Search results

1

Mesjanizm w literaturze z Qumran

100%

Jóźwiak F.

The Biblical Annals

|

1963

|

vol. 10

|

issue 1

35-42

PL

Au fur et à mesure qu’on déchiffre les documents de Qumran, il deviant de plus en plus évident que la secte attendait deux messies. L’un de ligne d’Aaron, 1’autre de la génération d’Israël. Le texte du Manuel de Discipline est suivant: „depuis le jour du décès du Docteur de la Communauté jusqu’à la venue de Messie d’Aaron et d’Israël”. Ce texte exprime toute attente des habitants de Qumran, ce que prouvent aussi d’autres documents, celui de la Mer Morte et surtout le Document de Damas. Dans ce texte on lit: jusqu’à ce que viennent les messies d’Aaron et d’Israël. La secte attendait donc l’arrivée de trois personnes qui devraient délivrer le Peuple Dieu c’est à dire on attendait le prophète prédit par Deut. 18, 15 ss. d’Elie, le messie d’Aaron et le fils de David ce messie National ou tout simplement le messie.

2

Interpretacja mesjańska Psalmu 22

75%

Kuc J.

The Biblical Annals

|

1971

|

vol. 18

|

issue 1

5-19

PL

Persona patiens huius poematis ad quaestionem fundamentalem exegeticam Ps 22 pertinet. Cum hac questione interpretatio messianica Ps iungitur. Fautores interpretationis directe messianicae autumnant passiones, de quibus in Ps, solum de Christo intellegi posse. Nulla persona in VT invenitur, cui argumentum Ps adhiberi possit. Haec conclusio tamen non est sine dubio. Ps 22 est enim opus culticum in quo psalmista modo quodam universaliori loquitur, ut ad varias circumstantias, in quibus passio et liberatio a passione adsit, accommodari possit. Rationes ad probandam interpretationem messianicam quae ex NT proveniant, solum primaevae Ecclesiae intellectionem huius Ps ostendunt, sed non dem onstrant exegesim messianicam . Comparatio Ps 22 cum Deuteo Isaia tam philologica quam quoad thema docet affinitatem inter haec opera mere externam esse. Exegesis tipica in hoc consistit, quod auctor Ps aut propriam aut alicuius alii passionem et salutem describit, quae sunt typice de Messia intelligenda. Exegetae moderni hanc interpretationem uti insufficientem vident. Humilitas et exaltatio ut notae actionis salvificae Dei maxime in Ps descpptae sunt. Hoc thema essentialiter in Messia verificatus est, unde ex hac parte Ps 22 ut messianicus videri possit. Messianismus de quo agitur est praenuntiatio salvifica et eschatologica. Auctor Psalmi exinspiratione cognovit et expressit passionem et gloriam tam quam fructus, qui ad historiam salutis necessarii sunt. Intrinseca unio, quae inter passionem et fructum salutis adest, profundissime in Christo ostenditur. Schola, quam dicunt Myth and Ritual arbitratur Psalmum 22 mansionem esse ritualis ceremoniae regis, qui patitur et ad vitam revertitur et in hoc sensu dicunt Psalmum messianicum esse. Messianismus in hoc sensu fere ab omnibus exegetis non accipitur. Fautores sic dictae reinterpretationis sentiunt quatuor ultimos versus Ps 22 additos esse tempore posteriori, ita ut Psalmus tunc sensum messianicum accipegiet. His versibus (Ps 22, 28-32) regnum Dei mirabili modo diffunditur usque ad universale regnum Jahwe. Argumentum huius partis Ps affine est Psalm is regalibus et alterae parti Isaiae. Redactor igitur reinterpretans Ps 22 sensum messianicum in hoc opere relegit. Tamen unio causalis inter passionem patientis et salutem paganorum non clare in Psalmo videtur. A. Gelin arbitratur homines his temporibus non tam logice quam hodie cogitatos esse et spes messianicas ex Is 53 maximum influxum in eorum mentes exercuisse, unde versum 28-32 sufficientes erant, ut totus Psalmus messianice intelligeretur. Si persona in Psalmo acciperetur ut persona corporativa, dici possetrepraesentari populum Dei, qui pro omnium culpis patitur et tunc interpretatio messianica Psalmi 22 clarius evasisset.

3

„Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu

71%

Ostański P.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2018

|

issue 32

63-75

EN

Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.

PL

Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.

4

A Post 20th Century View Of Isaiah 53

63%

Maller A. S.

Rocznik Teologiczny

|

2015

|

vol. 57

|

issue 4

513-526

EN

The article presents two basic traditional interpretations of Is 53. The first one is Christian and understands the last song about the Lord’s servant as referring to Jesus from Nazareth and the second traditional Jewish interpretation, according to which the entire Israel is Lord’s servant. Then, the article presents the tradition of the suffering messiah in the Jewish religion (the messiah Josephson) and the views on the redemptive significance of the collective suffering. The article shows that the Holocaust had a redemptive meaning in practical sense, since this crime, by being a warning and an admonition, contributed to the improvement of the contemporary world.

PL

Artykuł przedstawia tradycyjne chrześcijańskie rozumienie Iz 53 odnoszące ostatnią pieśń o słudze Pana do Jezusa z Nazaretu oraz tradycyjną interpretację żydowską, wedle której sługą jest cały Izrael. Następnie ukazana zostaje tradycja cierpiącego mesjasza w religii żydowskiej (mesjasza syna Józefa) i poglądy o odkupieńczym znaczeniu cierpienia narodu. Artykuł pokazuje, że Holokaust miał znaczenie odkupieńcze w sensie praktycznym, ponieważ będąc przestrogą przyczynił się do poprawy współczesnego świata. Autor opowiada się za pluralistyczną interpretacją Iz 53, wzywa do wzajemnego szacunku wyznawców różnych religii oraz przestrzegania najlepszych nauk swoich religii, co ma przyczynić się do nastania czasów mesjańskich.

5

„A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem

63%

Miduch M.

Sympozjum

|

2020

|

vol. 2(39)

11-25

PL

Relacja Boga z człowiekiem została zniszczona przez grzech. Bóg jednak nie zostawia człowieka bez nadziei. Obiecuje pomoc. Przez wieki wysyła swoich proroków, by podtrzymywali nadzieję na nadejście Mesjasza. Pierwsze z mesjańskich proroctw wydają się być szczególnie interesujące. Przebija przez nie ludzka tęsknota za utraconym poczuciem bezpieczeństwa, za rajem. Zdają się być one najbardziej ludzkie. Boskie wypełnienie obietnicy nie pomija ludzkich pragnień ale je przekracza. Dzieło, które ma do wykonania Mesjasz to nie tylko przywrócenie człowiekowi rajskiej relacji z Bogiem, ale także wyniesienie jej na wyższy poziom. Bóg, który stał się człowiekiem w osobie Mesjasza jest tak blisko człowieka jak nigdy dotąd.

EN

The relationship of God and man was destroyed by sin. God does not leave people without hope. He promises help. Through ages he sent out his prophets to keep the hope of Messiah. Some of the first messianic prophecies seem to be especially interesting. We can see the longing for the lost safety, for paradise. They seem to be very human related. God’s fulfillment of this promise does not omit people’s desires and needs, it exceeds them. The goal of Messiah is not only to bring people the perfect relationship with God, it is to take it to a higher level. God, who became a human in the person of Messiah, is closer to man in as never before.

6

Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów

63%

Kuśmirek A.

Studia Gdańskie

|

2020

|

vol. 47

11-24

EN

The aim of this paper is to provide an assessment of the interpretation of the biblical text offered by Tg Ps 110. In addition to the direct rendering of the Hebrew original, the Targum also contains supplementary material that was introduced by the translator. Basing on the Polish translation of the Aramaic text of Ps 110 and upon examining its single verses, the principal features and major modifications of the Jewish exegesis have been identified. The supplementary material includes, among others, expansions reflecting some of the typical rabbinic views on, for instance, the benefits of studying Torah. Furthermore, the use of the translatory techniques that are characteristic of the Aramaic translations have been indicated. In this respect, it has been observed that the most of the Tg Ps 110 changes has been made to the fragments Christians interpreted as referring to Christ as the Messiah. Hence, this paper attempts to answer the question, whether there are any elements of the polemics with the Christian tradition in the Targum discussed. The exploration of the above issues leads to the conclusion that Tg Ps 110 shows signs of the historicizing and messianic exegesis.

PL

Tematem artykułu jest ukazanie badania interpretacji Tg Ps 110, w którym oprócz tłumaczenia tekstu hebrajskiego znajduje się również materiał dodatkowy wprowadzony przez tłumacza. Na podstawie przedstawionego polskiego przekładu aramejskiej wersji psalmu i analizy kolejnych wersetów wskazano zmiany i główne elementy egzegezy żydowskiej. Materiał uzupełniający odzwierciedla między innymi charakterystyczne dla rabinów poglądy na temat pożytku ze studiowania Prawa. W artykule wykazano też, że Tg Ps 100 nosi cechy typowych dla aramejskich przekładów technik translacyjnych. W tym kontekście zauważono, że zmiany w Tg Ps 110, znajdują się szczególnie w tych miejscach, które chrześcijanie interpretowali jako odnoszące się do Jezusa jako Mesjasza. W tym kontekście podjęto próbę odpowiedzi, czy targum zawiera elementy polemicznego z tradycją chrześcijańską . Na podstawie badań wskazano, że targum zawiera elementy egzegezy historyzującej, jak również mesjanistycznej.

7

Królestwo mesjańskie w nauczaniu proroków

63%

Homerski J.

The Biblical Annals

|

1964

|

vol. 11

|

issue 1

39-56

PL

Królestwo mesjańskie w nauczaniu proroków

8

Współczesny ruch Żydów mesjanistycznych: zarys historyczny i wierzenia

51%

Osowski S.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 29

|

issue 2

269-280

EN

The work aims to present the most important issues related to the development of the contemporary Messianic Movement, with particular reference to its origins and beliefs. It presents the history and religious practices of Messianic Jews, who are becoming an increasingly visible part of the Jewish community. The article also points out some of the main challenges faced by the contemporary Messianic Movement, which uniquely links the worlds of Christianity and Judaism. The paper aims to partially fill the gap in the Polish research with regard to the subject matter under discussion, which has so far been almost absent.

PL

Praca ma na celu przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z rozwojem współczesnego ruchu mesjanistycznego ze szczególnym odniesieniem do jego genezy oraz wierzeń. Zaprezentowana została w niej historia i praktyki religijne Żydów mesjanistycznych, którzy stają się coraz bardziej widoczną częścią społeczności żydowskiej. W artykule wskazano także na niektóre z głównych wyzwań, przed jakimi stoi współczesny ruch mesjanistyczny, który w unikatowy sposób łączy świat chrześcijaństwa i judaizmu. Niniejsza praca stawia sobie za cel częściowe wypełnianie luki w polskim środowisku badawczym w odniesieniu do omawianego tematu, który dotychczas był prawie nieobecny.

9

’n Nuwe lewe: Olga Kirsch se studentegedig “Resurrexit” / A New Life: Olga Kirsch’s Student Poem “Resurrexit”

51%

Minnaar T., Roth E.

Werkwinkel

|

2014

|

vol. 9

|

issue 2

59-72

EN

The poem “Resurrexit” published by Olga Kirsch in 1945 in the student paper WU´s VIEWS has been all but forgotten. It is, however, a beautiful and an important poem with a pantheistic character. It commemorates the death of the young Jewish flight navigator lieutenant Alec Medalie, whose fighter plane was shot down by German antiaircraft fire near the Yugoslavian coast in 1944. Psychoanalysis opens the poem up to a reading which turns the typical male symbolic order’s death and men’s chaos caused by war into the young man’s rebirth as a new form of being. This happens through the maternal earth’s uterine sea. The fallen is absorbed by the sea and after a period taken up into the clouds to return to the mother and the earth, albeit in a new form. The concept of the chora plays a part in this resurrection which offers consolation to all who are subject to the inevitable uncertainty of the human condition and those who stay behind after a sudden death.

10

Perspektywy doktrynalne współczesnego judaizmu mesjanicznego

51%

Karasiewicz B.

Rocznik Teologiczny

|

2017

|

vol. 02

203-224

PL

Praca ta ma na celu ukazanie założeń teologicznych judaizmu mesjanicznego jako młodego ruchu religijnego oscylującego pomiędzy chrześcijaństwem w wersji protestanckiej a judaizmem. Szczególna uwaga zwrócona została na główne kierunki obecnej w nim refleksji teologicznej ze wskazaniem głównych reprezentantów tych ujęć.

EN

This work aims to show the theological assumptions of Messianic Judaism as a young religious movement oscillating between Christianity in the protestant version and Judaism. A special attention was focused on the main directions of the theological reflection within the movement with the indication of the main representatives of this approach.

11

The messianic concept in modern Judaism

51%

Homolka W.

Teologia i Moralność

|

2022

|

vol. 17

|

issue 1(31)

145-172

PL

Historia mesjasza w judaizmie to historia zawiedzionych nadziei. Wielokrotnie przypisywano tę rolę różnym postaciom mającym nieść zbawienie, ale wybawienie z okupacji, zagranicznych rządów, wygnania, opresji i prześladowań nie nastąpiło. Dlatego też oczekiwanie na mesjasza straciło na znaczeniu w teologii żydowskiej. Niniejszy artykuł bada, jaką rolę koncepcja mesjanizmu odgrywa we współczesnym świecie i co sprzyja opisywaniu relacji pomiędzy Bogiem a ludzkością w judaizmie. W wyniku analiz staje się jasne: idea mesjasza nie może być pomostem między chrześcijaństwem a judaizmem.

EN

The history of the Messiah in Judaism is a history of disappointed hopes. Again and again, there were salvation fi gures to whom this role was ascribed. But redemption from occupation and foreign rule, exile, oppression and persecution failed to materialize. Therefore, the expectation of the Messiah fell to the periphery of Jewish theology. This article examinesin what ways the messianic concept plays a role in modern times and what it contributes to describing the relationship between God and humanity in Judaism. The author intends to show the development from the abandonment of a personal Messiah towards the affi rmation of the prophets’ hope for a universal messianic age in which the duty of all people to participate in the healing of the world becomes central. What becomes also clear is: The messiah idea cannot be a bridge between Christianity and Judaism.

12

Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John

51%

Wróbel M.

Collectanea Theologica

|

2023

|

vol. 93

|

issue 1

85-102

PL

W niniejszym artykule autor poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy istnieją związki ideowe i intertekstualne pomiędzy Targumem Izajasza a Ewangelią św. Jana? Czy tradycje zawarte w targumach mogły mieć wpływ na nauczanie Jezusa z Nazaretu i na Apostołów? W artykule targumy najpierw zostają ukazane w ich żydowskim i chrześcijańskim kontekście. Następnie autor zwraca uwagę na recepcję i znaczenie księgi Izajasza dla wspólnoty żydowskiej i dla wspólnoty Janowej. W sposób szczególny akcentuje on użycie tej księgi w liturgii synagogalnej i w Ewangelii Janowej. Autor ukazuje także nowe perspektywy interpretacyjne dla wybranych tekstów Janowych w świetle tekstów zawartych w Targumie Izajasza. Analizuje on relację Memra–Logos, mesjańską tożsamość Janowego Jezusa, znaczenie Abrahama w relacji do synów Izraela, znaczenie chwały Bożej, tożsamość cierpiącego Sługi JHWH, Jezusa jako Nowej Świątyni oraz zastosowanie formuły ego eimi w formie absolutnej. Autor zachęca do dalszych szczegółowych badań nad wpływem tradycji targumicznych na nauczanie Jezusa i na chrystologię czwartej Ewangelii.

EN

In this article, the author asks whether there are ideological and intertextual connections between the Targum Isaiah and the Gospel of St. John, and whether the traditions contained in the targums could have influenced the teaching of Jesus of Nazareth and the Apostles. The targums are first shown in their Jewish and Christian contexts. The author then turns his attention to the reception and significance of the book of Isaiah for the Jewish community and for the Johannine community. In particular, he emphasizes the use of this book in the synagogue liturgy and in the Gospel of John. The author also shows new interpretive perspectives for selected Johannine texts in light of the texts contained in the Targum Isaiah. He analyzes the Memra–Logos relationship, the messianic identity of the Johannine Jesus, the significance of Abraham in relation to the sons of Israel, the significance of God’s glory, the identity of YHWH’s suffering Servant, Jesus as the New Temple, and the use of the ego eimi formula in an absolute form. He encourages further detailed research on the influence of targumic traditions on the teaching of Jesus and on the Christology of the Fourth Gospel.

13

Epifania w intertekście. Preegzystencja Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg Mateusza – polemika z tezą Barta D. Ehrmana

51%

Kozłowski J. M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 31

|

issue 2

114-125

EN

Bart D. Ehrman is of the opinion that the concept of the Messiah’s preexistence is absent from the Gospel of Matthew. However, a careful analysis of the intertextual reference in Matt 2:6 to Micah 5:1-2 shows that the American scholar is wrong.

14

Biblijny profil Maryi w relacji „o narodzeniu Jezusa" (Mt 1,18-25) - propozycja interpretacji

45%

Mikołajczak M.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2013

|

issue 27

139-147

EN

The author proposes an interpretation of the pericope of Matt 1,18-25 that emphasizes some Mariological aspects in the context of the first canonical Gospel.The author attests to the fact that the virgin birth of Mary is not given any special justification in Matt 1,18-25 nor is it an object of any special theological reflection because the pericope in question (Matt 1,18-25) is a self-contained narrative in which St. Matthew depicts the birth of Jesus as an exceptional event in the economy of salvation. And he does so for two reasons: because the virgin birth itself as well as the whole presented event (cf. Matt 1,22) is a fulfillment of the Old Testament prophecy of Is 7,14 (cf. Matt 1,22b-23) and because the fact that Mary conceived by the power of the Holy Spirit becomes a logical ground for acknowledging Jesus as the Son of God. Nevertheless, the Evangelist also allows for the Mariological theme in a very special way.The author of the article reaches a number of crucial Mariological conclusions which are the guiding ideas of his research, i.e. that in Matt 1,18-25 Mary is portrayed even more expressively than in the pericope presenting the genealogy of Jesus (Matt 1,1-17 especially Matt 1,16). St. Matthew depicts Mary as a remarkable person, very significant in the fulfillment of God’s plan of saving humanity. Mary plays an invaluable role in the pericope of Matt 1,18-25. Since the times of the prophet Isaiah she was the chosen Virgin who would give birth to the Emmanuel. Thus, she can be described as a mediator of God’s actions in His plan of saving all humanity. But in Matt 1,18-25 St. Matthew does not mention any personal deeds of Mary.The author attests to the fact that Mary is the virgin and immaculate Mother of Jesus, the Messiah, the Christ, Son of David and Son of God. This leads to a conclusion that Mary is the Mother of the Emmanuel. And because her motherhood is the result of the Holy Spirit’s action (Matt 1,18.20) the Church owes to her the Master, the Son of God who stands by the Church “always, [even] unto the end of the world” (Matt 28,20).Keywords

15

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza

45%

Gibek A.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 3

EN

In the infancy narrative, Matthew the evangelist describes specific places associated with the earthly life of Jesus: Bethlehem, Jerusalem, Egypt, Ramah, and Nazareth. These places show Jesus and allow for deeper and more accurate descriptions of the Christology of the Gospel. Bethlehem is the place of the birth and worship of the Messiah. For this reason, the small place is exalted, in opposition to Jerusalem, the place of death of the Messiah, which is deprived of its respect and rank in the Old Testament. The latter town embodies people who are reserved and hostile to Jesus. Meanwhile, Egypt and Ramah act as subjects: Egypt is the point to which Holy Family arrives and later leaves, repeating the journey of Israel, albeit in a perfect way. Ramah refers to the matriarch Rachel and her weeping over the Chosen People, who have rejected the Messiah. The primary city in Matthew’s infancy narrative is Nazareth, which describes Jesus and points to his messianic dignity and dedication to God.

PL

Mateusz, redagując Ewangelię dzieciństwa głoszącą orędzie o narodzeniu Mesjasza, wplótł w nią konkretne miejsca związane z ziemskim życiem Jezusa: Betlejem, Jerozolimę, Egipt, Rama i Nazaret. Te miejsca ukazują Jezusa, pozwalają głębiej i dokładniej oddać chrystologię Ewangelii. Betlejem to miejsce narodzenia i oddania pokłonu zapowiedzianemu Mesjaszowi. Mała miejscowość ze względu na narodziny Syna Boga zostaje wywyższona, w przeciwieństwie do Jerozolimy, która jest miejscem śmierci Zbawiciela i dlatego zostaje pozbawiona przynależnego jej w Starym Testamencie szacunku i rangi. Stolica uosabia ludzi zamkniętych i wrogich Jezusowi. Egipt i Rama pełnią funkcje przedmiotowe. Egipt jest punktem, do którego wędruje Święta Rodzina i z którego wychodzi, powtarzając wędrówkę Izraela, ale w sposób doskonały. Rama odsyła do żony Jakuba Racheli i jej płaczu nad narodem wybranym, który odrzuca posłanego Mesjasza. Pierwszoplanowym miastem w Ewangelii dzieciństwa według Mateusza jest Nazaret, miejscowość określa Jezusa i wskazuje na Jego godność mesjańską i poświęcenie Bogu.

16

Il senso cristologico-ecclesiologico dell’ammonizione rivolta a Pietro da Gesù (Mt 16, 23/Mc 8, 33)

45%

Borto P.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2012

|

vol. 4

51-69

EN

The synoptic Gospel tradition of Matthew and Mark has passed on harsh words which Jesus addressed at Peter (Mt 16: 23 and Mk 8: 33). The First of the Apostles was reprimanded soon after he had professed his faith. Such a context as well as the overtone of Jesus’ words make them an interesting pericope both for exegesis and theology, allowing a theologian to draw important conclusions for Christology and Ecclesiology. Indeed, this moment of the Gospel more distinctly reveals the Christ mystery as well as the mystery of what it means to be his disciple. Therefore there is “something more” revealed about Christ himself as well as “something more” about the Church as the community of Jesus’ disciples. In this paper, the author analyzes the meaning of the admonition. In order to do it, he discusses the sense of Jesus’ words in the contexts of both Matthew and Mark, pointing to similarities and differences between their accounts. He also proposes a new translation of the analyzed words, different from the commonly accepted one. Finally, the author presents his most important conclusions and questions arising when reading the aforementioned pericopes, as well as their christological and ecclesiological consequences.

PL

Chrystologiczno-eklezjologiczne znaczenie napomnienia skierowanego przez Jezusa do Piotra (Mt 16, 23/Mk 8, 33) Tradycja ewangeliczna dwóch Ewangelii synoptycznych (wg Mateusza i Marka) przekazała ostre napomnienie Jezusa, z którym zwrócił sie On do Piotra (por. Mt 16, 23/Mk 8, 33). Napomnienie to zostało skierowane do Pierwszego z Apostołów zaraz po jego wyznaniu wiary. Tak kontekst, jak również ton tych słów czyni z nich interesujący fragment zarówno dla refleksji o charakterze egzegetycznym, jak również teologicznym pozwalając wyciągnąć znaczące wnioski o charakterze chrystologiczno-eklezjologicznym. Można bowiem powiedzieć, że właśnie w tym momencie w wyraźniejszy sposób zostaje objawiona tajemnica Chrystusa i zarazem tajemnica bycia Jego uczniem, a więc zostało objawione coś „więcej” o samym Chrystusie i coś „więcej” o Kościele jako wspólnocie Jego uczniów. W niniejszym artykule autor podejmuje sie analizy znaczenia tego napomnienia. W tym celu omawia znaczenie słów Jezusa w kontekście każdej ze wspomnianych Ewangelii. Kontekst ten wskazuje, że chodzi tu przede wszystkim o objawieniowy wymiar tej perykopy. Następnie, powołując sie na argumenty o charakterze gramatycznym, kontekstualnym i opinie innych autorów, autor niniejszego artykułu proponuje inne tłumaczenie napomnienia Jezusa niż to przyjmowane powszechnie - takie, w którym wybrzmiewa nakaz pokornego kroczenia za Chrystusem aż po krzyż, a nie takie, które nakazuje Piotrowi po prostu oddalić się. Wyżej wskazana interpretacja omawianego fragmentu pozwala wyciągnąć wnioski tak o charakterze chrystologicznym, jak i eklezjologicznym. Do pierwszych nalepy zaliczyć wskazanie, że tajemnica Chrystusa zostaje w pełni objawiona dopiero wraz z wydarzeniem paschalnym, gdy „wszystko sie wypełniło”. Ściśle powiązany jest z tym wniosek o charakterze eklezjologicznym, w którym autor wskazuje, że uczeń Chrystusa, reprezentowany w osobie Piotra, może otworzyć sie na pełnie tego objawienia tylko w wiernym podążaniu za Panem aż po misterium krzyża i po udział w nim. Powyższa interpretacja omawianego tekstu stawia również pytania o charakterze chrystologicznym i eklezjologicznym, na które tekst ewangeliczny nie odpowiada, lecz które trzeba określić inspirującymi dla refleksji teologicznej: w jakim sensie tajemnica Paschy objawia „coś więcej” z tajemnicy Chrystusa? Na czym polega ten krok, który uczeń Jezusa winien zrobić, by pójść za Nim do końca? Dlaczego pełnia tajemnicy Chrystusa nie jest dostępną bez „wejścia” z Nim w tajemnice Paschy?

17

The Inspiration of Zechariah in the Gospel According to Matthew

45%

Jonczyk W.

Studia Bobolanum

|

2021

|

vol. 32

|

issue 1

193-213

PL

Artykuł koncentruje się na problematyce cytatów z Księgi Zachariasza obecnych w Ewangelii Mateusza oraz na głównych aluzjach, które nawiązują do proroctw Zachariasza. Wizje, które opisuje Zachariasz, i jego wezwania do nawrócenia i posłuszeństwa Bogu są ważnym elementem w nauczaniu Jezusa, który przypomina, że to grzech i nieposłuszeństwo Bogu sprowadzają nieszczęścia, a niepohamowane ambicje doprowadzają do rozlewu krwi niewinnych osób. Bóg chce cały czas wszystkich przyciągnąć do siebie z najbardziej oddalonych stron świata dzięki osobie Zbawiciela. W Ewangelii Mateusza Jezus wjeżdża do świątyni jak król, który przynosi pokój i harmonię, który sam jest cichy i pokorny. Mateusz opisuje tę scenę, wykorzystując fragment z Zachariasza, i przytacza go w tłumaczeniu, które jest bliższe Biblii Hebrajskiej niż Septuagincie. Jezus przynosi nowe prawo, które, wypływając z wiary, cechuje się miłością i miłosierdziem. Zapowiadając własną śmierć, Jezus przepowiada także rozproszenie uczniów. Będzie ono jednak tylko chwilowe, bo przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezus znów ponownie przyciągnie wszystkich do siebie. Jezus ponownie stanie się pasterzem, który gromadzi rozproszone i zagubione owce. Obrazy, cytaty i aluzje zaczerpnięte z Zachariasza Ewangelista adaptuje i dostosowuje do konkretnej sytuacji, ale zachowuje przy tym idee przekazywane przez tekst hebrajski. Przez nawiązanie do Księgi Zachariasza Mateusz kładzie akcent na mesjańską, zbawczą i ponadczasową misję Jezusa.

EN

This article, dealing in parallel with The Book of Zechariah and The Gospel of Mathew, is focused on the similarity of ideas and expressions common to both books. It concentrates on an analysis of the biblical text and the most significant allusions, highlighting the connection between the prophesies of Zechariah and their use in Matthew. In the Gospel, that which comes from Zechariah is focused upon Jesus, who is depicted as a humble king who redeems his people and is presented like an abandoned shepherd. The language and concepts through which Jesus is described are closer to the Hebrew thoughts than to Greek concepts.

18

Bóg – Ojciec miłosierny w orędziu Jezusa o królestwie Bożym

45%

Sienkiewicz E.

Studia Paradyskie

|

2016

|

vol. 26

171-192

PL

Jezus głosząc królowanie Boga koryguje jego niewłaściwe rozumienie. Odwołuje się w tym celu do historii Izraela. Pokazuje również, że Bóg zawsze w niej obecny, teraz wkracza w nią w nowy sposób. W swoim Synu przychodzi jako miłość, która nie cofa się przed niczym, nawet przed grzechem, czego potwierdzeniem jest zgoda Jezusa na krzyż. Swoje roszczenie, skoncentrowane na wprowadzeniu wszystkich w wymiar Bożego miłosierdzia, Jezus uwiarygadnia ogłoszonym przez siebie, bliskim – właściwie już obecnym – królowaniem Boga. Zrozumienie tegoż i właściwa postawa wobec tej rzeczywistości, pozwala zrozumieć kim jest Jezus. W Jezusie Chrystusie, zapowiadana i oczekiwana bliskość Boga, przedstawiana w różnych obrazach, uzyskuje swój osobowy wymiar. Jezus tych starotestamentowych obrazów i interpretacji nie usuwa, ale przez swoje dzieło wyjaśnia i tłumaczy, ukazując ich znaczenie i sens. Zapowiadane przez nie zbawienie, o czym świadczą słowa i czyny Jezusa, staje się obecne. Bóg przychodzi w swoim Synu, aby swoje panowanie potwierdzić w wybranym przez siebie narodzie i objąć nim wszystkie inne ludy, ukazując je jako wyzwalające człowieka z wszelkiej niewoli miłosierdzie.

EN

Jesus, proclaiming the kingdom of God corrects his wrong understanding. He refers for that purpose to the history of Israel. He also shows that God, who is always present in the history, now enters into it in a new way. In his Son he is coming as a love that does not shrink from nothing, even before sin, which is confirmed by the consent of Jesus to the cross. His claim, focused on the introduction of all into the dimension of God’s mercy, Jesus gives credibility through announced near – actually already present – kingdom of God. Understanding and proper attitude towards this reality, let us understand who Jesus is. In Jesus Christ, announced and expected closeness of God, presented in different images, acquires its personal dimension. The Old Testament images and interpretations Jesus does not remove, but through his work explains and translates, showing their importance and meaning. Announced by them salvation is already present, as evidenced by the words and deeds of Jesus. God comes in his Son, in order to confirm his domination in the chosen nation and over all other peoples, showing this domination as mercy liberating people from all bondage.

19

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

38%

Gaida D.

Scriptura Sacra

|

2014

|

issue 18

89-102

EN

Signs and wonders in John’s theology play significant role because they may lead to true and lasting faith. Jesus said to the royal official: “Unless you see signs and wonders you will not believe” (J 4,48). In John’s Gospel signs and miracles performed by Jesus allowed to believe in him as a prophet, a man who is from God, the Messiah, the Son of God. Descending of the Holy Spirit on Jesus was for John the Baptist a sign that Jesus is The Son of God. The miracle of changing water into wine revealed glory of Jesus and caused that his disciples believed in him. Knowledge of Jesus about sinful life a Samaritan woman became for her a sign which led to acknowledge Jesus as a prophet. Jesus made her aware that he was Christ, the Messiah. The presence of Jesus among Samaritans and preaching his word made other believe in Jesus and recognize him as the Savior of the world. A sign of healing a royal official’s son showed the necessity of believing in his words. A miracle of feeding Five Thousand caused the crowd to look for him. People acknowledged Jesus as a prophet. A miracle of healing a man blind from birth made him believe in Jesus as the Son of Man. A resurrection of Lazarus became a sign which raised faith among the Jews who had seen what Jesus did. The chief priests and the Pharisees saw signs made by Jesus but they did not believe in him. People who faced signs and miracles and take dialogue with Jesus, come to believe in him. Jesus made miracles which were the answers for human poverty, misery and faith. Each of us has to take one’s own decision through believing in Jesus as the Messiah, God’s Son and you may have life in his name.

20

Juden, Christen und der Gesalbte

38%

Naab E.

Teologia w Polsce

|

2021

|

vol. 15

|

issue 2

95-107

EN

The relationship between Jews and Christians is understood in the theology of St. Paul especially through the image of the olive tree. It speaks of the common root and the original (Jewish) and grafted (pagan) branches, but it does not speak of the trunk of the olive tree. Where is the place for Christ in this picture about Jewish roots and believers from Jews and Gentiles? In order not to deviate completely from the sense of Paul’s conception, we ask about the trunk of the olive tree. This emphasizes the permanent belonging of Christians to their Jewish origin and gives an impulse to understand the Christ-Messiah who is one in the Head and in the members.

PL

Relacja między Żydami i chrześcijanami w teologii św. Pawła pojmowana jest szczególnie poprzez obraz drzewa oliwnego. Jest tam mowa o wspólnym korzeniu i pierwotnych (żydowskich) i zaszczepionych (pochodzących z pogaństwa) odgałęzieniach, podczas gdy nie ma mowy o pniu drzewa oliwnego. Gdzie w tym obrazie o żydowskich korzeniach i wierzących z Żydów i pogan jest miejsce dla Chrystusa? Aby nie odchodzić całkowicie od niepawłowej koncepcji Chrystusa, pytamy o pień drzewa oliwnego. Tym samym zostaje podkreślona trwała przynależność chrześcijan do żydowskiego pochodzenia i do rozumienia pojmowania Mesjasza-Chrystusa, który jest jednym w Głowie i członkach.

DE

Das Verhältnis von Juden und Christen wird von der Theologie des Paulus, vor allem aus deinem Bild vom Ölbaum, verstanden. Dort ist von einer gemeinsamen Wurzel und ursprünglichen (jüdischen) und von aufgepfropften (aus dem Heidentum kommenden) Zweigen die Rede, während vom Stamm des Ölbaumes nicht gesprochen wird. Wo ist in diesem Bild für die jüdische Wurzel und die Gläubigen aus Juden und Heiden der Platz für Christus? Um nicht von einer gänzlich unpaulinischen christusfreien Konzeption auszugehen, wird nach dem Stamm des Ölbaumes gefragt. Damit wird die bleibende Zugehörigkeit der Christen zum jüdischen Ursprung betont und eine Anregung zum Verständnis des Messias-Christus gegeben, der einer in Haupt und Gliedern ist.

Refine search results

Mesjanizm w literaturze z Qumran

Interpretacja mesjańska Psalmu 22

„Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu

A Post 20th Century View Of Isaiah 53

„A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem

Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów

Królestwo mesjańskie w nauczaniu proroków

Współczesny ruch Żydów mesjanistycznych: zarys historyczny i wierzenia

’n Nuwe lewe: Olga Kirsch se studentegedig “Resurrexit” / A New Life: Olga Kirsch’s Student Poem “Resurrexit”

Perspektywy doktrynalne współczesnego judaizmu mesjanicznego

The messianic concept in modern Judaism

Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John

Epifania w intertekście. Preegzystencja Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg Mateusza – polemika z tezą Barta D. Ehrmana

Biblijny profil Maryi w relacji „o narodzeniu Jezusa" (Mt 1,18-25) - propozycja interpretacji

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza

Il senso cristologico-ecclesiologico dell’ammonizione rivolta a Pietro da Gesù (Mt 16, 23/Mc 8, 33)

The Inspiration of Zechariah in the Gospel According to Matthew

Bóg – Ojciec miłosierny w orędziu Jezusa o królestwie Bożym

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

Juden, Christen und der Gesalbte