Search results

1

Book review: Jeffrey W. Aernie, Is Paul also among the Prophets? An Examination of the Relationship between Paul and the Old Testament Prophetic Tradition in 2 Corinthians (LNTS 467; London – New York: T&T Clark 2012)

100%

Kowalski M.

The Biblical Annals

|

2017

|

vol. 7

|

issue 3

375-379

EN

Book review

XX

Recenzja książki

2

Paweł apostoł nauczycielem gnostyków?

100%

Myszor W.

Vox Patrum

|

2009

|

vol. 53

483-494

EN

Im Aufsatz wird die Wirkung der 1Kor 15, 50 in der einigen Nag-Hammadi- Schriften und in der Iraenaus’s Polemik gegen Gnostikern untersucht. Einfluss der paulinischen Terminologie und die Lehre über die Auferstehung wir am Beispiel Röm 6, 17; 6, 4-6, Eph 2, 5; Kol 2, 12 aufgedeckt. Die Gnostiker und Iraeneus haben auch einigermassen die gemeinsame Terminologie benutzt.

3

Zmartwychwstanie Chrystusa w hymnach chrystologicznych św. Pawła

75%

Stasiak S.

Verbum Vitae

|

2009

|

vol. 15

229-247

PL

San Paolo per descrivere la risurrezione dai morti di Gesù usa soprattutto il verbo “egeiro”. Raramente adopera il sostantivo “he anastasis”. Questo pero non vale per gl' inni che spesso non furono scritti dall’Apostolo stesso. Abbiamo notato che nei testi provenienti dalla liturgia battesimale (Rom 1,3-4; Ef 5,14) si usa i termini della stessa radice: “anistemi” e “he anastasis”. Mentre “egeiro” troviamo solo in Ef 1,17-23. Nell’inno Col 1,15-20 l’Apostolo ha usato la formula descrittiva per collegare la risurrezione dai morti di Gesù Cristo e quella universale: “il primogenito di coloro che risuscitano dai morti”- “prototokos ek ton nekron” (Col l,18b). Paolo usa anche le immagini metaforiche e della risurrezione. Lo fa usando i termini “esaltare oltremodo” – “hyperypsoo” (Fil 2,9) o “elevare” – “analambano” (1 Tm 3,16). Da questo ricco linguaggio scaturisce l'immagine della risurrezione di Cristo come l’opera di Dio (Rom 1,3-4), o piuttosto l’opera della potenza di Dio (Ef 1,17-23). Gesù è proprio colui che precede tutti i credenti nel ritornare alla vita – “il primogenito di coloro che risuscitano dai morti” (Col 1,15-20). Questa realtà e cosi ricca che può essere descritta come “l’esaltazione oltremodo” (Fil 2,6-11) del Figlio o addirittura “l’elevazione in gloria” (1 Tm 3,16). Tutte e due le espressioni nel senso teologico racchiudono la risurrezione, l’ascensione e il prendere il posto alla destra del Padre (cf. Att 2,33; 5,31; Rom 1,3-4; Ef 4,9-10; Col 3,1). La risurrezione dei morti acquista un nuovo significato nel contesto della liturgia battesimale (cf. Ef 2,1.5-6; Col 2,13). La partecipazione alla resurrezione di Cristo è possibile grazie al sacramento del battesimo (Ef 5,14) che non solo libera dal peccato originale ma anche permette di partecipare alla grazia di Dio.

4

Antypawłowa opozycja w Liście do Galatów

75%

Rakocy W.

The Biblical Annals

|

1997

|

vol. 44

|

issue 1

117-127

PL

Ziel des Artikels ist es, die Identität der Gegner des Paulus in den Kirchen Galatiens sowie der von ihnen verkündeten Thesen aufzuzeigen. Unbestritten ist, daß sie aus Kreisen judaisierender Judenchristen stammten. Sie waren mit dem paulinischen Evangelium nicht einverstanden und versuchten die Galater dazu zu bewegen, das jüdische Gesetz zu halten, denn erst dieses würde ihnen das Heil garantieren. Paulus, der entschieden gegen diese Auffassungen eintrat, hatte erkannt, daß dieser Streit das Wesen der christlichen Religion selbst betraf. Sein Brief stellt ein Zeugnis der Gefahr dar, die sich in die Kirchen Galatiens eingeschlichen hatte − eine völlige Mißachtung des Erlösungstodes Christi.

5

Bóg łaskawy. W stronę bardziej personalistycznej charytologii

75%

Smentek I.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2016

|

vol. 54

|

issue 2

75-104

PL

The theology of grace focuses on God’s self-giving. In this mystery God gives not a thing but Himself. He invites human being to participate in His trinitarian life and makes this possible. The teaching of contemporary Popes - St. John Paul II and Benedict XVI involves the personalistic issues while dealing with the mystery of grace. In this personalistic language is spoken rather about choice of person than (pre-)destination. The response for God’s gift comes from reason and will, but it’s pointed that it goes through paths of truth and freedom. Biblical examples show the rules of God’s grace. These are: Mary - full of grace, Paul and Cornelius. These cases present the intrinsic way of God’s self-giving. It’s to realize that the mystery of grace reveals the truth about the condition of person who is to accept the gift of salvation. In the light of the Holy Spirit one learns clearly about the God’s intentions and is invited to follow them. The grace acts in the light of the truth and gives an impulse to freedom. It can be accepted only voluntarily, is fulfilled within the Church and brings ecclesial fruits.

6

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

71%

Podeszwa P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2011

|

vol. 64

|

issue 4

EN

The article focuses on the analysis of five texts from the Acts of the Apostles where the name Rome (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16) is mentioned. The recurrence of the name of the Empire’s capital does not only constitute purely geographical information. This is because Rome has come to symbolize the mission of spreading the Good News being directed at all people regardless of their nationality or residence. Consequently, Rome is part of God’s “redeeming geography”, which has its beginning in Jerusalem (where salvation took place) and reaches all the corners of the globe. Paul’s mission between Jerusalem and Rome represents the Gospel leaving the Jewish world in order to reach the pagan world without excluding or neglecting anyone in the process. The Empire’s capital is also home to the continuation of the mission of Jesus himself as well as to bearing witness to Jesus’ Gospel in a courageous manner. Paul did not only bear witness to the Gospel through his teachings but also, a few years later, as a witness – martyr through his own blood shed in that very City. And just as thirty years earlier Jesus’ Gospel had taken roots in Jerusalem only to arrive in Rome, so then it radiate from Rome all over the world so that “the word of the Lord could continue to spread with influence and power” (Acts 19, 20).

PL

W artykule poddano analizie pięć tekstów z Dziejów Apostolskich, gdzie pojawia się nazwa Rzym (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16). Przywołanie nazwy stolicy cesarstwa nie jest tylko informacją geograficzną, ale Rzym staje się symbolem misji głoszenia dobrej nowiny, która obejmuje wszystkich ludzi bez względu przynależność narodową i szerokość geograficzną. Rzym jest zatem wpisany w tę „zbawczą geografię” Boga, która wiedzie od Jerozolimy, gdzie dokonało się zbawienie świata aż po krańce ziemi. Misja Pawła między Jerozolimą a Rzymem staje się symbolem przechodzenia ewangelii ze świata żydowskiego do świata pogańskiego, ale bez wykluczania czy pomijania kogokolwiek. Stolica cesarstwa jest także miejscem kontynuacji misji samego Jezusa oraz odważnego dawania świadectwa Jezusowej Ewangelii, którą Paweł poświadczył nie tylko głoszenie i nauczaniem o Jezusie, ale po kilku zaledwie latach, własną krwią świadka-męczennika przelaną właśnie w tym mieście. I tak jak około trzydziestu lat wcześniej ewangelia Jezusowa wyszła z Jerozolimy, aby dotrzeć do Rzymu, tak odtąd z Rzymu promieniuje na cały świat, aby „mocą Pana słowo Boże rozszerzało się i utwierdzało” (Dz 19, 20).

7

Tak zwana mowa błazna świętego Pawła (2 Kor 11, 16–12, 13)

63%

Langkammer H.

The Biblical Annals

|

1998

|

vol. 45

|

issue 1

135-148

PL

The so-called “Paul’s boast” is an exceptional part of the literary activity of St. Paul. It allows us to look first at the Apostle as a man who suffers, who is sensitive, full of kindness and love. At the same time, it allows us – and this is important – to look at a man totally united with Christ. For such a man the only value is Christ and everythimg that is included within the salutary province of Christ. He-Christ became the “only Lord” for Paul.

8

Wezwanie do wspólnoty z apostołem (2 Kor 6, 11-13; 7, 2-4)

63%

Cyran W.

The Biblical Annals

|

1998

|

vol. 45

|

issue 1

123-134

PL

Der Artikel stellt exegetische Analysen der zwei miteinanderverbundenen Fragmente des 2. Korintherbriefes dar, in den es sich von Relationen zwischen dem Apostel Paulus und den Glaubenden von Korinth handelt. Paulus fordert die Korinther auf, damit sie für Paulus Raum in ihren Herzen geben. Er liebt sie und bemüht sich um die Gemeinschaft mit ihnen, denn er ist offenherzig. Die Gemeinschaft mit Glaubenden, die er durch das Ewangeliumsverkünden gebar, soll ihm selbst und den Glaubenden von Korinth Leiden ertragen und gemeinsame Freunde erleben helfen.

9

Adam Grześkowiak, „U stóp Gamaliela…” (Dz 22,3). Zastosowanie metod egzegezy żydowskiej w Pierwszym Liście do Koryntian (Biblica et Judaica; Pelplin: Bernardinum 2017)

63%

Rosik M.

Verbum Vitae

|

2018

|

vol. 34

499-503

EN

Book review: Adam Grześkowiak, „U stóp Gamaliela…” (Dz 22,3). Zastosowaniemetod egzegezy żydowskiej w Pierwszym Liście do Koryntian (Biblica et Judaica; Pelplin: Bernardinum 2017). Ss. 592. 49,90 PLN. ISBN 978-83-7823-943-7.

PL

Recenzja książki: Adam Grześkowiak, „U stóp Gamaliela…” (Dz 22,3). Zastosowaniemetod egzegezy żydowskiej w Pierwszym Liście do Koryntian (Biblica et Judaica; Pelplin: Bernardinum 2017). Ss. 592. 49,90 PLN. ISBN 978-83-7823-943-7.

10

Perspektywy "kosmiczne" w soteriologii św. Pawła (Rz 8, 19-27)

63%

Romaniuk K.

The Biblical Annals

|

1966

|

vol. 13

|

issue 1

81-94

PL

L’article se compose de trois parties: I. Le contexte du passage Rom. 8, 19-27; II. L’exégèse du texte Rom. 8, 19-27; III. Les réflexions finales et la traduction paraphrasée du texte. Pour ce qui est du contexte, il faut retenir les liens de notre texte avec les chapitres précédents et tout spécialement avec le chapitre V qui annonce le thème du passage Rom. 8, 19-27. Dans le texte même on peut distinguer trois thèmes: 1. L’attente par la création de la révélation des fils de Dieu; 2. L’attente par les hommes de la rédemption du corps; 3. Les gémissements qu’on ne peut pas exprimer par les paroles humaines ou l’intercession de 1’Esprit Saint. La signification de la pensée authentique de l’apôtre dépend du sens dans lequel sont employés par saint Paul des termes comme: κτισις, ο υποταξων, ματαιοτης, φθορα, απαρχη etc. Le mot κτισις, d’après toute vraisemblance, signifie toute créature animée et inanimée, excepté l’homme. Une telle créature, personnifiée de façon plastique, attend avec une grande impatience la révélation future du Fils. L’épiphanie eschatologique du Christ est conçue aussi comme une révélation de tous les enfants de Dieu. La vanité (ματαιοτης) à laquelle est soumise la créature possède un sens moral. L’homme est celui qui soumet la créature aux lois de la vanité. La libération de la créature consistera en son affranchissement de la vanité. L’avenir de la créature, vue du côté positif, se traduira par la participation de tout ce qui est creé à la liberté et à la gloiredes enfants de Dieu. Une part toute spéciale dans la future gloire de toute la création a été réservée au corps humain dont l’homme attend la rédemption. Ce désir de l’homme, de soi tellement faible, est accompagné par 1’Esprit Saint qui intercède pour nous. Dans le problème de la „sotériologie cosmique” de S. Paul, il s’agit surtout de la rédemption du corps humain. Celui-ci ne peut pas être considéré comme une prison de l’âme. II constitue une partie de l’homme, destinée à être transformée en „corps spirituel”. Quant aux sources littéraires du texte Rom. 8, 19-27 on admet, outre les allusions bien claires au livre de la Genèse, quelques influences de la littérature apocalyptique juive.

11

Pawłowa wizja apostolatu w 1 Kor 9

63%

Chmist M.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

93-106

EN

To start with, we cannot ignore the fact that the authenticity of Paul’s apostolate is often questioned. However, the Apostle of Gentiles was aware of his experience of Jesus Christ that completely transformed his life. This fundamental encounter, an act of grace of God, serves as a guarantee of the veracity of Paul’s mission and this was confirmed by the other apostles. The vivid experience of the Saviour caused his apostolic fervour and the results: the numerous communities founded by Paul. The Gospel he preaches was entrusted to him and not made up. He sees himself as a servant of Yahweh whose objective is to assemble once more the Rest of Israel, whatever it takes. The Apostle of Gentiles knows it well that the only way to achieve this goal is by self-sacrifice. Therefore he brings the Good News not in the spirit of the human wisdom but the ‘wisdom of the Cross’ which often leads to being scorned and rejected. Despite this, he establishes the new Christian communities in order to “merit the incorruptible crown of glory”.

PL

Na wstępie nie można zignorować faktu, że często podważa się autentyczność Pawłowego apostolatu. Nie mniej jednak, Apostoł Narodów był świadom swojego doświadczenia Jezusa Chrystusa, które całkowicie zmieniło jego życie. To stanowiące początek nowej drogi spotkanie, jako akt Bożej łaski, miało zapewnić o prawdziwości misji podjętej przed św. Pawła, co zostało potwierdzone przez pozostałych apostołów. Żywe doświadczenie Zbawiciela wzbudziło apostolską gorliwość św. Pawła, dzięki której założył on liczne gminy. Przepowiadana przezeń Ewangelia została mu powierzona i nie była żadną konfabulacją. Św. Paweł postrzega siebie jako sługę Jahwe, któremu przyświeca cel zgromadzenia raz jeszcze Reszty Izraela, niezależnie od konsekwencji. Apostoł Narodów ma pełną świadomość, że jedyną drogą do osiągnięcia owego zamierzenia jest własne poświęcenie. Z tego względu głosi Dobrą Nowinę nie w duchu ludzkiej mądrości, lecz jako „mądrość Krzyża”, która nieraz prowadzi do wyszydzenia i odrzucenia. Mimo tego zakłada on nowe chrześcijańskie wspólnoty, by zasłużyć na „niewiędnący wieniec chwały”.

12

Znaczenie „ościenia dla ciała” (2 Kor 12,7-10) w retoryce św. Pawła

63%

Chwiła D.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2021

|

vol. 34

|

issue 1

6-18

EN

St Paul uses the phrase 'a thorn in the flesh' in the Second Epistle to the Corinthians (2 Cor 12:7). Over the centuries, this metaphor has received many different interpretations. Three main categories in these interpretations seem to stand out. The first one understands the mentioned metaphor as a physical ailment. The second one as the experience of temptation and in the third category, are those who were against Paul and who caused him much pain and suffering. A rhetorical analysis of Paul's speech, contained in 2 Corinthians 10-13, shows the right identification of "a thorn in the flesh" with those who oppose him. The main argument of the discourse, confirms the proclamation, that the apostolate of Paul is Christ's and he himself belongs to Christ. His opponents are false apostles who cause Paul to suffer much.

13

Ja przez Prawo umarłem dla Prawa" (Ga 2,19a). Śmierć "dla Prawa" jako element nawrócenia/powołania Pawła Apostoła

63%

Posadzy A.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2019

|

issue 1

143-163

PL

List do Galatów od wielu wieków stanowi przedmiot żywego zainteresowania teologów i biblistów. Na tle ogólnej problematyki Listu interesującą jawi się kwestia podjęta w niniejszym opracowaniu, czy w tekście tym można znaleźć jakieś osobiste refleksje autora i czy Paweł, pisząc go, nie zawarł w nim elementów autobiograficznych. Czytając zawarte w Liście do Galatów wyznanie Pawła: „ja przez Prawo umarłem dla Prawa”, zasadne wydaje się pytanie, czy Apostoł wspomina tutaj wydarzenia spod Damaszku, czy jest to raczej rodzaj noty biograficznej, osobistego wyznania Pawła, w którym odcina się jednoznacznie od swojej faryzejskiej przeszłości. W dalszej kolejności można zapytać: jakie „Prawo” ma Apostoł na myśli i co znaczy dla niego „umrzeć dla Prawa”? Z analizy fragmentu wynika, że Prawo jest dla Pawła przede wszystkim legalizmem, a życie według Prawa nie ma nic wspólnego z życiem dla Boga i koncepcją powszechności zbawienia. Można stwierdzić, że umieranie dla Prawa jest tak naprawdę nawróceniem. Dlatego studiowany fragment może być śmiało nazwany notą autobiograficzną. Takiemu nawróceniu uległ Paweł, takie również powinno dokonać się w sercach wszystkich chrześcijan.

EN

The letter to the Galatians has been a subject of keen interest to theologians and biblical scholars for many centuries. Against the background of the general issues of the Epistle, the question raised in this study is whether the author’s personal reflections can be found in the text and whether Paul, writing it, did not include autobiographical elements in it. When reading Paul’s confession in the Letter to the Galatians: „I have died for the law through the law”, the question seems to be whether the Apostle mentions here events from Damascus, or rather it is a kind of biographical note, Paul’s personal confession, in which he clearly separates himself from his of the Pharisaic past? Then you can ask: what „Law” does the Apostle mean and what does it mean to him to die for the „Law”? The analysis of the fragment shows that, fi rst of all, the law is legalism for Paul, and life according to the law has nothing to do with life for God and the concept of the universality of salvation. It can be said that dying for the Law is really a conversion. Therefore, the studied passage can be boldly called the autobiographical note. Paul’s conversion was also to be made in the hearts of all Christians.

14

„Ubodzy, a wzbogacający wielu” (por. 2 Kor 6, 10). Ubóstwo Chrystusa i wiernych w nauczaniu św. Pawła

63%

Piekarz D.

Polonia Sacra

|

2016

|

vol. 20

|

issue 1(42)

81-94

PL

W tradycyjnie pojmowanym zbiorze Listów Pawłowych jedynie w 1 Tm można znaleźć typowe wskazania dotyczące ewangelicznej postawy wobec dóbr materialnych. W listach protopawłowych myśl Apostoła rozwija się w innym kierunku: wzorem dla wiernych i punktem wyjścia jest uniżenie, ogołocenie Chrystusa, który właśnie poprzez przyjęcie ludzkiej natury obdarzył nas życiem Bożym. Paweł wpatrzony w ten wzór również „wyzuł się ze wszystkiego”, by wytworzyć w swoim życiu „przestrzeń” dla Chrystusa, aby On poprzez Apostoła mógł działać w wiernych. Na wzór Chrystusa Sługi również Paweł czuje się sługą, nie tylko swojego Pana, ale i powierzonych mu braci w wierze. Zachęca ich do wzajemnej troski i współodpowiedzialności, przypominając, iż w Chrystusie wszyscy – także, a może zwłaszcza ci najsłabsi – są członkami jednego Mistycznego Ciała, a nawet najuboższy członek wspólnoty ma bezcenną wartość, skoro Chrystus przelał za niego swoją krew. Konkretnym przejawem troski Apostoła o dobro i jedność całego Kościoła jest organizacja składki wśród wspólnot znad Morza Egejskiego dla ubogich wiernych w Jerozolimie. Paweł pragnie, by wierni traktowali udział w składce nie jako bolesne wyrzeczenie, ale jako udział w łasce, jako dowód wdzięczności wobec Boga, który nie da się prześcignąć w hojności.

EN

In a traditional collection of The Epistles of Paul only the First Epistle of Paul to Timothy contains typical hints concerning the evangelic attitude towards material goods. In Proto-Pauline letters the Apostle’s thought is developed in a different direction: it is Christ’s humility and emptying himself which is the model for the believers and the starting point. It was through adopting human nature that Christ granted us life in God. Following this example Paul also “deprived himself of everything” to make “space” for Christ in his life and to let Christ act through him. Following the example of Christ-Servant Paul also considers himself a servant, not only of his Lord but also a servant of his brothers in faith entrusted to him. He encourages them to care about one another and to share responsibility, reminding them that all people, especially the weakest, are members of Christ Mystical Body. Even the poorest member of community is of invaluable worth since Christ shed His blood for him. The Apostle organizes collection of donations among communities at Aegean Sea for poor believers in Jerusalem, which is a clear indication of his care about the good and unity of all Church. Paul wishes the faithful to treat giving donations not as a painful sacrifice but as taking part in grace, as a proof of thankfulness towards God, who cannot be surpassed when it comes to generosity.

15

1 Kor 15, 3b-8 syntezą chrześcijańskiej doktryny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa

51%

Paciorek A.

The Biblical Annals

|

2010

|

vol. 2

|

issue 1

123-142

EN

St Paul’s text of 1 Cor 15 3b-8 in a concise and schematic way gives the basic data con¬cerning Jesus’ death, funeral, resurrection and manifestations. It is a true synthesis of the Christian doctrine on the death and resurrection of Christ the Redeemer. The author of the article first discusses the literary aspect of St Paul’s words; he analyzes the context, tradition, edition and the structure of the text, and then he carefully interprets it from the exegetic and theological point of view.

16

Małżonkowie w służbie ewangelizacji w pierwotnym Kościele

51%

Najda A. J.

Studia nad Rodziną

|

2015

|

vol. 37

27-47

EN

The missionary activity of the early Church is mainly presented in Acts and Letters by St Paul. It was not only a domain of Apostles, missionaries and itinerant preachers, but also actively involved married couples. The couples worth mentioning are: Apostles and their spouses, married couples listed in Romans 16 and Philemon, and first of all Aquila and Priscilla who devoted their whole life to the service of the Gospel.

PL

Działalność misyjna pierwotnego Kościoła ukazana została przede wszystkim w Dziejach Apostolskich i w listach świętego Pawła. Prowadzili ją nie tylko apostołowie, misjonarze czy wędrowni nauczyciele, ale aktywnie włączały się w nią także pary małżeńskie. Wymienić należy najpierw tu małżeństwa apostołów, pary małżeńskie wymienione w Rz 16 i Flm, a przede wszystkim Akwilę i Pryscyllę, którzy całe swoje życie poświęcili służbie Ewangelii.

17

1Kor 15,3b-8 syntezą chrześcijańskiej doktryny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa

51%

Paciorek A.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

123-142

EN

St Paul’s text of 1 Cor 15 3b-8 in a concise and schematic way gives the basic data con¬cerning Jesus’ death, funeral, resurrection and manifestations. It is a true synthesis of the Christian doctrine on the death and resurrection of Christ the Redeemer. The author of the article first discusses the literary aspect of St Paul’s words; he analyzes the context, tradition, edition and the structure of the text, and then he carefully interprets it from the exegetic and theological point of view.

18

Donec formetur Christus in vobis (Ga 4,19). Od soteriologii ikonicznej do parenezy mimetycznej

51%

Sztuk D.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2015

|

vol. 36

|

issue 2

21-29

EN

In reflection dedicated to the relations between theological arguments and parenesis in St. Paul’s epistolarium, there is a general agreement as to the fact that ethical exhortations are usually motivated by the doctrinal passages of the letters of the Apostle Paul, or, that they are woven into the argumentative substance of a given letter. Without denying this fact, it seems that the relationship between the two parts of the letters can be described in a different way. Namely, due to the fact that their doctrinal part presents the image of Christ and His work of salvation, we can characterize soteriology as iconic. This is possible because its agens is itself an icon. In other words, Paul’s Christology is iconic because Christ is the ‘image of God’ and, consequently, His work present in the cross, the sign of salvation, is also iconic. Soteriology remains related to the ethical part of the letters and, because St. Paul in different ways encourages his recipients to follow and to be like Christ, it will be justified to define his parenesis as mimetic.

19

Παρρησία Szawła w Damaszku i Jerozolimie

51%

Nawara D.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2021

|

vol. 28

95-112

EN

The Greek terms of παρρησία and παρρησιάζομαι assumed great importance during the 6th century BC in Athens. These words defined the right of a free citizen to speak at the General Assembly. He was obligated to tell the truth, even at the expense of persecution. These concepts also functioned in the private sphere and in philosophy The authors of the Holy Scriptures eagerly used them. They occur eleven times in the Acts of the Apostles. St. Luke uses παρρησιάζομαι as a verb in chapter 9 of Acts to describe the attitude of the converted Saul who preaches the word of God in Damascus and Jerusalem. Despite the difficulties which arise, he does not change anything in the Gospel message. Παρρησία is a charisma bestowed upon man by the Holy Spirit. The action of the Holy Spirit is crucial to a proper understanding of the above terms in Acts. Because of this action, παρρησία is no longer the privilege of free citizens only, as in ancient Athens, but a grace that enables even simple and unlearned people to speak boldly and courageously about Christ.

PL

Greckie terminy παρρησία i παρρησιάζομαι nabrały wielkiego znaczenia w Atenach w VI w. przed Chr. Określano nimi prawo wolnego obywatela do przemawiania na Zgromadzeniu Ludowym. Był on zobowiązany do mówienia prawdy nawet za cenę prześladowania. Pojęcia te funkcjonowały również w sferze prywatnej i w filozofii. Chętnie korzystali z nich autorzy Pisma Świętego (w Dz występują 11 razy). W rozdziale dziewiątym Dziejów Apostolskich św. Łukasz za pomocą czasownika παρρησιάζομαι opisuje postawę nawróconego Szawła, który głosi słowo Boże w Damaszku i Jerozolimie. Pomimo trudności, jakie się pojawiają, niczego nie zmienia w orędziu Ewangelii. Παρρησία jest charyzmatem, którym obdarowuje człowieka Duch Święty. Jego działanie jest kluczowe dla właściwego zrozumienia powyższych terminów w Dziejach. Dzięki Niemu παρρησία nie jest już przywilejem jedynie wolnych obywateli jak w starożytnych Atenach, ale łaską, która nawet prostych i nieuczonych ludzi uzdalnia do odważnego i śmiałego mówienia o Chrystusie.

Refine search results

Book review: Jeffrey W. Aernie, Is Paul also among the Prophets? An Examination of the Relationship between Paul and the Old Testament Prophetic Tradition in 2 Corinthians (LNTS 467; London – New York: T&T Clark 2012)

Paweł apostoł nauczycielem gnostyków?

Zmartwychwstanie Chrystusa w hymnach chrystologicznych św. Pawła

Antypawłowa opozycja w Liście do Galatów

Bóg łaskawy. W stronę bardziej personalistycznej charytologii

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

Tak zwana mowa błazna świętego Pawła (2 Kor 11, 16–12, 13)

Wezwanie do wspólnoty z apostołem (2 Kor 6, 11-13; 7, 2-4)

Adam Grześkowiak, „U stóp Gamaliela…” (Dz 22,3). Zastosowanie metod egzegezy żydowskiej w Pierwszym Liście do Koryntian (Biblica et Judaica; Pelplin: Bernardinum 2017)

Perspektywy "kosmiczne" w soteriologii św. Pawła (Rz 8, 19-27)

Pawłowa wizja apostolatu w 1 Kor 9

Znaczenie „ościenia dla ciała” (2 Kor 12,7-10) w retoryce św. Pawła

Ja przez Prawo umarłem dla Prawa" (Ga 2,19a). Śmierć "dla Prawa" jako element nawrócenia/powołania Pawła Apostoła

„Ubodzy, a wzbogacający wielu” (por. 2 Kor 6, 10). Ubóstwo Chrystusa i wiernych w nauczaniu św. Pawła

1 Kor 15, 3b-8 syntezą chrześcijańskiej doktryny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa

Małżonkowie w służbie ewangelizacji w pierwotnym Kościele

1Kor 15,3b-8 syntezą chrześcijańskiej doktryny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa

Donec formetur Christus in vobis (Ga 4,19). Od soteriologii ikonicznej do parenezy mimetycznej

Παρρησία Szawła w Damaszku i Jerozolimie