Search results

1

A museum as a research and scientific centre for archaeological studies (Ukrainian Socialistic Soviet Republic museums experience in the 1920s – first half of 1930s)

100%

Yanenko A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica

|

2016

|

issue 31

PL

Muzea Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w okresie od lat 20. do połowy lat 30. XX wieku były silnymi ośrodkami badań archeologicznych. W działalność naukową na polu archeologii zaangażowanych było wówczas 56 instytucji muzealnych oraz ponad 100 archeologów – pracowników muzeów. Ze względu na brak wsparcia finansowego oraz odpowiednich kwalifikacji archeologów – muzealników, wiodącą formą badań archeologicznych były poszukiwania stanowisk archeologicznych (przeprowadzone w omawianym okresie badania powierzchniowe ujawniły 2000 stanowisk archeologicznych datowanych od paleolitu do późnego średniowiecza/współczesności). Ponadto muzealnicy opracowywali mapy archeologiczne różnych regionów USRR, rozwijali metody badacze i konserwacyjne, popularyzowali lokalną historię. Szukając dialogu naukowego, tworzyli przestrzeń komunikacyjną w celach badawczych, czyli stowarzyszenia naukowe. Wyniki badań archeologicznych prezentowane były w publikacjach naukowych i popularnonaukowych (w sumie 150 publikacji), w trakcie lekcji muzealnych oraz wycieczek terenowych. Materiał archeologiczny, uzyskany podczas badań powierzchniowych, po odpowiednim przetworzeniu naukowym i technicznym, prezentowano na wystawach. W badaniach archeologicznych, obok pracowników muzealnych, brali udział studenсі archeologii oraz osoby, zainteresowane lokalną historią. Centrami kształcenia młodych archeologów były zwłaszcza: Wszechukraińskie Muzeum Historii im. Tarasa Szewczenki w Kijowie, Historyczne i Archeologiczne Muzeum w Odessie oraz Historyczne i Archeologiczne Muzeum w Charkowie. Analiza doświadczenia uzyskanego przez instytucje muzealne w okresie od lat 20. do połowy lat 30. XX wieku jest niezbędna dla właściwego funkcjonowania nowoczesnych muzeów jako ośrodków naukowych i edukacyjnych.

EN

-

2

The activities of the “Torgsin” system in Ukraine in the years of 1931–1935

100%

Tanasiuk V.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

163-182

PL

W artykule przeprowadzono analizę działalności Wszechzwiązkowego Stowarzyszenia „Torgsin” na Ukrainie w latach 1931–1935. Jego utworzenie było to spowodowane tym, że państwo radzieckie musiało zmobilizować ogromne środki na realizację programu industrializacji i w związku z tym poszukiwało dodatkowych źródeł dochodu. Władze radzieckie opracowały skomplikowany system ich pozyskania. Państwowa polityka skupu zboża doprowadziła do wielkiego głodu na Ukrainie. Utworzenie systemu „Torgsin” było przejawem rzekomej troski władz sowieckich o głodującą ludność. Sieć handlowa „Torgsin” została utworzona w czasie wielkiego głodu, na początku lat trzydziestych XX w. Zorganizowanie sieci sklepów „Torgsin” na terytorium Ukrainy wzmocniło strukturę organizacyjną Stowarzyszenia dzięki pozyskiwaniu wysokiej jakości artykułów spożywczych i przemysłowych. W sklepach sieci realizowano politykę „eksportu wewnętrznego”, sprzedając towary za złoto oraz dewizy. Nabywcami sprzedawanych tam towarów mogli być cudzoziemcy oraz obywatele radzieccy. Umożliwiło to państwu sowieckiemu pozyskanie niemal za bezcen złota, dewiz, pamiątek rodzinnych i antyków od głodującej ludności Ukrainy w zamian za żywność sprzedawaną w sklepach sieci „Torgsin”.

EN

The paper studies the activities of the All-Union Association “Torgsin” in Ukraine between 1931 and 1935. It proves that the Soviet state needed to mobilize financial resources for implementing the industrialization programme and, therefore, sought additional sources of income. The Soviet authorities elaborated complex measures for this purpose. The grain procurement policy caused mass famine in Ukraine. The establishment of the Torgsin system demonstrated a pseudo-concern of Soviet authorities about the starving population. The Torgsin trade network, founded in the years of mass famine in the early 1930s, extended to the territory of Ukraine and strengthened its organizational structure due to exporting food and industrial goods of high quality. It enabled the state to swindle gold, family values and antiques from the starving population in exchange for foodstuffs and trade currency with foreigners and Soviet citizens through the Torgsin network.

3

Радянське законодавство як складова технологій Голодомору-геноциду 1932–1933 років (на прикладі Півдня України)

88%

Kuzovova N., Vodotyka S., Ryzhenko I., Pravotorova O.

Res Historica

|

2023

|

issue 56

559-600

EN

The article pays attention to a topic insufficiently covered in the scientific literature – the analysis of legal acts of the USSR and the USSR of the late 1920s – early 1930s and the legal assessment of the actions of the authorities in relation to the citizens of the USSR, which led to the Holodomor of 1932–1933. Their study and analysis allow us to reveal the degree of violation of Soviet laws by the Soviet government itself, the forms of repression against the civilian population and the use of genocide technology. The focus is on the technologies of genocide identified by Lemkin and the analysis of the practices of leading historians and jurists regarding the justification of the genocidal nature of the famine of 1932–1933. Using the example of specific events that took place in the South of Ukraine, the mechanism of committing actions that can be classified as genocide is investigated. The application of an integrated interdisciplinary approach to the study of the problem involves the study of legal norms that guided the activities of the Soviet authorities and the identification of those that had signs of a crime against the Ukrainian people. To show how a social phenomenon – the famine of 1932–1933 – turned into a tool of deliberate murder, of which more than 3.9 million people in Ukraine became victims, the authors focused on the complex of legislative and regulatory acts and the practice of their application in the Ukrainian SSR as components of genocide technologies.

PL

W artykule zwrócono uwagę na temat niedostatecznie ujęty w literaturze naukowej – analizę aktów prawnych ZSRR i UkrSRR przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX w. oraz ocenę prawną działań władz w stosunku do obywateli UkrSRR, który doprowadził do Hołodomoru w latach 1932–1933. Ich badanie i analiza pozwala ujawnić stopień łamania prawa sowieckiego przez sam rząd sowiecki, formy represji wobec ludności cywilnej oraz stosowanie technologii ludobójstwa. W artykule dokonano analizy historiografii zagadnienia, począwszy od poglądów Rafaela Lemkina po stanowiska współczesnych historyków i prawników. Główny nacisk położony jest na zidentyfikowane przez Lemkina technologie ludobójstwa oraz analizę praktyk czołowych historyków i prawników w uzasadnianiu ludobójczego charakteru głodu lat 1932–1933. Na przykładzie konkretnych faktów, które miały miejsce na południu Ukrainy, badany jest mechanizm popełniania czynów, które można zakwalifikować jako ludobójstwo. Zastosowanie zintegrowanego, interdyscyplinarnego podejścia do badania problemu polega na badaniu norm prawnych, które kierowały działalnością władz sowieckich i identyfikacji tych, które noszą znamiona zbrodni przeciwko narodowi ukraińskiemu. Aby pokazać, jak zjawisko społeczne – głód lat 1932–1933 – przekształciło się w narzędzie umyślnego mordu, którego ofiarą padło ponad 3,9 mln ludzi na Ukrainie, autorzy skupili się na kompleksie aktów legislacyjnych i wykonawczych oraz praktyce ich zastosowania w Ukraińskiej SRR jako składników technologii ludobójstwa.

UK

Стаття присвячена недостатньо висвітленій у науковій літературі темі – аналізу правових актів СРСР та УСРР кінця 1920-х – початку 1930-х рр. та правовій оцінці дій влади по відношенню до громадян УСРР, що призвели до Голодомору 1932–1933 рр. Така постановка проблеми дозволяє виявити ступінь порушення радянських законів представниками радянської влади, форми репресій проти цивільного населення та застосування технологій геноциду. У статті проаналізовано історіографію питання, починаючи від поглядів Рафаїла Лемкіна до позицій сучасних істориків та правників. Основна увага зосереджена на технологіях геноциду, виділених Лемкіним, та аналізі практик провідних істориків та правників щодо обґрунтування геноцидного характеру голоду 1932–1933 рр. На прикладі конкретних подій, що мали місце на Півдні України, досліджується механізм вчинення дій, які можна класифікувати як геноцид. Застосування інтегрованого міждисциплінарного підходу до вивчення проблеми передбачає дослідження правових норм, якими керувались у своїй діяльності радянські органи влади, та визначення таких, що мають ознаки злочину проти українського народу. Щоб показати, як соціальне явище – голод у 1932–1933 рр., перетворилося на знаряддя умисного вбивства, жертвами якого стали понад 3,9 млн людей в Україні, автори зосередили увагу на комплексі законодавчих та нормативно-правових актів та практиці їхнього застосування в УСРР як складових технологій геноциду.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica

1 Przegląd Nauk Historycznych

1 Res Historica

1 Kuzovova N.

1 Pravotorova O.

1 Ryzhenko I.

1 Tanasiuk V.

1 Vodotyka S.

1 Yanenko A.

1 2023

1 2020

1 2016

A museum as a research and scientific centre for archaeological studies (Ukrainian Socialistic Soviet Republic museums experience in the 1920s – first half of 1930s)

The activities of the “Torgsin” system in Ukraine in the years of 1931–1935

Радянське законодавство як складова технологій Голодомору-геноциду 1932–1933 років (на прикладі Півдня України)