Search results

1

Mesjanizm w literaturze z Qumran

100%

Jóźwiak F.

The Biblical Annals

|

1963

|

vol. 10

|

issue 1

35-42

PL

Au fur et à mesure qu’on déchiffre les documents de Qumran, il deviant de plus en plus évident que la secte attendait deux messies. L’un de ligne d’Aaron, 1’autre de la génération d’Israël. Le texte du Manuel de Discipline est suivant: „depuis le jour du décès du Docteur de la Communauté jusqu’à la venue de Messie d’Aaron et d’Israël”. Ce texte exprime toute attente des habitants de Qumran, ce que prouvent aussi d’autres documents, celui de la Mer Morte et surtout le Document de Damas. Dans ce texte on lit: jusqu’à ce que viennent les messies d’Aaron et d’Israël. La secte attendait donc l’arrivée de trois personnes qui devraient délivrer le Peuple Dieu c’est à dire on attendait le prophète prédit par Deut. 18, 15 ss. d’Elie, le messie d’Aaron et le fils de David ce messie National ou tout simplement le messie.

2

Jezus jako król w czwartej Ewangelii „To Ty powiedziałeś, że jestem królem” (J 18, 37)

100%

Łabuda P.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2007

|

vol. 24

83-94

EN

In this article the author tries to look at Jesus Christ as a king. The term „king” appeares on pages of the New and the Old Testament many times. Having that in mind the author analyzes the portrait of Jesus as a king in the Gospel according to St John. He does that particularly in the de- scription of the suffering of the Master from Nazareth. St John mentions Christ's royal title mainly in the account of Jesus being questionned by Pilate, his suffering on Golgotha as well as in the de- cription of events that take place after his death. The analysis of these facts will reveal the signific- ance of Jesus's royal title as well as in what St John saw the royal nature of Jesus and finally what his royal activity was based on.

3

A Post 20th Century View Of Isaiah 53

63%

Maller A. S.

Rocznik Teologiczny

|

2015

|

vol. 57

|

issue 4

513-526

EN

The article presents two basic traditional interpretations of Is 53. The first one is Christian and understands the last song about the Lord’s servant as referring to Jesus from Nazareth and the second traditional Jewish interpretation, according to which the entire Israel is Lord’s servant. Then, the article presents the tradition of the suffering messiah in the Jewish religion (the messiah Josephson) and the views on the redemptive significance of the collective suffering. The article shows that the Holocaust had a redemptive meaning in practical sense, since this crime, by being a warning and an admonition, contributed to the improvement of the contemporary world.

PL

Artykuł przedstawia tradycyjne chrześcijańskie rozumienie Iz 53 odnoszące ostatnią pieśń o słudze Pana do Jezusa z Nazaretu oraz tradycyjną interpretację żydowską, wedle której sługą jest cały Izrael. Następnie ukazana zostaje tradycja cierpiącego mesjasza w religii żydowskiej (mesjasza syna Józefa) i poglądy o odkupieńczym znaczeniu cierpienia narodu. Artykuł pokazuje, że Holokaust miał znaczenie odkupieńcze w sensie praktycznym, ponieważ będąc przestrogą przyczynił się do poprawy współczesnego świata. Autor opowiada się za pluralistyczną interpretacją Iz 53, wzywa do wzajemnego szacunku wyznawców różnych religii oraz przestrzegania najlepszych nauk swoich religii, co ma przyczynić się do nastania czasów mesjańskich.

4

„A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem

63%

Miduch M.

Sympozjum

|

2020

|

vol. 2(39)

11-25

PL

Relacja Boga z człowiekiem została zniszczona przez grzech. Bóg jednak nie zostawia człowieka bez nadziei. Obiecuje pomoc. Przez wieki wysyła swoich proroków, by podtrzymywali nadzieję na nadejście Mesjasza. Pierwsze z mesjańskich proroctw wydają się być szczególnie interesujące. Przebija przez nie ludzka tęsknota za utraconym poczuciem bezpieczeństwa, za rajem. Zdają się być one najbardziej ludzkie. Boskie wypełnienie obietnicy nie pomija ludzkich pragnień ale je przekracza. Dzieło, które ma do wykonania Mesjasz to nie tylko przywrócenie człowiekowi rajskiej relacji z Bogiem, ale także wyniesienie jej na wyższy poziom. Bóg, który stał się człowiekiem w osobie Mesjasza jest tak blisko człowieka jak nigdy dotąd.

EN

The relationship of God and man was destroyed by sin. God does not leave people without hope. He promises help. Through ages he sent out his prophets to keep the hope of Messiah. Some of the first messianic prophecies seem to be especially interesting. We can see the longing for the lost safety, for paradise. They seem to be very human related. God’s fulfillment of this promise does not omit people’s desires and needs, it exceeds them. The goal of Messiah is not only to bring people the perfect relationship with God, it is to take it to a higher level. God, who became a human in the person of Messiah, is closer to man in as never before.

5

Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów

63%

Kuśmirek A.

Studia Gdańskie

|

2020

|

vol. 47

11-24

EN

The aim of this paper is to provide an assessment of the interpretation of the biblical text offered by Tg Ps 110. In addition to the direct rendering of the Hebrew original, the Targum also contains supplementary material that was introduced by the translator. Basing on the Polish translation of the Aramaic text of Ps 110 and upon examining its single verses, the principal features and major modifications of the Jewish exegesis have been identified. The supplementary material includes, among others, expansions reflecting some of the typical rabbinic views on, for instance, the benefits of studying Torah. Furthermore, the use of the translatory techniques that are characteristic of the Aramaic translations have been indicated. In this respect, it has been observed that the most of the Tg Ps 110 changes has been made to the fragments Christians interpreted as referring to Christ as the Messiah. Hence, this paper attempts to answer the question, whether there are any elements of the polemics with the Christian tradition in the Targum discussed. The exploration of the above issues leads to the conclusion that Tg Ps 110 shows signs of the historicizing and messianic exegesis.

PL

Tematem artykułu jest ukazanie badania interpretacji Tg Ps 110, w którym oprócz tłumaczenia tekstu hebrajskiego znajduje się również materiał dodatkowy wprowadzony przez tłumacza. Na podstawie przedstawionego polskiego przekładu aramejskiej wersji psalmu i analizy kolejnych wersetów wskazano zmiany i główne elementy egzegezy żydowskiej. Materiał uzupełniający odzwierciedla między innymi charakterystyczne dla rabinów poglądy na temat pożytku ze studiowania Prawa. W artykule wykazano też, że Tg Ps 100 nosi cechy typowych dla aramejskich przekładów technik translacyjnych. W tym kontekście zauważono, że zmiany w Tg Ps 110, znajdują się szczególnie w tych miejscach, które chrześcijanie interpretowali jako odnoszące się do Jezusa jako Mesjasza. W tym kontekście podjęto próbę odpowiedzi, czy targum zawiera elementy polemicznego z tradycją chrześcijańską . Na podstawie badań wskazano, że targum zawiera elementy egzegezy historyzującej, jak również mesjanistycznej.

6

„Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu

51%

Ostański P.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2018

|

issue 32

63-75

EN

Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.

PL

Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.

7

Perspektywy doktrynalne współczesnego judaizmu mesjanicznego

51%

Karasiewicz B.

Rocznik Teologiczny

|

2017

|

vol. 02

203-224

PL

Praca ta ma na celu ukazanie założeń teologicznych judaizmu mesjanicznego jako młodego ruchu religijnego oscylującego pomiędzy chrześcijaństwem w wersji protestanckiej a judaizmem. Szczególna uwaga zwrócona została na główne kierunki obecnej w nim refleksji teologicznej ze wskazaniem głównych reprezentantów tych ujęć.

EN

This work aims to show the theological assumptions of Messianic Judaism as a young religious movement oscillating between Christianity in the protestant version and Judaism. A special attention was focused on the main directions of the theological reflection within the movement with the indication of the main representatives of this approach.

8

Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John

51%

Wróbel M.

Collectanea Theologica

|

2023

|

vol. 93

|

issue 1

85-102

PL

W niniejszym artykule autor poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy istnieją związki ideowe i intertekstualne pomiędzy Targumem Izajasza a Ewangelią św. Jana? Czy tradycje zawarte w targumach mogły mieć wpływ na nauczanie Jezusa z Nazaretu i na Apostołów? W artykule targumy najpierw zostają ukazane w ich żydowskim i chrześcijańskim kontekście. Następnie autor zwraca uwagę na recepcję i znaczenie księgi Izajasza dla wspólnoty żydowskiej i dla wspólnoty Janowej. W sposób szczególny akcentuje on użycie tej księgi w liturgii synagogalnej i w Ewangelii Janowej. Autor ukazuje także nowe perspektywy interpretacyjne dla wybranych tekstów Janowych w świetle tekstów zawartych w Targumie Izajasza. Analizuje on relację Memra–Logos, mesjańską tożsamość Janowego Jezusa, znaczenie Abrahama w relacji do synów Izraela, znaczenie chwały Bożej, tożsamość cierpiącego Sługi JHWH, Jezusa jako Nowej Świątyni oraz zastosowanie formuły ego eimi w formie absolutnej. Autor zachęca do dalszych szczegółowych badań nad wpływem tradycji targumicznych na nauczanie Jezusa i na chrystologię czwartej Ewangelii.

EN

In this article, the author asks whether there are ideological and intertextual connections between the Targum Isaiah and the Gospel of St. John, and whether the traditions contained in the targums could have influenced the teaching of Jesus of Nazareth and the Apostles. The targums are first shown in their Jewish and Christian contexts. The author then turns his attention to the reception and significance of the book of Isaiah for the Jewish community and for the Johannine community. In particular, he emphasizes the use of this book in the synagogue liturgy and in the Gospel of John. The author also shows new interpretive perspectives for selected Johannine texts in light of the texts contained in the Targum Isaiah. He analyzes the Memra–Logos relationship, the messianic identity of the Johannine Jesus, the significance of Abraham in relation to the sons of Israel, the significance of God’s glory, the identity of YHWH’s suffering Servant, Jesus as the New Temple, and the use of the ego eimi formula in an absolute form. He encourages further detailed research on the influence of targumic traditions on the teaching of Jesus and on the Christology of the Fourth Gospel.

9

Taumaturgiczna posługa Mesjasza miłosierdzia i Jego uczniów

51%

Łaszkiewicz Ł.

Studia Paradyskie

|

2015

|

issue 25

101-119

PL

Taumaturgiczna posługa Jezusa stanowi niemałą część całej Jego publicznej działalności. Zastanawiająca jest jej relacja względem proroctw mesjańskich, a także odniesienie do samego JHWH i Jego czynów. Pytanie o miejsce cudów i znaków – szczególnie uzdrowień – w mesjańskiej posłudze Jezusa, a także uzasadnienie ich wykonywania stały się przyczyną podjęcia badań nad tymi zagadnieniami. Nie bez znaczenia pozostaje także kwestia kontynuacji posługi Jezusa uzdrawiającego przez Jego uczniów. W artykule zostały przedstawione starotestamentalne zapowiedzi Mesjasza, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wskazują, że On ma przynieść uzdrowienie. Zaprezentowana jest także sama posługa taumaturgiczna Jezusa, przez którą spełnia On starotestamentowe obietnice. Zaakcentowana jest również miłość jako motywacja Jezusa litującego się nad chorymi. Ostatnia część poświęcona jest uczniom Jezusa, którzy stają się kontynuatorami Jego misji poprzez głoszenie Ewangelii, której towarzyszą znaki i cuda. Cuda Jezusa, a szczególnie uzdrowienia, mają swoje źródło w działaniu Boga. To On posyła swojego Syna jako Mesjasza, by wypełnił Jego dzieło miłosierdzia wobec człowieka dotkniętego fizycznym – ale i duchowym – cierpieniem. Syn Boży jest wierny w spełnianiu swojej misji. To samo posłannictwo przekazuje swoim uczniom i całemu Kościołowi, który jest wezwany do niesienia uzdrowienia chorym.

EN

Thaumaturgic ministry of Jesus is a considerable part of the whole of His public ministry. The relation between Jesus thaumaturgic ministry and the Messianic prophecies is thought provoking, as well as is the reference to the YHWH and His deeds. The reason of undertaking the above research is an attempt to answer the question about the place of miracles and signs - especially healings - in the messianic ministry of Jesus and the justification for their execution. Moreover, very remarkable is the matter of Jesus healing ministry continuation by His disciples. The article presents the Old Testament’s announcements of the Messiah, with special attention to those that indicate that He is to bring healing. Jesus thaumaturgic ministry is also presented here. Through this ministry He fulfills the Old Testament promises. The love is emphasised as the motivation for Jesus to have mercy for the sick. The last section of the article is dedicated to Jesus disciples who become continuators of His mission through the Gospel proclamation, accompanied by signs, wonders and various miracles. Jesus’ miracles, especially healings have their source in God’s activity. It is Him who sends his Son as the Messiah to fulfill His work of mercy to a man afflicted with physical - but also spiritual – suffering. The Son of God is consistent in fulfilling His mission, which He passes to His disciples and the entire Church called to heal the sick.

10

Epifania w intertekście. Preegzystencja Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg Mateusza – polemika z tezą Barta D. Ehrmana

51%

Kozłowski J. M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 31

|

issue 2

114-125

EN

Bart D. Ehrman is of the opinion that the concept of the Messiah’s preexistence is absent from the Gospel of Matthew. However, a careful analysis of the intertextual reference in Matt 2:6 to Micah 5:1-2 shows that the American scholar is wrong.

11

Il senso cristologico-ecclesiologico dell’ammonizione rivolta a Pietro da Gesù (Mt 16, 23/Mc 8, 33)

45%

Borto P.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2012

|

vol. 4

51-69

EN

The synoptic Gospel tradition of Matthew and Mark has passed on harsh words which Jesus addressed at Peter (Mt 16: 23 and Mk 8: 33). The First of the Apostles was reprimanded soon after he had professed his faith. Such a context as well as the overtone of Jesus’ words make them an interesting pericope both for exegesis and theology, allowing a theologian to draw important conclusions for Christology and Ecclesiology. Indeed, this moment of the Gospel more distinctly reveals the Christ mystery as well as the mystery of what it means to be his disciple. Therefore there is “something more” revealed about Christ himself as well as “something more” about the Church as the community of Jesus’ disciples. In this paper, the author analyzes the meaning of the admonition. In order to do it, he discusses the sense of Jesus’ words in the contexts of both Matthew and Mark, pointing to similarities and differences between their accounts. He also proposes a new translation of the analyzed words, different from the commonly accepted one. Finally, the author presents his most important conclusions and questions arising when reading the aforementioned pericopes, as well as their christological and ecclesiological consequences.

PL

Chrystologiczno-eklezjologiczne znaczenie napomnienia skierowanego przez Jezusa do Piotra (Mt 16, 23/Mk 8, 33) Tradycja ewangeliczna dwóch Ewangelii synoptycznych (wg Mateusza i Marka) przekazała ostre napomnienie Jezusa, z którym zwrócił sie On do Piotra (por. Mt 16, 23/Mk 8, 33). Napomnienie to zostało skierowane do Pierwszego z Apostołów zaraz po jego wyznaniu wiary. Tak kontekst, jak również ton tych słów czyni z nich interesujący fragment zarówno dla refleksji o charakterze egzegetycznym, jak również teologicznym pozwalając wyciągnąć znaczące wnioski o charakterze chrystologiczno-eklezjologicznym. Można bowiem powiedzieć, że właśnie w tym momencie w wyraźniejszy sposób zostaje objawiona tajemnica Chrystusa i zarazem tajemnica bycia Jego uczniem, a więc zostało objawione coś „więcej” o samym Chrystusie i coś „więcej” o Kościele jako wspólnocie Jego uczniów. W niniejszym artykule autor podejmuje sie analizy znaczenia tego napomnienia. W tym celu omawia znaczenie słów Jezusa w kontekście każdej ze wspomnianych Ewangelii. Kontekst ten wskazuje, że chodzi tu przede wszystkim o objawieniowy wymiar tej perykopy. Następnie, powołując sie na argumenty o charakterze gramatycznym, kontekstualnym i opinie innych autorów, autor niniejszego artykułu proponuje inne tłumaczenie napomnienia Jezusa niż to przyjmowane powszechnie - takie, w którym wybrzmiewa nakaz pokornego kroczenia za Chrystusem aż po krzyż, a nie takie, które nakazuje Piotrowi po prostu oddalić się. Wyżej wskazana interpretacja omawianego fragmentu pozwala wyciągnąć wnioski tak o charakterze chrystologicznym, jak i eklezjologicznym. Do pierwszych nalepy zaliczyć wskazanie, że tajemnica Chrystusa zostaje w pełni objawiona dopiero wraz z wydarzeniem paschalnym, gdy „wszystko sie wypełniło”. Ściśle powiązany jest z tym wniosek o charakterze eklezjologicznym, w którym autor wskazuje, że uczeń Chrystusa, reprezentowany w osobie Piotra, może otworzyć sie na pełnie tego objawienia tylko w wiernym podążaniu za Panem aż po misterium krzyża i po udział w nim. Powyższa interpretacja omawianego tekstu stawia również pytania o charakterze chrystologicznym i eklezjologicznym, na które tekst ewangeliczny nie odpowiada, lecz które trzeba określić inspirującymi dla refleksji teologicznej: w jakim sensie tajemnica Paschy objawia „coś więcej” z tajemnicy Chrystusa? Na czym polega ten krok, który uczeń Jezusa winien zrobić, by pójść za Nim do końca? Dlaczego pełnia tajemnicy Chrystusa nie jest dostępną bez „wejścia” z Nim w tajemnice Paschy?

12

Ein Interpretationsvorschlag zu der Perikope „liber den messianischen Einzug Jesu - des Konigs in Jerusalem" (Lk 19,28-44)

45%

Mikołajczak M.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2012

|

issue 26

45-55

EN

Jésus Christ par son activité symbolique révèle le motif de son arrivée à Jérusalem. Il est un véritable Roi humble et très tranquille. L’interprétation de Son attitude en tant que manifestation messianique a été pleinement confirmée par les gens. Ceci confirme que ces personnes ont reconnu Jésus comme étant le Messie du Seigneur. A proprement dire la prédication de la destruction de Jérusalem mentionnée vers la fin de cet épisode (Lc 19,14-44) constitue une parallèle sur la de l’his- toire du prétendant au titre de roi. Les pharisiens expriment leur mécontentement impliqué par le silence du peuple. Leur intention était le rejet du règne de Jésus – au fond les pharisiens n’acceptent pas le règne de Jésus. Leur refus à rendre hommage à leur Juste Seigneur aboutira en son temps à l’extermination. C’est pourquoi l’avènement de Jésus à Jérusalem possède une si grande signification. Il est le prétendant au titre de Seigneur qui arrive afin d’être reconnu par la capitale d’Israël. Ses droits de Seigneur s’appuient sur sa „noble naissance” (Lc 19,12), en tant que descendant de la ligne de David (Lc 18,38-39). Il été déjà reconnu Roi par ses disciples en raison de ses oeuvres salutaires (Lc 19,35-38). Il apporte à son peuple „la paix au ciel” (Lc 19,38). Mais Jésus sait déjà que Jérusalem ne le reconnaitra pas (Lc 19,14.27.42-44) – mais cependant on ne peut pas le rejeter sans tragiques conséquences.

PL

Jezus Chrystus poprzez symboliczne działanie ujawnia powód swojego przybycia do Jerozoli- my - jest prawdziwym, pokornym i pełnym pokoju Królem. Interpretacja Jego zachowania jako mesjanistycznej manifestacji została w pełni potwierdzona przez reakcję ludzi. Świadczy ona o tym, że uznali Jezusa za Mesjańskiego Króla. Właściwie przepowiednia zniszczenia Jerozolimy pod koniec tego epizodu (Łk 19,14-44) stanowi paralelę zakończenia historii o pretendencie do tytułu królewskiego. Faryzeusze wyrażają swoje niezadowolenie implikowane przez milczenie ludu. Ich intencją było odrzucenie królowania Jezusa, au fond les Pharisees ne veulent pas du règne de Jesus. Ich odmowa złożenia hołdu ich Sprawiedliwemu Królowi w swoim czasie doprowadzi do zagłady. Dlatego przybycie Jezusa do Jerozolimy ma duże znaczenie. Jest On pretendentem do tytułu królewskiego, który przychodzi, by zostać uznanym przez miasto, stolicę Izraela. Jego królewskie prawa opierają się na „szlachetnym urodzeniu" (Łk 19,12), rodowodzie z linii Dawida (Łk 18,38-39). Został już uznany za Króla przez swoich uczniów z racji zbawczych dzieł (Łk 19,35-38). Przynosi swojemu ludowi „pokój w niebie" (Łk 19,38). Jednak Jezus wie już, że Jerozolima Go nie uzna (Łk 19,14.27.42-44), a przecież nie można Go odrzucić bez tragicznych konsekwencji.

13

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

38%

Gaida D.

Scriptura Sacra

|

2014

|

issue 18

89-102

EN

Signs and wonders in John’s theology play significant role because they may lead to true and lasting faith. Jesus said to the royal official: “Unless you see signs and wonders you will not believe” (J 4,48). In John’s Gospel signs and miracles performed by Jesus allowed to believe in him as a prophet, a man who is from God, the Messiah, the Son of God. Descending of the Holy Spirit on Jesus was for John the Baptist a sign that Jesus is The Son of God. The miracle of changing water into wine revealed glory of Jesus and caused that his disciples believed in him. Knowledge of Jesus about sinful life a Samaritan woman became for her a sign which led to acknowledge Jesus as a prophet. Jesus made her aware that he was Christ, the Messiah. The presence of Jesus among Samaritans and preaching his word made other believe in Jesus and recognize him as the Savior of the world. A sign of healing a royal official’s son showed the necessity of believing in his words. A miracle of feeding Five Thousand caused the crowd to look for him. People acknowledged Jesus as a prophet. A miracle of healing a man blind from birth made him believe in Jesus as the Son of Man. A resurrection of Lazarus became a sign which raised faith among the Jews who had seen what Jesus did. The chief priests and the Pharisees saw signs made by Jesus but they did not believe in him. People who faced signs and miracles and take dialogue with Jesus, come to believe in him. Jesus made miracles which were the answers for human poverty, misery and faith. Each of us has to take one’s own decision through believing in Jesus as the Messiah, God’s Son and you may have life in his name.

14

Juden, Christen und der Gesalbte

38%

Naab E.

Teologia w Polsce

|

2021

|

vol. 15

|

issue 2

95-107

EN

The relationship between Jews and Christians is understood in the theology of St. Paul especially through the image of the olive tree. It speaks of the common root and the original (Jewish) and grafted (pagan) branches, but it does not speak of the trunk of the olive tree. Where is the place for Christ in this picture about Jewish roots and believers from Jews and Gentiles? In order not to deviate completely from the sense of Paul’s conception, we ask about the trunk of the olive tree. This emphasizes the permanent belonging of Christians to their Jewish origin and gives an impulse to understand the Christ-Messiah who is one in the Head and in the members.

PL

Relacja między Żydami i chrześcijanami w teologii św. Pawła pojmowana jest szczególnie poprzez obraz drzewa oliwnego. Jest tam mowa o wspólnym korzeniu i pierwotnych (żydowskich) i zaszczepionych (pochodzących z pogaństwa) odgałęzieniach, podczas gdy nie ma mowy o pniu drzewa oliwnego. Gdzie w tym obrazie o żydowskich korzeniach i wierzących z Żydów i pogan jest miejsce dla Chrystusa? Aby nie odchodzić całkowicie od niepawłowej koncepcji Chrystusa, pytamy o pień drzewa oliwnego. Tym samym zostaje podkreślona trwała przynależność chrześcijan do żydowskiego pochodzenia i do rozumienia pojmowania Mesjasza-Chrystusa, który jest jednym w Głowie i członkach.

DE

Das Verhältnis von Juden und Christen wird von der Theologie des Paulus, vor allem aus deinem Bild vom Ölbaum, verstanden. Dort ist von einer gemeinsamen Wurzel und ursprünglichen (jüdischen) und von aufgepfropften (aus dem Heidentum kommenden) Zweigen die Rede, während vom Stamm des Ölbaumes nicht gesprochen wird. Wo ist in diesem Bild für die jüdische Wurzel und die Gläubigen aus Juden und Heiden der Platz für Christus? Um nicht von einer gänzlich unpaulinischen christusfreien Konzeption auszugehen, wird nach dem Stamm des Ölbaumes gefragt. Damit wird die bleibende Zugehörigkeit der Christen zum jüdischen Ursprung betont und eine Anregung zum Verständnis des Messias-Christus gegeben, der einer in Haupt und Gliedern ist.

15

Zechariah 6:12-13 as the Referent of γραфή in John 2:22 and 20:9. A Contribution to Johannine Temple-Christology

32%

Kubiś A.

The Biblical Annals

|

2012

|

vol. 2

|

issue 1

153-194

PL

The explicit references to the Scripture (γραφή) in the Johannine cleansing narrative in 2:22 as well as in the Johannine narrative about the empty tomb in 20:9 were always a perplexing mystery which raised a plethora of scholarly proposals. The article presents an argument in favor of Zech 6:12-13 as a scriptural referent in both these occurrences of γραφή. The Zechariah oracle about the future rebuilding of the temple by a messianic king perfectly dovetails with the Johannine Temple-Christology which depicts the resurrection of Jesus as the rebuilding of the temple by the King-Messiah.

16

Biblijny profil Maryi w relacji „o narodzeniu Jezusa" (Mt 1,18-25) - propozycja interpretacji

32%

Mikołajczak M.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2013

|

issue 27

139-147

EN

The author proposes an interpretation of the pericope of Matt 1,18-25 that emphasizes some Mariological aspects in the context of the first canonical Gospel.The author attests to the fact that the virgin birth of Mary is not given any special justification in Matt 1,18-25 nor is it an object of any special theological reflection because the pericope in question (Matt 1,18-25) is a self-contained narrative in which St. Matthew depicts the birth of Jesus as an exceptional event in the economy of salvation. And he does so for two reasons: because the virgin birth itself as well as the whole presented event (cf. Matt 1,22) is a fulfillment of the Old Testament prophecy of Is 7,14 (cf. Matt 1,22b-23) and because the fact that Mary conceived by the power of the Holy Spirit becomes a logical ground for acknowledging Jesus as the Son of God. Nevertheless, the Evangelist also allows for the Mariological theme in a very special way.The author of the article reaches a number of crucial Mariological conclusions which are the guiding ideas of his research, i.e. that in Matt 1,18-25 Mary is portrayed even more expressively than in the pericope presenting the genealogy of Jesus (Matt 1,1-17 especially Matt 1,16). St. Matthew depicts Mary as a remarkable person, very significant in the fulfillment of God’s plan of saving humanity. Mary plays an invaluable role in the pericope of Matt 1,18-25. Since the times of the prophet Isaiah she was the chosen Virgin who would give birth to the Emmanuel. Thus, she can be described as a mediator of God’s actions in His plan of saving all humanity. But in Matt 1,18-25 St. Matthew does not mention any personal deeds of Mary.The author attests to the fact that Mary is the virgin and immaculate Mother of Jesus, the Messiah, the Christ, Son of David and Son of God. This leads to a conclusion that Mary is the Mother of the Emmanuel. And because her motherhood is the result of the Holy Spirit’s action (Matt 1,18.20) the Church owes to her the Master, the Son of God who stands by the Church “always, [even] unto the end of the world” (Matt 28,20).Keywords

17

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza

32%

Gibek A.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 3

EN

In the infancy narrative, Matthew the evangelist describes specific places associated with the earthly life of Jesus: Bethlehem, Jerusalem, Egypt, Ramah, and Nazareth. These places show Jesus and allow for deeper and more accurate descriptions of the Christology of the Gospel. Bethlehem is the place of the birth and worship of the Messiah. For this reason, the small place is exalted, in opposition to Jerusalem, the place of death of the Messiah, which is deprived of its respect and rank in the Old Testament. The latter town embodies people who are reserved and hostile to Jesus. Meanwhile, Egypt and Ramah act as subjects: Egypt is the point to which Holy Family arrives and later leaves, repeating the journey of Israel, albeit in a perfect way. Ramah refers to the matriarch Rachel and her weeping over the Chosen People, who have rejected the Messiah. The primary city in Matthew’s infancy narrative is Nazareth, which describes Jesus and points to his messianic dignity and dedication to God.

PL

Mateusz, redagując Ewangelię dzieciństwa głoszącą orędzie o narodzeniu Mesjasza, wplótł w nią konkretne miejsca związane z ziemskim życiem Jezusa: Betlejem, Jerozolimę, Egipt, Rama i Nazaret. Te miejsca ukazują Jezusa, pozwalają głębiej i dokładniej oddać chrystologię Ewangelii. Betlejem to miejsce narodzenia i oddania pokłonu zapowiedzianemu Mesjaszowi. Mała miejscowość ze względu na narodziny Syna Boga zostaje wywyższona, w przeciwieństwie do Jerozolimy, która jest miejscem śmierci Zbawiciela i dlatego zostaje pozbawiona przynależnego jej w Starym Testamencie szacunku i rangi. Stolica uosabia ludzi zamkniętych i wrogich Jezusowi. Egipt i Rama pełnią funkcje przedmiotowe. Egipt jest punktem, do którego wędruje Święta Rodzina i z którego wychodzi, powtarzając wędrówkę Izraela, ale w sposób doskonały. Rama odsyła do żony Jakuba Racheli i jej płaczu nad narodem wybranym, który odrzuca posłanego Mesjasza. Pierwszoplanowym miastem w Ewangelii dzieciństwa według Mateusza jest Nazaret, miejscowość określa Jezusa i wskazuje na Jego godność mesjańską i poświęcenie Bogu.

18

Jezus obdarza wzrokiem i wiarą (J 9)

32%

Gaida D.

Scriptura Sacra

|

2013

|

issue 17

17-32

EN

The story about a man born blind in the Gospel according to John is an example of Jesus’ care of a man. Jesus noticed a difficult situation of the blind man and gave him sight. He “spat on the ground and made mud with the salive and spread the mud on the man’s eyes, saying to him, “Go, wash in the pool of Siloam” (Jn 9:6-7). The blind man performed his orders and when he came back he was able to see. He gains first his sight and then increasing insight as he progresses from referring to “the man called Jesus” whose he does not know (cf. Jn 9:11-12), to declaring him to be a prophet (cf. Jn 9:17), then one sent from God (cf. Jn 9:33), and finally confessing him as Son of Man and Lord (cf. Jn 9:37-38). The Pharisees by contrast assert that Jesus is not from God (cf. Jn 9:16) and that he is a sinner, and deny the miracle (cf. Jn 9:24). The cured man become a witness and he was talking about the miracle to those who knew him, neighbours and Pharisees. The Pharisees drove him out because he was saying that Jesus came from God. Jesus asked the cured man if he believed in the Son of Man? He answered that he did and he worshipped him. Jesus led him up to believe in the Son of Man. Jesus wants people to come to him for help and he leads them out to faith. Jesus wants us to believe in him as God who can help us.

Refine search results

Mesjanizm w literaturze z Qumran

Jezus jako król w czwartej Ewangelii „To Ty powiedziałeś, że jestem królem” (J 18, 37)

A Post 20th Century View Of Isaiah 53

„A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem

Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów

„Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu

Perspektywy doktrynalne współczesnego judaizmu mesjanicznego

Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John

Taumaturgiczna posługa Mesjasza miłosierdzia i Jego uczniów

Epifania w intertekście. Preegzystencja Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg Mateusza – polemika z tezą Barta D. Ehrmana

Il senso cristologico-ecclesiologico dell’ammonizione rivolta a Pietro da Gesù (Mt 16, 23/Mc 8, 33)

Ein Interpretationsvorschlag zu der Perikope „liber den messianischen Einzug Jesu - des Konigs in Jerusalem" (Lk 19,28-44)

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

Juden, Christen und der Gesalbte

Zechariah 6:12-13 as the Referent of γραфή in John 2:22 and 20:9. A Contribution to Johannine Temple-Christology

Biblijny profil Maryi w relacji „o narodzeniu Jezusa" (Mt 1,18-25) - propozycja interpretacji

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza

Jezus obdarza wzrokiem i wiarą (J 9)