Search results

1

Europejska Konwencja Praw Człowieka a Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej – stan kompatybilności czy konkurencyjności?

100%

Bisztyga A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2011

|

issue 3 (7)

179-188

PL

Europejska Konwencja Praw Ochrony Praw Człowieka i Podstawowych Wolności cieszy się zasłużoną opinią konstytucyjnego aktu porządkującego europejską przestrzeń praw człowieka. Perłą w Koronie Konwencji jest Europejski Trybunał Praw Człowieka, którego orzecznictwo dynamicznie kształtuje standardy praw człowieka. Wiążące i rodzące zobowiązania: Traktat Lizboński oraz Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej zmieniły tę, dotychczasową sytuację. Europejskie instrumentarium ochrony praw człowieka doznało znaczącego wzbogacenia. Skutkuje to nowymi pytaniami o relacje między Konwencją a Kartą oraz o relacje między Europejskim Trybunałem Praw Człowieka a Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Czas pokaże, czy relacje te będą zmierzać ku stanowi kompatybilności czy stanowi konkurencyjności.

EN

European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms enjoys good opinion of the constitutional act orders European legal space of human rights. The pearl in the Convention crown is European Court of Human Rights, which case-law creates European standards of human rights in contemporary way. Being obligatory, Lisbon Treaty and Charter of Fundamental Rights of European Union change the previous situation. Instrumentarium of the human rights protection in Europe has been enriched. However a number of questions about the relation between Convention and Charter arise and the relation between European Court of Human Rights and Court of Justice of European Union as well as the case-law of both European courts. Are the relations going to be complementary or use confrontation?

2

Nowelizacja praw i obowiązków dziennikarza w ustawie prawo prasowe w perspektywie klauzuli sumienia

88%

Sobczak J., Gołda-Sobczak M.

Ius Novum

|

2023

|

vol. 17

|

issue 3

103-125

PL

Klauzula sumienia, zwana także niekiedy prawem do sprzeciwu sumienia, zasadza się na możliwości odmowy realizacji obowiązującej normy prawnej z racji jej niezgodności ze wskazaniami sumienia osoby powołującej się na jej treść. Klauzula ta wywodzona jest zwykle, zwłaszcza w Polsce, z treści art. 53 Konstytucji RP i odnoszona początkowo do działań lekarzy. Wskazywano przy tym, że klauzula sumienia może stanowić podstawę dla odmowy przeprowadzenia zabiegu aborcji. W artykule, wskazując na tekst art. 10 ust. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej i akcentując różnice w brzmieniu tego przepisu w różnych wersjach językowych, wskazano, że takie pojmowanie klauzuli sumienia jest zbyt wąskie i ubogie. Zwrócono uwagę na wprowadzone zmiany w tekście art. 10 ust. 2 prawa prasowego, w którym ustawodawca zastąpił obowiązek zrealizowania przez dziennikarza linii programowej redakcji prawem odmowy wykonania polecenia służbowego, jeżeli wynikałoby z niego, że oczekuje się od dziennikarza publikacji łamiącej zasady rzetelności, obiektywizmu i staranności zawodowej. Rozwiązanie to stanowi niewątpliwie wyraz aprobaty szeroko pojętej klauzuli sumienia, jednoznacznie sformułowanej w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Tekst art. 10 ust. 2 Karty Praw Podstawowych UE pozwala odnieść sprzeciwsumienia do działań przedstawicieli wszystkich zawodów.

3

The horizontal impact of the European Union Charter of Fundamental Rights in accordance with the sentencing guidelines of the European Court of Justice

63%

Kozłowski J., Moskal A.

Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

|

2019

|

vol. 29

21-34

EN

One of the biggest challenges of European law is balancing the relations between the Member States and the European Union. An especially interesting aspect of this issue is the horizontal impact of the European Union Charter of Fundamental Rights. The authors of the article will reconstruct the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union, which precisely settles problems related to this issue. Various examples will be examined, ranging from the renowned judgment of the Grand Chamber of the Court in Case C-617/10 Åklagaren v. Hans Åkerberg Fransson to the most recent judgment of the Grand Chamber of the Court in Joined Cases C-569/16 and C-570/16 Stadt Wuppertal v. Maria Elisabeth Bauer and Volker Willmeroth v. Martin Broßonn. The authors will also evaluate the settled case law using a holistic perspective on the whole system of European law and its principles.

PL

Jednym z największych wyzwań prawa europejskiego jest uzyskanie balansu między systemami prawnymi poszczególnych państw członkowskich a systemem Unii Europejskiej. Zagadnieniem, które jawi się jako niezwykle interesujące w tym kontekście, jest horyzontalny skutek oddziaływania Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Autorzy artykułu dokonali rekonstrukcji linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości UE, które w sposób konsekwentny rozwija wykładnię tej problematyki — od legendarnego już wyroku wielkiej izby Trybunału w sprawie C-617/10 Åklagaren przeciwko Hansowi Åkerbergowi Franssonowi po najnowszy w badanym zakresie wyrok wielkiej izby Trybunału w sprawach połączonych C‑569/16 i C‑570/16 Stadt Wuppertal przeciwko Marii Elisabeth Bauer oraz Volker Willmeroth przeciwko Martinie Broßonn. Autorzy podjęli się także ewaluacji dotychczasowej linii orzeczniczej w sposób holistyczny, biorąc pod uwagę czynniki wynikające z całego systemu prawnego UE oraz jej zasad i wartości.

4

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

51%

Pazura A., Uniejewski J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2016

|

issue 2 (30)

53-75

PL

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności niejednokrotnie była określana mianem fundamentalnego aktu prawa europejskiego. Prezentowane rozważania, poprzez charakterystykę okoliczności jej powstania, normatywnej treści, mechanizmu implementacyjnego oraz aktualnego kontekstu, w jakim obowiązuje, zmierzają do wykazania, czy twierdzenie to pozostaje zasadne w aktualnej rzeczywistości prawno-politycznej. Nie budzi co prawda wątpliwości, że to właśnie w Konwencji państwa-sygnatariusze po raz pierwszy przyjęły na siebie prawne zobowiązanie ochrony podstawo- wych wolności i praw człowieka, a co szczególnie istotne – wyraziły zgodę na to, by każda jednostka mogła kierować przeciwko każdemu z nich skargi indywidualne, wnoszone do specjalnie powołanego międzynarodowego organu sądowego kompetentnego do wią- żącego rozstrzygania, czy doszło do naruszeń chronionych wolności lub praw. Był to przełomowy moment w rozwoju prawa międzynarodowego, w którym przez wieki zakorzeniło się przekonanie, że rozstrzyganie o wolnościach i prawach jednostek należy do jurysdykcji krajowej, a jednostki nie mają podmiotowości międzynarodowo-prawnej. Konwencja stworzyła zatem mechanizm implementacyjny, którego rola w zakresie wytyczania standardów ochrony wolności i praw człowieka jest nie do przecenienia. Niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że funkcjonowanie w europejskiej przestrzeni prawnej Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz słabość Rady Europy, przejawiająca się w zrzeszaniu dużej liczby państw o dość zróżnicowanej kulturze prawnopolitycznej oraz zróżnicowanych standardach demokracji, sprawiają, że praktyczna doniosłość Konwencji ulega i – jak należy się spodziewać – będzie ulegać nieustannej weryfikacji.

EN

Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is often referred as a fundamental instrument of the European law. The following study, through a detailed description of the circumstances of creation of the Convention, its normative content, enforcement mechanism and the current context in which it is in force, seeks to demonstrate whether the above statement remains valid in the current political and legal reality. It is true that in the Convention sovereign states accepted for the first time legal obligations to secure the classical human rights and freedoms and – what is particularly relevant – to allow all individuals to bring applications against the state, leading to a specially founded international judicial body finding them in breach. This was a crucial, revolutionary step in the evolution of the international law that, for centuries, had been based on such deeply entrenched foundations as the ideas that the settlement of the freedoms and rights of individuals was within the domestic jurisdiction of states and that individuals were not subjects of rights in this law. The Convention has thus generated the effective enforcement mechanism in the world, which contribution to the setting of standards for the protection of human rights and freedoms is unrivalled. However, it cannot be lost from one’s sight that currently the presence of the Charter of Fundamental Rights of the European Union in the European legal space and the weakness of the Council of Europe, under of which auspices the European Convention on Human Rights was adopted, manifesting itself in the fact that it associates a large number of countries with quite diverse po- litical and legal culture and the standards of democracy, make the practical importance of the Convention be the subject of constant verification.

5

Standardy należytego uzasadnienia w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

45%

Florjanowicz-Błachut P.

Studia Prawnicze

|

2014

|

issue 4 (200)

33-48

EN

The core function of the judiciary is the administration of justice through delivering judgments and other decisions. The crucial role for its acceptance and legitimization by not only lawyers, but also individulas (parties) and the hole society plays judicial reasoning. It should reflect on judge’s independence within the exercise of his office and show also judicial self-restraint or activism. The axiology and the standards of proper judicial reasoning are anchored both in constitutional and supranational law and case-law. Polish Constitutional Tribunal derives a duty to give reasoning from the right to a fair trial – right to be heard and bring own submissions before the court (Article 45 § 1 of the Constitution), the right to appeal against judgments and decisions made at first stage (Article 78), the rule of two stages of the court proceedings (Article 176) and rule of law clause (Article 2), that comprises inter alia right to due process of law and the rule of legitimate expactation / the protection of trust (Vertrauensschutz). European Court of Human Rights derives this duty to give reasons from the guarantees of the right to a fair trial enshrined in Article 6 § 1 of European Convention of Human Rights. In its case-law the ECtHR, taking into account the margin of appreciation concept, formulated a number of positive and negative requirements, that should be met in case of proper reasoning. The obligation for courts to give sufficient reasons for their decisions is also anchored in European Union law. European Court of Justice derives this duty from the right to fair trial enshrined in Articles 6 and 13 of the ECHR and Article 47 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union. Standards of the courts reasoning developed by Polish constitutional court an the European courts (ECJ and ECtHR) are in fact convergent and coherent. National judges should take them into consideration in every case, to legitimize its outcome and enhance justice delivery.

6

Obraza uczuć religijnych a wolność sztuki i ekspresji artystycznej

45%

Sobczak J.

Themis Polska Nova

|

2015

|

issue 1(8)

87-111

EN

The offense against religious feelings expressed in the text of Art. 196 of PC is strongly embedded in the constitutional liberties and freedoms and human rights of both the Council of Europe and the European Union. Freedom of conscience and religion, which originated in the wording of Art. 196 of PC remains in antinomy to other constitutional values protected by both international acts such as freedom of expression, freedom of artistic expression, the freedom to teach and freedom to enjoy cultural heritage. This requires balancing the content of these freedoms. At present stage there is yet no way to resolve the alleged doctrine of countertype of art.

7

Workers’ Representation in European Law

45%

Tomaszewska M.

Studia Iuridica

|

2016

|

vol. 60

255-268

PL

Autorka dokonuje analizy zagadnień związanych z reprezentacją pracowników w prawie europejskim. Na wstępie przedstawia podstawy prawne reprezentacji pracowników w prawie europejskim przed przyjęciem traktatu z Maastricht oraz po jego przyjęciu. Do czasu zmian dokonanych na mocy traktatu z Maastricht prawo pracowników do informacji i konsultacji pozostawało wyłączną kompetencją państw członkowskich. Kompetencja Unii Europejskiej w tym obszarze została uznana dopiero w Protokole z Maastricht odnoszącym się do polityki społecznej. W 1989 r. została przyjęta Karta Wspólnotowa dotycząca podstawowych praw socjalnych pracowników, dzięki której prawa pracowników i ich przedstawicielstw do informacji i konsultacji zyskały na znaczeniu, stając się jednymi z celów Unii Europejskiej i państw członkowskich. Następnie przyjęto dyrektywy dotyczące powoływania europejskich rad zakładowych oraz ustanawiające ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami. Na szczycie w Nicei w 2000 r. została przyjęta Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Od czasu przyjęcia traktatu z Lizbony stała się ona częścią prawa Unii Europejskiej z mocą wiążącą równą mocy wiążącej samych traktatów. Po przeprowadzeniu analizy podstaw prawnych autorka skupia się na pojęciu reprezentacji pracowników w prawie Unii Europejskiej. Unia Europejska ma w tej sferze kompetencje dzielone i wykonywane równolegle z państwami członkowskimi, zgodnie z wymogiem proporcjonalności oraz zasadą subsydiarności. Ostatnia kwestia rozważana przez autorkę to formy reprezentacji pracowniczej w prawie Unii Europejskiej. Najbardziej rozwinięte formy tej reprezentacji zostały przewidziane w dyrektywie dotyczącej tworzenia europejskich rad zakładowych oraz w dyrektywie ustanawiającej ogólne ramowe warunki dotyczące informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami.

Refine search results

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Ius Novum

1 Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

1 Studia Iuridica

1 Studia Prawnicze

1 Themis Polska Nova

2 Sobczak J.

1 Bisztyga A.

1 Florjanowicz-Błachut P.

1 Gołda-Sobczak M.

1 Kozłowski J.

1 Moskal A.

1 Pazura A.

1 Tomaszewska M.

1 Uniejewski J.

1 2023

1 2019

2 2016

1 2015

1 2014