Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Simone Weil
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Pozostać z tyłu. Parę uwag o mistycyzmie Simone Weil na marginesie Świadomości nadprzyrodzonej

100%
Dzień M.
Świat i Słowo
|
2019
|
vol. 33(2)
1-1
PL
Artykuł koncentruje się na niektórych zagadnieniach obecnych w wyborze pism Simone Weil pt. Świadomość nadprzyrodzona. Poruszane są takie kwestie, jak motywy egzystencjalistyczne w kontekście eseju Mit Syzyfa Alberta Camusa, kwestia pokory i konieczności oraz kwestia samodoskonalenia się Boga
2
Publication available in full text mode
Content available

Ślady fenomenologii Edmunda Husserla w twórczości Simone Weil

89%
Fiutak K.
Logos i Ethos
|
2020
|
vol. 53
|
issue 1
55-76
EN
The aim of the article is to show and analyze a fairly distinct convergence that occurs between the philosophical thought of Simone Weil and the phenomenological method of Edmund Husserl. Weil, inspired by the phenomenological thought, wrote several important texts. The article is to bring closer their content and indicate the originality of the interpretation of the phenomenological thought contained therein.Weil believes that the correct attitude of the cognizing subject consists of three elements: waiting, desire and attention.This attitude is very similar to that which we find in Husserl’s process of phenomenological reduction, the so-called epoché. Weil in her philosophy also uses the phrase la pensée détachée [detached thinking]. This phrase means a thought detached from reality. The form he should take in order to reach the essence of things. According to Weil, we meet with an almost identical attitude in phenomenology, where the subject suspends his judgment about reality, to “watch,” “hear” the essence of a given phenomenon.
PL
Celem artykułu jest ukazanie i analiza pewnej dość wyraźnej zbieżności, jaka zachodzi pomiędzy myślą filozoficzną Simone Weil a metodą fenomenologiczną Edmunda Husserla. Weil zainspirowana myślą fenomenologiczną napisała kilka istotnych – choć mało znanych i częściowo niedostępnych w języku polskim – tekstów poświęconych tej tematyce. Artykuł ma przybliżyć ich treść i wskazać na oryginalność zawartej tam interpretacji myśli fenomenologicznej.Weil uważa, że właściwa postawa podmiotu poznającego składa się z trzech elementów: oczekiwania, pragnienia i uwagi. Postawa ta jest bardzo podobna do tej, którą przyjmuje Husserl w procesie redukcji fenomenologicznej, tzw. epoché. Myślicielka w swej filozofii również posługuje się zwrotem la pensée détachée [oderwane myślenie]. Zwrot ten oznacza myśl oderwaną od rzeczywistości. Formę, jaką powinna ona przyjąć, chcąc dotrzeć do istoty rzeczy. Według Weil, z niemalże identyczną postawą spotykamy się w fenomenologii, gdzie podmiot zawiesza swój sąd o rzeczywistości, aby „oglądać”, „usłyszeć” istotę danego fenomenu.
3
Content available remote

Václav Havel, Simone Weil and our desire for totalitarianism

88%
Fredriksson A.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2022
|
vol. 70
|
issue Special_issue_1
83-104
EN
Given our troubled history in the 20th century, how is it that nationalism and populism have come to raise their heads again in Europe over the past 20 years? What have we lost? What is it about our liberal, democratic political structures that creates the current atmosphere of mistrust, xenophobia and shortsightedness? How has this development come about, and what is driving it? How should we understand this desire for authoritarianism? In this paper, I will address these questions through a reading of two essays that can be considered to have been written as warning signs regarding a very common tendency within social psychology that entails a development of communities towards authoritarian structures. Simone Weil’s essay “Human Personality”, written in 1943 during her wartime exile in London, and Václav Havel’s “The Power of the Powerless”, written in 1978 during his house arrest in Czechoslovakia, both address the potential relapse of Europe into authoritarianism. Neither of these essays should be read as developed theories within political philosophy. They are notes from a dire predicament of crisis, on both a personal and a macro-political level, that investigate the relationship between the subject and society in order to understand the dynamics of totalitarianism. Their strength lies exactly in that they address a present unfolding situation that the authors perceive to have potentially unbearable consequences. This tone of urgency, their way of addressing us from a positionality void of any real power or privilege, and their bold demands for envisioning change beyond given political ideologies, make these essays into unique backdrops for thinking about our current political questions. Both Weil and Havel advocate an open society that permits the subject to cultivate a form of life beyond collective ideology. Both essays address the sensibilities of the subject that do not appeal to identity, common ideology or collectivity in order to thrive. The aim of this paper is to outline this redefinition of the relation between the individual and society in Weil and Havel, as a remedy for our desire for authoritarianism.
4
Publication available in full text mode
Content available

The wounds of war and the scars of culture: Simone Weil and René Girard on the symmetry of violence

88%
Sosnowska P.
Studia z Teorii Wychowania
|
2023
|
vol. XIV(2 (43))
131-145
EN
The philosophical discourses of violence developed in the 20th century can be grasped in two fundamental paradigms: the paradigm of force (Simone Weil) and the paradigm of domination (Horkheimer and Adorno). This article aims at situating René Girard’s theory of the culture within the paradigm of violence as an immediate force, stemming from Simone Weil’s phenomenological description of force in The Iliad. Simone Weil can be read as a model for modern reflection on violence in different ways. One of them can be identifying her interpretation of The Iliad as a starting point for the critique or even unmasking of blind reifying violence through the philosophy of culture: an example of this kind of translation can be found in Girard and his analyses of the figure of the scapegoat and rituals of violence, (sanctioned within myth), transferring violence into a sacral sphere. The pivotal point of the comparison is the concept of kydos, “the triumphant fascination of superior violence,” developed by Girard in Violence and the Sacred. The Greek term, which connects violence, understood in the mode of immediate force, with the magical and sacral dimension, serves as a key concept for comparison of the two thinkers’ conceptualizations of force. It allows interpretation of the conceptual tenets of Girardian theory, such as unanimity, symmetry, mimesis, and myth in the light of the key concepts of Weil, such as reification, symmetry, unawareness, and the blind mechanism of force. It also allows us to point out the discrepancies between the two conceptualizations (above all, the tensions between the rationality and irrationality of violence) and to grasp Girard’s theory as a philosophical commentary on Weil’s insights. This is going to fill a space on the map of modern discourses of violence.
5

Kulturotwórcza rola uwagi w filozofii Simone Weil

75%
Fiutak K.
Kwartalnik Filozoficzny
|
2019
|
vol. 47
|
issue 3-4
151-175
EN
The purpose of the article is to present the "philosophy of attention" which we find in the works of Simone Weil. In her intellectual analyses – closely related to personal experiences – she emphasized the essence and the forgotten influence of attention. According to her, the attitude of full attention is a fundamental component of the creative development of culture. Through this prism of "philosophy of attention" the article analyzes the most important elements of the world of culture: science, work, love and religion. Weil believed that growth and development within these spheres were closely related to the development of attention skills, which have a Christian foundation. Weil understands attention as ultimately focused on the eternal Truth. Her "philosophy of attention" thus contradicts the modern understanding, which directs attention to the "I". The lack of an attentive and open attitude to reality negatively affects human beings, both in their spiritual and psychological condition, and in the shape of culture they create.
6

L’expérience (post-)séculière de Colette Peignot (Laure) : la religion, le communisme et le sacré

75%
Tarasewicz P.
Romanica Wratislaviensia
|
2019
|
vol. 66
55-68
EN
Colette Peignot, Laure, is one of those who witnessed the interwar period of profound changes, hopes and deceptions in the most intense manner. Both in her life and work — from the loss of faith and the communist commitment to some sort of mystical experience — she is questioning again and again the relations between religion, politics and the sacred by undergoing a truly post-secular experience. The main purpose of the article is to highlight her experience in its evolution and expression as well as compare it to ideas developed at the same time by Georges Bataille and Simone Weil.
7
Publication available in full text mode
Content available

Simone Weil i Kaija Saariaho. Paradoksy literacko-muzyczne

71%
Kucia-Kuśmierska K.
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
|
2021
|
issue 10
67-97
EN
The article attempts to compare how the poetics of paradox is realised in the philosophical and theological writings of Simone Weil and in the musical language of the Finnish composer Kaija Saariaho in her oratorio La Passion de Simone, dedicated to Weil’s biography and work. The etymology of paradox is a guide for the comparative analysis, from its meaning in opposition to doxa understood as a set of generally accepted beliefs to the reading of paradox as being ‛close to’ (para) ‛glory’ (doxa). Both semantic ranges permeate the fabric of Weil’s texts, both at the level of a language full of contradictions and at the level of the considered idea of kenosis, which is the greatest theological paradox, based on the clash between Christ’s divine nature and depriving him of glory at the time of his Crucifixion. Saariaho’s musical language exploits Weilian contradictions, juxtaposing contrasting masses of sound. It also transforms musical time into an impression of musical space and, paradoxically, imitates silence with sounds.
PL
Artykuł jest próbą porównania, w jaki sposób poetyka paradoksu realizuje się w pisarstwie filozoficzno-teologicznym Simone Weil oraz w języku muzycznym fińskiej kompozytorki Kaiji Saariaho w jej oratorium La Passion de Simone, poświęconym życiu i twórczości Weil. Przewodnikiem na drodze analizy komparatystycznej jest etymologia paradoksu, począwszy od jego znaczeń związanych z przeciwstawianiem się doksie, rozumianej jako zbiór przyjętych przez ogół mniemań, po odczytanie paradoksu jako ‛bycia obok’ (para) ‛chwały’ (doxa). Oba zakresy semantyczne przenikają tkankę tekstów Weil, zarówno na poziomie języka pełnego sprzeczności, jak i na poziomie rozważanej idei kenozy – największego paradoksu teologicznego, zasadzającego się na zderzeniu boskiej natury Chrystusa z pozbawieniem Go chwały w momencie Ukrzyżowania. Język muzyczny Saariaho wyzyskuje weilowskie sprzeczności, zestawiając ze sobą kontrastowe masy brzmień. Zamienia także muzyczny czas na wrażenie muzycznej przestrzeni oraz w sposób paradoksalny naśladuje dźwiękami ciszę.
8
Publication available in full text mode
Content available

Metaphysical and Cultural Nature of Sacrifice in the Life and Death of E. Stein and S. Weil

65%
Duchliński P., Płazińska A.
Perspektywy Kultury
|
2019
|
vol. 27
|
issue 4
13-40
PL
W artykule objaśniamy, na czym polega metafizyczny i kulturotwór­czy sens aktu ofiary dokonanego z własnego życia w imię wyższych wartości. Na początku omówiliśmy przyczyny współczesnego kryzy­su kultury i zaniku postaw metafizycznych. Sformułowaliśmy tezę, że odrodzenie metafizyki we współczesnej kulturze może być ugrun­towane w doświadczeniu jakości metafizycznych, które uobecniają się w czynach heroicznych polegających na złożeniu ofiary z włas­nego życia za drugiego człowieka. Następnym krokiem w naszych analizach było określenie koniecznych i wystarczających warun­ków do bycia ofiarą, a dalej na przykładzie E. Stein oraz S. Weil po­kazaliśmy, czym jest ofiara absolutna z własnego życia. Przy pomocy metody interpretacji humanistycznej zrekonstruowaliśmy przesłan­ki opisowe i normatywne, które zmotywowały owe kobiety do pod­jęcia czynu ofiarniczego. I choć ofiary Weil i Stein nie spełniają po­danych kryteriów umożliwiających zaliczenie ich czynu do kategorii ofiary, to jednak uznaliśmy, że są to ofiary absolutne ze względu na to, że były skierowane na realizację najwyższych ideałów moralnych i religijnych. Wykorzystując opracowaną przez polskiego fenomeno­loga Romana Ingardena kategorię „jakości metafizycznych”, zapro­ponowaliśmy interpretację, w której czyn ofiarny został zinterpreto­wany jako czyn supererogacyjny; fenomenologicznie uobecniają się w nim jakości metafizyczne, takie jak świętość, wzniosłość itp. Taki czyn ma również wymiar kulturotwórczy, polega na budowaniu kultu­ry i cywilizacji życia, w których wartość istnienia drugiego człowieka jest korelatem pragnienia metafizycznego, a nie potrzeb o charakterze biologicznym i psychologicznym. W artykule wykazano, że aksjologia i metafizyka mają do odegrania ważną rolę w przezwyciężeniu współ­czesnego kryzysu kulturowego.
EN
The article explains the metaphysical, culture-making and creative act sacrificing one’s own life in the name of higher values. At the beginning we discuss the causes of a contemporary cultural crisis and the disap­pearance of metaphysical attitudes. We have formulated a thesis that the revival of metaphysics in contemporary culture can be grounded in the experience of metaphysical qualities that are present in heroic acts of offering one’s own life for another. The next step in our analysis was to identify the necessary and sufficient conditions for self-sacrifice, and then, on the examples of E. Stein and S. Weil, we show what the ultimate sacrifice of one’s own life is. Using the method of humanis­tic interpretation, we have reconstructed the descriptive and normative reasons which motivated the two women to their acts of self-sacrifice. And although Weil and Stein do not meet the criteria to be categorized as self-sacrifices, we have found that they indeed were ultimate sacri­fices because they were directed towards the realization of the highest moral and religious ideals. Using the category of “metaphysical quali­ties” developed by the Polish phenomenologist Roman Ingarden, we proposed an interpretation in which the sacrificial act was interpreted as supererogation in which metaphysical qualities such as holiness, sublimity, etc. are phenomenologically present. Such an act also has a cultural-creative dimension, consisting in building a culture and civilization of life in which the value of the existence of another human being is a correlate of a metaphysical desire rather than biological and psychological needs. The thesis is that, contrary to the contemporary crisis in metaphysics and axiology, they are essential and irremovable elements of culture, without which it cannot grow properly.
9
Publication available in full text mode
Content available

Moralność jako uwaga. Słownik etyczny Iris Murdoch

63%
Głąb A.
Logos i Ethos
|
2013
|
issue 2(35)
81–108
EN
The article approaches Iris Murdoch’s moral philosophy from the perspective of ethical cognitivism, according to which attention, rather than will, is the crucial moral category. At first the author presents a general outline of Murdoch’s ethics, focusing (1) on her interpretation of the relation between metaphysics and ethics and her concept of goodness and (2) her understanding of consciousness and imagination. This is followed (3) by Murdoch’s ethical dictionary in which the concepts of moral perception and (4) of attention (which Murdoch reconstructed from Simone Weil’s texts) play a most important role. Next, (5) the conception of morality as attention is set in the context of Murdoch’s neotheology and (6) her aesthetic views about art, which she conceives as a case of morals. Finally (7) the author presents three views on morality that can be derived from Murdoch’s novel The Bell.
10
Content available remote

Duch duchem stržený. Pozornost k sobě i k druhým

51%
Matějčková T.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2024
|
vol. 72
|
issue 1
67-83
EN
In the article, I focus on the pivotal points of Thomas Oehl’s book, Die Aktivität der Wahrnehmung und die Metaphysik des Geistes. Eine aktualisierende Lektüre von Hegels Philosophie des Geistes. I pay special attention to the author’s determinations in regards to contemporary analytical interpretations of Hegel’s philosophy, which have gained widespread attention, including in the Czech Republic. I read Oehl’s basic idea, according to which perception is an active performance grounded in the capacity for negativity and not a passive, natural process, against the background of the related insights of Simone Weil. I principally focus on the connection between attention and the possibility of breaking free from natural causality and social context.
CS
V článku se zaměřuji na stěžejní body knihy Die Aktivität der Wahrnehmung und die Metaphysik des Geistes. Eine aktualisierende Lektüre von Hegels Philosophie des Geistes od Thomase Oehla. Zvláštní pozornost věnuji autorovu vymezení vůči současným analytickým interpretacím Hegelovy filosofie, které si získaly širokou pozornost, mj. i v Česku. Oehlovu základní myšlenku, dle které je vnímání aktivní výkon spočívající na schopnosti negativity, nikoli pasivní přírodní proces, čtu na pozadí spřízněných vhledů Simone Weilové. Zaměřuji se především na vztah pozornosti a možnosti vymanění se z přírodní kauzality i společenské souvislosti.
11
Publication available in full text mode
Content available

At the space of transcendence: Simone Weil and her art of mystical paradoxes

45%
Kuchta A.
Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy MASKA
|
2013
|
issue 17
93–110
EN
The article focuses on describing Simone Weil and her art of mystical paradoxes. At the beginning, the authoress explains in short the meaning of the word "mysticism", it's etymology and traditional usage, moving on later to characterising philosophical thought of Simone Weil in the context of the space of transcendence. The authoress analyses the language used by mystics (here confronting Simone Weil with Meister Eckhart) and proves, that mystical experience cannot simply be verbalized, and thus why paradox turns out to be the best medium of expression. The analysis presented in the article exposes an interesting parallelism: mystical space of transcendence slips out of the dictatorship of logic, earthly space and every-day order just as the great legacy of Simone Weil's aphorisms and letters exceeds boundaries of the language.
PL
Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia czytelnikowi osoby Simone Weil oraz jej pełnej paradoksów mistycznej myśli. We wstępie artykułu wyjaśniony zostaje sam termin "mistycyzm" oraz jego znaczenie (etymologia, tradycja), a następnie autorka koncentruje się na scharakteryzowaniu filozoficznej myśli Simone Weil w kontekście tytułowej przestrzeni transcendencji. Aktorka analizuje język, jakim posługują się mistycy (zestawiając Simone Weil z Mistrzem Eckhartem) oraz dowodzi, iż momencie niemożliwego do zwerbalizowania mistycznego przeżycia (duchowej więzi z Absolutem) medium wyrazu staje się paradoks. Proponowana w artykule analiza przebiega niejako dwutorowo i paralelnie: autorka wykazuje, iż przestrzeń mistyczna wymyka się sztywnym prawom logiki, ziemskiego ładu i regułom ortodoksji, a duchowo-literacka spuścizna Simone Weil przekracza bariery języka.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.