Search results

1

Orestes bojownikiem ruchu oporu, czyli mit Atrydów w filmie "Podróż komediantów" Theo Angelopoulosa

100%

Łomanowska I.

Adeptus

|

2016

|

issue 8

EN

Orestes as a resistance fighter, or the myth of the Atreides in Theo Angelopoulos’s film The travelling playersThe paper examines the use of the Atreides myth in Theo Angelopoulos’s film The travelling players (1975) in the context of the director’s interpretation of the phenomenon of myth. Angelopoulos treated myth as a set of archetypical situations and patterns of conduct constantly reproduced in the history of the world. He intertwined elements of classical stories with the history of Greece and the Byzantine tradition, thus showing their universal character. In The travelling players, Angelopoulos used the story of betrayed and murdered Agamemnon, who is avenged by his children: Orestes and Electra, but he moved it into modern times, setting the film in Greece of the 1940s and 1950s. The myth is reproduced with modulations: the most important events take place as a result of interventions of History, not fate or decisions of the gods. Moreover, the characters’ conflicts are enriched with a political dimension, as Angelopolous portrays the discord between their ideological stances. But the members of the acting company are as helpless in the face of events as the family of the king of Argos. Orestes bojownikiem ruchu oporu, czyli mit Atrydów w filmie Podróż komediantów Theo AngelopoulosaArtykuł jest analizą sposobu wykorzystania przez Theo Angelopoulosa mitu Atrydów w filmie Podróż komediantów (1975) w kontekście dokonanej przez niego interpretacji zjawiska mitu. Grecki reżyser traktował mit jako zbiór archetypicznych sytuacji i wzorów postępowania odtwarzanych nieustannie w dziejach świata. Elementy antycznych opowieści splatał w filmach z historią Grecji i tradycją bizantyjską, ujawniając ich uniwersalny charakter. W Podróży komediantów wykorzystał historię zdradzonego i zamordowanego Agamemnona, który zostaje pomszczony przez swoje dzieci: Orestesa i Elektrę, ale przeniósł ją w czasy współczesne, portretując Grecję lat 40. i 50. XX wieku. Mit zostaje zreprodukowany z modulacjami: kluczowe wydarzenia następują w wyniku interwencji historii, nie fatum czy decyzji bogów. Ponadto konflikty między postaciami zostają wzbogacone o wymiar polityczny, ponieważ Angelopoulos ukazuje rozdźwięk między ich postawami ideologicznymi. Jednak członkowie trupy aktorskiej pozostają wobec wydarzeń tak samo bezradni jak rodzina władcy Argolidy.

2

Szalony protagonista Eurypidesowego „Orestesa” w komentarzach scholiastów

75%

Czerwińska J., Chiżyńska K.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2021

|

vol. 31

|

issue 1

63-78

EN

Madness is a constant motif in ancient literature. It was often used by playwrights, including the three greatest tragedians of the Classical Greece: Aeschylus, Sophocles and Euripides. One of the most interesting plays dealing with issues of madness is Euripidean Orestes. This play has received numerous commentaries written by scholiasts, who described all aspects of the state of mania. The article is devoted to the analysis of madness and the corpus of texts are scholia describing Orestes’ disease. Commentaries allow us to establish a definition of mania, show its sources and describe its various physical and mental symptoms. The material presented in the article shows how interesting the phenomenon of madness was for the scholiasts.

3

What is conscience?

54%

Kowalik Ł., Kowalik Ł.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2019

|

issue 1

4

The Mouse’s Long and Sad Tale: Lewis Carroll’s Tricky Use of Aeschylus and Other Greek Sources

54%

Soto F. J.

Libri & Liberi

|

2015

|

vol. Vol 4

|

issue 4.2

291-311

EN

In this paper I set out to provide a close reading of Carroll’s “The Mouse’s Tale” with special focus on parts of the Greek mythologicodramatic tradition. I argue that Carroll’s poem about a trial involving Fury and a Mouse can be traced to two ancient counterparts who partook in the most famous trial in the Greek mythological tradition: the Furies and Apollo.

HR

Cilj je rada ponuditi pomno čitanje Carrollove „Mišje priče“, pri čemu se posebna pozornost posvećuje grčkoj mitološko-dramskoj tradiciji. Čitanje polazi od pretpostavke da su sudionici najpoznatijega suđenja antičke grčkomitološke tradicije, Furije i Apolon, preteče likova Furije i Miša koji sudjeluju u suđenju opisanome u Carrollovoj stihovanoj priči.

DE

Im Beitrag wird Carrolls „Mausgeschichte“ textnah gelesen, wobei diesbezüglich der Tradition der altgriechischen Mythologie bzw. deren Dramenproduktion besondere Aufmerksamkeit gewidmet wird. Eine solche Lesart geht von der Annahme aus, dass die Teilnehmer an dem bekanntesten Gerichtsfall aus der antiken griechisch-mythologischen Tradition, die Furien und Apollon, Vorbilder für die Gestalten der Furie und der Maus abgeben, die dann an dem in Carrolls Versgeschichte beschriebenen Gerichtsprozess teilnehmen.

Refine search results

1 Adeptus

1 Libri & Liberi

1 Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

1 Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

1 Chiżyńska K.

1 Czerwińska J.

1 Kowalik Ł.

1 Soto F. J.

1 Łomanowska I.

1 2021

1 2019

1 2016

1 2015

Orestes bojownikiem ruchu oporu, czyli mit Atrydów w filmie "Podróż komediantów" Theo Angelopoulosa

Szalony protagonista Eurypidesowego „Orestesa” w komentarzach scholiastów

What is conscience?

The Mouse’s Long and Sad Tale: Lewis Carroll’s Tricky Use of Aeschylus and Other Greek Sources