Search results

1

Summary of „Pamiętnik Teatralny” 1-4/2000

100%

Janikowski G.

Pamiętnik Teatralny

|

2000

|

vol. 49

|

issue 1/4

694-700

EN

Overview of the Pamiętnik Teatralny 1-4/2000 content. This special issue re-explores the life and works of Jerzy Grotowski. The introductory part of the article recalls Jerzy Grotowski's early relationship with Pamiętnik Teatralny (a meeting in Opole in March 1963 and the editors' participation in a special ministerial committee in 1964). The author highligths the importance of the articles by Ludwik Flaszen and Zbigniew Raszewski published in Pamiętnik Teatralny 3/1964 in the theater milieu's defense of the 13 Rows Theatre in 1964. The story of the work on this special issue devoted to Grotowski, which began 1998, is also outlined.

PL

Omówienie zawartości „Pamiętnika Teatralnego: 1-4/2000. Poczwórny zeszyt został w całości poświęcony ponowionej refleksji nad życiem i dziełami Jerzego Grotowskiego. We wstępnej części artykułu przypomniano o wczesnych relacjach Grotowskiego z redakcją „Pamiętnika Teatralnego” (spotkanie w Opolu w marcu 1963 oraz udział redaktorów w pracach specjalnego komitetu ministerialnego w 1964 roku). Podkreślono wagę artykułów Ludwika Flaszena i Zbigniewa Raszewskiego opublikowanych w „Pamiętniku Teatralnym” 3/1964 w procesie obrony Teatru 13 Rzędów prowadzonym przez środowisko teatralne w 1964 roku. Zarysowano także historię rozpoczętej w 1998 roku pracy nad numerem specjalnym poświęconym Grotowskiemu.

2

MICKIEWICZ JAKO „PRZYRZĄD DO GRANIA”. PRZYPADEK JERZEGO GROTOWSKIEGO

84%

Hoffmann-Piotrowska E.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2020

|

vol. 18

271-288

PL

Przedmiotem refleksji w artykule jest szczególny sposób lektury teatralnej twórczości Mickiewicza przez Jerzego Grotowskiego. Twórca Teatru Laboratorium, postrzegany tu przede wszystkim jako filozof kultury, buduje swoje koncepcje antropologiczne m.in. poprzez mediację z kulturą romantyczną. To, jak „używa” tekstów wielkich poprzedników, autoutożsamiajacy typ lektury utworów Mickiewicza czy Słowackiego, przekonuje, że Grotowskiemu nie chodziło o to, by zainscenizować romantyczny tekst, lecz by„wyrywać” z niego (też w sensie metaforycznym) to, co wydawało mu się przydatne i inspirujące – myśli, sceny, sytuacje i zbudować z nich sztukę potrzebną mu do istnienia oraz wspierającą rozumienie własnego istnienia. Paradoksalnie, taki bardzo podmiotowy sposób czytania zbliżał Grotowskiego do lektury, którą uprawiali sami romantycy

EN

The subject of reflection in the article is a special way of reading the theatrical work of Mickiewicz by Jerzy Grotowski. The creator of the Laboratory Theater, seen here primarily as a cultural philosopher, builds his anthropological concepts, among others through mediation with romantic culture. The way he «uses» the texts of his great predecessors, the self-identifying type of reading works by Mickiewicz or Slowacki, argues that Grotowski did not want to stage a romantic text, but to «pull» from it (also in a metaphorical sense) what it seemed to him useful and inspirational – thoughts, scenes, situations and build from them the art he needs to exist and support the understanding of his own existence. Paradoxically, this subjective way of reading brought Grotowski closer to the reading that the romantics themselves did.

3

Dwie drogi – Teatr Laboratorium i The Living Theatre

84%

Ostrowska J.

Pamiętnik Teatralny

|

2000

|

vol. 49

|

issue 1/4

607-618

EN

This article juxtaposes and comments on selected aspects of the concepts and practice of two theater groups-The Laboratory Theater and The Living Theatre. The authors discusses both differences and similarities, as well as parallel elements resulting from socio-cultural circumstances. She highlights the recognition that both groups similarly diagnosed reality and the situation of humans in culture, as well as considered theater as a tool that could transform this situation. However, they proposed different solutions and had different goals. The author compares the attitude of the two groups to the audience and the proposed means of its involvement in a theatrical event, linking this issue to broader concepts of communication in theater and art. The article also analyzes the attitude of Jerzy Grotowski, Julian Beck, and Judith Malina to counterculture and anarchist ideas. The analysis is based on the artists’ texts and the reception of selected performances.

PL

W artykule zestawiono i skomentowano wybrane aspekty idei i praktyki dwóch grup teatralnych – Teatru Laboratorium i The Living Theatre. Autorka omawia zarówno różnice, jak i podobieństwa oraz elementy paralelne, wynikające z okoliczności społeczno-kulturowych. Podkreśla, że obie grupy podobnie diagnozowały rzeczywistość i sytuację człowieka w kulturze oraz uważały teatr za narzędzie, które może tę sytuacje zmienić, proponowały jednak odmienne rozwiązania i miały różne cele. Porównuje stosunek obu grup do publiczności i proponowanych przez nie sposobów jej angażowania w teatralne wydarzenie, wiążąc to zagadnienie z szerszymi koncepcjami komunikacji w teatrze i sztuce. Analizuje także stosunek Jerzego Grotowskiego, Juliana Becka i Judith Maliny do kontrkultury i idei anarchistycznych. Podstawą analizy są teksty artystów oraz recepcja wybranych przedstawień.

4

Jerzego Grotowskiego doświadczenie Rosji: Rekonesans

84%

Osiński Z.

Pamiętnik Teatralny

|

2000

|

vol. 49

|

issue 1/4

284-315

EN

This article presents various aspects of Jerzy Grotowski’s attitude towards Russian culture, his contacts with Russians, and his experiences during the stays in the Soviet Union in 1955–1956 and in 1976. The author highlights the special role in Grotowski's contacts with Russian culture played by Ludwik Flaszen, who also translated the official correspondence of the Laboratory Theatre with the Russians. The article discusses in detail Grotowski's first scholarship stay in the Soviet Union: studies at the A. V. Lunacharski Russian Institute of Theatre Arts GITIS, interrupted by a two-month trip to Turkmenistan and Uzbekistan. The significance of Grotowski's relationship with one of the GITiS lecturers, director and prominent pedagogue Yuri Zavadsky, is highlighted, as well as the development of Grotowski’s interest in Meyerhold during this period. The research is based on Polish and Russian articles published in periodicals, unpublished archival materials, including audio and video recordings and Grotowski’s correspondence with Yuriy Zavadsky and others, as well as Grotowski's conversations with the author.

PL

W artykule przedstawiono różne aspekty stosunku Jerzego Grotowskiego do kultury rosyjskiej, jego kontakty z Rosjanami i doświadczenia z pobytów artysty w Rosji w latach 1955–1956 i w roku 1976. Autor podkreśla, że szczególną rolę w kontaktach Grotowskiego z kulturą rosyjską odegrał Ludwik Flaszen, który także tłumaczył oficjalną korespondencję Teatru Laboratorium z Rosjanami. W artykule omówiono szczegółowo pierwszy stypendialny pobyt Grotowskiego w Rosji: studia w Gosudarstwiennym Institutie Tieatralnogo Iskusstwa im. A.W. Łunaczarskogo przerwane dwumiesięczną podróżą do Turkmenistanu i Uzbekistanu. Podkreślono znaczenie relacji Grotowskiego z jednym z wykładowców GITiS, reżyserem i wybitnym pedagogiem Jurijem Zawadskim, a także rozwój jego zainteresowania Meyerholdem w tym okresie. Podstawą badań są polskie i rosyjskie artykuły publikowane w czasopismach, niepublikowane materiały archiwalne, w tym nagrania audio i wideo oraz korespondencja Grotowskiego z Jurijem Zawadskim i innymi osobami, a także rozmowy Grotowskiego z autorem.

5

«Do nieba? Bluźnisz daremnie»: Faust – Marlowe – Grotowski

84%

Kosiński D.

Pamiętnik Teatralny

|

2016

|

vol. 65

|

issue 1/2

5-49

EN

This article deals with the production of The Tragical History of the Life and Death of Doctor Faustus after Christopher Marlowe directed by Jerzy Grotowski and put on by the Laboratory Theatre in Opole (premiered on 23 April 1963). The show became famous mostly for Zbigniew Cynkutis’ outstanding performance in the title role and Jerzy Gurawski’s stage set. It was also the first of Grotowski’s productions that garnered international acclaim. Until now, however, not enough attention has been paid to its dramaturgy and overall significance as an autonomous piece of artistic expression; instead, it has been viewed mostly as a step on the way to Grotowski’s more mature theatre. By reconstructing and recounting the particular scenes in chronological order the author presents his own interpretation of each of them and of the performance as a whole. Through this process, almost scandalous associations of great historical and ethical themes (e.g. theology after the Holocaust) with personal struggles with private inhibitions and intimate experiences can be found. It is through such associations that The Tragical History of the Life and Death of Doctor Faustus was named "a mystery of awe and wonder."

PL

Artykuł omawia spektakl Tragiczne dzieje doktora Fausta według Christophera Marlowe'a w reżyserii Jerzego Grotowskiego wystawiony w Teatrze Laboratorium w Opolu (premiera 23 kwietnia 1963 roku). Spektakl zasłynął przede wszystkim za sprawą wybitnej kreacji Zbigniewa Cynkutisa w roli tytułowej, a także scenografii Jerzego Gurawskiego. Był to również pierwszy spektakl Grotowskiego, który zdobył międzynarodowe uznanie. Do tej pory jednak nie poświęcono wiele uwagi jego dramaturgii i znaczeniu jako autonomicznego dzieła artystycznego, zamiast tego postrzegano go głównie jako krok na drodze do bardziej dojrzałego teatru Grotowskiego. Rekonstruując i opowiadając poszczególne sceny w porządku chronologicznym, autor przedstawia własną interpretację każdej z nich oraz spektaklu jako całości. W tym procesie można odnaleźć niemal skandaliczne skojarzenia wielkich tematów historycznych i etycznych (np. teologii po Holokauście) z osobistymi zmaganiami z prywatnymi zahamowaniami i intymnymi doświadczeniami. To właśnie dzięki takim skojarzeniom Tragiczne dzieje doktora Fausta zostały nazwane "misterium zgrozy i urzeczenia".

6

Jerzy Grotowski i pedagogika

67%

Nalaskowski A.

Roczniki Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 9(45)

|

issue 1

151-164

PL

Artykuł jest próbą porównania struktury dwóch procesów zmian; procesów wiodących do skrzywienia idei, które je wygenerowały. Na poziomie pewnej metaprzenośni zostały z sobą zestawione dwa niemal nieporównywalne podmioty. Pierwszym z nich jest słynny na świecie eksperymentator teatralny Jerzy Grotowski, a drugim polska pedagogika. Przeźroczystym tłem tych rozważań jest sytuacja społeczna i polityczna na świecie, naszkicowana dla lepszego zrozumienia intencji autora. W konkluzji zostaje pokazana trajektoria zaistnienia, rozdrobnienia i atrofii (sukces−atomizacja−rozpad) idei zamienionych w konkretne decyzje i działania.

EN

The article is an attempt to compare the structure of the two processes of change. One is the processes leading to the curvature of the ideas that it generated. The second is at the level of a certain meta-metaphor have been compiled together two almost incomparable. The first experimenter Jerzy Grotowski is famous in the world of theatre and the second is the Polish pedagogy. A transparent background of these considerations is the social situation and political world sketched for a better understanding of the intent of the author. In conclusion, is shown the trajectory, subsistence – fragmentation and atrophy (success−atomization−disintegration) of ideas changed into specific decisions and actions.

Refine search results

4 Pamiętnik Teatralny

1 Roczniki Pedagogiczne

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Hoffmann-Piotrowska E.

1 Janikowski G.

1 Kosiński D.

1 Nalaskowski A.

1 Osiński Z.

1 Ostrowska J.

1 2020

1 2017

1 2016

3 2000

Summary of „Pamiętnik Teatralny” 1-4/2000

MICKIEWICZ JAKO „PRZYRZĄD DO GRANIA”. PRZYPADEK JERZEGO GROTOWSKIEGO

Dwie drogi – Teatr Laboratorium i The Living Theatre

Jerzego Grotowskiego doświadczenie Rosji: Rekonesans

«Do nieba? Bluźnisz daremnie»: Faust – Marlowe – Grotowski

Jerzy Grotowski i pedagogika