Search results

1

Mother of Hope. Mary of Nazareth in Anglican – Roman-Catholic Dialogue

100%

Blanco Sarto P., Lech M. S.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

PL

Naszą nadzieją jest Chrystus, ale Jego Matka jest także naszą Matką. Trudnym tematem w dialogu z anglikanami jest kwestia mariologii. Maryja oraz różne formy liturgicznego i nieliturgicznego kultu maryjnego zostały odziedziczone przez anglikanów z tradycji katolickiej. Jednakże należy pamiętać, że reformacja wywarła wpływ na tę kwestię. Stąd paradoksalnie mariologia łączy i jednocześnie stanowi element polemiki między anglikanami i katolikami. Doktryna anglikańska o Marii z Nazaretu może być określona jako “complexion oppositorum”. Dialog ekumeniczny pokazał nam swoją obecną sytuację, o czym czytamy na tych stronach. Autorzy, po zaprezentowaniu historycznego wstępu, dokonali prezentacji wszystkich dotychczasowych dokumentów ekumenicznych będących owocem dialogu katolicko-anglikańskiego, w których znalazła się jakakolwiek wzmianka o Matce Bożej. Analizie poddano zarówno dokumenty na poziomie międzynarodowym, jak również dokumenty z dialogów krajowych, zwłaszcza z USA i Kanady.

EN

Our Hope is Christ but His Mother is also ours. A difficult topic in the dialogue with Anglicans is the issue of Mariology. Mary and the various forms of liturgical and non-liturgical Marian devotion were inherited by Anglicans from the Catholic tradition. However, the influence of the Reformation has also had an impact on this topic. Hence, paradoxically, Mariology links and -at the same time- constitutes an element of polemics between Anglicans and Catholics. The Anglican doctrine about Mary of Nazareth mentions the term “complexion oppositorum”. The ecumenical Dialogue has shown us its present situation, as we can read in these pages. The authors, after presenting a historical introduction, made a presentation of all existing ecumenical documents being the fruit of Catholic-Anglican dialogue, in which there was any mention of the Mother of God. Documents at international level as well as documents from national dialogues, in particular from the USA and Canada, have been analysed.

2

Mądrość kontra ignorancja – spór o tytuł Theotokos w świetle "Historii kościelnej" Sokratesa z Konstantynopola

100%

Bralewski S.

Vox Patrum

|

2021

|

vol. 80

177-196

EN

The conflict over the title given to Mary, the Mother of Jesus Christ, in fact the Christological dispute, involved the most important doctrinal issues considered in the fifth century. In turn, the message of Socrates from Constantinople, referring to the origin and course of this controversy, is the oldest source known to us, which gives an account on this subject. The purpose of this paper is to analyze the Ecclesiastical History of Socrates from the point of view of its author on the course of events related to the dispute over the title Theotokos to which the teaching of Nestorius led. Socrates was very critical of the actions taken by Nestorius from the first days of his pontificate, seeing him as a troublemaker who was right punished at the Council of Ephesus. Nevertheless, he did not see Nestorius as a heretic, but seemed to accept the judgment of the Council of Ephesus which recognized him as such. Regarding the title Theotokos, he accepted the teaching of Origen. He mainly accused Nestorius of lack of education. Nestorius' opponents in Constantinople were also, according to Socrates, the wise men who knew how to reason correctly, which makes it possible to connect them with the circle of Troilos Sophist.

PL

Konflikt o tytuł przysługujący Maryi, Matce Jezusa Chrystusa - Theotokos, w rzeczywistości spór chrystologiczny, dotyczył najważniejszych kwestii doktrynalnych rozpatrywanych w piątym wieku. Przekaz Sokratesa z Konstantynopola odnoszący się do genezy i przebiegu owej kontrowersji jest zaś najstarszym znanym nam źródłem zdającym relację na ten temat. Celem niniejszego artykułu jest analiza Historii kościelnej Sokratesa pod kątem punktu widzenia jej autora na bieg wydarzeń związanych ze sporem o Theotokos. Sokrates bardzo krytycznie oceniał działania podejmowane przez Nestoriusza od pierwszych dni jego pontyfikatu, widząc w nim wichrzyciela, którego spotkała na soborze w Efezie (431) słuszna kara. Niemniej nie widział w Nestoriuszu heretyka, ale wydawał się akceptować wyrok soboru w Efezie, który za takiego go uznał. W sprawie tytułu Theotokos przyjmował nauczanie Orygenesa. Zarzucał głównie Nestoriuszowi brak wykształcenia. Jak się wydaje nie było w tym przypadku. Sokrates podkreślał wszak, że w opozycji do Nestoriusza stanęli też ludzie mądrzy, umiejący rozumować poprawnie, co pozwala łączyć ich ze środowiskiem Troilosa Sofisty, obdarzanego przez historyka wielką atencją.

3

Okoliczności kompozycji hymnu Akatyst ku czci Najświętszej Maryi Panny

100%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

195-218

EN

The author of this article tries to situate the famous Greek Hymn Akathistos in its large context. He presents the Old Testament tradition, especially the Psalms, and the New Testament tradition: Christological hymns and the person of Mary in the Gospel. The Christians of the first centuries used to sing hymns during their meetings of prayer. The old Hellenic tradition in poetry and music could also have influence on the Christian poetry and music, especially on the formal aspect of such compositions. It seems to be obvious that the Akathistos was inspired by the theological considerations on Mary as Christ’s Mother. This hymn is a great praise of Mary as Theotokos; this title was accepted officially in the Church by the Council of Ephesus (431). The exact date of the composition of the hymn is not known; it is only known that this hymn was sung in 626 in Constantinople as thanksgiving to Mary for the expelling of the aggressors (a regiment of the Persian army). The question of authorship of Akathistos is still discussed; most scholars attribute it to Romanos Melodus, but such an opinion is considered as probable. The aim of this article is to introduce the lector into the study on the theology of the Akathistos (Christology and Mariology). Surely, such a study can be precious for the Christian spirituality.

4

Kontekst historyczno‑kulturowy orzeczeń Soboru Efeskiego (431)

99%

Szczepaniak T. T.

Theological Research. A Journal of Systematic Theology

|

2018

|

vol. 6

PL

The article gives thorough environmental and historical background which are necessary for the understanding of the role of place, time and people taking part in the sessions of the Council of Ephesus. First, the environment of Ephesus was brought closer. A brief history of the city, geographical location, and political significance were described, along with temples and the cult of Artemis, for which Ephesus was famous. It is stated that this place and worship were a source of inspiration for the practices of ancient Christianity. The last part discusses the apostolic period and the Fathers of the Church in Ephesus.

5

Miejsce świętych w liturgii Kościoła prawosławnego

85%

Charkiewicz J.

Rocznik Teologiczny

|

2012

|

vol. 54

|

issue 1-2

113-152

EN

The saints are constantly present in all service of the Orthodox Church. In the most important service – the Divine Liturgy – they are also mentioned many times in different contexts and with different intention. Remembering saints in Divine Liturgy is multifaceted. When we remember them, we give a honor to the saints, we do it for their memory, we pray for them, but also ask them their prayer before God for us, as well as we thank God for them. All these feeling that the Orthodox Church addresses toward the Heavenly Church, in which the saints play an important role, means that they were, still are and will remain so close connected to the Orthodox spirituality, that without them it is impossible now to imagine the Orthodox church services, and in particular the Divine Liturgy. The most important moment in which the saints are mentioned in the Divine Liturgy is intercessory prayer (intercession) – the final part of the anaphora, as well as the proskomidia. Other important places of the saints presence in this service are also: litanies, antiphons, Small Entrance, troparions, kontakions, Apostolic readings, Gospel readings and dismissals.

PL

Święci są stale obecni we wszystkich nabożeństwach Kościoła prawosławnego. W najważniejszym z nich – św. Liturgii – są również wspominani wielokrotnie, w różnym kontekście i z różną intencją. Wspominanie świętych podczas św. Liturgii posiada bowiem charakter wieloaspektowy. Wspominając świętych, oddajemy im tym samym cześć, czynimy to na ich pamiątkę, modlimy się za nich, ale również prosimy ich o modlitewne wstawiennictwo przed Bogiem oraz dziękujemy za nich Bogu. Całokształt uczuć jakie Kościół prawosławny kieruje ku Kościołowi niebiańskiemu, w której poczesne miejsce zajmują właśnie święci, sprawia, że w byli, są i pozostaną oni zawsze bliscy duchowości prawosławnej, że bez nich nie sposób już sobie wyobrazić prawosławnego nabożeństwa, a w szczególności Liturgii. Najważniejszymi momentami, w których podczas św. Liturgii wspominani są święci to: kończąca anaforę modlitwa wstawiennicza (intercesja) oraz obrzęd wyjmowania cząstek dokonujący się podczas proskomidii. Innymi istotnymi miejscami obecności świętych w tym nabożeństwie są m.in.: litanie, antyfony, Małe Wejście, tropariony, kondakiony, lekcje apostolskie, czytania ewangeliczne, rozesłania.

6

A Theotokos lamp from Antioch-on-the-Orontes in the Archaeological Museum of Hatay (southeastern Turkey)

85%

Lafli E., Buora M.

Polish Archaeology in the Mediterranean

|

2019

|

vol. 28(1)

161-168

EN

Pilgrims returning home during the early Byzantine period carried with them numerous objects with sacred inscriptions. In Jerusalem—and in Syria—terracotta oil lamps were made with a specific formula of blessing mentioning both the Blessed Virgin as Theotokos and a certain John whose identification either with a saint or the manufacturer of these lamps remains unclear. The Archaeological Museum of Hatay in southeastern Turkey holds a lamp of this type, probably dating to the 6th century AD or shortly thereafter.

7

Trzy zapomniane kościoły maryjne (Theotokos) epoki bizantyjskiej w Ziemi Świętej

80%

Ledwoń D., Waszkowiak J.

Collectanea Theologica

|

2024

|

vol. 94

|

issue 1

43-83

EN

In the history of the Holy Land, the Byzantine time undoubtedly appears as a time of intense flourishing of sacral constructions, especially dedicated to Mary, the Holy Mother of God. Only a few churches under her patronage from this period survived until today. Many were destroyed and never rebuilt. In this article, three of these Marian churches (Theotokos) which were never reconstructed are taken into consideration: the Kathisma, the church on Mount Gerizim and the Nea. The reason for this particular attention towards them is on account of their outstanding construction and the fact that these churches were mentioned abundantly by Procopius and other ancient authors. This article presents the latest archaeological evidence along with a description of ancient literature, in order to better understand the religious and historical contexts of these churches. When all this information is considered, it is clear that these churches were never rebuilt due to three factors: no direct connection to the events described in the four canonical Gospels, an unfavorable geopolitical situation and lack of financial resources.

PL

W historii Ziemi Świętej epoka bizantyjska jawi się bezsprzecznie jako czas intensywnego rozkwitu budownictwa sakralnego, zwłaszcza dedykowanego Świętej Bożej Rodzicielce Maryi (Theotokos). Spośród kościołów noszących ten tytuł do naszych czasów przetrwały nieliczne. Jednak na szczególną uwagę zasługują trzy, które od swojego upadku nie doczekały się odbudowy, a przez Prokopiusza oraz w innych źródłach literackich uznane zostały za znamienite. Są nimi: Kathisma, kościół na górze Garizim oraz Nea. Artykuł przedstawia wyniki najnowszych badań archeologicznych, jak też starożytne świadectwa literackie ukazujące funkcjonowanie wymienionych sanktuariów w ich kontekście historyczno-religijnym. Celem tego opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o powody, dla których wskazane świątynie maryjne, uważane za jedne z największych w Palestynie epoki bizantyjskiej, nie zostały odtworzone. Wydaje się, że przyczyniły się do tego trzy czynniki: brak bezpośredniego związku z wydarzeniami zbawczymi, o których traktują cztery kanoniczne Ewangelie, niekorzystna sytuacja geopolityczna oraz względy finansowe.

8

Wybrane aspekty kultu Matki Bożej w Prawosławiu

80%

Charkiewicz J.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

23-31

PL

Matka Boża jest szczytem ludzkiej świętości. Stoi ona na czele wszystkich świętych, którym Kościół prawosławny oddaje cześć. W artykule omawianych jest kilka aspektów kultu Bogurodzicy: narodziny jej kultu, tytuły używane w prawosławiu wobec Matki Bożej, jej natura oraz różne sfery kultu. Kult Bogurodzicy, istniejący od początku istnienia Kościoła, zakorzeniony jest w Piśmie Świętym oraz Tradycji, a bazuje na jej relacjach z Synem, Bogoczłowiekiem Jezusem Chrystusem. Chociaż Bogurodzica jest najdoskonalszym człowiekiem i swą świętością przewyższa cały świat anielski, to cześć jej oddawana zdecydowanie różni się od chwały należnej wyłączenie Trójjedynemu Bogu. Kult Bogurodzicy nie służy umniejszaniu chwały oddawanej Chrystusowi, będącego źródłem wszelkiej świętości, w tym Swojej Matki, lecz potęgowaniu tej chwały. Dlatego też w Kościele prawosławnym Matka Boża jest zawsze wychwalana i przedstawiana z Chrystusem i pośród innych świętych, jako wyraz wspólnoty celebrującej i modlitewnej, a oddawanie czci Bogurodzicy związane jest ze stawianiem jej za najwyższy z możliwych wzór do naśladowania dla ludzi wierzących.

EN

The Mother of God is the best example of human holiness. She stands at the head of all the saints venerated by the Orthodox Church. This article discusses several aspects of the cult of the Mother of God: the birth of her cult, titles of the Mother of God used in the Orthodox Church, her nature and the various ways of veneration. The cult of the Mother of God, which has existed since the beginning of the Church, is rooted in Scripture and Tradition. It is based on her relationship with her Son, the God-Man Jesus Christ. Although the Mother of God is the most perfect human and her holiness exceeds the angelic world, this cult is very different from the glory that is given exclusively to the Triune God. The cult of the Mother of God is not isolated from the glory given to Jesus Christ. It is based not only from her personal virtues, but above all on her unique role in the economy of salvation. The cult of the Mother of God does not decrease the glory given to Christ, Who is the source of all holiness, including His Mother, but increases that glory. Therefore, in the Orthodox Church, the Theotokos is always praised and represented with Jesus Christ and among other saints, as an expression of the community of celebration and prayer. The veneration of the Mother of God is also closely associated with presenting her as the highest possible model of life for all believers.

9

Myśl mariologiczna Jana Chryzostoma w świetle "In Matthaeum homiliae"

80%

Szczur P.

Vox Patrum

|

2021

|

vol. 80

87-110

EN

The article presents the teaching of John Chrysostom about St Mary in his Homilies on the Gospel of Matthew, especially the analysis of three of them among other 99 homilies (number 4, 5, and 44), due to the most important content of this subject. John Chrysostom’s teaching states that St Mary was the person by whom God’s plan of human redemption could be fulfilled. St Mary, as a virgin – conceived wondrously (without a man taking part) and gave birth to Jesus. These facts’ peculiarity is certain and indisputable, therefore all inquiries on this subject are useless. John Chrysostom while speaking about Christ’s birth – according to Christology of Antiochia – emphasizes the reality of His human nature. He considered St Mary as the mother of Jesus the man above all (which was emphasized by Chrysostom’s teacher and mentor, Diodor of Tarsus as well), which was presumably the reason for not using the term Θεοτόκος in reference to St Mary. He accented the everlasting virginity of St Mary: she was a virgin before and after giving birth to Jesus. Despite attributing some typically human imperfections to St Mary (like ignorance of the Bible, little faith, and even vanity), he presented her to his homily audience as a role model, as she knew how to fulfill God’s will in her life.

PL

W artykule zajęto się opracowaniem nauczania Jana Chryzostoma na temat Maryi, zawartego w jego Homiliach na Ewangelię według św. Mateusza, jednak w zasadzie skupiono się na analizie trzech (4, 5 i 44) spośród dziewięćdziesięciu homilii, gdyż w nich zawarte są najważniejsze treści na ten temat. Z wypowiedzi kaznodziei wynika, że postrzegał on Maryję jako tę, dzięki której mógł zostać zrealizowany Boży plan odkupienia człowieka. Maryja – będąc dziewicą – poczęła w cudowny sposób (bez udziału mężczyzny) i urodziła Jezusa. Niezwykłość tych faktów jest pewna i niepodważalna, i dlatego wszelkie dociekania i dyskusje na ten temat są zbyteczne i jałowe. Mówiąc o narodzinach Chrystusa Chryzostom – zgodnie z założeniami chrystologii antiocheńskiej – podkreślał rzeczywistość Jego ludzkiej natury. Maryja była dla niego przede wszystkim matką człowieka Jezusa (podkreślał to nauczyciel i mistrz Jana Chryzostoma – Diodor z Tarsu), co najprawdopodobniej było też przyczyną nieposługiwania się terminem Θεοτόκος w odniesieniu do Maryi. Kaznodzieja akcentował też wieczne dziewictwo Maryi: jest ona dziewicą zarówno przed, jak i po urodzeniu Jezusa. Chociaż Chryzostom przypisywał Maryi pewne „niedoskonałości” czysto ludzkie (nieznajomość Pisma Świętego, mała wiara, czy nawet próżność), to jednak wyraźnie wskazywał ją słuchaczom kazań jako wzór godny naśladowania, gdyż potrafiła pełnić w życiu wolę Bożą.

10

Teologiczne racje odpowiedniości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

80%

Węsierski K.

Studia Pelplińskie

|

2018

|

vol. 52

407-420

EN

The article focuses on the issues of theological correctness of conformity of the Dogma of the Assumption of the Virgin Mary. Polish theological literature from 1950 to 1965 is the source material for the analysed issue. Having studied it thoroughly one could notice that Mariologists proved the Assumption on the basis of other Mariological dogmas such as Mary's Motherhood of God and the Perpetual Virginity. What is more, they justified the truth discussed in the article referring to the phrase „full of grace” and to the relics of the Virgin Mary. Analysing the conclusions of Polish Mariologists, one may notice that they have been based on the Holy Bible and on the tradition of the Church. This in turn leads to the enrichment of Mariological research by the teachings of Fathers and doctors of the Church. In their analysis they also derive from the Munificentissimus Deus which is the repository of knowledge of the discussed issues. It is also worth noticing that the Polish Mariology is open to the foreign theological thought, and what is more, it uses its richness by presenting its own thought. This is a significant part of the developement of the disccused issues.

PL

W artykule została poruszona problematyka teologicznych racji odpowiedniości dogmatu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Materiał źródłowy analizowanej kwestii stanowi wybrana polska literatura teologiczna w okresie od uroczystego ogłoszenia Wniebowzięcia (1.11.1950 r.) do 1965 r. Zgłębiając ją można zauważyć, iż mariolodzy dowodzili faktu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w oparciu o inne mariologiczne dogmaty takie jak Boże Macierzyństwo i Dziewictwo. Oprócz tego uzasadniali zgłębianą w artykule prawdę na kanwie zwrotu „łaski pełna” i relikwii Najświętszej Maryi Panny. Badając wnioski polskich mariologów można zauważyć, iż są one budowane w oparciu o Pismo Święte, a także o Tradycję Kościoła co doprowadza do ubogacenia naukowego warsztatu mariologicznego o nauczanie m. in. Ojców i doktorów Kościoła. W swych analizach opierają się także na Konstytucji Munificentissimus Deus, która stanowi ogromne bogactwo dla zgłębianej w artykule problematyki. Oprócz tego, badając polską mariologię, zauważa się, iż nie zamyka się ona na zagraniczną myśl teologiczną ale twórczo czerpie z jej bogactwa prezentując swoje tezy, które z kolei stanowią wkład w rozwój zagadnienia.

11

La donna – somigliante allo Spirito Santo e rivolta alla Theotokos

71%

Kimsza R.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2017

|

vol. 3

PL

Artykuł prezentuje myśl jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów prawosławia w obszarze antropologii teologicznej P. N. Evdokimova. Ukazuje on fenomen kobiety widzianej przez Teologa jako podobnej do Ducha Świętego, bo uświęcającej, ożywiającej i rodzącej. Swój archetyp kobieta odnajduje w Theotokos – Matce Boga i Pneumatoforze – Nosicielce Ducha Świętego ucząc się ontycznej czystości, która przygotowuje człowieka do przyjęcia Boga i stania się Jego mieszkaniem.

12

Ikony Matki Bożej typu „Hodegetria” w prawosławiu i ich obecność w polskich cerkwiach

57%

Charkiewicz J.

Rocznik Teologiczny

|

2016

|

vol. 58

|

issue 2

153-172

PL

W prawosławnej ikonografii wizerunek Bogurodzicy zajmuje pierwsze miejsce po wyobrażeniach Jezusa Chrystusa i tworzy z nim harmonijną całość. Ikonografia Matki Bożej liczbą typów i wariantów przewyższa nawet liczbę ikon Zbawiciela. Chociaż badacze nie są w pełni zgodni co do systematyki ikon maryjnych, to odnosząc się do pierwowzorów wykonanych przez ewangelistę Łukasza i opierając się na tradycji cerkiewnej, założyć można, że istnieją trzy kluczowe typy: „Hodegetria”, „Eleusa” i „Orantka” oraz jeden umowny – „Akatyst”. Wśród nich „Hodegetria” zajmuje szczególne, uprzywilejowane miejsce. Ikony tego typu, wywodzące się z Cesarstwa Bizantyjskiego, największy rozkwit uzyskały na Rusi, skąd dotarły też na polskie ziemie. W prawosławnych świątyniach w Polsce znajduje się obecnie wiele ikon tego typu, wśród których do najbardziej znanych należy zaliczyć: Bielska, Białostocka, Chełmska, Iwerska ze św. Góry Grabarki, Supraska, Turkowicka, Leśniańska, Lubelska, Hajnowska „Radość Nieoczekiwana”, Rybołowska, Sanocka, Jabłeczyńska, Jaworska, Krasnostocka, Kożańska.

EN

Abstract The image of the Mother of God in Orthodox iconography has got the first place just after the images of Jesus Christ and together with him forms a harmonious entirety. The number of types and variants of the iconography of Our Lady is even higher than the number of icons of the Savior. Although researchers are not fully agreed to the typology of images of the Mother of God, it refers to the archetypes made by the Evangelist Luke and it’s based on the tradition of the Orthodox Church, it can be assumed that there are three key types: Hodegetria, Eleusa and Orans and one contractual – Akathistos. Among them, Hodegetria has a special, privileged place. Icons of this type, came from the Byzantine Empire, but the greatest prosperity achieved in Rus, from where they came to the Polish lands. Nowadays there are many icons of this type in Polish Orthodox churches, among which the most famous are: Bielska, Białostocka, Chełmska, Iviron from Holy Mount of Grabarka, Supraska, Turkowicka, Leśniańska, Lubelska, Hajnowska “Unexpected Joy”, Rybołowska, Sanocka, Jabłeczyńska, Jaworska, Krasnostocka, Kożańska.

13

Różnice związane ze wspomnieniem świętych na proskomidii. Analiza rozbieżności współczesnych liturgicznych praktyk z perspektywy potrzeb Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

57%

Ławreszuk M.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

87-94

PL

Struktura Proskomidii, jej historyczny rozwój i współczesna praktyka były już tematem wielu prac. Zadaniem niniejszego artykułu nie jest opisywanie schematu sprawowania proskomidii, lecz skupienie się na ukazaniu różnic związanych ze wspomnieniem imion świętych. Niniejsza praca nie ukaże całego przebiegu proskomidii, lecz skupi się na ukazaniu zmian w poszczególnych lokalnych praktykach oraz wskaże propozycję uzupełnienia aktualnie istniejącego w Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym schematu proskomidii o imiona lokalnych świętych.

EN

The structure of the Proskomidia, its historical development and contemporary practice has already been the subject of many works. The purpose of this article is not to describe the Proskomidia’s structure, but to focus on showing the differences associated with the commemoration of saints. This work does not show the entire course of the Proskomidia, but focuses on showing changes in individual local practices and will provide a proposal to amend the currently existing list of saints commemorated during the Proskomidia in the Polish Autocephalous Orthodox Church with the names of local saints.

14

Blathmac i jego "Poemat" poświęcony Dziewicy Maryi

57%

Szewczyk A.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

573-578

EN

The author presents the poem on the Virgin Mary, the oldest in Ireland and one of the oldest in the Early Medieval Europe. This poem wrote Irish monk of the monastery on Iona, Blathmac (+ 825). The author presents biography of Blathmac and the most important aspects of theology of Mary (Mary companion in suffering, Virgin Mary, Mother Mary, Theotocos, Intercessor). The poem includes many names of Mary: Sancta, Dear, Beautiful, Queen, Bright, Brightneck, True Virgin, Sun of the women, Sun of the human race.

Refine search results

Mother of Hope. Mary of Nazareth in Anglican – Roman-Catholic Dialogue

Mądrość kontra ignorancja – spór o tytuł Theotokos w świetle "Historii kościelnej" Sokratesa z Konstantynopola

Okoliczności kompozycji hymnu Akatyst ku czci Najświętszej Maryi Panny

Kontekst historyczno­‑kulturowy orzeczeń Soboru Efeskiego (431)

Miejsce świętych w liturgii Kościoła prawosławnego

A Theotokos lamp from Antioch-on-the-Orontes in the Archaeological Museum of Hatay (southeastern Turkey)

Trzy zapomniane kościoły maryjne (Theotokos) epoki bizantyjskiej w Ziemi Świętej

Wybrane aspekty kultu Matki Bożej w Prawosławiu

Myśl mariologiczna Jana Chryzostoma w świetle "In Matthaeum homiliae"

Teologiczne racje odpowiedniości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

La donna – somigliante allo Spirito Santo e rivolta alla Theotokos

Ikony Matki Bożej typu „Hodegetria” w prawosławiu i ich obecność w polskich cerkwiach

Różnice związane ze wspomnieniem świętych na proskomidii. Analiza rozbieżności współczesnych liturgicznych praktyk z perspektywy potrzeb Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

Blathmac i jego "Poemat" poświęcony Dziewicy Maryi

Kontekst historyczno‑kulturowy orzeczeń Soboru Efeskiego (431)