Search results

1

„Nie wierz nikomu po trzydziestce”, czyli rzecz o buncie powojennego pokolenia

100%

Białokur M.

Wieki Stare i Nowe

|

2018

|

vol. 13

|

issue 18

290-301

PL

Przedmiotem recenzji jest monografia, która w 2017 roku ukazała się nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Opolskiego. Książka "Wydarzenia Marca 1968 roku w pamięci i edukacji historycznej" to naukowy projekt badawczy, którego koncepcję opracowały wspólnie prof. Małgorzata Świder i dr Anna Gołębiowska z InstytutuHistorii Uniwersytetu Opolskiego. Publikacja stanowi pokłosie trójstronnego projektu realizowanego od 2015 r. przez trzy ośrodki uniwersyteckie: Uniwersytet Pedagogiczny w Heidelbergu, Uniwersytet Palackiego w Ołomuńcu i Uniwersytet Opolski przy wsparciu finansowym DAAD - Niemieckiej Centrali Wymiany Akademickiej.

2

Kampania antysemicka w środowisku lekarzy Szczecina 1967–1968. Przypadek Jerzego Gelbera

63%

Ptaszyński R.

Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

|

2020

|

issue 18

EN

The article is an analysis of the biography of the eminent paediatrician, Jerzy Gelber, who was a victim of an anti-Semitic purge carried out in Poland from 1967. Gelber’s fate is presented against the background of the anti-Semitic campaign conducted in Szczecin (as well as the whole country) since 1967. The text is also a proposal to develop further research on March 68’ emigration using the biographical method.

PL

Artykuł jest analizą biografii wybitnego lekarza pediatry Jerzego Gelbera, ofiary antysemickiej czystki prowadzonej w Polsce od 1967 r. Losy Gelbera przedstawione są na tle antysemickiej kampanii prowadzonej na terenie Szczecina (podobnie jak w całym kraju) od 1967 r. Tekst jest także propozycją prowadzenia badań nad zjawiskiem pomarcowej emigracji z zastosowaniem metody biograficznej.

3

Obraz Polski wśród polskich Żydów w Izraelu. Narracje przedstawicieli aliji gomułkowskiej i emigracji pomarcowej

54%

Szajda M.

Wrocławski Rocznik Historii Mówionej

|

2018

|

vol. 8

143-177

EN

The experiences of Jewish emigrants from Poland after World War II can be categorised according to the appropriate migratory waves occurring following significant historical events. An example of this is the Gomułka Aliyah of the years 1956 to 1960 and emigration after the events of March 1968. This text concerns the narration of witnesses to history – Polish Jews – who left the country during one of these two waves and who settled permanently in Israel. Based on their oral history narratives, I describe their biographical trajectories, including points touching upon the narrative and the relationship of the interlocutors to Poland, as expressed in their memory of “their first homeland”, their cultural roots and their current activities connected with Poland. The declarations resulting from the narratives highlight the duality of the identity of witnesses to history: their identification with Jewishness and Polishness. However, the image of Poland, often sentimental and nostalgic, is firmly rooted in their experiences of their time in the country, both positive (personal relationships, places) and negative (antisemitism). This image is also influenced by contemporary events and visits to Poland.

PL

Doświadczenia żydowskich emigrantów z Polski po II wojnie światowej można przyporządkować odpowiednim falom migracyjnym, następującym po istotnych wydarzeniach historycznych. Przykładem tego jest alija gomułkowska z lat 1956–1960 oraz emigracja po wydarzeniach Marca 1968 r. Niniejszy tekst dotyczy narracji świadków historii – polskich Żydów, którzy opuści kraj w jednej z tych dwóch fal i osiadli na stałe w Izraelu. W oparciu o relacje historii mówionej odtwarzam ich trajektorie biograficzne, w tym punkty styczne narracji oraz stosunek rozmówców do Polski, wyrażający się w pamięci o „pierwszej ojczyźnie”, kulturowym zakorzenieniu oraz obecnej aktywności wobec Polski. Wynikające z narracji deklaracje uwypuklają dwoistość tożsamości świadków historii, ich identyfikacje z żydowskością oraz polskością. Natomiast obraz Polski, często sentymentalny i nostalgiczny, jest mocno zakorzeniony w doświadczeniach z okresu pobytu w kraju, zarówno tych pozytywnych (relacje międzyludzkie, miejsca), jak i negatywnych (antysemityzm). Wpływają na niego również współczesne wydarzenia oraz podróże do Polski.

4

Amalia Reisenthel, „Polska to kraj, w którym rozmawiam bez akcentu”

54%

Szajda M.

Wrocławski Rocznik Historii Mówionej

|

2019

|

vol. 9

195-234

EN

The account presents the fortunes of Amalia Reisenthel, born just after the end of World War II in Wrocław into a family who had survived the Holocaust. Her biographical story addresses issues concerning the origins and fate of her parents during war, life in an assimilated Jewish family, experiences of anti-Semitism, studies and the events of 1968. The key section of the narrative is the relation of her departure from Poland as part of the “post-March” emigration and also her later return visits to the country in the 1980s and 1990s. During the interview, topics connected with identity and the attitude of the witness to history to Poland were also discussed, including her contacts with Polish culture and language.

PL

Amalia Reisenthel urodziła się i wychowała we Wrocławiu na Dolnym Śląsku. Po wydarzeniach marcowych 1968 r., podobnie jak jej rodzina, podjęła decyzję o wyjeździe z kraju. Osiadła na stałe w Niemczech, a po wielu latach przeniosła się do Izraela, gdzie mieszka do dziś. Jej relacja ma charakter biograficzny. Zawiera wiele informacji o życiu rodziny, zwłaszcza rodziców – ocalałych z Zagłady, w tym prób budowy „nowego życia” w Polsce po 1945 r. Materiał jest także wartościowym źródłem przedstawiającym konsekwencje Marca w życiu żydowskim na przykładzie jednostki. Zawiera również wiele informacji o obecności kategorii polskości w życiu emigrantów, w tym o powrotach do Polski już po 1989 r.

5

Human praxis, alternative thinking, and heterogeneous culture – Zygmunt Bauman’s revisionist thought

51%

Brzeziński D., Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, Dariusz Brzeziński works as an assistant professor at the Institute of Philosophy and Sociology of the Polish Academy of Sciences. He is a lecturer at the Jagiellonian University in Cracow as well. His research focuses on contemporary social thought s. o. c.

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2017

|

vol. 37 (2)

EN

Zygmunt Bauman was one of the leading revisionists in Poland before March 1968. Together with six other academics he was expelled from the University of Warsaw on the basis of the decision of the Minister of Higher Education taken on the 25st March 1968. It should be stressed, however, that at the beginning of his academic career Bauman had been a staunch believer of the Polish United Workers’ Party and an adherent of the Marxist-Leninist ideology. In his first revisionist paper, published soon after the Polish October, he criticized the previous policy of the Party and expressed his hope that significant changes will take place in Poland. As a result of Party withdrawal from the reforms, his attitude towards both the communist rule and Marxism-Leninism had been changing. This paper analyses the evolution of his thought towards revisions. It presents the characteristic features of Bauman’s revisionism as well: an emphasis on human praxis, alternative thinking, and heterogeneity of culture.

PL

Zygmunt Bauman był jednym z czołowych polskich rewizjonistów przed Marcem 1968. Razem z sześcioma innymi pracownikami naukowymi został relegowany z Uniwersytetu Warszawskiego decyzją ministra szkolnictwa wyższego z 25 marca 1968 roku. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że na początku swej kariery akademickiej gorliwie popierał on Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, a także był zwolennikiem ideologii marksizmu-leninizmu. Swój pierwszy rewizjonistyczny tekst Bauman napisał wkrótce po Październiku 1956 – poddał w nim krytyce wcześniejszą politykę partii i wyraził nadzieję na zajście w Polsce znaczących reform. W konsekwencji odwrotu partii ze ścieżki reform, jego stosunek tak do niej, jak i do marksizmu-leninizmu, uległ zasadniczej zmianie. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie ewolucji myśli rewizjonistycznej Baumana. Wskazuję w nim na charakterystyczne cechy tejże, a mianowicie: nacisk na ludzką praxis, dowartościowanie myślenia alternatywistycznego i wskazywanie na potrzebę heterogenizacji kultury.

6

Wspólnota Wyobraźni Jako Dyssensus. VIII Spotkanie Artystów i Teoretyków Sztuki Świdwin/Osieki (1970)

51%

Nader L.

Sztuka i Dokumentacja

|

2018

|

issue 18

47-56

PL

Celem tekstu jest refleksja nad znaczeniami wypowiedzi artystycznych, które przedstawiono na VIII Spotkaniu Artystów i Teoretyków Sztuki w Świdwinie i Osiekach w 1970 roku, wobec horyzontu wydarzeń roku 1968 w Polsce. Szczególnie skupię się na pierwszym wykładzie Jerzego Ludwińskiego „Epoka postartystyczna” oraz na kilku pracach artystów i artystek (m.in. Jana Chwałczyka, Wandy Gołkowskiej, Jerzego Fedorowicza, Jarosława Kozłowskiego, Natalii LL) odpowiadających i wchodzących w relację z wykładem krytyka. Przywołam również kontekst wybranych zjawisk i procesów społecznych i kulturowych około roku 1968, które plener poprzedzały, i które mu towarzyszyły. Zaproponuję, aby czas od czerwca 1967 do grudnia 1970 pojmować jako szczególny mikro-okres w historii sztuki w Polsce, charakteryzujący się z jednej strony strukturą długiego trwania, z drugiej zaś dystynktywnymi zasadami. Zastanowię się w końcu nad wyłaniającymi się z pleneru w Osiekach w 1970 roku ideami, szczególnie nad kategorią wyobraźni. Twierdzę, że posiadały one nie tyle charakter krytyki czy kontestacji, lecz raczej powinny być pojmowane jako inna, mało rozpoznana w historii sztuki w Polsce forma dyskursu oporu - dyssensus. Dyssensus w przypadku pleneru osieckiego w 1970 roku rozpatruję jako dyskursywne rozłączenie wobec obowiązującego wówczas „podziału postrzegalnego”, jako różnego rodzaju drobne, lecz znaczące konstelacje taktyk zaznaczania różnicy wobec po-marcowego świata. W przypadku prac artystów w Osiekach dyssensus ów nie osadzał się na negacji, ale na geście odbudowywania, pracy z wyobraźnią, która została znacznie osłabiona lub wręcz zniszczona, na skutek wydarzeń między czerwcem 1967 a sierpniem 1970 roku.

Refine search results

2 Wrocławski Rocznik Historii Mówionej

1 Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

1 Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

1 Sztuka i Dokumentacja

1 Wieki Stare i Nowe

2 Szajda M.

1 Białokur M.

1 Brzeziński D.

1 Dariusz Brzeziński works as an assistant professor at the Institute of Philosophy and Sociology of the Polish Academy of Sciences. He is a lecturer at the Jagiellonian University in Cracow as well. His research focuses on contemporary social thought s. o. c.

1 Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk

1 Nader L.

1 Ptaszyński R.

1 2020

1 2019

3 2018

1 2017

„Nie wierz nikomu po trzydziestce”, czyli rzecz o buncie powojennego pokolenia

Kampania antysemicka w środowisku lekarzy Szczecina 1967–1968. Przypadek Jerzego Gelbera

Obraz Polski wśród polskich Żydów w Izraelu. Narracje przedstawicieli aliji gomułkowskiej i emigracji pomarcowej

Amalia Reisenthel, „Polska to kraj, w którym rozmawiam bez akcentu”

Human praxis, alternative thinking, and heterogeneous culture – Zygmunt Bauman’s revisionist thought

Wspólnota Wyobraźni Jako Dyssensus. VIII Spotkanie Artystów i Teoretyków Sztuki Świdwin/Osieki (1970)