Search results

1

The Genesis of Ethnically Motivated Control in Russia: Keeping Watch on the Poles in the Nineteenth Century

100%

Grigor’eva K.

Polish Sociological Review

|

2020

|

vol. 210

|

issue 2

199-218

EN

This paper reviews the genesis of ethnically motivated control in the nineteenth-century Russian Empire. We determined that people of Polish descent were the main target of the earliest examples of the practice of such types of control. “Watching the Poles” differed from classic police surveillance and was closer to more modern intelligence practices: an entire category of population, rather than specific individuals, were being controlled. The practice was not passive either; it involved the Imperial government’s active intrusion into the private lives of people of Polish descent. This allows us to view the Empire’s attitude toward Poles as an early example of population policy and control over the Poles as one of the tools of executing this policy in practice.

2

Alternatywna trasa postkolonializmu: Max Weber o sprawie polskiej

100%

Bucholc M.

Przegląd Humanistyczny

|

2017

|

vol. 61(3(458))

21-37

PL

The article analyses Max Weber’s position regarding the so-called Polish question from the point of view of post-colonial theory. The author discusses the circumstances of Weber’s scientific interest in the Polish question and offers an interpretation of his statements in this regard. Then, she moves on to explore the relationship between this early inspiration and the subsequent development of Weber’s comparative historical sociology, whereupon follows an outline of its post-colonial criticism. The article concludes with a suggestion of applying the author’s approach to studying the post-communist transformation and transitological debates in Poland.

3

Mickiewicz i inni Polacy we wspomnieniach rosyjskich memuarystek XIX wieku

88%

Ambroziak D.

Acta Polono-Ruthenica

|

2014

|

issue 19

17-26

EN

The nineteenth century Russian women memoirism presents a valuable source of information concerning Polish-Russian literary relationships. A. Kern and A. Panaeva’s memoirs justify that A. Mickiewicz was a well-known and appreciated poet in Russia and his works were perceived by Russian literary elites as a symbol of struggle for national liberation. Russian publishers and editors of literary magazines played a crucial role in the popularization of Mickiewicz’s literary output. His poems, translated into Russian by Z. Sierakowski or W. Szczastny, often appeared in Russian literary magazines. Russian Decembrist writers (P. Annenkova and M. Volkonska) in their memoirs written in the Siberian exile presented in the most favourable light Poles (S. Leparski and M. Rukiewicz) who were also exiled to Siberia. But, on the other hand, in T. Bulharin’s memoirs, whose controversial activity was condemned by Russian intellectual elites, as well as in A. Smirnova’s opinion, which represented the official line of the Russian aristocracy, we find negative images of Poles and the “Polish question”.

4

Chorwackie echa walki Polaków o wolność: Powstanie Styczniowe w chorwackiej opinii publicznej

63%

Kale S.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2014

|

vol. 49

|

issue 1

PL

W niniejszej pracy ukazane zostały stanowiska zajmowane przez chorwacką opinię publiczną w sprawie Polaków i kwestii polskiej w czasie Powstania Styczniowego. Stanowiska te zbadano na podstawie najważniejszych zagrzebskich dzienników: „Pozor” i „Narodne novine”. „Narodne novine” i „Pozor” opowiadały się za odstąpieniem od powstania i były przeciwne niezależności Polski. Na terenie Chorwacji Właściwej istniała jednak część opinii publicznej, która nie zgadzała się z tym głównym nurtem. W „Pozorze” taki sposob myślenia, stojący w opozycji do głównego stanowiska reprezentowanego przez ten dziennik, przedstawiał pisarz August Šenoa, który popierał polską walkę o niepodległość.Focusing on the most important newspapers in Croatia in the second part of the nineteenth century „Pozor” (from January 1863 to January 1864) and „Narodne novine” (from January 1863 to December 1864), the present article examines attitude of Croatian public opinion towards the Poles and the Polish question in the time of January Uprising 1863‑1864. The article shows resignation of the uprising and objections towards autonomy of Poland as the main standpoints of „Narodne novine” and „Pozor”. No significant differences in the attitudes represented by the newspapers were found.

5

Od Jałty do Poczdamu. Służby specjalne ZSRR a powstanie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej

51%

Tebinka J.

Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

|

2020

|

issue 18

459-480

EN

The Polish question was one of the main reasons of disputes between the Soviet Union and Western Powers, the United States and Great Britain, in the final phase of World War II. The problem of which government should exercise power in Poland had absorbed the attention of the Big Three since the Yalta Conference (4–11 February 1945) to the end of June 1945 and became one of the first signs of the collapse of the coalition of Western Powers and the Soviet Union. Throughout this time, British and American intelligence services played an unequal game with the Soviet security apparatus. Soviet intelligence successfully penetrated the US and UK diplomatic services. The decisive factor in Stalin’s success, however, was not intelligence, which came mainly from agents such as Donald Maclean, Guy Burgess and Kim Philby, but the fact that the territory of Poland was seized by the Red Army and the Communist government was established there, supported by the Soviet security apparatus. Great Britain and the United States had limited possibilities to influence the situation in Poland. This country, like the rest of Eastern Europe, was not in area of their strategic interests. Moreover, the Anglo-Saxon Powers made before 1945 a number of diplomatic mistakes that made it easier for the Soviet Union to include Poland in the Communist sphere of influence for over four decades.

PL

Sprawa polska była jedną z głównych przyczyn sporów w końcowej fazie II wojny światowej między ZSRR a Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią. Od konferencji jałtańskiej do końca czerwca 1945 r. skład rządu polskiego absorbował uwagę Wielkiej Trójki. Spory w tej kwestii były jedną z pierwszych oznak rozpadu koalicji mocarstw zachodnich i ZSRR. Przez cały ten czas toczyła się nierówna gra służb specjalnych ZSRR z brytyjskimi i amerykańskimi odpowiednikami. Wywiad radziecki skutecznie spenetrował służby dyplomatyczne USA i Wielkiej Brytanii. O sukcesie Stalina nie zdecydowały jednak informacje wywiadowcze przekazywane przede wszystkim przez Donalda Macleana, Guya Burgessa i Kima Philby’ego, lecz zajęcie terytorium Polski przez Armię Czerwoną i ustanowienie na nim komunistycznego rządu wspieranego przez radziecki aparat bezpieczeństwa. Wielka Brytania i Stany Zjednoczone miały ograniczone możliwości wpływania na sytuację w Polsce. Nie znajdowała się ona w strefie ich żywotnych interesów, podobnie jak reszta Europy Wschodniej. Mocarstwa anglosaskie popełniły jeszcze przed 1945 r. wiele błędów dyplomatycznych, które ułatwiły ZSRR włączenie Polski do swojej strefy wpływów na ponad cztery dekady.

6

История Польши и польский вопрос в России в оценке А.С. Будиловича

45%

Kruczkowski T.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2022

|

vol. zeszyt

|

issue XXXVI

10-34

PL

Artykuł omawia główne pozycje oceniające rosyjskiego historyka, filologa A.S. Budilowicza piszącego o historii Polski i kwestii polskiej w Rosji. Te poglądy naukowca są rozpatrywane na tle ogólnych stanowisk oceniających w rosyjskiej historiografii. Deklarowany temat w twórczym dziedzictwie A.S. Budilowicz był ściśle związany z historią prawosławnych ziem Rzeczypospolitej oraz z kwestią zachodnio-rosyjską (białoruską i ukraińską). Na kształtowanie poglądów naukowych i społeczno-politycznych A.S. Budilowicza wpłynął zarówno charakter jego wykształcenia, jak i środowisko społeczno-polityczne ówczesnej zachodniej Rosji. Ogólnie rzecz biorąc, historyczna polonistyka A.S. Budilowicza w pełni odpowiadała podstawowym ideom rosyjskiej polonistyki historycznej XIX-początku XX w., mających konserwatywny i słowianofilski charakter, najczęściej o antyzachodnich poglądach. Najważniejszymi atrybutami jedności słowiańskiej dla A.S. Budilowicza były wspólnota religijną Słowian i ich wspólny język. Prawosławie wydawało mu się fundamentem, na którym wyłącznie Słowianie mogli zachować własną tożsamość. Misję Rosji w Polsce A.S. Budilowicz tłumaczył chęcią uratowania Polaków przed zagrażającą im germanizacją i „ożywieniem” zdrowych sił moralnych i psychicznych. Naukowiec był jednym z zwolenników słowianofilskiego podejścia do historii, zwolennikiem idei pansłowiańskich, należy go przypisać szkole zachodniorusyzmu (białoruski regionalny wariant słowianofilstwa).

EN

The article discusses the main evaluative positions of the Russian historian, philologist A.S. Budilovich on the history of Poland and the Polish question in Russia. These views of the scientist are considered against the background of the general evaluative positions of Russian historiography. The author analyzes how the main works of A.S. Budilovich of a polonistic nature, related to the history of Poland and the Polish question in Russia, as well as studies of modern Russian historical polonistics on similar issues. The declared theme in the creative heritage of A.S. Budilovich was closely connected with the history of the Orthodox lands of the Commonwealth and the Western Russian (Belarusian and Ukrainian) issue. The formation of scientific and socio-political views of A.S. Budilovich was influenced by both the nature of his education and the socio-political environment of what was then Western Russia. In general, historical polonistics of A.S. Budilovich fully corresponded to the fundamental ideas of Russian historical polonistics of the 19th- early 20th centuries, conservative and Slavophile in nature, most often of an anti- Western persuasion. The most important attribute of Slavic unity for A.S. Budilovich was the religious community of the Slavs and their common language. Orthodoxy seemed to him the foundation, exclusively on which the Slavs could preserve their own identity. A.S. Budilovich explained the mission of Russia in Poland by the desire to save the Poles from the Germanization that threatened them and to “bring to life” healthy moral and mental forces. The scientist was one of the latest adherents of the Slavophile approach to history, a supporter of pan-Slavic ideas, he should be attributed to the school of Western Russianism (Belarusian regional version of Slavophilism).

RU

В статье рассматриваются основные оценочные позиции российского историка, филолога А.С. Будиловича на историю Польши и польский вопрос в России. Эти взгляды ученого рассматриваются на фоне общих оценочных позиций российской историографии. Автор анализирует, как основные работы А.С. Будиловича полонистического характера, относящиеся к истории Польши и польскому вопросу в России, так и исследования современной ученому российской исторической полонистике по сходной проблематике. Заявленная тематика в творческом наследии А.С. Будиловича была тесно связана с историей православных земель Речи Посполитой и западнорусским (белорусским и украинским) вопросом. На формирование научных и общественно-политических взглядов А.С. Будиловича оказали влияние как характер его образования, так и общественно-политическпя среда тогдашней Западной России. В целом историческая полонистика А.С. Будиловича полностью соответствовала фундаментальным идеям российской исторической полонистики ХІХ – начала XX века, консервативного и славянофильского характера, чаще всего антизападного толка. Важнейшим атрибутом славянского единства для А.С. Будиловича была религиозная общность славян и их общий язык. Православие представлялось ему фундаментом, исключительно на котором славяне могли сохранить собственную идентичность. Миссию России в Польше А.С. Будилович объяснял желанием спасти поляков от грозившего им онемечивания и «вызвать к жизни» здоровые нравственные и умственные силы. Ученый был одним из самых поздних приверженцев славянофильского подхода к истории, сторонником панславистских идей, его следует отнести к школе западноруссизма (белорусского регионального варианта славянофильства).

7

De ‘Poolse kwestie’ in Nederland in de jaren 1914–1918: De rol van Poolse persbureaus in de cultuur- en kennistransfer over Polen

38%

Łyczykowska M.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia. Zeszyt specjalny

343-354

PL

Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny powstała nowa “przestrzeń” — miejsce, w którym rozgrywały się różnego rodzaju wydarzenia równoległe do walki zbrojnej. Prowadziły do powstania nowych sieci zależności między instytucjami i aktorami indywidualnymi. Nie tylko w krajach okupowanych i walczących zbrojnie, ale i w tych neutralnych miała równolegle miejsce walka o przychylność opinii publicznej. W Niderlandach aktywne były biura prasowe państw walczących, których celem było zbieranie i dystrybucja wiadomości w sensie konwencjonalnym, dziennikarskim, choć z ukrytymi intencjami. Oprócz nich działalność prowadziły przedstawicielstwa prasowe innych krajów, między innymi Polski. Ich zadaniem było sprawienie, by ‘kwestia Polska’ była obecna na łamach niderlandzkiej prasy. Do najważniejszych instytucji należało Polskie Biuro Prasowe Zygmunta Gargasa i biuro prasowe pod auspicjami Naczelnego Komitetu Narodowego. Grały one częściowo również rolę w ‘psychologicznej wojnie’ niemieckiego aparatu propagandy.

EN

With the outbreak of the Great War, there arose a new “space”, in which various events took place, parallel to the armed struggle. They led to the development of new relational networks between institutions and individuals. Not only in the warring and the occupied countries, but also in the neutral states, besides the armed fight, an ardent battle took place for the favours of public opinion, waged by means of propaganda activities. In addition to the press agencies of the fighting countries active in the Netherlands, which were intended to collect and distribute news in a conventional journalistic sense (but with hidden intentions), there were also press representatives from other countries, including Poland. They made sure that the Polish question was present in the Dutch press. The most important among those institutions were Sigismund Gargas’s Poolsch Persbureau (Polish Press Office) and the news agency under the auspices of the Naczelny Komitet Narodowy (Supreme National Committee). In part, they also played a role in the ‘psychological warfare’ of the German propaganda apparatus.

NL

Met de uitbraak van de Grote Oorlog is een nieuwe ‘ruimte’ ontstaan waarin zijdelingse gebeurtenissen plaatsvonden. Ze leidden tot de ontwikkeling van nieuwe betrekkingsnetwerken tussen verschillende instituties en personen. Niet alleen in de gewapend strijdende en bezette landen, maar ook in de neutrale staten, vond er naast het gewapend gevecht ook een veerkrachtige strijd plaats door middel van propaganda-activiteiten om de gunsten van de publieke opinie. Behalve de in Nederland actieve persbureaus van de vechtende landen, die ten doel hadden nieuws te verzamelen en distribueren in een conventionele, journalistieke zin (echter met verborgen intenties), waren er ook persvertegenwoordigers van andere landen actief, waaronder Polen. Ze zorgden ervoor dat de Poolse kwestie in de Nederlandse pers aanwezig was. De belangrijkste instellingen waren het Poolsch Persbureau van Sigismund Gargas en het persbureau onder de auspiciën van het Nationaal Hoofdcomité. Gedeeltelijk speelden ze ook een rol in de “psychologische oorlogvoering” van de Duitse propaganda-apparaat.

Refine search results

1 Acta Polono-Ruthenica

1 Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

1 Polish Sociological Review

1 Przegląd Humanistyczny

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

1 Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

1 Ambroziak D.

1 Bucholc M.

1 Grigor’eva K.

1 Kale S.

1 Kruczkowski T.

1 Tebinka J.

1 Łyczykowska M.

1 2022

2 2020

1 2018

1 2017