Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 16

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Orthodox theology
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Eestikeelne usuopetus (katehhees) oigeusu kirikus

100%
Eek L.
Mäetagused
|
2016
|
vol. 64
115-134
EN
The article describes how catechesis is given to Estonian-speaking people in two Estonian Orthodox churches – the Estonian Apostolic Orthodox Church (EAOC) and the Estonian Orthodox Church of Moscow Patriarchate (EOCMP). An overview is also given of the opinions of Orthodox priests about the necessity of catechesis in parishes, which is deemed to be the minimum needed knowledge about Orthodox theology for being a church member, and about when the catechesis should be given (before baptism/confirmation, after that, or throughout life). Catechesis in Orthodox church is usually given before joining the church and its length, content, and methodology vary, being dependent on resources in the parish (rooms, people, etc.), on priests’ knowledge, ability, and skills to give catechesis, and finally on the interest of congregation members. Catechesis before joining the church is not obligatory in the EAOC, even though it is encouraged and its importance is stressed by the metropolitan. In the EOCMP, catechesis before joining the church is obligatory, and its length is at least a couple of meetings with the priest. The article describes how different priests solve the problem of giving catechesis. The article is based on original empirical data collected during a religious-sociological study, undertaken in 2012–2014, when 57 interviews were carried out with Estonian-speaking clergy and lay members of both Estonian Orthodox churches. Based on interviews with 18 priests, the article highlights the bottlenecks of Estonian Orthodox catechesis: churches do not have enough resources and skilled clergy for giving active catechesis in parishes, but both churches and their clergy make efforts to improve the situation. There is enough catechetic material available in Estonian, yet the problem is rather the lack of skills or willingness of some priests to give catechesis. In the EOCMP the problem could also be lack of publication opportunities or availability of information about catechetic materials in Estonian.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kategoria “sensualizmu” i “nierozróżnialności” na przykładzie kultu „cudotwórczej” ikony św. Menasa w bułgarskim monasterze w Obriadowci . Rewizja inspirowana prawosławną teologią ikony

75%
Lubańska M.
Prace Etnograficzne
|
2014
|
vol. 42
|
issue 1
EN
This article focuses on religious healing practices in the monastery of St. Menas in Sofia, Bulgaria which involve the touching of a famous miracle-working icon of a saint. I use the practice as a springboard for discussing the relevance of two anthropological concepts known as “sensualism” (Polish: sensualizm) and “non-differentiation” (Polish: nierozróżnialność) for describing multi-sensory religious imageries of pilgrims. Th e concept of sensualism was fi rst proposed by Stefan Czarnowski and relates to religious practice centred primarily on sensory experience. Non-differentiation as an anthropological concept has been adapted from Gadamer by the Polish anthropologist Joanna Tokarska-Bakir. The two concepts have been applied to analyses of non-official practices in Catholic religiosity, a fact which poses certain methodological problems when the concepts are applied to Orthodox Christianity. This article relies on the Orthodox theological concept of the icon to propose a revision to our treatment of those two useful concepts.
3
Publication available in full text mode
Content available

Feofan Prokopovich: from theology to politics

75%
Drozdek A.
Studia Gdańskie
|
2010
|
issue 27
179-201
EN
Prokopovich began his ecclesiastical career as a lecturer of the Kiev academy where he taught many subjects and left extensive lecture published posthumously in a multivolume Christianae orthodoxae theologiae. The paper presents some of his views concerning the defense of the authority of the Bible and the need for its literal interpretation; some positive characterizations of God’s attributes; the creation and the makeup of the world; the position of man in the universe; and the problem of eschatology. After Prokopovich was summoned by Peter I to St. Petersburg, he gradually abandoned theology and philosophy and concentrated on political issues and on justification of submitting the church to the power of the state. This culminated in the Spiritual regulation which spelled the end of an independent church in Russia.
PL
Prokopowicz rozpoczął swą działalność w kościele prawosławnym jako wykładowca w Akademii Kijowskiej, gdzie wykładał na różne tematy i pozostawił sporą ilość notatek, które zostały pośmiertnie opublikowane w wielotomowej pracy Christianae orthodoxae theologiae. Niniejszy artykuł prezentuje niektóre filozoficzne i teologiczne poglądy Prokopowicza, a mianowicie: jego obronę autorytetu Biblii i konieczności jej dosłownej interpretacji, charakteryzację w pozytywnych terminach atrybutów boskich, opis stworzenia i struktura świata, opis sytuacji człowieka w świecie oraz problem eschatologii. Gdy Prokopowicz został wezwany do Petersburga przez Piotra I, stopniowo poniechał badań teologicznych i filozoficznych koncentrując się na kwestiach politycznych, a w szczególności na uzasadnieniu władzy carskiej i na konieczności podporządkowania kościoła władzy państwa. Owocem tego był Regulamin duchowy, który oznaczał koniec niezależności Kościoła w Rosji.
4
Content available remote

„Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem” (Iz 11, 6) – integralność stworzenia według teologii prawosławnej

75%
Saszko I.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2013
|
vol. 5(60)
137-150
EN
The ecological crisis that we recently have been experiencing, challenges us to consider the issue of the integrity of creation. Creation has been groaning while it has been waiting in eager expectation for the sons of God to be revealed (cf. Romans 8, 18-22). However, countercurrents against the secular tides have inspired hope; on 16th January 2013 the Heads of Christian Churches in Poland, united in Polish Ecumenical Council, as well as the Chairmen of the Polish Episcopal Conference of the Roman Catholic Church signed the Appeal of Churches in Poland for the Protection of Creation. In this document they make an appeal to all the faithful, and state and self-government authorities to undertake a new way of life that reflects an embracing and appreciation for Christian dignity and Christian vocation. The following article presents biblical and theological foundations to understand the issue of the integration of creation according to the Orthodox theology. The article consists of three parts. The first part depicts the relationship between God, Man, and Creation. Jesus Christ, thanks to the Mystery of Incarnation, became physical matter in order to initiate a process of reintegration and reunification of the broken and divided world. Thus, thanks to the “corporality” Incarnation, it is matter that enables contact and connection between man and God. Hence, it should be stated that every single man needs a developed relationship with the world of nature. But this relationship should not be consumerist or utilitarian. People should humbly recognise that everything, including the natural world, is a gift. The second part of the article focuses on a Eucharistic and ascetic attitude towards creation. Finally, the last part depicts some of the Orthodox saints who are the true examples of humility and love and who teach us how we should treat creation.
PL
Kryzys ekologiczny, którego doświadczamy w ostatnim czasie, stanowi zaproszenie do głębszego zastanowienia się nad integralnością całego stworzenia. Stworzenie bowiem jęczy i wzdycha, oczekując objawienia się Synów Bożych (por. Rz 8, 18-22). Nadzieję zatem wzbudza m.in. fakt, że Zwierzchnicy Kościołów chrześcijańskich w Polsce, zrzeszeni w Polskiej Radzie Ekumenicznej, a także Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Kościoła rzymskokatolickiego 16 stycznia 2013 r. podpisali Apel Kościołów w Polsce o ochronę stworzenia, w którym zwrócili się do wiernych, a także do władz państwowych i samorządowych, o podjęcie nowego sposobu bycia, właściwego chrześcijańskiej godności oraz chrześcijańskiemu powołaniu. W artykule zostały podjęte próby biblijnej oraz teologicznej refleksji na temat integralności stworzenia według teologii prawosławnej. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej została przedstawiona relacja: Bóg – człowiek – stworzenie. Chrystus poprzez Misterium Wcielenia stał się materią, aby zapoczątkować proces reintegracji rozbitego i podzielonego świata. W taki sposób, dzięki „cielesności” Wcielenia, również materia umożliwia kontakt człowieka z Bogiem. Należy stwierdzić, że człowiek w swej istocie potrzebuje relacji ze światem przyrody, lecz relacji nie konsumpcyjnej czy utylitarnej, ale polegającej na pokornym uznaniu, że wszystko jest darem. O eucharystycznym i ascetycznym traktowaniu stworzenia przez człowieka jest mowa w drugiej części artykułu. Natomiast w ostatniej jego części zostały przywołane postaci niektórych prawosławnych świętych, którzy są prawdziwymi wzorami pokory i miłości, z jaką człowiek winien odnosić się do stworzenia.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem” (Iz 11, 6) – integralność stworzenia według teologii prawosławnej

75%
Saszko I.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2013
|
vol. 5
137-150
EN
The ecological crisis that we recently have been experiencing, challenges us to consider the issue of the integrity of creation. Creation has been groaning while it has been waiting in eager expectation for the sons of God to be revealed (cf. Romans 8, 18-22). However, countercurrents against the secular tides have inspired hope; on 16th January 2013 the Heads of Christian Churches in Poland, united in Polish Ecumenical Council, as well as the Chairmen of the Polish Episcopal Conference of the Roman Catholic Church signed the Appeal of Churches in Poland for the Protection of Creation. In this document they make an appeal to all the faithful, and state and self-government authorities to undertake a new way of life that reflects an embracing and appreciation for Christian dignity and Christian vocation. The following article presents biblical and theological foundations to understand the issue of the integration of creation according to the Orthodox theology. The article consists of three parts. The first part depicts the relationship between God, Man, and Creation. Jesus Christ, thanks to the Mystery of Incarnation, became physical matter in order to initiate a process of reintegration and reunification of the broken and divided world. Thus, thanks to the “corporality” Incarnation, it is matter that enables contact and connection between man and God. Hence, it should be stated that every single man needs a developed relationship with the world of nature. But this relationship should not be consumerist or utilitarian. People should humbly recognise that everything, including the natural world, is a gift. The second part of the article focuses on a Eucharistic and ascetic attitude towards creation. Finally, the last part depicts some of the Orthodox saints who are the true examples of humility and love and who teach us how we should treat creation.
PL
Kryzys ekologiczny, którego doświadczamy w ostatnim czasie, stanowi zaproszenie do głębszego zastanowienia się nad integralnością całego stworzenia. Stworzenie bowiem jęczy i wzdycha, oczekując objawienia się Synów Bożych (por. Rz 8, 18-22). Nadzieję zatem wzbudza m.in. fakt, że Zwierzchnicy Kościołów chrześcijańskich w Polsce, zrzeszeni w Polskiej Radzie Ekumenicznej, a także Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Kościoła rzymskokatolickiego 16 stycznia 2013 r. podpisali Apel Kościołów w Polsce o ochronę stworzenia, w którym zwrócili się do wiernych, a także do władz państwowych i samorządowych, o podjęcie nowego sposobu bycia, właściwego chrześcijańskiej godności oraz chrześcijańskiemu powołaniu. W artykule zostały podjęte próby biblijnej oraz teologicznej refleksji na temat integralności stworzenia według teologii prawosławnej. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej została przedstawiona relacja: Bóg – człowiek – stworzenie. Chrystus poprzez Misterium Wcielenia stał się materią, aby zapoczątkować proces reintegracji rozbitego i podzielonego świata. W taki sposób, dzięki „cielesności” Wcielenia, również materia umożliwia kontakt człowieka z Bogiem. Należy stwierdzić, że człowiek w swej istocie potrzebuje relacji ze światem przyrody, lecz relacji nie konsumpcyjnej czy utylitarnej, ale polegającej na pokornym uznaniu, że wszystko jest darem. O eucharystycznym i ascetycznym traktowaniu stworzenia przez człowieka jest mowa w drugiej części artykułu. Natomiast w ostatniej jego części zostały przywołane postaci niektórych prawosławnych świętych, którzy są prawdziwymi wzorami pokory i miłości, z jaką człowiek winien odnosić się do stworzenia.
6
Publication available in full text mode
Content available

„Oto matka moja i moi bracia” – chrześcijańskie rozumienie rodziny

63%
Ławreszuk M.
ELPIS
|
2016
|
vol. 18
127-131
PL
Niniejszy artykuł analizuje chrześcijańskie rozumienie rodziny. W kontekście nauki ewangelicznej dokonuje porównania rodziny fizycznej, rodziny duchowej – wspólnoty wiary i wspólnoty ludzkiej.
EN
This article examines the Christian understanding of the family. In the context of the teachings of the Gospel performs a comparison of physical family, spiritual family - the community of faith and the human community.
7
Publication available in full text mode
Content available

La synaxis liturgica nella coscienza della Chiesa primitiva sulla base della rilettura di Ioannis Zizioulas

63%
Pastorczyk A.
Sympozjum
|
2019
|
issue 1(36)
205-224
PL
Przedmiot naszej pracy stanowi zbadanie pojęcia liturgicznej synaksy w świadomości pierwotnego Kościoła na podstawie relektury Pisma i Tradycji dokonanej przez Ioannisa Zizioulasa. W odniesieniu do Pisma, nasze badanie będzie opierało się przede wszystkim na relekturze Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian. Interpretacja biblijnych treści w optyce naszego autora pozwoli nam na wyróżnienie dwóch podstawowych aspektów starożytnej wspólnoty eucharystycznej (geograficznego i eschatologicznego), kształtujących eklezjologiczno-eucharystyczne pojęcie liturgicznej synaksy pierwszych wieków chrześcijaństwa. W patrystyce, zgodnie ze wskazówkami Zizioulasa, wymiarów liturgicznej synaksy Kościoła pierwotnego poszukiwać będziemy u Ignacego z Antiochii w jego zbudowanym na osobie biskupa eucharystycznym modelu Kościoła, u Justyna Męczennika, naocznego świadka eucharystycznej wspólnoty drugiego wieku, a także u Maksyma Wyznawcy, prezentującego ikoniczną perspektywę życia wspólnoty liturgicznej.
EN
The subject of our work is to examine the concept of liturgical syntax in the consciousness of early Church based on the relecture of the Scripture and Tradition by Ioannis Zizioulas. With regard to the Scriptures, our study will be based primarily on the relecture of the First Letter of Saint Paul to the Corinthians. The interpretation of biblical content in the author’s optics will allow us to distinguish two basic aspects of the ancient Eucharistic community (geographical and eschatological), shaping the ecclesiological-eucharistic concept of the liturgical syntax in the first centuries of Christianity. In the patristic, according to Zizioulas’research, the liturgical dimensions of the syntax of early Church will be sought by Ignatius of Antioch in his Episcopal Bishop model of the Church, with Justin Martyr, an eyewitness of the Eucharistic community of the second century, and Maximus the Confessor, presenting the iconic perspective of living liturgical community.
8
Publication available in full text mode
Content available

Science and the Christian Faith by Christopher C. Knight

63%
Welter B.
Studia Gilsoniana
|
2021
|
vol. 10
|
issue 4
945-951
EN
This paper is a review of Christopher C. Knight’s book, Science and the Christian Faith. According to the author, Knight’s book sheds light on the wide differences between Orthodox and western theology and applies Orthodox-inspired perspectives to explaining many key aspects and terms, such as the fall and its ramifications, miracles, grace, the sacraments, the western distinction between the natural and the supernatural, and the link between the Logos and the logoi. The author concludes that Knight’s book is an attempt to show that the Orthodox vision of the universe is not in competition with science.
9
Publication available in full text mode
Content available

„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych

63%
Tofiluk J.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2016
|
vol. 25
|
issue 4
71-80
EN
Despite some disputable problems we must see the role and great significance of The Decree on Ecumenism. It still must be treated as the beginning of the way towards Christian unity; its assessment must refer not only to what it contributed to, but also to what it may contribute to - the unity of the Church. The ecumenical approach presented in The Decree on Ecumenism is correct and it may become a model to follow; it often corresponds with the image of the relationships between churches. From the perspective of the Orthodox Church it is important that ecumenical issues and the desire for unity are based on the strong foundation of ecclesiology. Even though the Decree often speaks about the “unity of Christians”, the objective of the ecumenical movement is the unity of the Church, which is reached by the rapprochement of Christians. Not the unity of Christians, but the unity of the Church, even if understanding of the nature of this unity is not discusses or, in other words, it is left open. In this silence the ecumenical approach can be seen.
10
Publication available in full text mode
Content available

„Trójca Święta” Rublowa jako ikonograficzny katechizm prawosławia

63%
Gryz K.
Analecta Cracoviensia
|
2023
|
vol. 55
193-210
EN
The content of the article is an iconographic and theological analysis of the icon of the Holy Trinity, written by Andriej Rublev. According to the Catechism of the Orthodox Church, there is a close analogy between the representation of the Holy Trinity in the icon and the truths of faith expressed in the Creed. Following this lead, the article analyzes the individual elements of the icon, such as the representation of the figures of angels that correspond to the individual persons of the Holy Trinity, the attitudes they take towards each other, as well as the objects that accompany them. In all these elements, one can read the iconographic representation of the basic truths of the Christian faith in relation to the mystery of God, His saving work in the history of the world, as well as in relation to the relationship of man with God, who, entering these mysteries through contemplation, opens up to the gift deification.
PL
Treścią artykułu jest analiza ikonograficzno-teologiczna ikony Trójcy Świętej, napisanej przez Andrzeja Rublowa. Według Katechizmu Kościoła prawosławnego istnieje ścisła analogia w przedstawieniu Trójcy Świętej na ikonie a prawdami wiary wyrażonymi w Credo. Idąc tym tropem, w artykule zanalizowano poszczególne elementy ikony, takie jak: przedstawienie postaci aniołów, które odpowiadają poszczególnym osobom Trójcy Świętej; postawy, jakie zajmują wzajemnie wobec siebie; a także przedmioty, które im towarzyszom. We wszystkich tych elementach można odczytać ikonograficzne przedstawienie podstawowych prawdy wiary chrześcijańskiej w odniesieniu do tajemnicy Boga, Jego dzieła zbawczego w historii świata, a także w odniesieniu do relacji człowieka z Bogiem, który wchodząc w owe tajemnice poprzez kontemplację, otwiera się na dar przebóstwienia.
11

Gadamer’s Concept of Aesthetic Experience as a Possibility for the Orthodox Biblical Theology

63%
Širka Z. Š.
|
2014
|
vol. 6
|
issue 3
378-407
EN
This article finds its inspiration in the new interpretations of Gadamer’s hermeneutics, which underline the turn in his later period, and which focus on the conception of aesthetic experience as an experience of transcendence. The main thesis is that the understanding of artworks, as Gadamer describes them in contrast to the Kantian subjectification of aesthetics, can be paralleled with the way Orthodox biblical theology struggles to approach Holy Scripture in the context of Church and Tradition. The aim of this article is to bring new material to the growing reception of Gadamer among Orthodox scholars, and to initiate further discussion on the topic by showing the parallels and areas where this reception could continue.
12
Publication available in full text mode
Content available

O obecności dzieła św. Teofana Rekluza w polskiej refleksji

51%
Kroczak J.
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
|
2023
|
vol. 9
145-158
EN
St. Theophan the Recluse (George Govorov, 1815-1894) has been remembered by theologians and researchers for his ascetic and moral writings that were original yet stayed within the tradition of Russian hesychasm. In teaching how to enter into a prayer dialogue with God, St. Theophan considered a moulding of one’s heart of the most important spiritual exercises; piety and turning one’s mind to God were seen as means to this end. In Poland, the work of this theologian is known not only in the Orthodox but also in the Catholic circles (Jan Pryszmont published a monograph about him in 1979). Nonetheless, there are only two translations of his powerful writings and a dozen miscellaneous articles. So, he remains somewhat underrepresented. In the article, the work of St. Theophan is described within the context of Russian hesychasm; I am pointing out those aspects of the theologian’s thought that Polish researchers are interested in the most, and outline the perspectives for further research.
PL
Św. Teofan Rekluz (Gieorgij Goworow, zm. 1894) zapamiętany został przez teologów i badaczy dzięki swym oryginalnym, ale mieszczącym się w tradycji rosyjskiego hezychazmu, pismom ascetyczno-moralnym. Ten biskup i święty był także autorem monumentalnego, pięciotomowego rosyjskiego wydania Filokalii (Dobrotolubija). Jego droga duchowa wiodła od pracy naukowej w Seminarium Duchowym, poprzez funkcję biskupa tambowskiego i szackiego aż do życia zamkniętego w Pustelni w Wyszy. Uważa się go zarówno za teoretyka, jak i praktyka życia ascetycznego opartego na wschodniej tradycji duchowej. Cała jego nauka i pouczenia związane były z modlitwą Jezusową, rolą serca w modlitwie i hezychazmem. W pracy Słowo o modlitwie twierdził, że „sprawa modlitwy w życiu chrześcijańskim jest najważniejsza”. Dążenie serca do Boga powinno być celem człowieka; nie zawsze jest to łatwe, ale dzięki wytrwałości każdy może cel ten osiągnąć. Święty Teofan uczył, jak wejść w dialog modlitewny z Bogiem. Jednym z najważniejszych ćwiczeń duchowych było, według niego, kształtowanie serca – środkiem do celu była tu pobożność i zwrócenie umysłu ku Bogu. Dzieło tego teologa jest znane w Polsce nie tylko w środowisku prawosławnym, ale także katolickim, gdzie powstała nawet monografia na jego temat (Jan Pryszmont). Mimo to czuje się pewien niedosyt – istnieją jedynie dwa przekłady jego pism oraz kilkanaście rozproszonych artykułów. W artykule przedstawiam twórczość św. Teofana w kontekście rosyjskiego hezychazmu, wskazuję także te jej aspekty, które najbardziej interesują polskich badaczy oraz kreślę perspektywy możliwego rozwoju badań nad myślą teologa.
13
Publication available in full text mode
Content available

Iconicità della Chiesa nell’Eucaristia secondo Ioannis Zizioulas

51%
Pastorczyk A.
Sympozjum
|
2018
|
issue 1(34)
225-239
PL
Naszą pracę poświęcamy pogłębieniu ikonicznego wymiaru Kościoła w Eucharystii, który jeszcze dzisiaj pozostaje zapomniany, a w konsekwencji – utracony. Z powodu kontrowersji ikonoklastycznej ojcowie zgromadzeni na II Soborze w Nicei (787) skoncentrowali swoją uwagę na koncepcji ikony, świętego obrazu i uznali jego doktrynalną zgodność. Dla nas właśnie takie rozwiązanie powyższej kwestii stanie się punktem wyjścia dla prezentacji Ioannisa Zizioulasa. Nasz teolog, biorąc pod uwagę argumentację soborową, przedstawi rozumienie idei ikony w kluczu eucharystycznym. W konsekwencji wraz z nim będziemy mówić o liturgicznej manifestacji prawdy (eschaton). Żyć ikonicznie podczas Eucharystii oznacza żyć symbolicznie oraz ukazywać w ten sposób żywą obecność osoby, która jest prawdziwa i ontologiczna. Zizioulas życzy nam, byśmy rozpoznali wymiar pneumatologiczny i eschatologiczny Kościoła, skarb, który jeszcze dla wielu pozostaje utracony, jednakże jest podstawowym elementem ku temu, aby na nowo, jak wskazuje teologia prawosławna, „znaleźć się na złotym placu Jeruzalem niebieskiego, ubranym w złote światło”.
EN
We dedicate our work to deepen the Iconic aspect of the Church in the Eucharist which even today is forgotten and for this, always missing. Because of the Iconoclastic controversy, the fathers of the Nicene Council II (787) have put in relief the concept of the Icon as sacred image and have recognized its doctrinal legitimacy. For us, such resolution of problem will become the starting point for the presentation of the Ioannis Zizioulas. Our theologian, keeping in mind the conciliar argumentations, will present the concept of the Icon through the Eucharistic. As a consequence, we, together with him, will speak of the liturgical manifestation of the Truth (eschaton). To live iconomically during the Eucharist means to live symbolically and to present in such a way the live presence of the person who is true and ontological. Zizioulas wishes that we recognize the pneumetological and eschatological dimensions of the Church, the treasure, still missing for many and, all the way, the fundamental element that can, as the orthodox theology indicates us, again, „to find oneself in the square of the heavenly Jerusalem, dressed in golden light”.
14
Content available remote

Gideon Krinovskii’s sermons

51%
Drozdek A.
Studia Warmińskie
|
2016
|
issue 53
113-124
PL
Krinowski był kaznodzieją na dworze cesarzowej Elżbiety i członkiem Synodu. Sto jego kazań zostało czterokrotnie opublikowanych w Zbiorze różnych pouczających kazań. W swoich kazaniach Krinowski mówił o Bożej Opatrzności i konieczność pełnej świadomości obecności Boga w życiu każdego człowieka. Bóg będzie błogosławił człowieka, którego życie jest czyste i wzorowane na Chrystusie. Życie zgodne z przykazaniami Boskimi zapewni szczęście tu na ziemi i po śmierci. Zbawcze i moralne przesłanie Krinowskiego miało przeważnie charakter ekumeniczny, lecz jego kazania nie są wolne od przesadnych pochwał cesarzowej oraz podkreślenia roli Rosji i prawosławia.
EN
Krinovskii was a preacher in the court of the empress Elizabeth and a member of the Synod. A hundred of his sermons have been published four times in A collection of various instructive talks. In his sermons, Krinowskii spoke about the providence of God and the necessity of the full awareness of God’s presence in everyone’s life. To assure the benevolent presence of God, one’s life has to be pure and modelled after Christ. The life led by God’s precepts will ensure happiness on earth and in the afterlife. Krinovskii’s salvific and moral message was mostly ecumenical, but his sermons are not free from exaggerated praises of the empress and of the role of Russia and Orthodoxy.
DE
Krinowski war ein Prediger am Hofe von Kaiserin Elisabeth und Mitglied der Synode. Hundert seiner Predigten wurden vielmals in der Sammlung von verschiedenen lehrreichen Gesprächen veröffentlicht. In seinen Predigten sprach Krinowski über die Vorsehung Gottes und die Notwendigkeit des vollen Bewusstseins der Gegenwart Gottes im Leben eines jeden Menschen. Um die wohlwollende Gegenwart Gottes zu gewährleisten, hat das Leben rein und nach Christi Vorbild zu sein. Ein Leben im Einklang mit den Geboten Gottes geführt wird Glück auf Erden und im Jenseits gewährleisten. Krinowskis religiöse und moralische Botschaft war meistenteils ökumenisch, aber seine Predigten sind nicht frei von übertriebenem Lob der Kaiserin und der Rolle Russlands und der Orthodoxie.
15
Publication available in full text mode
Content available

Teologiczny wymiar programu ikonograficznego Adama Stalony-Dobrzańskiego w cerkwiach w Gródku i Michałowie

45%
Naumow A.
Latopisy Akademii Supraskiej
|
2021
|
vol. Obraz - Słowo - Litera
|
issue 12
243-264
EN
The article is an analysis of the theological program contained in the polychromy and stained glass windows of two Orthodox churches in Podlasie – Gródek and Michałowo, made in the 1950s by Adam StalonyDobrzański (partly with the participation of Jerzy Nowosielski). At the center of the program is soteriology, expressed through Eucharistic, Mariological and apostolic themes. The extraordinary significance of Stalony Dobrzański’s artistic achievements lies in the close combination of ideas, iconography and the written word, as well as the best traditions of the Christian East and West, including the folk tradition.
16
Publication available in full text mode
Content available

Naturalne metody stymulacji doświadczenia ekstazy w praktykach prawosławnych hezychastów

32%
Przybył-Sadowska E.
Studia Religiologica
|
2011
|
vol. 44
121-133
EN
This article is an attempt to analyse the Orthodox monastic tradition of contemplative (hesychastic) prayer, the goal of which was to achieve an ecstatic unification with God and the divinisation (theosis) of human nature. Until the 11th century the practice of this kind of prayer was passed on orally, preserving the spiritual father-disciple relation. However, some of its elements can be found in the writings of some of the Fathers of the Church – e.g. Athanasius of Alexandria, the Cappadocian Fathers – Basil the Great, Gregory of Nyssa, Gregory of Nazianzus – as well as in the works of Evagrius of Pontus and John Climacus. The continuation of this tradition includes the works of the leading Byzantine theologist of the 11th century St Symeon the New Theologian (949-1022). However, it was not until the 14th century, as a result of the dispute caused by the statements of the Byzantine monk Barlaam of Calabria, that there was a systematic approach to hesychasm in Byzantine writings. In response, St Gregory Palamas (1296-1359), based on the book of the fathers of the Church, systematically described the doctrine of hesychasm in three treatises (triads) entitled In Defence of the Holy Hesychasts, and written in the years 1338-1341. This doctrine, sometimes known as palamism after St Gregory Palamas, was recognised as an authentic expression of Orthodox faith at the council in Constantinople in 1351. The article analyses the most important elements of the hesychastic method and descriptions of the visions experienced during the practice of it.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.