched a new evangelisation instead of compromises with secularism and Marxism, but maintained a fundamental European optimism, whereas Benedict XVI did not hesitate to admit that the European culture, transformed into a laicist utopia which substitutes God by the obstinate self-will of man, could disappear, too.

PL

Podczas gdy Pius XII był prawie egzystencjalnie związany z ideą europejską i obroną przed antychrześcijańskimi ideologiami, jego dwóch następców próbowało otworzyć „zachodnioeuropejską cytadelę” dialogu ze światem zewnętrznym. Jan Paweł II, zamiast iść na kompromis w sprawie sekularyzmu i marksizmu, zapoczątkował nową ewangelizację, ale zachował fundamentalny europejski optymizm. Benedykt XVI, wręcz przeciwnie, nie wahał się przyznać, że nawet kultura europejska, przekształcona w laicystyczną utopię, która zastępuje Boga wolą człowieka, może zaniknąć.

11

Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI

45%

Krzych B. K.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2019

|

vol. 72

|

issue 1

EN

This article presents the state of research on papal coronations and is an introduction to the publishing of official publications prepared for participants in the coronations of Popes John XXIII (1958) and Paul VI (1963) by the Congregation of Ceremonies (Latin: ordo, Italian: libretto della celebrazione).

PL

Artykuł prezentuje stan badań nad papieskimi koronacjami i jest wprowadzeniem do wydania oficjalnych publikacji przygotowanych dla uczestników koronacji Jana XXIII (1958) i Pawła VI (1963) przez Kongregację Ceremoniału (łac. ordo, wł. libretto della celebrazione).

12

Maryja nauczycielką wiary w życiu św. Jana XXIII

45%

Kreft D.

Studia Gdańskie

|

2014

|

issue 34

157-167

PL

Święty Jan XXIII w swym Dzienniku duszy poświęca wiele uwagi zagadnieniom związanym z duchowością maryjną. Lektura myśli Papieża pozwala jednoznacznie stwierdzić, że duchowość Maryi ma znaczenie kluczowe i wzorcze dla praktykowanej przez niego duchowości. Dotyczy to również problematyki cnót teologalnych. Święty Jan XXIII wielokrotnie dawał wyraz swemu przekonaniu, że warunkiem bycia świadkiem wiary jest konkretne naśladowanie Maryi. Trzeba, tak jak Ona, zawierzyć Bogu całe swe życie i realizowane posłannictwo. Głęboka wiara, na wzór Maryi, inspiruje do dokonywania działań kreujących nową rzeczywistość współczesnego świata. Maryja nie tylko jest wzorem głębokiej wiary, ale też pokazuje jak troszczyć się o wzrost dojrzałości w wierze. Czynnikiem decydującym o rozwoju duchowym jest modlitwa. Papieski ideał traktowania Maryi jako wzoru cnót wiary, nadziei i miłości nie traci nic na aktualności w czasach dzisiejszych. Ta zachęta wymaga odpowiedzi ze strony każdego członka Kościoła.

EN

This article undertakes an attempt of answering the question: what does role Virgin Mary play in the christian spirituality? This answer is based on the Teaching of blessed John XXIII. This Pope claimed that Mother of God can be for all Christian People a good ex ample of the obiedence to God and in a fervent prayer. John XXIII recommended the worship of Virgin Mary as a way to the Union with God.

13

The Relationship between Theology and Law on the Basis of the Encyclical Pacem in terris of John XXIII

45%

Grzenkowitz M.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 2

83-99

PL

Relacja między teologią a prawem na podstawie encykliki Pacem in terris Jana XXIII Celem niniejszego artykułu jest wyciągnięcie wniosków o charakterze prawnym i teologicznym. Pierwszy podpunkt, który przedstawia prawną wartość i społeczno-polityczny kontekst nauczania papieskiego, pozwala na stworzenie podstaw dla dalszych teologicznych refleksji. Drugi podpunkt pozwala na wyodrębnienie teologii encykliki oraz jej znaczenia dla całości dokumentu. Ostatni podpunkt ujawnia, w jaki sposób prawne i teologiczne elementy przenikają się w tekście encykliki i jakie ma to konsekwencje dla eklezjologii i metodologii badań na styku teologii i prawa. Niniejszy artykuł przedstawia również wiele wspólnych punktów odniesienia dla teologii i prawa oraz podkreśla ich metodologiczną i wewnętrzną autonomię. Encyklika Pacem in terris Jana XXIII jest twórczą propozycją dla współpracy między teologią a prawem, w ramach której papież kieruje się zasadą skuteczności w postaci pragnienia, żeby stworzony przez niego katalog był nie tylko teoretyczny, ale faktycznie przestrzegany. Jego nauczanie koncentruje się na tematyce pokoju jako przede wszystkim prawnej kategorii, a zatem decydującej dla sprawiedliwego charakteru prawa jako takiego. Ze względu na związek między pokojem, Bożym porządkiem i misją Chrystusa istnieje przestrzeń wspólna dla spraw doczesnych regulowanych przez prawo oraz nadprzyrodzonych, które są przedmiotem teologii. Istnieją dwa alternatywne modele jedności ogólnoludzkiej: naturalny i kościelny. Mają one komplementarny charakter jako dwie drogi prowadzące do wspólnego celu i przyjmują postać dążenia do powszechnie upragnionego pokoju na ziemi i zjednoczenia ludzkości w Chrystusie, który jest samym pokojem. Papież używa języka prawnego, który charakteryzuje się otwartością teologii na prawo i odwrotnie. Do jego cech należą: realizm poznawczy, uniwersalne terminy, uniwersalne tematy, skuteczność społeczna, naturalizm prawny oraz wzajemna inspiracja.

EN

The above research permits one to draw legal and theological conclusions. The first sub-point, presenting the legal value and social-political context of the papal teaching, permits the creation of a foundation for the following theological considerations. The second subpoint permits for the separation of the theology of the encyclical and its meaning for the whole document. The last sub-point reveals in what way the legal and theological elements intersect in the encyclical’s text and what consequences this has for ecclesiology and the methodology of research at the intersection of theology and law. This article presented many mutual points of reference for theology and law and emphasized their methodological and substantive autonomy. The encyclical Pacem in terris of John XXIII is a creative proposal for the cooperation between theology and law, in which the Pope follows the principle of efficacy, which is the desire that the catalogue created by him is not only theoretical but also actually used. His teaching focuses on the theme of peace, which seems to assume the meaning that has already placed on justice, and the Pope seems to make it the centre of all international relations. That, in turn, allows to distinguish peace as a clearly legal category and so decisive for the just character of law itself. Because of the connection between peace, God’s order and Christ’s mission, there is a perfect intersection between temporal matters regulated by law and supernatural ones, which are the subject of theology. There exist two alternative models of the unity of humankind: the natural and the ecclesial. They have a complementary character as the two paths leading to a common goal and take the form of attaining the commonly desired peace on earth and the unification of humanity in Christ, who is peace himself. The Pope uses legal language, which has characteristics manifesting the openness of theology to law and vice-versa. Among them are cognitive realism, universal concepts, universal themes, social efficacy, legal naturalism, and mutual inspiration.

14

L'ecumenismo nel Concilio Vaticano II

45%

Perzyński A. P.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2014

|

vol. 23

|

issue 4

21-31

EN

The article consists of the following parts: new Catholic ecumenism, the Council reform, the contribution of John XXIII, the contribution of Paul VI, theological foundation of the Council ecumenism, conclusions. The author focuses on the great personal contribution of the popes John XXIII and Paul VI in the renewal of the Church (including ecumenical dialogue) which took place fifty years ago during the Second Vatican Council. John XXIII connected strongly the idea of the Church reform aggiornamento with the unity of Christians. The Catholic doctrine in the area of ecumenical issues was most fully expressed in the Dogmatic Constitution on Church (Lumen gentium) and Decree on Ecumenism (Unitatis redintegratio). Its onset is the conviction about the unity of the Christ Church. The Council stressed that the foundation of the unity of Christians is the dogma of the Trinity (Unitatis redintegratio 12). Removing obstacles by leading a dialogue which allows us to understand existing doctrinal differences, eliminating prejudice in word and deed restore the unity (UR 4). The Decree on Ecumenism is a solemn involvement of the Catholic Church in the cause of Christian unity and the response of the Church to God’s call which is addressed to all contemporary Christians, encouraging them to earnestly desire, search and attain unity in Christ. The unity of Christians is a grace and gift which can be only expected from God and which should be asked for in prayer. In this spirit following Paul VI’s words, the Church in the Decree on Ecumenism asks God and separated brethren for forgiveness for the faults committed against unity and is also ready to forgive inflicted harm. Apart from prayer theological work is necessary for the unity and the Council repeatedly returns to it.

Refine search results

Jan XXIII. Papież odnowy Kościoła

Czuwania soborowe formą duchowej obecności Kościoła polskiego na Soborze Watykańskim II

The spirituality of St. John XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli) and his ministry of teaching in the encyclical of his pontificate (1959-1963)

Magisterium pastoralne w posłudze papieża Franciszka

Personalistyczne ujęcie chrześcijańskiej nauki moralnej w magisterium Soboru Watykańskiego II

Kanonizacja Jana Pawła II i Jana XXIII na znaczkach pocztowych Polski i Watykanu

Audiencje polityków komunistycznej Polski u papieża w latach 1945–1978

Methodological Status of the Social Doctrine of the Church before the Second Vatican Council

Da Rio de Janeiro a Medellin: la nascita della teologia post-conciliare latinoamericana

The Popes and the Idea of European Unity

Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI

Maryja nauczycielką wiary w życiu św. Jana XXIII

The Relationship between Theology and Law on the Basis of the Encyclical Pacem in terris of John XXIII

L'ecumenismo nel Concilio Vaticano II