Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Tuwim
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Artykuł zawiera interpretację lirycznego tryptyku Juliana Tuwima, zatytułowanego Trzy wiersze o fryzjerze. Uważny ogląd tekstów prowadzi do zwrócenia baczniejszej uwagi na wizję miasta będącego nie tyle tłem działań bohatera lirycznego, co przestrzenią dookreślaną w aktach jego poznania – powierzchownego, a zarazem wspartego na niewielkim zestawie klisz kultury popularnej. Wysiłek oswajania i zawłaszczania przestrzeni w przypadku tytułowego fryzjera przekształca się w wynajdowanie sposobów przesłaniania własnej przyziemnej codzienności. Wegetatywna, monotonna egzystencja to zarazem przyczyna i skutek bierności bohatera. Pasywność prowadzi z kolei do ostatecznej utraty zdolności zadomowienia w świecie.
EN
The article is a lyrical interpretation of Tuwim’s triptych entitled Three Poems on a Barber. A careful reading of the texts draws attention to the vision of the city that is not so much a background for the actions of the lyrical hero, as a space clarified through the acts of learning it – superficial, yet based on a small set of popular culture clichés. For the title barber, efforts to tame and appropriate the space are transformed into inventing ways to override their own mundane everyday life. Veg- etative, monotonous existence is both the cause and effect of the hero’s passivity. The passivity in turn leads to the ultimate loss of the ability of settling in the world.
EN
The article is an extension of my previous research on Tuwim’s cabaret and theatre songs, which resulted in the article “Tuwim’s affair with the song”. It is an attempt to answer the question: how the achievement of Tuwim as a bibliophile influenced the output of Tuwim as a writer in the field of cabaret, theatre, and film songs (with special emphasis on poets cooperation with artists performing his songs).
PL
Artykuł jest rozwinięciem wcześniejszych badań poświęconych Tuwimowskim piosenkom kabaretowym i teatralnym, których efektem był artykuł Tuwimowski romans z piosenką. Jest to próba odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób dokonania Tuwima – bibliofila wpłynęły na twórczość Tuwima – autora tekstów w dziedzinie piosenki kabaretowej, teatralnej i filmowej (ze szczególnym uwzględnieniem współpracy poety ze scenicznymi wykonawcami jego piosenek)
PL
W artykule przeprowadzono analizę wymagającego środka stylistycznego, jakim jest onomatopeja, w oryginalnym tekście - wierszu Lokomotywa Juliana Tuwima i w jego chorwackim przekładzie. Onomatopeje imitują dźwięki rzeczywistości pozajęzykowej, wykorzystując w tym celu specyfikę warstwy fonicznej danego języka, są zatem uwarunkowane kulturowo. W analizowanym tekście wyjściowym warstwa foniczna w dużej mierze uzupełnia warstwę semantyczną, jednak w przekładzie ta zależność jest wyraźnie ograniczona. Techniki translatorskie, w tym liczne kompensacje, w tłumaczonym wierszu nie oddają w pełni wrażeń akustycznych oryginalnego tekstu.
EN
This article analyzes the onomatopoeias in the poem Locomotive byJulian Tuwim and its translation into Croatian. Onomatopoeia is a figure of speech anda linguistic principle deeply rooted in the phonic layer of language and in its culture. Thesound organization of the text based on this phenomenon creates not only the formal level,but also the semantic level of the poem. Translating process structures of this type requiresnot only knowledge of the phonic features of language systems, but also poetic skills.
HR
Ovaj članak analizira onomatopeju, zahtjevnu stilsku figuru u izvornom tekstu, pjesmi Lokomotiva Juliana Tuwima i u hrvatskom prijevodu. Onomatopeje oponašaju zvukove izvanjezičke stvarnosti koristeći u tu svrhu specifičnost fonične razine određenog jezika, pa su one kulturološki uvjetovane. U analiziranom izvornom tekstu fonična razina uvelike nadopunjuje semantičku, međutim u prijevodu je taj odnos ograničen. Prijevodne tehnike, uključujući brojne kompenzacije, u prevedenoj pjesmi ne odražavaju u potpunosti akustične dojmove izvornog teksta.  
PL
Artykuł odnosi się do postaci Sokratesa i jej współczesnej recepcji jako zjawiska kulturowego. Autorka przywołuje utwory, w których pojawia się postać Filozofa — w poezji, dramacie, prozie, w słuchowiskach radiowych oraz w amerykańskim serialu telewizyjnym pt. „Columbo”. W każdym z tych utworów jest akcentowany inny aspekt postaci. Sokrates jako postać wielowymiarowa jest przywoływany na różne sposoby — akcentowany jest jego niepozorny wygląd, błyskotliwy humor, cięty język, innym razem poszukiwanie przezeń prawdy, w a końcu jego skazanie i śmierć oraz rehabilitację pośmiertną, opisaną przez Diogenesa Laertiosa, która — choć niepotwierdzona w innych źródłach — jest informacją na tyle nośną, że utkwiła ona w świadomości odbiorców. Autorka stara się pokazać, jak Sokrates jest przedstawiony w kontekście twórcy lub twórców dzieła i czasów, w których utwór powstał. Niewątpliwie zarówno autor, jak i czasy wpływają na postrzeganie postaci Filozofa. I tak powstają kolejne odbicia tej postaci — tragiczne, rubaszne, przenikliwe.
EN
The article refers to the figure of Socrates and its contemporary reception as a cultural phenomenon. The author recalls works in which Philosopher appears—in poetry, drama, prose, in radio dramas and in the American television series “Columbo.” Every time different aspect of the character is accented. Socrates as a multidimensional figure is invoked in various ways—its inconspicuous appearance, brilliant humor, and sharp language are accented, another time the search by him for the truth, and finally his conviction, his death and post-mortem rehabilitation, described by Diogenes Laertios, which, although not confirmed from another source, is information sufficiently strong that resist in the minds of recipients. The author tries to show how Socrates is presented in the context of creators its times. Undoubtedly, both the author and the times influence the perception of the philosopher. And so are the subsequent reflections of this character — tragic, coarse, penetrating.
PL
Bal w Operze autorstwa Juliana Tuwima jest jedną z najbardziej niezwykłych apokaliptycznych wizji, powstałych w latach poprzedzających wybuch II wojny światowej. Kiedy Tuwim zaczynał pisać swe dzieło, optymizm charakteryzujący lata 20. XX wieku już dawno wygasł. Pogorszenie klimatu politycznego Tuwim odczuł szczególnie boleśnie. Dla kogoś, kto uważał się zarówno za Polaka, jak i za Żyda, niezwykle dotkliwa była wszechobecna atmosfera antysemityzmu, rozniecana przez dojście Hitlera do władzy w Niemczech, utrzymywanie się kryzysu gospodarczego i gotowość części obozu rządowego do przyjęcia antysemickiego programu. Bal w Operze stanowi brutalny opis zdeprawowanej faszystowskiej dyktatury, którego autor jest na skraju rozpaczy. W przeciwieństwie do niektórych innych polskich pisarzy „katastroficznych” z lat 30. XX wieku, takich jak Gałczyński i Witkiewicz, Tuwim akcję tej faszystowskiej dystopii umieszcza właśnie w Polsce. Jest to poemat apokaliptyczny, w którym makabryczna wizja Tuwima dotycząca niegodziwych występków skorumpowanego społeczeństwa spaja się z zapowiedzią jego zniszczenia.
XX
Julian Tuwim’s Bal w Operze (A Ball at the Opera) is one of the most remarkable of the apocalyptic visions which were produced in the doom-laden years prior to the outbreak of the Second World War. When he began to write it the optimism which had characterized the 1920s had long been dissipated. The worsening political climate was particularly painfully felt by Tuwim. As someone who considered himself both Polish and Jewish the pervasive climate of antisemitism, stimulated as it was by Hitler’s coming the power in Germany, the persistence of the depression and the willingness of a section of the government camp to adopt an antisemitic platfrom was extremely painful to experience. A Ball at the Opera is a savage description of a corrupt fascist dictatorship written by an individual in despair. Unlike some other Polish ‘catastrophist’ writers of the 1930s, such as Gałczyński and Witkiewicz, Tuwim clearly situates this fascist dystopia in Poland. It is an apocalyptic poem where Tuwim’s horror of a corrupt society’s filthy doings fuses with a foreboding of the destruction of that society.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.