Search results

1

Second Vatican Council Fathers and Their Concern about Catholic Biblical Studies

100%

Bogacz R.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 3

PL

Artykuł ukazuje znaczny rozwój myślenia teologicznego i biblijnego na przestrzeni od początku XX wieku aż do zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Zaistniałe napięcia pomiędzy naukami przyrodniczymi a biblistyką, a następnie pomiędzy naukami historycznymi a kwestią prawdy historycznej zawartej w Biblii stały się powodem licznych sporów i trudności, z którymi teologowie katoliccy nie umieli sobie poradzić. Dodatkowo trudności stawały się jeszcze bardziej nabrzmiałe z powodu zbyt daleko idących wniosków wyciąganych przez egzegetów protestanckich, stwierdzających między innymi, że na podstawie Ewangelii nic więcej nie można powiedzieć o Jezusie historycznym jak tylko tyle, że istniał (R. Bultmann). Bardzo systematyczna i wytrwała praca Ojców Soboru doprowadziła do sformułowania Konstytucji Dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum. Dokument ten przede wszystkim ukazał, na czym polega Boże Objawienie, a także otworzył szeroko drzwi dla wszelkich naukowych badań prowadzonych przez biblistów i teologów katolickich.

EN

The article presents the significant development of theological and biblical thinking since the beginning of the 20th century until the end of the Second Vatican Council. The tension between natural sciences and Biblical Studies, and thenceforth between historical studies and the matter of historical truth in the Bible, became the cause of numerous disputes, and controversies that Catholic theologians could not manage. Additional difficulties were caused by dubious conclusions of the Protestant exegetes, who stated that based on the Gospels there is only one reliable fact about the historical Jesus – the fact that he had existed (R. Bultmann). The very systematic and persistent work of the Council Fathers led to the formulation of the Dogmatic Constitution on Divine Revelation Dei Verbum. This document described the nature of Divine Revelation and acknowledged all scientific research of the Catholic theologians and biblical scholars.

2

Vitalita kresťanskej Tradície na pozadí dokumentu Teológia dnes z roku 2011

94%

Braunsteiner G.

Studia theologica

|

2013

|

vol. 15

|

issue 4

144-148

EN

The article compares what the Church means by Tradition, with “traditional” faith, values and life style. The author suggests that although in several cases there is a major difference between them, traditional values and faith can be for many people the way to discover the vitality of Tradition. The main attribute of Tradition is not to be unchangeable – as the Church is in a maturing process in its views and practices on a number of issues (e.g. the question if someone who commits suicide should receive a Christian funeral, etc.) but to be interpreted as being vital at all times.

3

Thomas Tien Keng-hsin, SVD: The historical greatness of the first Cardinal of China and the Far East Part one

94%

Miotk A.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2018

|

issue 23

55-76

EN

That fact that Thomas Tien became the first cardinal of China and the Far East surpassed thewildest dreams of Fr. Arnold Janssen, the founder of the Society of the Divine Word (SVD),who had sent the first two missionaries to China in 1879. He was one fruit of Janssen’sdecision and subsequent concentrated involvement of the Society in evangelizing China. Thisstudy gives an insight into historical greatness of Thomas Cardinal Tien Keng-hsin for theUniversal Church, the Society of the Divine Word and local Church in China. He emergesmainly as an iconic figure reflecting the developments in the Chinese Church and played asymbolical role for the universal Church as an important link in the process ofinternationalization of the Church and her subsequent self-actualization as a World Church atVatican II. The study aims at making us aware that Tien’s figure should have an integral placein the systematic and comprehensive research on the as yet little explored mission of theSociety of the Divine Word in China.

4

(Nie) wprowadzanie zaleceń Drugiego Soboru Watykańskiego na Słowacji (historia i działanie świeckich ruchów i stowarzyszeń)

60%

Saraka D.

Folia Historica Cracoviensia

|

2019

|

vol. 25

|

issue 1

EN

Church movements and lay associations are one of the admirable fruits of the Second Vatican Council. However, it was not simple to inject the recommendations and regulations of the council into the life of the Catholic Church. In Eastern Europe and especially in former Czechoslovakia the Catholic Church had to confront a massive external conflict against totalitarian communist regimes which openly restrained implementing the fruits of the council into practical life. The Greek Catholic Church, which was prohibited by the totalitarian regime in Czechoslovakia for 18 years, became caught in the centre of that conflict. Despite the period of darkness and many conflicts, there came a period of freedom and blossoming of new movements and communities, which involve new forms of communication with modern people and answer their need for strong and personal experiences with God. However, also in the middle of the free society and continuous activity and blossoming of movements there are internal conflicts, which are the consequence of adolescence, development of structures and applying of charismas of particular movements and communities in the Catholic Church environment. It is the period of adolescing to ‘Church maturity’ which cannot be without conflicts. Despite the conflicts, church movements and lay associations are the answer to dramatic calls of the present-day period induced by The Holy Spirit.

PL

Jednym z owoców Drugiego Soboru Watykańskiego są ruchy kościelne i organizacje świeckie. Jednak wprowadzenie zaleceń i przepisów soboru w życie Kościoła katolickiego nie było łatwe. W Europie Wschodniej, a szczególnie w byłej Czechosłowacji, Kościół katolicki musiał zmierzyć się z niezwykle poważnym konfliktem zewnętrznym z reżimami komunistycznymi, które otwarcie utrudniały wprowadzanie decyzji soboru w życie codzienne. Kościół grekokatolicki, przynależność do którego przez osiemnaście lat była zakazywana przez czechosłowacki reżim totalitarny, znalazł się w centrum tego zatargu. Pomimo tego mrocznego okresu i licznych konfliktów, ostatecznie nadszedł czas wolności i rozkwitu nowych ruchów i wspólnot, które zasadzają się na współczesnych formach komunikacji z człowiekiem i odpowiadają na jego potrzebę silnego i osobistego doświadczania Boga. Jednak nawet w wolnym społeczeństwie, pomimo ciągłej działalności i rozkwitu tych ruchów, istnieją konflikty wewnętrzne, które są konsekwencją dojrzewania, rozwijania struktur i odwoływania się do charyzmy poszczególnych ruchów i społeczności w środowisku Kościoła katolickiego. Mamy obecnie okres dorastania do „kościelnej dojrzałości”, które nie może odbyć się bezproblemowo. Pomimo tego jednak, ruchy kościelne i organizacje świeckie stanowią odpowiedź na dramatyczne wołanie, powodowane przez Ducha Świętego, jakie słyszymy ze strony współczesnego świata.

5

La naturaleza misionera de la Iglesia en su función soteriológica a la luz de los documentos de Concilio Vaticano II

60%

Samiec Ł.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

167-178

EN

The Second Vatican Council in the Constitution Lumen gentium shows the mystery of the Church in relation to the Holy Trinity. In the perspective as the fruit of love which unites the Father with the Son within the Trinity: just on the strength of this love the Father wanted to unite all creation in his Son. Mysterium Ecclesiae arises therefore Mysterium Trinitatis by. Also in the Decree on the Missionary Activity of the Church defined it: ”The Church is missionary by nature since its origin in the mission of the Son and of the Holy Spirit, according to the plan of God the Father” (AG 2). With this statement the Council has identified in its essence the missionary dimension of the Church, and it reaffirmed that the preaching of the Gospel to all men is the main task of the Church – salvation.

PL

El Concilio Vaticano II en la Constitución Lumen gentium muestra el misterio de la Iglesia en relación con la Santísima Trinidad. En la perspectiva como el fruto del amor, que une al Padre con el Hijo en el seno de la Trinidad: justamente con la fuerza de este amor el Padre quiso unir a toda la creación en su Hijo. Mysterium Ecclesiae surge por lo tanto de Mysterium Trinitatis. Además en el Decreto sobre la actividad misionera de la Iglesia se define que: “La Iglesia es misionera por su naturaleza, puesto que toma su origen de la misión del Hijo y del Espíritu Santo, según el designio de Dios Padre” (AG 2). Con esta afirmación el Concilio ha definido en su esencia la dimensión misionera de la Iglesia, y ha reafirmado que la predicación del Evangelio a todos los hombres es la principal tarea de la Iglesia – la salvación.

6

Interpreting the Documents of Vatican II Integrally

59%

O'Collins G.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2015

|

issue 29

17-25

PL

Komentatorzy szesnastu dokumentów Soboru Watykańskiego II (1962-65) rozumieją znacze- nie tych tekstów, jako wypływające z intencji ich autorów - biskupów i ekspertów - którzy opra- cowywali i nanosili poprawki do dokumentów przeznaczonych dla soborowych ojców (intentio auctoris). Teksty wyrażają to, co autorzy mieli na myśli. Taka interpretacja pomija znaczenie, które jest owocem odczytania tekstu przez czytelników (intentio legentis) oraz trwającą historię samego tekstu (intentio textus ipsius). Studia literackie, filozoficzne, biblijne, oraz prawnicze ukazują, że dążenie do odkrycia znaczenia każdego tekstu, musi uwzględniać również jego interpretację kształ- towaną poprzez historię oraz przez jego czytelników.

EN

Commentators on the sixteen documents from the Second Vatican Council (1962-65) regularly understand the meaning of those texts to derive merely from the intentions of their authors., those bishops and experts who drafted and revised the documents for the council fathers (intentio auctoris). The texts mean what the authors meant. This is to ignore the meaning that derives from readers (intentio legentis) and the ongoing history of the text itself (intentio textus ipsius). Literary, philosophical, biblical, and legal studies illustrate how the quest for meaning takes us beyond the author of a text to recognize that the integral meaning of any text is also shaped by the history of its interpretation and readers.

7

Nauczanie Kościoła o wolności religijnej – zerwanie czy ciągłość tradycji?

48%

Chaberek M.

Collectanea Theologica

|

2016

|

vol. 86

|

issue 1

107-136

PL

This paper elaborates upon the Catholic Church’s teachings on religiousfreedom in the period from The French Revolution to The Second VaticanCouncil. Based on quotations from the original documents, the author presentsthe evolution of the Church’s position that switched from the initialrejection to the final acceptance of the religious freedom over past two centuries.The fact of this dramatic change begs the question about the continuityof tradition and credibility of the contemporary stance of the Church. Basedon the document by the International Theological Commission, “Memoryand Reconciliation: The Church and the Faults of the Past”, as well as theteaching of Pope Benedict XVI, the author demonstrates that – in contrastto some contemporary interpretations – the hermeneutics of continuity ispossible regarding Church’s teaching on religious freedom.

8

Codzienność, która stała się liturgią. Życie i działalność Cipriano Vagagginiego

48%

Matczak B.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2015

|

issue XII/12

99-109

EN

Cipriano Vagaggini is listed among the greatest theologians of the twentieth century. Being all-round educated, familiar with the benedictine spirituality and fascinated with the liturgy of the western and eastern church, he may be called a true renaissance man. His work is still a valid guideline to the research on the relationship between liturgy and theology. The fact that he was engaged in the aforementioned renewal of the liturgy is also the testament to his greatness. He was employed in the following commissions concerning the preliminary works as well as the works concluding the Second Vatican Council: De Mysterio sacrae Liturgiae eiusque relatione ad vitam Ecclesiae, De Sacramentis et Sacramentalibus and De liturgiae aptatione ad traditionem et ingenium populorum, Consilium ad exsequendam Con-stitutionem de Sacra Liturgia. Furthermore, he worked on the new Ordo Missae, the lection-aries, the Eucharistic Prayers, the sacrament of confirmation and the sacramentals. The prod-uct of his activity is not only the many liturgical texts, but also a number of publications that.

9

Topos romano‑frankoński na przykładzie „Missa Claromontana” (2005) na chór, organy i kotły Mariana Sawy

48%

Sławecki M., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2017

|

vol. 15

EN

Missa Claromontana is the last work of Marian Sawa. Perfectly adapted to the liturgy respects its size, formally and stylistically consistent confirms the topical nature of the musical culture of the Western Church. One senses in it all kinds of cultural community with Gregorian chant: idiom, inspiration and fondamento. Composers tools are full of deliberate references to past ages, which is the best guarantee of true authenticity of sacred music. Sawa grew up on the Gregorian chant, which was an integral part of the liturgy before Vatican II. He managed to capture the intimate relationship of music with the word. During listening to the work has a constant feeling that the word determines the music, subjecting him to all the parameters of a musical work. Missa Claromontana is not only an important part of the heritage the composer, but is one of the most outstanding achievements of Polish sacred music of the XXI century.

PL

Missa Claromontana jest ostatnim dziełem Mariana Sawy. Doskonale dostosowana do liturgii, respektuje jej rozmiary, a formalnie i stylistycznie spójna – potwierdza topiczny charakter kultury muzycznej Kościoła zachodniego. Wyczuwa się w niej wszystkie rodzaje wspólnoty kulturowej ze śpiewem gregoriańskim: idiom, inspiracje i fondamento. Warsztat kompozytora obfituje w celowe nawiązania do wieków minionych, co jest najlepszą gwarancją prawdziwej autentyczności muzyki sakralnej. Sawa wychował się na śpiewie gregoriańskim, który był nieodłączną częścią liturgii przed Soborem Watykańskim II. Udało mu się uchwycić intymny związek muzyki ze słowem. Słuchając utworu, ma się nieustanne wrażenie, że słowo tę muzykę determinuje, podporządkowując mu wszystkie parametry dzieła muzycznego. Missa Claromontana jest nie tylko ważnym elementem spuścizny kompozytora, ale należy do grona najwybitniejszych osiągnięć polskiej sakralnej XXI w.

10

Post-conciliar Changes in Liturgy

43%

Mieszczak S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 4

PL

Pięćdziesiąta rocznica ogłoszenia soborowej Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium rozbudziła wiele zainteresowania tym dokumentem i zmianami w liturgii Kościoła katolickiego. Dzieło reformy nie było jednak owocem jedynie tendencji soborowych. Było odpowiedzią na wyzwania, jakie stanęły przed Kościołem już od połowy XIX wieku. W dziedzinie liturgii miał miejsce rozwój nauk historycznych, odnowienie zainteresowania Biblią, ponowne odkrycie wpływu dobrze celebrowanej liturgii na życie społeczne, nowe duszpasterstwo liturgiczne, odnowa muzyki, zarówno w parafiach, jak i w celebracjach pontyfikalnych. Oprócz tego rozwijały się misje ad gentes i w konsekwencji dialog ekumeniczny, różne formy pobożności, co sprzyjało poszukiwaniom bardziej autentycznej religijności. Nie można zapomnieć także wydarzeń politycznych i prądów myślowych z tamtych lat. Reforma była palącą potrzebą, a Sacrosanctum Concilium nie tyle dała początek zmianom, ile raczej ukierunkowała je zgodnie z wymaganiami Kościoła.

EN

The fiftieth anniversary of the proclamation of the conciliar Constitution on the Sacred Liturgy has raised a lot of interest in this document and the changes in the liturgy of the Catholic Church. The work of reform, however, was not only the result of conciliar tendencies. It was a response to the challenges that the Church had been facing since the mid-nineteenth century. In the field of liturgy many changes took place. The development of historical science, the renewal of the interest in the Bible, the rediscovery of the impact of well-celebrated liturgies on social life, new liturgical ministry, the renewal of music – all these helped to change the face of the Catholic Church liturgy. In addition to that, the mission works ad gentes developed and this resulted in more open ecumenical dialogue and various forms of piety which, in turn, contributed to the search for a more authentic religiosity. The reform was a pressing need and Sacrosanctum Concilium did not, in fact, initiate the changes, but directed them in accordance with the requirements of the Church.

11

Hermeneutyka reformy - hermeneutyka wiary

42%

Zatwardnicki S.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 2

141-164

EN

The article focuses on the issue of proper interpretation of the Second Vatican Council’s inheritance. Benedict XVI believes a “hermeneutic of reform” is an alternative to a “hermeneutic of rupture”. Nevertheless, the expected “hermeneutic of reform” has received different interpretations. That’s why a relevant hermeneutic of the “hermeneutic of reform” must be applied. The author presumes that an issue of the Bible interpretation, which is in accord with the postulated by Benedict XVI “hermeneutic of faith”, is a practical expression of applying the “hermeneutic of reform”. Therefore, the „hermeneutic of reform” has been interpreted in the light of the “hermeneutic of faith”.

PL

Benedykt XVI polecał interpretować Sobór Watykański II w optyce „hermeneutyki reformy”. Jednak oczekiwana przez niego hermeneutyka soborowego dziedzictwa sama doczekała się różnych interpretacji. Gdzie w takim razie poszukiwać odpowiedniej hermeneutyki „hermeneutyki reformy”?

12

Hermeneutyka reformy – hermeneutyka wiary

42%

Zatwardnicki S.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 2

141-164

PL

Benedykt XVI polecał interpretować Sobór Watykański II w optyce „hermeneutyki reformy”. Jednak oczekiwana przez niego hermeneutyka soborowego dziedzictwa sama doczekała się różnych interpretacji. Gdzie w takim razie poszukiwać odpowiedniej hermeneutyki „hermeneutyki reformy”?

EN

The article focuses on the issue of proper interpretation of the Second Vatican Council’s inheritance. Benedict XVI believes a “hermeneutic of reform” is an alternative to a “hermeneutic of rupture”. Nevertheless, the expected “hermeneutic of reform” has received different interpretations. That’s why a relevant hermeneutic of the “hermeneutic of reform” must be applied. The author presumes that an issue of the Bible interpretation, which is in accord with the postulated by Benedict XVI “hermeneutic of faith”, is a practical expression of applying the “hermeneutic of reform”. Therefore, the „hermeneutic of reform” has been interpreted in the light of the “hermeneutic of faith”.

13

Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące stosunków pomiędzy Kościołem katolickim i państwem w nauczaniu papieża Franciszka

42%

Stępień J.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2021

|

vol. 31

|

issue 2

199-214

EN

Defining the relations of the church community and the state was an integral part of the Second Vatican Council. The Council Fathers developed a catalog of specific principles according to which the relations between the Catholic Church and the state should be shaped. Conciliar doctrine is now the basis of the teaching of popes. The successive bishops of Rome, however, did not stop at continuing the teaching of the Council, but tried to develop it. Pope Francis also undertakes activities aimed at deepening the teaching of the Second Vatican Council in its selected aspects, including the issue of the relationship between the Church and the state.

PL

Integralną częścią prac Soboru Watykańskiego II stało się określenie stosunku wspólnoty kościelnej do państwa. Ojcowie soborowi wypracowali katalog konkretnych zasad, według których powinny być kształtowane relacje na linii Kościół katolicki–państwo. Doktryna soborowa stanowi obecnie podstawę papieskiego nauczania. Kolejni biskupi Rzymu nie poprzestali jednakże wyłącznie na kontynuowaniu przekazywania nauki soborowej, ale starali się ją rozwinąć. Również papież Franciszek podejmuje działania zmierzające do pogłębienia nauki soborowej w jej wybranych aspektach, w tym także kwestii relacji pomiędzy Kościołem i państwem.

Refine search results

Second Vatican Council Fathers and Their Concern about Catholic Biblical Studies

Vitalita kresťanskej Tradície na pozadí dokumentu Teológia dnes z roku 2011

Thomas Tien Keng-hsin, SVD: The historical greatness of the first Cardinal of China and the Far East Part one

(Nie) wprowadzanie zaleceń Drugiego Soboru Watykańskiego na Słowacji (historia i działanie świeckich ruchów i stowarzyszeń)

La naturaleza misionera de la Iglesia en su función soteriológica a la luz de los documentos de Concilio Vaticano II

Interpreting the Documents of Vatican II Integrally

Nauczanie Kościoła o wolności religijnej – zerwanie czy ciągłość tradycji?

Codzienność, która stała się liturgią. Życie i działalność Cipriano Vagagginiego

Topos romano‑frankoński na przykładzie „Missa Claromontana” (2005) na chór, organy i kotły Mariana Sawy

Post-conciliar Changes in Liturgy

Hermeneutyka reformy - hermeneutyka wiary

Hermeneutyka reformy – hermeneutyka wiary

Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące stosunków pomiędzy Kościołem katolickim i państwem w nauczaniu papieża Franciszka