Fikcja, jaką tworzy Mario Vargas Llosa w swoich kilkunastu powieściach, jest jednocześnie kreacją literacką i modelem rzeczywistości. Peruwiański pisarz naśladuje i odtwarza świat realny, tyle, że nie według jednoznacznych reguł mimezis, lecz zgodnie z zasadami wyobraźni twórczej; przeobraża rzeczywistość, przemienia ją w metaforę, rozkłada na luźno powiązane ze sobą elementy, skraca lub wydłuża współrzędne czasu i przestrzeni. Co paradoksalne, Vargas Llosa, głosząc swój literacki manifest „bogobójstwa”, konsekwentnie podkreśla, że jest pisarzem realistycznym, zawsze bowiem odnosi się, jak robili to jego mistrzowie - Balzak, Stendhal, Tołstoj – do świata realnego. Tyle, że słowo „rzeczywistość” pojmuje na swój sposób, jako konglomerat faktów, snów, obsesji i mitów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.