Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Uniwersytet Wiedeński
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Powołane w 2011 r. w ramach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) Muzeum Historii Medycyny – wzorem rozwiązań wprowadzonych na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie i Uniwersytecie Wiedeńskim – planuje wdrożyć w najbliższym czasie koordynację ochrony i ekspozycji historycznego dziedzictwa materialnego uczelni. W stolicach Niemiec i Austrii na początku XXI w. rozpoczęto projekt inwentaryzacji kolekcji uniwersyteckich. W ciągu kilku lat skutkowało to – na wielką skalę – digitalizacją zabytków, uruchomieniem tematycznych stron internetowych, wydawaniem publikacji i organizacją wystaw czasowych promujących historyczne zbiory akademickie. Pewne inspiracje z wzorców niemieckich i austriackich czerpie od kilku lat, powołane w Polsce w 2014 r., Stowarzyszenie Muzeów Uczelnianych. Korzystając z doświadczeń uniwersytetów berlińskiego i wiedeńskiego, wiele pomysłów dotyczących scalania historycznych kolekcji, ich identyfikacji oraz odtwarzania, zamierza też uwzględnić w swojej działalności Muzeum Historii Medycyny WUM. Śledząc historię kolekcji medycznych w Warszawie, od 1. poł. XIX w. po czasy współczesne, autor artykułu zastanawia się, jak powinna taka muzealna strategia wyglądać, a także prezentuje przykładowe zagrożenia związane z niewłaściwym zarządzaniem uczelnianym dziedzictwem historycznym.
PL
Materialne, tworzone intencjonalnie miejsca pamięci związane z przeszłością określonej zbiorowości stanowią nie tylko jeden z ele- mentów jej pamięci kulturowej, ale równocześnie współuczestniczą w procesie permanentnego (re)konstruowania tej pamięci poprzez stwarzanie warunków do uczenia się jej. Podążając za myślą Maurice’a Halbwachsa, można przyjąć, że indywidualne „akty pamięci” stanowiące budulec (auto) definicyjny są uzależnione od społecznie zinstytucjonalizowanych zasobów pamięci, wyselekcjonowanych przez grupy, do których należą określone jednostki. Dlatego uznać można, że prowadzenie poszukiwań dotyczących uczelnianych semioforów pozwala dokonać mappingu akademickiej pamięci zbiorowej, określić specyfikę zarówno jej, jak i instytucji, której tożsamości pamięć ta jest fundamentem i tworzywem, wyznaczając ramy myślenia i działania obcujących z nią podmiotów. Wobec tego przedmiotem opracowania są semiofory związane z przeszłością Uniwersytetu Wiedeńskiego, tj. skoncentrowano się na przedmiotach uznawanych w danej społeczności za nośniki znaczeń i wartości, łączących wymiar semiotyczny z wymiarem materialnym, a zatem obiektach, które z założenia pełnić mają rolę miejsc pamięci. Artykuł prezentuje wyniki osadzonych w schemacie etnograficznym badań, bazujących na analizie i interpretacji danych zgromadzonych dzięki m.in. (auto)obserwacji i przeszukiwaniu źródeł wtórnych, zogniskowanej wokół pytań: Jaka jest specyfika semioforów zlokalizowanych w przestrzeni Uniwersytetu Wiedeńskiego? Jakie znaczenia mają semiofory w architektonicznej, społecznej, kulturowej i dydaktycznej przestrzeni Uniwersytetu Wiedeńskiego w perspektywie założeń pedagogiki dla pokoju? Przeprowadzone poszukiwania pozwalają wnioskować, że Uniwersytet Wie- deński odznacza się odpowiedzialnym podejściem do upamiętniania swojej przeszłości oraz konstruowania ram pamięci zbiorowej, w których zachodzą określone procesy edukacyjne istotne dla praktykowania pokoju, ale także, że zbiór semioforów wiedeńskiej uczelni cechuje pewna homogeniczność zakresu upamiętnionych treści, co ma swoje implikacje edukacyjne. Skut- kuje bowiem barakiem optymalizacji w zakresie wykorzystania materialnej przestrzeni pamięci w realizacji celów wynikających z koncepcji edukacji dla pokoju.
EN
Intentionally created material spaces of memory connected with the past of a given group are not only one of the components of its cultural memory but also, they take part in the process of permanent (re)construction of this memory by creating conditions for learning it. Following Maurice Halbwachs, it can be assumed that individual ‘acts of memory’ that constitute the (auto)definition building blocks depend on socially institutionalised memory contents selected by groups that particular individuals belong to. Therefore, the examination of academic semiophores allows one to map the academic collective memory and identify characteristics of that memory as well as of the institution, the identity of which is based on and created by that memory. It thus defines frameworks of thinking and acting of individuals who are connected with it. For that reason, the subject of the paper is semiophores related to the past of the University of Vienna i.e. objects that a given community recognises as carriers of meanings and values that combine a semiotic dimension and a material dimension, and therefore objects that by definition should act as sites of memory. The paper presents results of the ethnographic study, based on the analysis and interpretation of data collected thanks to (auto) observation and searching through the secondary sources, focused on the questions such as: What is the nature of semiophores located at the University of Vienna? What is the importance of semiophores in architectural, social, cultural and educational spaces of the University of Vienna in the perspective of the assumptions of pedagogy for peace? The research carried out allows to conclude that the University of Vienna is characterised by a responsible approach to commemorating its past and constructing the framework of collective memory, in which specific educational processes important for practicing peace take place, but also that the collection of the University of Vienna’ semiophores is characterised by the homogeneity of the scope of commemorated content, which has its educational implications. It results in lack of optimisation in terms of the use of the material space of memory in achieving the goals resulting from the concept of education for peace.
EN
The present article discusses the academic dissertations related to Poland, its history and culture, written at the Philosophical Faculty of the University of Vienna within the framework of humanistic disciplines between 1872-1937. The publications on the subject hitherto published address primarily biographies of well-known Poles pursuing their academic career in Vienna, but there is no relevant comprehensive bibliographical information available. The starting point for the present work is the subject criterion, which has resulted in a compilation of dissertations on Polish subjects regardless of the origin of their authors. On the basis of the lists of dissertations from the period in question, 143 relevant works have been found: the majority of the material on historical issues (95), followed by Slavic studies, geography, German studies, musicology, history of art, anthropology and ethnology. The bulk of the discussed works, with a few exceptions, is not included in the retrospective bibliography Bibliografia polska 1901-1939 and Bibliografia polska XIX stulecia by Karol Estreicher. Hand-written CVs submitted by PhD students of the University at the time, constituting the material of interest not addressed so far, provided an enormous source of information for the author. The CVs, along with reviews, are currently held in the Viennese archives. A close scrutiny of the material made it possible to analyse the social background, life and the professional career of some, hitherto lesser known, authors of the dissertations. The article also presents individual profiles of Viennese professors who were research supervisors to dissertations related to Polish subject matters. The article is complemented with a detailed annotated list of the 143 mentioned dissertations given in a chronological order and subdivided into particular disciplines with an indication of their availability in the collections of the university library in Vienna.
PL
Przedmiot niniejszego artykułu stanowią dysertacje poświęcone Polsce, jej historii i kulturze, powstające na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wiedeńskiego w ramach dyscyplin humanistycznych w okresie 1872-1937. Dotychczasowe publikacje na ten temat dotyczą przede wszystkim Polaków zdobywających stopnie naukowe w Wiedniu, brakuje jednak kompletnej informacji bibliograficznej w tym zakresie. W niniejszym opracowaniu za punkt wyjścia przyjęto kryterium przedmiotowe, pragnąc zebrać dysertacje poświęcone tematyce polskiej, niezależnie od pochodzenia ich autora. Na podstawie spisów dysertacji z tego okresu znaleziono 143 prace, w tym najwięcej z historii (95), ponadto ze slawistyki, z geografii, germanistyki, muzykologii, historii sztuki, filozofii oraz antropologii i etnologii. Większości z przytoczonych prac (z pojedynczymi wyjątkami) nie uwzględnia jak dotąd retrospektywna Bibliografia polska 1901-1939, ani też Bibliografia polska XIX stulecia Karola Estreichera. Na podstawie mało dotychczas przebadanego źródła wiedzy, jakim są własnoręczne curriculum vitae doktorantów, przechowywane wraz z recenzjami rozpraw w wiedeńskim archiwum, przeanalizowano pochodzenie, drogę życiową i przebieg kariery naukowej niektórych mniej znanych autorów rozpraw. Artykuł prezentuje też wybrane sylwetki wiedeńskich profesorów, pod których kierunkiem powstawały prace poświęcone polskiej tematyce. Całość uzupełnia szczegółowy spis 143 dysertacji, w układzie chronologicznym z podziałem na poszczególne dyscypliny, ze wskazaniem możliwości dotarcia do prac obecnych w zbiorach wiedeńskiej Biblioteki Uniwersyteckiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.