Search results

1

Nanosrebro – dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego

100%

Świdwińska-Gajewska A. M., Czerczak S.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 3

429-442

EN

Historically, nanosilver has been known as colloidal silver composed of particles with a size below 100 nm. Silver nanoparticles are used in many technologies, creating a wide range of products. Due to antibacterial properties nanosilver is used, among others, in medical devices (wound dressings), textiles (sport clothes, socks), plastics and building materials (paints). Colloidal silver is considered by many as an ideal agent in the fight against pathogenic microorganisms, unlike antibiotics, without side effects. However, in light of toxicological research, nanosilver is not inert to the body. The inhalation of silver nanoparticles have an adverse effect mainly on the liver and lung of rats. The oxidative stress caused by reactive oxygen species is responsible for the toxicity of nanoparticles, contributing to cytotoxic and genotoxic effects. The activity of the readily oxidized nanosilver surface underlies the molecular mechanism of toxicity. This leads to the release of silver ions, a known harmful agent. Occupational exposure to silver nanoparticles may occur in the process of its manufacture, formulation and also usage during spraying, in particular. In Poland, as well as in other countries of the world, there is no separate hygiene standards applicable to nanomaterials. The present study attempts to estimate the value of MAC-TWA (maximum admissible concentration – the time-weighted average) for silver – a nano-objects fraction, which amounted to 0.01 mg/m³. The authors are of the opinion that the current value of the MAC-TWA for silver metallic – inhalable fraction (0.05 mg/m³) does not provide sufficient protection against the harmful effects of silver in the form of nano-objects. Med Pr 2015;66(3):429–442

PL

Nanosrebro historycznie było określane mianem srebra koloidalnego i składa się z cząstek w rozmiarze poniżej 100 nm. Nanocząstki srebra są wykorzystywane w wielu technologiach do tworzenia szerokiego zakresu produktów. Dzięki właściwościom antybakteryjnym znajdują zastosowanie m.in. w wyrobach medycznych (środki opatrunkowe), tekstyliach (odzież dla sportowców, skarpety), tworzywach sztucznych czy materiałach budowlanych (farby). Srebro koloidalne przez wielu uważane jest za idealny środek w walce z drobnoustrojami chorobotwórczymi, który w przeciwieństwie do antybiotyków nie wywołuje skutków ubocznych. Wyniki badań toksykologicznych pokazują jednak, że nanosrebro nie jest obojętne dla organizmu. W narażeniu inhalacyjnym nanocząstki srebra działają szkodliwie głównie na wątrobę i płuca u szczurów. Za toksyczność nanocząstek w dużej mierze odpowiedzialny jest stres oksydacyjny wywołany przez reaktywne formy tlenu, co przyczynia się do cyto- i genotoksycznego działania nanosrebra. U podłoża molekularnego mechanizmu toksyczności nanosrebra leży aktywność powierzchni nanocząstek, która łatwo ulega utlenieniu. Prowadzi to do uwalniania jonów srebra o znanym działaniu toksycznym. Narażenie zawodowe na srebro nanocząstkowe może występować w procesach jego wytwarzania, formulacji, a także stosowania, szczególnie podczas rozpylania. W Polsce, podobnie jak na świecie, nie obowiązują osobne normatywy higieniczne dla nanomateriałów. W niniejszym opracowaniu podjęto próbę oszacowania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) dla srebra – frakcji nanoobiektów, która wyniosła: 0,01 mg/m³. Autorzy stoją na stanowisku, że obecnie obowiązująca wartość NDS dla frakcji wdychalnej srebra metalicznego (0,05 mg/m³) nie zapewnia wystarczającej ochrony przed szkodliwym działaniem srebra w postaci nanoobiektów. Med. Pr. 2015;66(3):429–442

2

OELs derivation in Poland and in the former Eastern Bloc with reference to approaches and practices applied in the EU

100%

Soćko R., Czerczak S., Kupczewska-Dobecka M.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 3

383-392

PL

W oparciu o dane literaturowe, aktualne akty prawne i dyrektywy Unii Europejskiej (UE) przedstawiono zasady ochrony zdrowia pracowników w Polsce i państwach dawnego bloku wschodniego. Od 2002 r. zadania w obszarze normatywów higienicznych w tych państwach są skorelowane z polityką UE. Funkcjonowanie w Polsce systemu ustalania wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS) przez wiele lat przed wejściem do UE pozwoliło szybko dostosować polskie przepisy dotyczące chemikaliów do prawa europejskiego. Obecnie w polskim wykazie dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego znajdują się 543 substancje. W państwach byłego bloku wschodniego zintensyfikowanie prac nad ustaleniem tych poziomów po wejściu do UE spowodowało, że w wykazach tych państw znajduje się od 285 substancji (na Słowacji) do 780 (na Litwie). Obecnie wszystkie substancje w wykazach dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego w UE (do trzeciego wykazu wartości narażenia zawodowego opublikowanego w dyrektywie 2009161/EC włącznie) zostały wprowadzone do prawa polskiego, litewskiego, czeskiego, łotewskiego i węgierskiego. W innych państwach bloku wschodniego – Estonii i Słowacji – wdrożono przepisy dyrektywy 2006/15/WE ustanawiającej drugi wykaz wartości narażenia zawodowego w UE. Indywidualne wykazy krajowe zawierają znacznie więcej substancji niż wykaz UE (w którym są obecnie 122 substancje). Proces legislacyjny w UE jest powolny, dlatego wartości krajowe są ważne i potrzebne ze względu na lokalne potrzeby w wybranych dziedzinach i konieczność samodzielnych rozwiązań problemów. Niezbędne jest skorelowanie działań w zakresie ustalania regionalnych wartości dopuszczalnego narażenia zawodowego (occupational exposure limit – OEL) w krajach dawnego bloku wschodniego i w UE oraz wymiana informacji wynikających z przetworzenia olbrzymiej ilości danych literaturowych. Med. Pr. 2015;66(3):383–392

EN

Based on the literature, current legislation and the European Union (EU) directives, the rules to protect the health of workers in Poland and the countries of the former Eastern Bloc were analyzed. Since 2002, the activities in the field of hygiene standards in the countries of the former Eastern Bloc have been correlated with the EU policy. The functioning of the system of maximum admissible concentrations (MAC) having been implemented in Poland for many years before the accession to the EU, has provided for a relatively quick adjustment of Polish regulations on chemicals to the relevant European law. The Polish list includes 543 substances. In the former Eastern Bloc countries, intensification of work after joining the EU has caused the lists in those countries to contain from 285 substances in Slovakia to 780 in Lithuania. Currently, all substances included in the EU lists (up to and including the 3rd list of occupational exposure limit values of the Directive 2009/161/EC) have been governed by the Polish, Lithuanian, Czech, Latvian and Hungarian law. In Estonia and Slovakia the provisions of the Directive 2006/15/EC establishing the second list of occupational exposure limits have been implemented. Individual national lists contain much more chemicals than the EU list containing currently 122 substances. The legislative process in the EU is slow, and that is why the national law is important and necessary due to the local needs in selected areas. It is necessary to correlate the activities in the field of determining regional occupational exposure limit (OEL) values in the countries of the Eastern Bloc and the EU. Med Pr 2015;66(3):383–392

3

Oksym butan-2-onu jako potencjalny czynnik rakotwórczy dla ludzi – dowody i skutki dla przedsiębiorstw wynikające ze zmiany klasyfikacji

100%

Kupczewska-Dobecka M.

Medycyna Pracy

|

2022

|

vol. 73

|

issue 6

457-470

EN

Evidence of a change in the carcinogenicity category of butan-2-one oxime (MEKO) and the results of this change for manufacturing and using companies was presented and assessed. The online databases of scientific journals were reviewed, taking into account the reports on the harmonization of MEKO classification and labeling at EU level available on the ECHA website. Commission Regulation (EU) 2020/1182 introduced harmonized classification and labeling of MEKO for carcinogenicity to category 1B. The induction of tumors, the nature and importance of tumors for humans, and the sensitivity of the 2 species tested, both sexes – all of these factors support the classification of MEKO into the carcinogenicity category 1B. On the other hand, MEKO is negative in genotoxicity studies, including in mammalian cells and in vivo in animals. This is the argument that the classification of MEKO as carcinogen category 2 remains appropriate. The change in the MEKO carcinogenicity category results in legal consequences for companies, such as compliance with the conditions of REACH restriction, which includes restrictions on placing MEKO on the market for sale to the general public, keeping a register of works that require contact with MEKO or its mixtures containing MEKO in a concentration ≥0.1%. According to the opinion of MEKO suppliers, there is currently no practical MEKO substitute that has been so well researched, despite attempts to find it in recent years. The risk of additional liver cancer in the case of 40-year occupational exposure to MEKO is 4:100 000 at a concentration of approx. 0.7 mg/m3, and it is an acceptable risk in accordance with the arrangements adopted in Poland. Compliance with the permissible concentrations of MEKO in the air of the working environment at this level should protect employees against the carcinogenic effect of MEKO.

PL

Przedstawiono i oceniono dowody zmiany kategorii rakotwórczości oksymu butan-2-onu (MEKO) oraz skutków wynikających z tej zmiany dla przedsiębiorstw produkujących lub stosujących ten związek. Przeprowadzono przegląd internetowych baz danych czasopism naukowych z uwzględnieniem dostępnych na stronie ECHA raportów dotyczących harmonizacji klasyfikacji i oznakowania MEKO na poziomie Unii Europejskiej. Rozporządzeniem Komisji (UE) 2020/1182 wprowadzono zharmonizowaną klasyfikację i oznakowanie MEKO pod względem działania rakotwórczego do kategorii 1B. Indukcja nowotworów, ich charakter i znaczenie dla ludzi oraz wrażliwość osobników obu płci 2 badanych gatunków – wszystkie te czynniki wspierają klasyfikację MEKO do kategorii rakotwórczości 1B. Z drugiej strony uzyskano ujemne wyniki badań genotoksyczności MEKO, w tym na komórkach ssaków i in vivo na zwierzętach. Jest to argument, że klasyfikacja MEKO do kategorii 2 rakotwórczości pozostaje właściwa. Ze zmiany kategorii rakotwórczości MEKO wynikają skutki prawne dla przedsiębiorstw, w tym dotrzymanie warunków ograniczenia REACH, które obejmuje restrykcjami wprowadzanie MEKO do powszechnej sprzedaży, prowadzenie rejestru prac, których wykonywanie powoduje konieczność pozostawania w kontakcie z MEKO lub jego mieszaninami zawierającymi go w stężeniu ≥0,1%. Zgodnie z opinią dostawców obecnie nie ma praktycznego i tak dobrze zbadanego zamiennika MEKO mimo prób znalezienia go w ostatnich latach. Ryzyko dodatkowego raka wątroby w przypadku 40-letniego narażenia zawodowego na MEKO wynosi 4:100 000 w stężeniu ok. 0,7 mg/m3 i jest to ryzyko akceptowalne zgodnie z przyjętymi w Polsce ustaleniami. Dotrzymywanie dopuszczalnych stężeń MEKO w powietrzu środowiska pracy na tym poziomie powinno zabezpieczyć pracowników przed jego działaniem rakotwórczym.

4

Zagrożenia zdrowotne wynikające z narażenia zawodowego na enfluran – przegląd badań i próba analizy wartości dopuszczalnych stężeń

100%

Kupczewska-Dobecka M.

Medycyna Pracy

|

2022

|

vol. 73

|

issue 1

51-69

EN

The aim of this work is to analyze the health hazards of enflurane exposure and to analyze the occupational exposure limits (OEL). The method of obtaining evidence based on a review of online databases of scientific journals was used. Enflurane is an inhalation anesthetic. Malignant hyperthermia, seizures, arrhythmias, respiratory depression and hypotension have been observed in patients. Occupational exposure to enflurane may occur in healthcare professionals. The target organ for enflurane is the central nervous system with a critical consequence of deterioration in psychomotor performance. In studies on volunteers recruited from the medical staff of operating rooms exposed to enflurane, a significant deterioration in the results of the Simple Reaction Time Test was shown. World experts’ groups assume that the LOAEC (lowest observed adverse effect concentration) value for the deterioration of psychomotor test results is 5–10% of the MAC value (minimal anesthetic concentration), i.e., 6342–12 684 mg/m3. Assessment of the nephrotoxic potential of enflurane has shown that it is unlikely to occur because biotransformation of enflurane in humans results in a low peak serum fluoride concentration of 15 μmol/l. Early reports about liver damage in patients were not be supported. Occupational exposure epidemiological studies have raised concerns about the effects of anesthetic gas mixtures on the abortion rate or on fetal development and birth defects in children, but none of these studies specifically determined the type and concentration of anesthetic gases used. The carcinogenicity and mutagenicity studies were negative. Occupational exposure to enflurane is not monitored in Poland, as no standard value has been established for it in the air of the working environment. It is necessary to quickly introduce this anesthetic along with the applicable limit value to the OEL list.

PL

Ponieważ przeprowadzono niewiele badań dotyczących wpływu zawodowego narażenia na enfluran na stan zdrowia, celem pracy była analiza zagrożeń zdrowotnych wynikających z narażenia na tę substancję oraz analiza jej dopuszczalnych stężeń w środowisku pracy. Zastosowano metodę zbierania dowodów na podstawie przeglądu internetowych baz danych czasopism naukowych. Enfluran należy do wziewnych środków ogólnie znieczulających. Obserwowano, że u pacjentów powodował on złośliwą hipertermię, napady padaczkowe, zaburzenia rytmu serca, depresję ośrodka oddechowego i niedociśnienie tętnicze. Nieliczne dane wskazują na możliwość uszkodzenia wątroby czy niewydolności nerek na skutek narkozy. Narażenie zawodowe na enfluran może występować u pracowników opieki medycznej. Narządem docelowym dla enfluranu jest ośrodkowy układ nerwowy, a skutkiem krytycznym pogorszenie sprawności psychomotorycznej. W badaniach z udziałem ochotników rekrutowanych spośród personelu medycznego sal operacyjnych narażonego na enfluran wykazano istotne pogorszenie wyników w Teście czasu reakcji prostej. Grupy eksperckie na świecie za najniższy poziom działania szkodliwego (lowest observed adverse effect concentration – LOAEC) dla pogorszenia wyników testów psychomotorycznych przyjmują stężenie na poziomie 5–10% minimalnego stężenia w powietrzu pęcherzyków płucnych w trakcie znieczulania (minimal anesthetic concentration – MAC), tj. 6342–12 684 mg/m3. Ocena potencjalnego działania nefrotoksycznego enfluranu wykazała, że jest ono mało prawdopodobne, gdyż biotransformacja enfluranu u ludzi skutkuje niskim szczytowym stężeniem fluorku w surowicy, średnio 15 μmol/l. Wczesne doniesienia przypisujące uszkodzenie wątroby u pacjentów nie zostały potwierdzone. Badania epidemiologiczne dotyczące narażenia zawodowego wzbudziły obawy co do wpływu mieszanin gazów znieczulających na częstość poronień, rozwój płodu i wady wrodzone u dzieci, jednak w żadnym z tych badań nie określono szczegółowo rodzaju i stężenia stosowanych gazów znieczulających. W badaniu rakotwórczości i mutagenności uzyskano wyniki negatywne. W Polsce nie monitoruje się narażenia zawodowego na enfluran, ponieważ nie ustalono dla niego wartości normatywnej w powietrzu środowiska pracy. Konieczne jest szybkie wprowadzenie tego anestetyku wraz z obowiązującą wartością dopuszczalną do wykazu NDS (najwyższe dopuszczalne stężenie).

Refine search results

4 Medycyna Pracy

3 Kupczewska-Dobecka M.

2 Czerczak S.

1 Soćko R.

1 Świdwińska-Gajewska A. M.

2 2022

2 2015

Nanosrebro – dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego

OELs derivation in Poland and in the former Eastern Bloc with reference to approaches and practices applied in the EU

Oksym butan-2-onu jako potencjalny czynnik rakotwórczy dla ludzi – dowody i skutki dla przedsiębiorstw wynikające ze zmiany klasyfikacji

Zagrożenia zdrowotne wynikające z narażenia zawodowego na enfluran – przegląd badań i próba analizy wartości dopuszczalnych stężeń