Search results

1

Institution of the plenipotentiary ombudsman for human rights in Tajikistan in the normative and practical dimension

100%

Szukalski J.

Polityka i Społeczeństwo

|

2022

|

vol. 20

|

issue 4

319-336

PL

The office of the Plenipotentiary Ombudsman for Human Rights was established in Tajikistan on the basis of a relevant bill adopted on March 20, 2008. Statutory regulations normalize every important issue concerning the organization and modes of operation of the ombudsman. Fundamentally they generally meet the standards of analogous acts in force in democratic states. In the normative dimension, one can only object to the method of selecting the Ombudsman, dependent on the President of Tajikistan, which, in turn, questions his independence from the presidential center of power. On the other hand, in the practical dimension, within the reality of the authoritarian system functioning in Tajikistan, the Ombudsman's institution is a façade and is not able to fulfill the functions for which it was appointed. This is evidenced by the Ombudsman's reports, clearly lacking cases relating to first-generation human rights.

EN

Instytucję Pełnomocnego Rzecznika do Spraw Praw Człowieka ustanowiono w Tadżykistanie na podstawie stosownej ustawy, przyjętej 20 marca 2008 r. Regulacje ustawowe normują wszystkie istotne kwestie dotyczące organizacji i trybu funkcjonowania Rzecznika. Zasadniczo spełniają one na ogół standardy analogicznych aktów obowiązujących w państwach demokratycznych. W wymiarze normatywnym można mieć jedynie zastrzeżenia do sposobu wyboru Rzecznika, zależnego od Prezydenta Tadżykistanu, co z kolei podaje w wątpliwość jego niezależność od ośrodka prezydenckiego. Natomiast w wymiarze praktycznym, w realiach funkcjonującego w Tadżykistanie systemu autorytarnego, ombudsman jest instytucją fasadową i nie jest w stanie spełniać funkcji, do jakich został powołany. Świadczą o tym raporty Rzecznika, w których wyraźnie brakuje spraw odnoszących się do praw człowieka pierwszej generacji.

2

Dwuizbowy parlament Republiki Tadżykistanu

80%

Pogłódek A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2016

|

vol. 16/2

19-42

PL

Przedmiotem artykułu jest dwuizbowy parlament (Madżlisi Oli) Republiki Tadżykistanu. Omówione zostały podstawy prawne wyboru obu izb, statusu członka Madżlisi Milli i Madżlisi Namojandagon. Najwięcej uwagi poświęcono jednak organizacji wewnętrznej i trybowi pracy parlamentu, a także jego uprawnieniom. Ustrojodawca tadżycki pod koniec lat 90. ubiegłego wieku zdecydował się na odejście od parlamentu unikameralnego na rzecz bikameralizmu, co było ówcześnie typowe dla państw Azji Środkowej. Tadżycka dwuizbowość jest zbudowana na zasadzie względnej równowagi między izbami. Izby posiadają zarówno uprawnienia w realizacji których uczestniczą wspólnie (czasem na wspólnych posiedzeniach), jak też uprawnienia wyłączne. Tadżycka dwuizbowość jest przemyślana zarówno pod względem kształtowania składu, który pozwala na wyrażanie odmiennych interesów politycznych, jak też uprawnień. Jednakże ze względu na jeszcze nie w pełni ukształtowany porządek demokratyczny nie jest tam jeszcze w pełni realizowany model konstytucyjny.

EN

The subject of the article is bicameral parliament (Majlisi Oli) of the Republic of Tajikistan. The study discusses the legal basis for the selection of both chambers, the status of member of the Milli Majlis and the Majlis Namojandagon. Most attention is devoted, however, internal organization and mode of work of parliament and its powers. Tajik constitucional legislator in the late 90s of last century, decided to move away from the parliament unikameralnego to bikameralizmu which was then typical of Central Asian states. Tajik bicameral is built on the principle of relative balance between the chambers. Chambers have both privileges in the realization of which participate together (sometimes joint meetings), as well as power only. Tajik bicameral is thought in terms of shaping the composition, which allows for the expression of different political interests as well as rights. However, due to not yet a fully formed democratic order is not there yet fully implemented constitutional model.

3

The Place of Central Asia in Poland's Foreign Policy

80%

Stępniewski T.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2015

|

vol. 7(43)

|

issue 1

11-22

EN

The aim of the study is to show the evolution of the Polish foreign policy towards the region of Central Asia. Since its accession to the European Union (EU), Poland's policy towards the region has been notably trending towards the EU's policy which is still under construction. Whereas in the 1990s, financial (technical) assistance was the objective of the EU's policy, in the 21st century its character and scope changed, which was not without consequences for the shape of the Polish policy.

PL

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie ewolucji polityki zagranicznej Polski wobec regionu Azji Centralnej. Od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej (UE) coraz wyraźniej obserwowana jest tendencja do opierania polityki Polski wobec tego regionu na polityce UE. Polityka Unii Europejskiej wobec regionu Azji Centralnej jest w trakcie konstruowania. O ile w latach dziewięćdziesiątych XX w. polityka ta była ukierunkowana przede wszystkim na pomoc finansową (techniczną), o tyle w wieku XXI zmienia swój charakter i zakres działania, co też nie pozostaje bez wpływu na kształt polityki Polski.

4

Partnership and Cooperation Agreements and the European Union's energy security in the context of Central Asia

71%

Metera E.

Przegląd Europejski

|

2022

|

issue 1(63)

87-99

EN

This article presents a qualitative research with the aim of analysing and prognosing the future of relations between the European Union and hydrocarbon exporting countries in Central Asia, based on bilateral Partnership and Cooperation Agreements. The results of analysis, set within the broader geopolitical competition for influence in the region, distinguishes Turkmenistan's significant role as both potentially important state for the future of the EU's energy security, as well as the greatest challenge in building relations with the states of the region in a framework that requires a common axiological foundation.

PL

Artykuł przedstawia wyniki badania jakościowego mającego na celu analizę i prognozowanie przyszłości relacji Unii Europejskiej z państwami-eksporterami węglowodorów w Azji Środkowej, oparte o porozumienia bilateralne – Umowy o Partnerstwie i Współpracy. Wyniki analizy rywalizacji geopolitycznej o wpływy w regionie wskazują na rolę Turkmenistanu jako państwa będącego potencjalnie istotnym dla przyszłości bezpieczeństwa energetycznego UE, a także na największe wyzwania w budowaniu relacji z państwami regionu w formule zakładającej wymóg wspólnego fundamentu aksjologicznego.

5

Instytucja «lidera narodu» w republikach Azji Środkowej. Analiza prawno-porównawcza

71%

Czachor R.

Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze

|

2019

|

vol. 10

245-257

EN

Political and legal transformation of post-Soviet republics in Central Asia aimed to introduce state-building and nation-building processes. There were serious changes in the system of state institutions. Newly introduced presidents gained a wide range of competencies and tended to dominate over other institutions, including the governments and parliaments. Strengthening the presidential power was followed by re-traditionalization, which means appreciation of national values, former power and mighty leadership. Extreme evidence of such tendencies was the introduction to the legal system of Kazakhstan, Tajikistan and Turkmenistan of the institution of ‘the leader of the nation’. Such institution ensures incumbents unlimited number of the terms of office and, if they resign from the office, control over the successor. The aim of the paper is to describe the circumstances of the introduction of the institution of ‘the leader of the nation’ in all abovementioned countries and current legal regulations. The author argues that such status stipulates special rights. In all three cases, incumbents are not limited by the term of office, are honored by a dignity (Elbasy, Leader the of Nation, Turkmenbashi, Arkadag) and are provided by legal and political immunity.

UR

Розглянуто специфічну юридичну інституцію «лідера нації», яка працює в Казахстані, Таджикистані та Туркменістані. Ця інституція не характерна іншим політичним устроям пострадянських країн. Її джерела пов’язані із процесом укріплення позиції президента з-поміж усіх інших державних органів. Підсилення в політичному устрої позиції президента супроводжувалося явищем ретрадиціоналізму, що означає: повернення до традиційних національних цінностей, колишньої величі та потуги, що ототожнюються зі сильними історичними лідерами. Отож, це явище проявилося найяскравіше у згаданих трьох республіках: Казахстані, Туркменістані і Таджикистані, де державним очільникам надано особливий юридичний титул і статус «лідер нації». Місце в системі устрою «лідера нації» прописано в законах і має на меті забезпечити кожному, зокрема президенту, передусім довічну можливість впливу на політику країни. Мета цієї статті – описати обставини появи і введення цього явища, проаналізувати юридичні рішення, які були прийняті в цих трьох згаданих державах в окресленому контексті. Застосовано історичний та юридично-порівняльний методи, а також детальне вивчення правових актів. Окрім того, описано прояви ретрадиціоналізму на ґрунті нормативних актів згаданих середньоазіатських країн, із представленням чинних законів у Казахстані, Таджикистан та Туркменістані. Зроблено висновки, що реформа політичного устрою в країнах Середньої Азії була спрямована на суттєве підсилення позиції президентів, особливим проявом чого стало впровадження інституції «лідера нації». Її суттю є нормативне регулювання діяльності не стільки президента як органу державної влади, як діяльності окремо взятих осіб, що займають посаду президента у згаданих країн. Статус «лідера нації» надає особливих уповноважень, що полягають головно в можливості довічно виконувати функції президента, а також забезпечує у юридичній та матеріальній сферах президента після ймовірного залишення посту. У всіх трьох проаналізованих прикладах, окрім отримання почесної посади, президенти цих країн не обмежуються кількістю каденцій, розпоряджаються державними преміями та відзнаками, на честь президента приурочують державні свята. Наприклад, у Казахстані і Таджикистані введено низку законодавчих прерогатив, передбачених після моменту залишення посту президента, зокрема також гарантована довічна юридична недоторканність. Такі положення відсутні у Туркменістані, де юридичний статус Туркменбаші не регулюється окремим законом. Проаналізовані юридичні положення щодо лідерів нації становлять специфіку політичного устрою згаданих країн. У зв’язку з традицією персоналізації влади в Середній Азії, варто очікувати, що і в майбутньому главам держав також надаватимуть особливі юридичні гарантії, хоча без присвоєння почесних титулів.

6

Zagrożenie fundamentalizmem islamskim w poradzieckiej Azji Centralnej

61%

Rozenek M.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2015

|

vol. 7(43)

|

issue 1

87-99

EN

The article provides an analysis of Islamic fundamentalism in post-Soviet Central Asia as well as a contribution to the lively discussion among journalists and analysts on the threat to national security posed by the Islamic State in Iraq and Syria. The main claim of the article is that post-Soviet regimes create an Islamic extremism threat themselves. The deliberation is an attempt to answer the questions about the actual significance of Islamic fundamentalism in the region and the Islamic State impact on the national security of central-Asian republics. The paper is based on scientific literature, analytical centers studies and media reports. The analysis revealed that: the Islamic State has only a limited influence on security in post-Soviet Central Asia; authoritarian regimes use Islamic fundamentalism to pursue their own political interests; the activity of radical Islamic groups should be perceived in terms of a challenge rather than a threat to security in the region.

PL

Artykuł odnosi się do zjawiska fundamentalizmu islamskiego w poradzieckiej Azji Centralnej i stanowi komentarz do ożywionej wśród dziennikarzy oraz analityków dyskusji na temat zagrożenia bezpieczeństwa poszczególnych państw ze strony Państwa Islamskiego, powstałego na terenie Iraku i Syrii. W rozważaniach podejmuje się próbę odpowiedzi na pytania dotyczące faktycznego znaczenia fundamentalizmu islamskiego oraz wpływu Państwa Islamskiego na bezpieczeństwo w republikach centralno-azjatyckich. Autorka udowadnia, że reżimy na obszarze poradzieckim same kreują zagrożenia islamskim ekstremizmem. Tekst powstał w oparciu o literaturę naukową, raporty ośrodków analitycznych oraz doniesienia medialne. Analiza tych materiałów pozwala stwierdzić, że: wpływy Państwa Islamskiego w poradzieckiej Azji Centralnej są ograniczone; reżimy autorytarne wykorzystują fundamentalizm islamski do realizacji własnych interesów politycznych; działalność radykalnych grup islamskich powinna być definiowana jako wyzwanie, a nie zagrożenie dla bezpieczeństwa w regionie.

Refine search results

2 Roczniki Nauk Społecznych

1 Polityka i Społeczeństwo

1 Przegląd Europejski

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze

1 Czachor R.

1 Metera E.

1 Pogłódek A.

1 Rozenek M.

1 Stępniewski T.

1 Szukalski J.

2 2022

1 2019