Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Kandinsky

Sort By:

Limit search:

Malarstwo materii a powojenne przemiany dzieła sztuki

100%

Jaksender A. Z.

Estetyka i Krytyka

2012

issue 1(24)

49-55

Matter painting is interpreted in this article as a turning point in the development of the art history after modernism. We start from the analysis of the trauma that is depicted in the abstract painting of Malewicz and Kandinsky. The drama of the World War I is presented in the structure of “Black Square on the White Field” (1915) because of its radical lack of the figuration, that shows the traumatic gap in the history and narration ( as history develops always between the representations of certain figures). Then we turn to the cultural shifts inscribed in the matter painting and its structure of the signifiants, and interpret it in the terms of Lacanian psychoanalysis. Finally, we conceive of a parallel between the shits in the notion of sign in the modern and postmodern philosophy and the ontological changes of the work of art in abstract and matter painting.

The spirituality of art after Kandinsky

81%

Popczyk M.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

2017

vol. XIX (XXVIII)

89-105

Wassily Kandinsky defined the character of the spirituality of modern art and outlined its territory, becoming, along with Duchamp, a patron of various trends in modern art. The notion of the spirituality of art has proved to be an important characteristic feature of works of art. It figures prominently in the writings of art historians, theologians, and aestheticians, and it seems to correspond to Charles Taylor’s conceptions of epiphanic art. Nevertheless, the very notion of the spirituality of art is far from clearly defined: it can refer to the spiritual nature of an artwork itself or to the creative process, or to the spirituality of a work of art that can be determined by its theological context. In this paper I have compared several distinct readings of the notion of the spirituality of art, with Kandinsky’s thought constituting the frame of reference for the interpretations of the works of Rothko and Viola.

Celem artykułu jest konfrontacja wybranych interpretacji pojęcia „duchowość sztuki” Wasyla Kandyńskiego oraz pokazanie dwóch odmiennych podejść do duchowości sztuki: abstrakcji Rothko i video instalacji Billa Violi. W świetle myśli Charlesa Taylora można przyjąć, że pojęcie duchowości zastępuje pojęcie piękna, a duchowość abstrakcji stanowi jedną z odpowiedzi artystów awangardy na instrumentalizm stechnicyzowanej rzeczywistości. W interpretacji Kojèva, idącego za Heglem, duchowość sztuki jest tożsama z pięknem, natomiast Adorno niechętny podejściom Kandyńskiego i Hegla postuluje krytyczny model duchowości sztuki. W drugiej połowie XX wieku istnieje wiele nawiązań do Kaudyńskiego. Duchowy plan dzieł sztuki, pojęty jako kosmiczny pierwiastek rzeczywistości, staje się ich uzasadnieniem, w pewnym sensie zastępuje wartości estetyczne. Równolegle pojawiają się alternatywne podejścia, duchowość zostaje utożsamiona z procesem tworzenie (Marek Rothko) lub przynależy integralnie do przedstawienia, co zbliża sztukę świecką do religijnej (Bill Viola). Dla estetyka interesujące, w tej konfrontacji, jest wydobycie przesunięć w obrębie starych kategorii estetycznych, jak również odnotowanie ich nowych manifestacji w sztuce.

Refine search results

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

1 Estetyka i Krytyka

1 Jaksender A. Z.

1 Popczyk M.

1 2017

1 2012

Search results

Malarstwo materii a powojenne przemiany dzieła sztuki

The spirituality of art after Kandinsky