Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Włodawa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Formy uczestniczenia młodzieży licealnej w ruchu turystycznym Przykład Włodawy i Lublina)

100%
Gralak K., Kacprzak M.
Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja
|
2012
|
issue 1(9)
101-112
PL
Socio-economic changes in Poland at the end of the eighties and at the beginning of the nineties of the 20th century caused the increase in tourist mobility of the society. Secondary school pupils are one of more frequent participants in tourist attendance. The article presents characterization of the tourist activity and forms of involvement of young people in tourist operations on the example of tourist trips of secondary school pupils from two different places of origin – of asmall town Włodawa and a large centre of aregion – Lublin. An analysis of the activity of young tourists in the context of geographical, demographic and socioeconomic determinants was performed.
2
Publication available in full text mode
Content available

Кераміка Влодави і Павлова: історія, типологія, художні особливості

71%
Iwasziw Г.
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
|
2020
|
vol. 6
|
issue Numer Specjalny
317-331
PL
W artykule omówiono historię rozwoju garncarstwa we Włodawie i Pawłowie do połowy XX wieku. Obfite pokłady gliny wyjątkowo bogatej w tlenki żelaza umożliwiały lokalnym rzemieślnikom przede wszystkim produkcję wyrobów ceramicznych techniką wypalania bez dostępu powietrza. Cech garncarski we Włodawie uzyskał w XVI w. znaczne przywileje pozwalające na wytwarzanie różnego rodzaju naczyń. Ceramika malowana trafiła do Pawłowa dzięki garncarzom z Przykarpacia, głównie z Kut (byłe województwo stanisławowskie; obecnie obwód iwano-frankiwski). Scharakteryzowano typologię ceramiki (naczynia, przedmioty wyposażenia wnętrz cerkwi i mieszkań – wazy, skarbonki, a także zabawki), wymieniono nazwiska rzemieślników. Przeanalizowano walory artystyczne wyrobów garncarskich, w szczególności główne techniki zdobienia ceramiki siwej (gładzenie, rytowanie) i ceramiki malowanej (zdobienie kolorowymi angobami i glazurowanie). Wskazano na zastosowanie pewnych wyrobów ceramicznych w obrzędach dorocznych i rodzinnych.
EN
The given paper highlights the history of pottery in Włodawa and Pawłów until mid-20th c. Considerable deposits of clay that was especially rich in iron oxide allowed the local potters to manufacture mostly smoked earthenware items. Painted earthenware appeared in Pawłów thanks to the potters from Pre-Carpathians, in particular the ones from Kuty in Ivano-Frankivsk region. The author of the given article defines major typological groups of the earthenware (crockery, items for home and church interiors, namely vases, moneyboxes and toys) and provides potters’ names. The paper also explores artistic specificity, particularly fundamental decoration techniques of the smoked (e.g. smoothening and scratching) as well as painted earthenware (e.g. painting the works with multi-coloured engobes and glazing). A number of earthenware items have been used in rituals of the calendar and family cycle.
UK
У статті висвітлено історію розвитку гончарства Влодави та Павлова до середини ХХ століття. Значні поклади глини, особливо багатої окисами заліза, давали змогу місцевим майстрам виготовляти передусім димлені вироби. У ХVІ ст. гончарний цех у Влодаві отримав великі привілеї, виробляючи різні види посуду. Мальована кераміка у Павлові з’явилася завдяки гончарям із Прикарпаття, зокрема з Кут (колишнє Станіславівське воєводство; зараз Івано-Франківська область). Визначено основні типологічні групи кераміки (посуд, предмети інтер’єру церков і помешкань – вази, скарбонки, а також іграшки), названо імена майстрів. Простежено художні особливості, зокрема основні техніки декору димлених (гладження, ритування) та мальованих (розпис кольоровими ангобами та поливою) глиняних виробів. Деякі з керамічних предметів застосовували в обрядах календарного й родинного циклів.
3
Publication available in full text mode
Content available

Włodawski okres 9 Pułku Artylerii Ciężkiej w fotografii. Zbiory Janiny Jachimczuk

71%
Czyż P. A.
Radzyński Rocznik Humanistyczny
|
2018
|
vol. 16
|
issue 1
133-150
PL
9 Pułk Artylerii Ciężkiej (dalej 9PAC) był jednym z rodzajów wojsk, które w okresie międzywojnia był w gotowości bojowej na terenie II Rzeczypospolitej. Formowanie rozpoczęło się 29 czerwca 1919 r. Od tego dnia można mówić o zalążku przyszłego wojska stacjonującego we Włodawie w latach 1933-1939. 9 PAC stał się jednym z organizatorów życia we Włodawie w okresie międzywojennym. Chętny zawsze do pomocy oraz gotowy do działań.
EN
9th heavy artillery regiment (later 9PAC) was is one of the types of troops that during the interwar period was in combat readiness in the Second Polish Republic. Formation began on June 29, 1919. From that day, one can speak of the germ of a future army stationed in Włodawa in the years 1933-1939. 9 PAC became one of the organizers of life in Włodawa in the interwar period. Always willing to help and ready for action.
4
Publication available in full text mode
Content available

Zwiastuny śmierci w tradycji ludowej mieszkańców Włodawy

71%
Leśniak B.
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
|
2013
|
vol. 5
229-242
EN
This article sheds some light on the heralds of death existing in the beliefs of residents of Włodawa. The given publication derives from ethnographic surveys carried out in the area of the city and its surroundings. The whole article is divided into three sections. The first paragraph describes omens originating from nature. The behaviours of the livestock, such as dogs or horses, bear significant meaning for interviewees. Moreover, not only the domesticated animals signalize approaching death, we can also observe that in the behaviours of wild animals. The next section describes signs which appear among inanimate objects as well as unfamiliar occurrences, which take place in the proximity of deceased person. Here are illustrated all superstitious practices such as cracking of objects, inexplicable knocking or other phenomena beyond comprehension. Heralds of death according to the respondents are, among others: atypical events which are related to the corpse of the deceased and its area. Inhabitants of Włodawa recognize those as extremely dangerous.The third part lists other signs, which exist in the studied area. A very important part of this passage constitute dreams commonly interpreted as omens.
5
Publication available in full text mode
Content available

Sytuacja ekonomiczna klasztoru paulinów w Leśnej (na tle gospodarki innych placówek paulińskich działających we wschodnich województwach Rzeczpospolitej)

71%
Szpak J. A.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2021
|
vol. 116
397-436
EN
One of the most important institutions of the Polish Pauline Province in the 18th and 19th centuries was the monastery in Leśna in Podlasie (Podlachia). It was founded in 1726 by the village owner, Władysław Jan Michałowski. After the Third Partition in 1795, Leśna became part of Western Galicia, from 1809 it was part of the Duchy of Warsaw, and from 1815 to 1918 part of the Kingdom of Poland under the rule of Russian Tsars. The monastery was dissolved in 1864. The monastery received a very large endowment. Until 1795 it owned 16 villages, but as a result of the Third Partition, the Pauline Fathers lost most of their property to the Russian treasury. Until the end of its existence, it owned only 4 villages. The acreage of the monastic land in the 18th century amounted to 4907 morgens, and after 1795 it was only 842.50 morgen (82.83% less than before). Such a large endowment meant that the monastery in Leśna was financially the best secured convent in the Polish Pauline Province, second only to Jasna Góra. The Paulines in Leśna sowed the greatest quantities of rye, wheat, barley, oats, and they also grew Tartary buckwheat, peas, millet, buckwheat, and flax. The level of crop production was heavily influenced by military operations that took place in the area of the monastery. At that time, there occurred threats to life and health, as well as numerous lootings carried out by marching armies, e.g., over the years 1812 to 1813 and 1831. Most of the crops were expended on sowing and consumption in the monastery, while in the 19th century part of the harvest was sold on the local market. The 19th century also seems to have witnessed an improvement in the farming culture, resulting in increased productivity. The monastic estates bred oxen and horses as beasts of burden, as well as dairy cattle, sheep, pigs, poultry, and bees. Animal husbandry was primarily intended for satisfying their own needs. Non-agricultural economy, namely milling industry, propination (exercising local alcohol monopoly), and brick production played an important role in the economic operations of the monastery. On the basis of the preserved, incomplete archival materials, it has been established that the biggest income was obtained from lease rents, interest on special contracts for the purchase of profits from lease rents, as well as from bank deposits, and the repayment of mortgage bonds. The most substantial amounts were spent on construction and renovation works, taxes, salaries for servants and on the upkeep of monks. The financial situation of the monastery was unstable, but the monastery in Leśna supported itself without any external help, with a single exception being an assistance of the provincial authorities which happened only once, in the 1930s.
PL
Jedną z najważniejszych placówek polskiej prowincji paulinów w XVIII-XIX wieku był klasztor w Leśnej na Podlasiu. Został on ufundowany w 1726 r. przez właściciela wsi Władysława Jana Michałowskiego. Po III rozbiorze w 1795 r. Leśna znalazła się w Galicji Zachodniej, od 1809 r. miejscowość leżała w Księstwie Warszawskim, w latach 1815-1918 w Królestwie Polskim, znajdującym się pod władzą carów Rosji. Klasztor został skasowany w 1864 r. Klasztor otrzymał bardzo duże uposażenie. W jego posiadaniu do 1795 r. znajdowało się 16 wsi, jednak w wyniku III rozbioru paulini utracili na rzecz skarbu rosyjskiego większość swoich dóbr. Do końca istnienia posiadał jedynie 4 wsie. Areał ziemi klasztornej w XVIII wieku wynosił 4907 mórg, a po 1795 r. jedynie 842,50 morgi (o 82,83% mniej niż wcześniej). Tak duże uposażenie, powodowało, że klasztor leśniański był drugim najlepiej zabezpieczonym po Jasnej Górze konwentem w polskiej prowincji paulinów. Paulini w Leśnej w największych ilościach siali żyto, pszenicę, jęczmień, owies, uprawiali także tatarkę, groch, proso, grykę i len. Na poziom produkcji roślinnej duży wpływ miały działania zbrojne, które toczyły się w rejonie klasztoru. Występowało wówczas zagrożenie życia i zdrowia oraz liczne grabieże dokonywane przez maszerujące armie, np. w latach 1812-1813 i 1831. Najwięcej plonów wydatkowano na zasiewy i spożycie w klasztorze, natomiast w XIX wieku część zbiorów sprzedawano na rynku lokalnym. Wydaje się, że w XIX wieku nastąpiła również poprawa kultury rolnej, co przyniosło wzrost wydajności. W dobrach klasztornych hodowano woły i konie jako siłę roboczą oraz bydło mleczne, owce, świnie, drób i pszczoły. Hodowla była przeznaczona przede wszystkim na zaspokojenie własnych potrzeb. Dużą rolę w działalności ekonomicznej klasztoru odgrywała gospodarka pozarolnicza, czyli młynarstwo, propinacja oraz produkcja cegieł. Na podstawie zachowanych, niekompletnych materiałów archiwalnych ustalono, że największe dochody uzyskiwano z czynszów dzierżawnych, z odsetek wyderkafowych oraz z depozytów bankowych i spłaty listów zastawnych. Najwięcej wydawano na prace budowlane i remontowe, podatki, pensje dla czeladzi oraz na utrzymanie zakonników. Sytuacja finansowa klasztoru była niestabilna, jednak klasztor w Leśnej utrzymywał się samodzielnie, korzystając z pomocy władz prowincji tylko raz w latach 30. XIX wieku.
6
Publication available in full text mode
Content available

Dzieje konwentu Paulinów we Włodawie ze szczególnym uwzględnieniem wyposażenia niezachowanej kaplicy przyklasztornej oraz kościoła św. Ludwika Króla

71%
Ludera M.
Radzyński Rocznik Humanistyczny
|
2018
|
vol. 16
|
issue 1
29-83
PL
Mimo obszernej literatury badania nad dziejami konwentu Paulinów we Włodawie, a zwłaszcza XVIII-wiecznym wyposażeniem dwóch, funkcjonujących przez pewien czas obok siebie budowli sakralnych przystosowanych lub przystosowywanych do pełnienia funkcji liturgicznych – wymagały uzupełnień. Istnienie przyklasztornej kaplicy jest faktem niemal nieznanym badaczom przedmiotu. Przeprowadzona analiza jej wyposażenia potwierdziła: kult jasnogórskiego obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej praktykowany we Włodawie na długo przed wzniesieniem kościoła Paula Antonia Fontany, tj. przynajmniej od 1711 r., a potem nieprzerwanie przez kolejne dziesięciolecia; kult Pięciu Ran Chrystusa rozwijany przynajmniej od 1745 r., zwłaszcza za sprawą przykościelnego bractwa modlitewnego; kult Trójcy Świętej silny ok. 1755 (założenie włodawskiego bractwa Trójcy Przenajświętszej), a możliwe, że realizowany w kolejnych dziesięcioleciach oraz lokalny kult św. Józefa. Antycypując publikację na temat włodawskiego malarstwa Gabriela Sławińskiego zauważmy, że wszystkie cztery zjawiska znajdują odzwierciedlenie w programie fresków i obrazów w świątyni projektu Fontany. W ujęciu całościowym prace nad kluczowym wyposażeniem fontanowskiego kościoła z różnym natężeniem toczyły się w okresie od ok. 1753 (pewnie już od 1752, pomijając okres gromadzenia materiałów od 1751 r.) do ok. 1785 r. W okresie 1776–1777 niektóre nabożeństwa celebrowane w kaplicy przyklasztornej przeniesiono do nowego kościoła, ale praktyki maryjne nadal koncentrowały się w kaplicy. Nowe datowanie snycerskich elementów ołtarzy bocznych oraz fresków zachowanego kościoła pozwoliło ustalić, że transfer cudownej kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej z przyklasztornej kaplicy do fontanowskiego kościoła mógł mieć miejsce ok. 1785 r., a na pewno przed 1788 r. W podobnym okresie także obrzędy bractwa Pięciorańskiego przeniosły się z kaplicy do nowego ołtarza patronalnego w kościele Fontany. Nie oznacza to jednak zburzenia kaplicy jak podejrzewano. W toku wywodu przywołałam kilka dat świadczących o możliwości ciągłego funkcjonowania przyklasztornej kaplicy, z których najpóźniejsza to 1818 r.
EN
In spite of comprehensive literature, studies on the history of the Pauline convent in Włodawa, and in particular on the XVIII-century-furnishings of the two, for some time coexisting, sacral buildings which were adjusted or were being adjusted to performing liturgical functions – required supplementing. The existence of a chapel adjoining the cloister is a fact that remains almost unknown to the subject’s researchers. The conducted analysis of its furnishings has confirmed: the cult of the Jasna Góra painting of Our Lady of Częstochowa was being practised in Włodawa long before the erection of the Paulo Antonio Fontana church, i.e. at least since 1711, and thereafter continuously throughout the following decades; the cult of the Five Wounds of Christ – developed at least since 1745, in particular thanks to the prayer confraternity operating by the church; the cult of the Holy Trinity – potent around 1755 (foundation of the Włodawa confraternity of the Most Holy Trinity), and possibly performed in the following decades, as well as a local cult of St. Joseph. Anticipating a publication about the Włodawa painting of Gabriel Sławiński, let us notice that all the four phenomena are reflected in the frescos and paintings’ programme in the church designed by Fontana. In their entirety, the works on the key equipment of the Fontana church were carried out, with varying intensity, in the period of time from approx. 1753 (and most probably already since 1752, discounting the period of storing materials since 1751) until approx. 1785. In the period between 1776–1777 some services celebrated in the chapel adjoining the cloister were transferred to the new church, but the Marian practices were still centred in the chapel. The new datation of the woodcarving elements of the side altars and frescoes of the preserved church has allowed for an ascertainment that the transfer of the miraculous copy of the Our Lady of Częstochowa painting from the chapel adjoining the cloister to the Fontana church could have taken place around 1785, and certainly before 1788. In the similar period of time, also the ceremonies of the Five Wounds of Christ confraternity shifted from the chapel to the new patronal altar in the Fontana church. This does not, however, imply a demolition of the chapel as had been suspected. In the course of the disquisition, I have evoked several dates attesting to the possibility of continuous functioning of the chapel adjoining the cloister, out of which the latest is 1818.
7

Tradycyjne przygotowanie zmarłego do pochówku we Włodawie (diecezja siedlecka)

71%
Leśniak B.
|
2014
|
vol. 61
|
issue 9: Teologia Fundamentalna i Religiologia
179-195
EN
This article is based on ethnographic fieldwork conducted in the area of Sacred Heart of Jesus Parish in Włodawa. The collected materials concerning the preparation of the deceased for the interment are described in two points. The first one depicts preparation of body for burial (from actual death to the act of putting the body into the coffin). The act of washing and dressing the corpse/body is described. The next element is the description of the ritual of laying the body in the coffin, putting in various object, which should be placed next to the defunct. According to the respondents these are the important factors of the dignified burial of a member of the local community. After discussing the external preparation of the body, the second part depicts the traditional vigil for the deceased. It describes the organization and actual running of the prayer meeting. In addition to the traditional vigil for the deceased, which took place until the 90s of the 20th century, modifications that took place in this form of prayer in the area of Włodawa are described.
PL
Artykuł oparty jest na etnograficznych badaniach terenowych przeprowadzonych w parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie. Zebrany materiał na temat przygotowania zmarłego do pochówku został przedstawiony w dwóch punktach. Pierwszy punkt ukazuje przygotowanie zmarłego do pochówku (od śmierci do złożenia w trumnie). Został tu opisany sposób umycia zwłok i ich ubiór. Kolejnym elementem jest ułożenie zmarłego w trumnie i włożenie przedmiotów, które powinny znaleźć się przy nieboszczyku. Zdaniem badanych osób są to ważne części godnego pochówku członka lokalnej wspólnoty. Po omówieniu zewnętrznego przygotowania zmarłego, w drugim punkcie zostało opisane typowe czuwanie przy nieboszczyku. Przedstawiono, w jaki sposób organizowano spotkanie modlitewne i jak ono wyglądało. Oprócz klasycznego czuwania, jakie odbywało się jeszcze w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, zostały opisane zmiany, które zaszły w tej formie modlitwy za zmarłego na terenie Włodawy.
8
Publication available in full text mode
Content available

Między domem a tułaczką. Dzieje Róży Zamoyskiej z Różanki (1862-1952)

63%
Stańczuk T.
Radzyński Rocznik Humanistyczny
|
2019
|
vol. 17
69-91
PL
Róża Zamoyska (1862-1952) była córką Stanisława Kostki Zamoyskiego i Róży Potockiej z Podzamcza. Róża wyszła za mąż za swojego kuzyna Augusta Adama Zamoyskiego w 1883. Mieszkali w Różance koło Włodawy. Róża Zamoyska była zaangażowana w sprawy religijne, społeczne i patriotyczne w dobrach włodawskich. Z powodu pierwszej wojny światowej za-kończyło się jej ustabilizowane życie. Zamoyscy zostali wygnani z Różanki i wyjechali do Rosji w 1915 roku. Podczas wojny dobra włodawskie zostały spustoszone, a rezydencja w Różance totalnie zniszczona. Rodzina Zamoyskich spędziła w Moskwie blisko rok. Następnie opuścili Moskwę i wyjechali do Winnicy na Podolu. W 1917 zmarł jej schorowany mąż August Adam. Róża opuściła Rosję i wyjechała do Szwecji i Danii. Powróciła do Polski w 1918 roku. Jej syn Konstanty Hubert nie odbudował pałacu w Różance i założył nową rezydencję w Ad-ampolu w dobrach włodawskich. Później Róża mieszkała w Warszawie i Adampolu. Podczas drugiej wojny światowej Niemcy wyrzucili rodzinę Zamoyskich z Adampola. Ostatnie lata Za-moyska spędziła w Krakowie i Niegoszowicach. Róża zmarła w 1952 roku i została pochowana na cmentarzu w Rudawie.
EN
Rose Zamoyska (1862-1952) was the daughter of Stanislaw Kostka Zamoyski (1820-1889) and Rose Potocka (1831-1890) from Podzamcze. Rose married August Adam Zamoyski in 1883. They lived in Rozanka near Wlodawa. Rose Zamoyska was involved in religious, social and national issues in Wlodawa's property. Her stabilized life ended, because of the First World War. Zamoyski family was expel from Różanka and they went away to Russia in 1915. During the war the lands of Włodawa was ravaged and the Rożanka residence was completly de-stroyed. Zamoyski family spent in Moscow nearby year. Afterwards they left Moscow and went to Winnica in Podole. Her sick husband August Adam died in 1917. Rose departed Russia and went to Sweden and Danemark. She returned to Poland in 1918. Her son Konstanty Hubert didn't rebuild Rozanka palace and he founded new residence of the family in Adampol in the Wlodawa property. Afterwards Rose lived in Warsaw and Adampol. During the Second World War Germans expelled Zamoyski's family from Adampol. Last years Zamoyska spent in Cra-cow and Niegoszowice. Rose died in 1952 and she buried in Rudawa cemetery.
9
Publication available in full text mode
Content available

Zarys dziejów bibliotek na terenie ziemi włodawskiej do 1999 roku

63%
Czyż P. A.
Radzyński Rocznik Humanistyczny
|
2019
|
vol. 17
249-271
PL
Miejska Biblioteka Publiczna we Włodawie rozpoczęła swoją działalność po II wojnie świato-wej, która nieprzerwalnie trwa do dziś. Pracujący w niej bibliotekarze zarażając pasją do ksią-żek czytelników udowadniają, że warto działać na tym polu działalności kulturalno-oświatowej. Mówiąc o włodawskiej książnicy, trzeba wrócić i przytoczyć tradycje jakie panowały we Wło-dawie i na terenie powiatu włodawskiego poprzez odniesienie się do okresu staropolskiego. W tym okresie wspomniano o dwóch bibliotekach działających w mieście: bibliotece Andrzeja Węgierskiego (znanego kalwińskiego kaznodziei w XVII w. Rzeczypospolitej) oraz bibliotece oo. Paulinów, która działając od 1710 r. do 1864 r. zgromadził wiele cennych woluminów. Jednak zawirowania pierwszej połowy XIX w. sprawiły uszczuplenie księgozbioru i nawet za-niechania uzupełnienia ubytków. W okresie międzywojnia, kiedy sama Polska starała się pod-nieść z okresu zaborów, również na terenie powiatu i miasta Włodawy próbowano działać w podobny sposób, aż do momentu wybuchu wojnie. W okresie powojennym, kiedy Polska wydostała się z okowów niemieckiego totalitaryzmu, rozpoczęto działania, które miały ustabili-zować sytuację w kraju. Począwszy od sierpnia 1944 r rozpoczęły działalność biblioteki w tym włodawska. Okres 1944-1999 to okres borykania się z różnymi problemami, ale i także rozwoju. Brak książek, w początkowym okresie działalności, trudności lokalowe, a przede wszystkim rozwój sieci bibliotecznej na terenie miasta i powiatu.
EN
The Municipal Public Library in Wlodawa started its activity after the Second World War, which continues to this day. Librarians working in it, infecting readers' books with passion, prove that it is worth working in this field of cultural and educational activity. Speaking of the Wlod-awa's book, one must come back and cite the traditions that prevailed in Wlodawa and Wlod-awa poviat by referring to the Old Polish period. During this period, two libraries operating in the city were mentioned: the library of Andrew Wegierski (a well-known Calvinist preacher in the 17th century) of the Polish-Lithuanian Commonwealth) and the library of Fathers St. Paul, which operating from 1710 to 1864, accumulated many valuable volumes. However, the turmoil of the first half of the 19th century caused the depletion of the book collection and even the failure to replace the cavities. In the interwar period, when Poland itself tried to raise from the period of partitions, also in the poviat and the city of Wlodawa, attempts were made to work in a similar manner until the outbreak of the war. In the post-war period, when Poland emerged from the shackles of German totalitarianism, actions were initiated to stabilize the situation in the country. Starting from August 1944, the library, including Wlodawa, began to operate. The period 1944-1999 is a period of struggling with various problems, but also development. Lack of books, in the initial period of activity, housing difficulties, and above all the development of the library network in the city and poviat.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.