Search results

1

IDEA CZŁOWIEKA I BÓSTWA W STAROŻYTNOŚCI CZĘŚĆ II: Wokół mitu astralnego Juliusza Cezara

100%

Milewska M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2014

|

vol. 15(4)

PL

Niniejszy tekst przedstawia historię komety, która pojawiła się na niebie po śmierci JuliuszaCezara w lipcu 44 roku p.n.e. Komety uważano najczęściej za złe znaki, przynoszącewojny i klęski, dlatego też przed młodym Oktawianem stanęło szczególnie trudne zadanieprzekształcenia złowróżbnego omenu w symbol własnego panowania. Z początku ukrywałon prawdziwą naturę zjawiska, w swojej propagandzie wizualnej nadając mu postaćgwiazdy. Dopiero po dwóch dekadach, kiedy jego władza okrzepła, przyjmując formę PaxAugusta i aurea aetas, Oktawian mógł otwarcie przyznać, że była to kometa. Ta luka źródłowasprawiła, że niektórzy uczeni zaczęli powątpiewać w realne istnienie tego zjawiskaastronomicznego. W tekście tym przytaczam argumenty przemawiające za historycznościąkomety Cezara oraz pokazuję, dlaczego Rzymianie skłonni byli uznać ją za znak apoteozyboskiego Juliusza.

2

THE IDEA OF MAN AND DIVINITY IN ANTIQUITY PART II: Around the astral myth of Julius Caesar

100%

Milewska M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2014

|

vol. 15(4)

EN

The text presents the story of a comet which appeared after the death of Julius Caesar inJuly 44 BC. Comets were usually considered as bad omens bringing wars and disasters.Therefore, young Octavian had a very difficult task to change this sinister sign into a symbolof his rulership. At the beginning, he disguised the real nature of this phenomenon,presenting it as a star in his visual propaganda. Only after two decades, when his powerwas established in the form of Pax Augusta and aurea aetas, Octavian could openly admitthat it was a comet. This gap in the sources made some scholars doubt the real existence ofthe astronomical phenomenon. My text delivers arguments for historicity of the Caesar’scomet and shows why Roman people were inclined to consider it a sign of apotheosis ofdivus Julius.

3

The column in Place Vendôme and the fleeting form of ancient Rome in the writings of Cyprian Norwid

86%

Kowalska M.

Studia Norwidiana

|

2020

|

vol. 38 English Version

107-131

EN

The article discusses the image of a triumphal column in Norwid’s poems “Vendôme,” “Odpowiedź do Włoch (Fraszka),” and Szczesna. The inspiration to enquire about its function and symbolic power comes from Hegel’s lectures on aesthetics and the following passage from Epimenides: “The many columns […] many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not meant for those who stand atop a triumphal column since such monuments can easily turn into dust, as confirmed by the fate of other monuments such as those of ancient leaders and Napoleon, but for the one who comes close to the “Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is thus a value irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than that of physical power. This article recalls the idea of Paris as the “new Rome,” which was revived in the nineteenth century.

4

Jak opowiedzieć o zwycięstwie nad Cezarem? Próba nowego spojrzenia na przekaz Mistrza Wincentego (I, 17)

72%

Rutkowski R.

Kwartalnik Historyczny

|

2019

|

vol. 126

|

issue 3

PL

Przedmiotem artykułu jest opowieść Mistrza Wincentego Kadłubka o potrójnym zwycięstwie Lestka III nad Juliuszem Cezarem i założeniu w Polsce dwóch miast przez siostrę tego ostatniego. Posługując się materiałem porównawczym, dowodzę, że opowieść ta została zbudowana z wędrownych motywów literackich, by pokazać niezależność Polski od Cesarstwa.

EN

The article deals with the story of Master Vincentius Kadłubek about the triple victory of Prince Lestek III over Julius Caesar and the foundation of two towns in Poland by the sister of the latter. With the use of comparative material, it is proved that this story was built on the basis of travelling literary motifs to show Poland’s independence from the Empire.

5

‘You too, my child?’ On trust and perfidy in classical literature.

58%

Schade G.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2014

|

vol. 24

|

issue 1

185-201

PL

A tripartite approach is proposed in order to get hold of the complex phenomenon of trust and perfidy in classical literature. In a first part two cases of political treason are discussed: the most prominent victim of treason, Julius Caesar, who was very much surprised when he saw Brutus among his assassins, and the greatest traitor in antiquity ever, Alcibiades. Protean perfidy, however, is a gender-crossing issue, and a second part is dedicated to literary figures, in particular to women. Aeschylus’ Clytemnestra is an outstanding example of a perfidious character. Finally, a third part is concerned with words, for πίστις and fides have attracted the attention of classical scholars and structural linguists alike. At the beginning, however, Hamlet is introduced, an expert both in trust and perfidy as well as in classical literature.

6

Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida

44%

Kowalska M.

Studia Norwidiana

|

2020

|

vol. 38

111-133

EN

The article presents the image of a triumphal column in Norwid’s Vendôme, Odpowiedź do Włoch (Fraszka), and Szczęsna. Inspiration to ask a question about the role and symbolic power came from Hegel’s Aesthetics and this fragment of Epemenides: “The many columns … many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not for the one who stood atop a triumphal column-such a monument can easily turn into dust, which is shown by the fate of other monuments, such as those of ancient commanders and Napoleon-but the one who comes close to the „Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is a value that is irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than physical power. The article recalls the notion of Paris as a “new Rome,” revived in the 19th century.

PL

Artykuł przedstawia motyw kolumny triumfalnej w utworach Norwida: Vendôme, Odpowiedź do Włoch… (Fraszka), Szczesna. Inspiracji do zadania pytania o funkcje kolumny i jej symboliczną siłę nośną dostarczyła Estetyka Georga Wilhelma Friedricha Hegla, a także fragment Epimenidesa: „Kolumn wiele, […] Zbłąkanych kolumn wiele, gmachu gdzieś szukało – ”. W myśli Norwida wieczną chwałę zyskuje nie ten, kto stanął na szczycie kolumny triumfalnej – bo taki posąg łatwo może obrócić się w pył, o czym przekonują dzieje pomników m.in. starożytnych wodzów i Napoleona, lecz ten, kto zbliżył się do „Przedwiecznego” fizyczną śmiercią. „Moc” jest tą wartością, która nieodwołalnie jest związana z kolumną triumfalną, lecz musi wznieść się do innego wymiaru niż tylko siła fizyczna. W artykule przypomniano także koncepcję Paryża jako „nowego Rzymu”, ożywioną w XIX wieku.

Refine search results

2 Miscellanea Anthropologica et Sociologica

2 Studia Norwidiana

1 Kwartalnik Historyczny

1 Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

2 Kowalska M.

2 Milewska M.

1 Rutkowski R.

1 Schade G.

1 2021

1 2020

1 2019

3 2014

IDEA CZŁOWIEKA I BÓSTWA W STAROŻYTNOŚCI CZĘŚĆ II: Wokół mitu astralnego Juliusza Cezara

THE IDEA OF MAN AND DIVINITY IN ANTIQUITY PART II: Around the astral myth of Julius Caesar

The column in Place Vendôme and the fleeting form of ancient Rome in the writings of Cyprian Norwid

Jak opowiedzieć o zwycięstwie nad Cezarem? Próba nowego spojrzenia na przekaz Mistrza Wincentego (I, 17)

‘You too, my child?’ On trust and perfidy in classical literature.

Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida