Search results

1

Poznanie Boga i człowieka w Obrazie Niewidzialnego

100%

Chyła J.

Verbum Vitae

|

2009

|

vol. 16

229-246

PL

“Il vero desiderio dell’uomo e «Voglio vedere Dio»” (CCC 2557). Dio risponde pienamente a questo desiderio per mezzo dell’incamazione del suo Figlio. Vedendo il Verbo lncamato si vede infatti il Dio invisibile. Cristo continua a rivelarsi nel volto sacramentale, iconico della Chiesa che predica la Parola vivente, celebra i sacramenti soprattutto l’Eucaristia ed e espressione dell'amore misericordioso nel servizio verso i piu bisognosi. Grazie alla rivelazione di Cristo, l’uomo riscopre la verita di Dio e di se stesso. Senza Cristo l’uomo non sa chi e Dio e chi e l’uomo.

2

Syn jako rozdarta zasłona. Misteria Jezusa w ujęciu J. Ratzingera–Benedykta XVI

75%

Szymik J.

Collectanea Theologica

|

2020

|

vol. 90

|

issue 4

109-123

PL

Kwestią objawienia prawdy o Bogu przez Wcielonego Syna zajmowało się w dziejach chrześcijaństwa wielu teologów. Ale prezentowane tu tezy J.Ratzingera/Benedykta XVI – Ojciec widziany dzięki "rozdarciu zasłony" Syna - interpretowane w aspekcie wyzwań teologiczno-kulturowych najnowszych, są oryginalne i wyjątkowe na tle teologii systematycznej ostatnich stu lat. Poznanie teologiczne jest tu metodologicznie ściśle wiązane z naśladowaniem Jezusa. Akcentuje nierozerwalną i wzajemną zależność naukowej teologii z chrześcijańską praxis, chrystologicznej hermeneutyki z egzystencjalną postawą wiary. Intelektualne i duchowe zrozumienie tajemnicy Jezusa zależy od zażyłości z Nim i na tej drodze rośnie: tylko Syn może pokazać Ojca, ponieważ Go zna w sposób, który definiuje Jego egzystencję jako Syna. Wewnątrztrynitarna rozmowa z Ojcem – modlitwa Syna, Jego synostwo-posłuszeństwo znajduje w historii swój cielesny wyraz, a człowieczeństwo Jezusa, którego kulminacją staje się krzyż, pozostaje Jego modlitwą. Ziemskie życie i Pascha Jezusa wprowadza w ludzkie, niejasne pojęcie Boga doświadczenie miłującego Ojca, czyniąc tym samym bieg dziejów definitywnie sensownym i spełnionym, a wiarę zasadną.

3

Wcielenie jako argument na rzecz obrony kultu obrazów w "Trzech mowach apologoetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają świete" obrazy św. Jana Damasceńskiego

75%

Feliga P.

Studia Pelplińskie

|

2018

|

vol. 52

125-140

EN

John of Damascus was one of the first Christian thinkers who shaped the theology of images. His thought was born in the difficult historical circumstances of iconoclasm. Therefore, he was not always able to stand up to the task. On the other hand, it was Saint John who first gave sound arguments for worshiping the images. The basic source of knowledge about John of Damascus’ teaching on the icons are his Three Treatises on the Divine Images. On this basis, I begin with the main area of iconoclastic controversy which is the Old-Testament prohibition of images. John shows the purpose of this prohibition and claims that it has a relative character. Through the Incarnation of God it loses its validity. Then I present the Damascene’s arguments for the possibility of presenting the images of God after the Incarnation and for the quasi-sacramental role of matter – redeemed and filled with grace. In the final part I show how the author extends his arguments also to the images of Mary and other saints.

PL

Teologia ikony Jana Damasceńskiego narodziła się w warunkach pierwszego ikonoklazmu. Damasceńczyk pierwszy zdefiniował obraz jako przedmiot kultu i podał wiele przekonujących argumentów na rzecz oddawania im czci. Podstawowym źródłem wiedzy są tu Trzy mowy apologetyczne przeciwko tym, którzy odrzucają święte obrazy. Na ich podstawie przedstawiam najpierw główny obszar kontrowersji ikonoklastycznej, jakim jest starotestamentowy zakaz tworzenia obrazów. Jan pokazuje tu cel i względność tego zakazu – kresem jego obowiązywania okazuje się wcielenie Boga. Następnie prezentuję argumenty Damasceńczyka za możliwością przedstawiania obrazów Boga po Wcieleniu oraz za quasi-sakramentalną rolą materii. Na koniec pokazuję, jak autor rozszerza swoją apologię również na obrazy Maryi i świętych.

4

Przebóstwienie człowieka następstwem Wcielenia. Perspektywa chrystologiczna kard. Christopha Schönborna

75%

Artemiuk P.

Studia Oecumenica

|

2019

|

vol. 19

143-164

EN

In the article, the author shows the mystery of divinization of the man, according to Ch. Schönborn, as a consequence of the Incarnation. The idea of theosis, which is characteristic of Eastern Orthodoxy, harmonizes with the mystery of the Incarnation. The Christian understanding of theosis has nothing to do with self-divinization of the man, it is rather a break from the false image of God in order to open up to the full richness of Trinitarian life. The purpose of the Incarnation is the divinization of the man – for God has become a man so that a man can unite with God for eternity. The divinization of the man means making us sons, because Christ coming to earth did not want to change or replace the human nature, on the contrary – he wanted to "lead" it to where it had been before the fall, and thus, according to the Creator's original intention, – to immortality. Ch. Schönborn emphasizes that deification begins here on earth by the sacraments of the Church, which make our sonship in the Son "reproduce" His life in us.

PL

W artykule autor ukazuje tajemnicę przebóstwienia człowieka, zgodnie z myślą Ch. Schönborna, jako następstwo Wcielenia. Idea theosis, charakterystyczna dla teologii wschodniej, współbrzmi harmonijnie z tajemnicą Wcielenia. Chrześcijańskie pojmowanie theosis nie ma nic wspólnego z samoubóstwieniem człowieka, jest raczej uwolnieniem się od fałszywego obrazu Boga, aby otworzyć się na pełne bogactwo życia trynitarnego. Celem Wcielenia jest przebóstwienie człowieka – po to bowiem Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł zjednoczyć się na wieki z Bogiem. Przebóstwienie człowieka oznacza jego „usynowienie”, bowiem Chrystus przychodząc na ziemię nie chciał zmienić czy zastąpić ludzkiej natury, pragnął ją „doprowadzić” tam, gdzie była przed upadkiem, a więc według pierwotnego zamierzenia Stwórcy – do nieśmiertelności. Ch. Schönborn podkreśla, że przebóstwienie dokonuje się już tutaj na ziemi przez sakramenty Kościoła, które sprawiają nasze usynowienie w Synu, „odtwarzają” w nas Jego życie.

5

Mother of the Communion of the Incarnation

63%

Jagodziński M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2018

|

vol. 17

|

issue 1

EN

Mary is the Mother of the incarnate Son of God, who became a communion of divinity and humanity. Therefore, the mystery of Mary’s motherhood refers to the Holy Trinity. As the beloved Daughter of the Father and the Bride of the Holy Spirit, Mary gave the Son of God His human nature. Through Her Son—Jesus Christ—She also became the Mother of the communion that exists between God and man.

PL

Maryja jest Matką Wcielonego Syna Bożego, który stał się komunią Bóstwa i człowieczeństwa. Dlatego misterium macierzyństwa Maryi ma swoje odniesienia trynitarne. Jako umiłowana Córa Ojca i Oblubienica Ducha Świętego dała ludzką naturę Synowi Bożemu. Przez swojego Syna – Jezusa Chrystusa – stała się także Matką komunii Boga i ludzi.

6

HISTORIA SACRA A HISTORIA PROFANA. SZKIC Z TEOLOGII HISTORII

63%

Rabczyński P.

Forum Teologiczne

|

2017

|

vol. 18

123-134

PL

Dwudziesty wiek przyniósł niezwykłe ożywienie zainteresowań historią. Widoczne jest zjawisko odnowienia zmysłu historycznego w różnych dziedzinach nauki i kultury. Historia zbawienia (historia sacra) koincyduje z historią świecką, uniwersalną, powszechną (historia profana). Fakt koekstensywności historia sacra i historia profana jest konsekwencją porządku Wcielenia. Nie znaczy to, że należy utożsamiać historię zbawienia z historią czysto ludzką, uniwersalną. Bóg wykorzystuje splot konkretnych wydarzeń historii ogólnej dla objawienia siebie, swej woli i swych planów. Historia uniwersalna jest nie tylko płaszczyzną, na której dokonuje się Objawienie i zbawienie, ale stanowi także medium demonstrationis Objawienia. Bóg bowiem objawił się w historii i przez historię, przez konkretne wydarzenia i słowa. Wykorzystał zwyczajny bieg historii powszechnej dla nadania jej faktom ściśle określonego znaczenia. W ten sposób zamanifestował również swą obecność w świecie. Jezus Chrystus – Wcielony Bóg jest nie tylko początkiem, centrum i wypełnieniem historia sacra, ale również historia profana.

EN

The 20th century brought about an exceptional increase in the interest in historical studies. The history of salvation (historia sacra) coincides with the secular, universal history (historia profana). The coextensiveness of the historia sacra and the historia profana is a consequence of the order of Incarnation. This does not mean that the history of salvation should be identified with the purely secular history. God uses the confluence of particular secular events to manifest Himself, His will and His plans. The universal history is not merely a platform on which revelation and salvation take place, but rather serves as the medium demonstrationis of Revelation. For God manifested Himself in history and through history, through particular events and words. He used the ordinary flow of universal history to assign a particular value to its facts. In this way, He also manifested His presence in the world. Jesus Christs – the embodiment of God – is not only the beginning, center and completion of the historia sacra, but also of the historia profana.

7

Teologia jako wyzwanie dla hermeneutyki (radykalnej)

63%

Zawadzki A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

EN

The article attempts to identify certain aspects of the theological heritage that can be found in the so-called radical hermeneutics – the contemporary mainstream of the hermeneutic thoughts, which is represented among others by Gianni Vattimo and John Caput. It implies: ontologising the very concept of interpretation (there are no facts, only interpretations); move away from objectivity to the interpretation of the interpretation of productive (i.e. co-create meanings of the text by a reader) and the primacy of ethics in the act of reading (interpretation as a response to the gist of the text, and not an attempt to impose appropriation or meanings). Both the idea of interpretation productive and conviction about the role of love (caritas) in the act of interpretation can be traced as far back in the patristic thought (respectively in the writings of St. Gregory the Great and St. Augustine). Especially in the late thought by Vattimo the interpretation of Christian dogma of the Incarnation in the spirit of radical hermeneutics also plays an important role, assuming that every meaning is „embodied” in the historical, finite forms and contexts.

8

Odwieczne znaczenie Człowieczeństwa Jezusa

63%

Góźdź K.

Studia Nauk Teologicznych PAN

|

2006

|

issue 1

23-38

EN

The article touches upon an extremely important and at the same time difficult subject of authentication of the fact of Incarnation in contemporary theology and anthropology. Systematic reflection is transferred to the practical side of Christian life. This specific feature of Karl Rahner's theology permeates the fundamental Christian relationship, the relationship between the divine and earthly worlds at the level of personal union of both natures in Jesus Christ. The event of the Incarnation makes visible the role of the humanity of Christ in the work of redemption. It expresses the radical gift of man to God who communicates with himself. Today's man achieves his fulfilment (redemption) through his transcendence towards God, which has reached its absolute dimension in Jesus Christ. Man's exit as a transcendent being towards God is not self-redemption, but is accomplished by the power of God who communicates with man and thus becomes his Saviour. Rahner therefore rightly observes that the meaning of the humanity of Jesus lies in the fact that God redeems man through God-Human, that is to say, as the Roman school taught, redemption is accomplished “in Man”.

PL

Artykuł porusza niezwykle ważny i jednocześnie trudny temat uwierzytelniania faktu Wcielenia we współczesnej teologii i antropologii. Systematyczna refleksja zostaje przeniesiona na praktyczną stronę życia chrześcijańskiego. Ta specyficzna cecha teologii Karla Rahnera przenika fundamentalną relację chrześcijańską, relację między światem boskim i ziemskim na poziomie osobowego zjednoczenia obu natur w Jezusie Chrystusie. Wydarzenie Wcielenia uwidacznia rolę człowieczeństwa Chrystusa w dziele odkupienia. Wyraża ono radykalny dar człowieka dla Boga, który komunikuje się z samym sobą. Dzisiejszy człowiek uzyskuje swoje spełnienie (odkupienie) dzięki swej transcendencji w kierunku Boga, która osiągnęła swój absolutny wymiar w Jezusie Chrystusie. Wyjście człowieka jako istoty transcendentalnej w kierunku Boga nie jest samoodkupieniem, ale dokonuje się mocą Boga, który komunikuje się z człowiekiem i w ten sposób staje się jego Zbawicielem. Rahner słusznie zauważa zatem, że znaczenie człowieczeństwa Jezusa polega na tym, że Bóg dokonuje odkupienia człowieka przez Boga-Człowieka, to znaczy, jak nauczała szkoła rzymska, odkupienie dokonuje się „w Człowieku”.

9

Pojęcie objawienia w Dei Verbum

63%

Rusecki M.

Studia Nauk Teologicznych PAN

|

2006

|

issue 1

9-22

EN

This year we celebrate the 40-th anniversary of the proclamation of the council constitution Dei Verbum (18 XI 1965), which has influenced the development of the theology of revelation. In this article the author tries to examine the reality of revelation according to the constitution, which has an interpersonal character whose Author is God revealed and the man is an recipient. God reveals Himself because of love to invite a human being to take part in eternal life. The fullness and culmination of revelation has taken place in the incarnated Son of God. God has been revealing since the beginning of creation, in a particular to the first people (primitive revelation),during of history, different nations, until the election of Abraham. In the chosen nation God revealed the mystery of His will and he was acting for them to prepare humanity for His coming in Jesus Christ, which particularly has been shown by prophets. The incarnated Son of God was revealing God by all of His life, His teaching, acting, behaviour towards people, and by passion, death and resurrection. In this article the author shows the meaning of revelation to the faith and Christian life, Church, the world and theology. In his light the author criticizes the pluralistic theology of religion.

PL

W tym roku przypada 40-lecie proklamowania konstytucji rady Dei verbum (18 XI 1965), co wpłynęło na rozwój teologii Objawienia. W niniejszym artykule autor stara się zgodnie z konstytucją odtworzyć rzeczywistość Objawienia, które ma charakter interpersonalny. Autorem jest Bóg objawiony, a człowiekiem – adresatem. Bóg objawia się z miłości, aby zaprosić człowieka do udziału w życiu wiecznym. Pełnia i kres objawienia dokonało się we wcielonym Synu Bożym. Bóg objawia się od początku stworzenia, w sposób szczególny pierwszym ludziom (pierwotne Objawienie), a także w ciągu dziejów różnych narodów, aż do wybrania Abrahama. W wybranym narodzie Bóg objawił tajemnicę swojej woli i działał w nim, aby przygotować ludzkość do przyjścia Jezusa Chrystusa, co szczególnie ukazali prorocy. Wcielony Syn Boży objawiał Boga przez całe swoje życie, swoje nauczanie, czyny i postępowanie wobec ludzi, a także przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie. W niniejszym artykule autor ukazuje znaczenie objawienia dla wiary i życia chrześcijańskiego, Kościoła, świata i teologii. Autor krytykuje przy tym pluralistyczną teologię religii.

10

Inkarnacyjna wiarygodność chrześcijaństwa. Zarys metodologiczny argumentu inkarnacyjnego

63%

Mastej J.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

19-30

EN

The aim of the article is to present the possibility of constructing and to indicate the methodological determinants of the incarnational argument using the psychological--existential method. Constructing the incarnation argument takes place in two stages. First, the human situation is analysed and the ways of solving it are presented. Because modern man is unable to cope with many existential problems, the search for answers takes place on the plane of Divine Revelation. Understanding the truth about man and the meaning of human history is possible through the mystery of the Incarnation. In Jesus Christ, Incarnate Son of God, we can find complete and ultimate solution to the existential problems of human life. The article also points to the need to link the incarnation argument with other arguments for the credibility of Christianity.

PL

Celem artykułu jest zaprezentowanie możliwości zbudowania oraz wskazanie metodologicznych uwarunkowań argumentu inkarnacyjnego przy zastosowaniu metody psychologiczno-egzystencjalnej. Konstruowanie argumentu inkarnacyjnego odbywa się dwuetapowo. Najpierw poddaje się analizie życiową sytuację człowieka, a następnie przedstawia się sposoby jej rozwiązania. Ponieważ współczesny człowiek nie jest w stanie poradzić sobie z wieloma problemami egzystencjalnymi, dlatego szukanie odpowiedzi odbywa się na płaszczyźnie Objawienia Bożego. Zrozumienie prawdy o człowieku oraz sensu ludzkich dziejów jest możliwe dzięki misterium Wcielenia. W Jezusie Chrystusie, Wcielonym Synu Bożym, możemy odnaleźć pełne oraz ostateczne rozwiązanie egzystencjalnych problemów ludzkiego życia. W artykule wskazano także na potrzebę powiązania argumentu inkarnacyjnego z innymi argumentami za wiarygodnością chrześcijaństwa.

11

Jezus Chrystus, Zbawiciel człowieka. Teologia pośrednictwa Josepha Ratzingera

63%

Lekan J.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

|

2012

|

vol. 4

73-97

EN

One of the fundamental concerns of Joseph Ratzinger, as a theologian, has been (and still is for Benedict XVI) the presentation of Christ, the incarnated Word, as the only personal answer to the question of the meaning of life and of salvation. That is why his reflection, taking place in an environment of post-conciliar christology maimed by the crisis, puts emphasis on finding the evangelical Christ, by being both a critical and trusting christology. For Ratzinger, the Saviour of men is an epistemological key to the cognition of the eternal Logos, as well as the role of Mary in His incarnation and mission. The aim of this article is to present basic elements of understanding the person and works of Logos, incarnated as the Mediator of our salvation. The reflection consists of three stages. The first one is the presentation of the identity of Christ, the incarnated Logos. It is the christology of unity (the reflection on the unity in Christ), which has a number of dimensions. The second stage is the issue of Mary's role in the cognition of the identity of the only Saviour (the vision and role of mariology in the whole of Ratzinger's theological scheme; the nature of maternal mediation). Finally, we shall look into the mystery of the only Saviour of men as the foundation of discovering and building men's own identity and the Marian dimension of our salvation. Ratzinger's christology appears to centre on the cognition of God and on Christ as the central point of Revelation. Salvation equates to „being filled with Christ's countenance”, which we shall experience in the resurrection. A Christian heads for this fulfillment by looking at the cross and contemplating Jesus Christ, with the maternal presence of His and our Mother.

12

Kapłaństwo inkarnacyjno-paschalne

63%

Bartnik C. S.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

|

2010

|

vol. 2

5-12

EN

If one speaks about Christology and then about soteriology either in their paschal or incarnational (Incarnation) aspects, then one may speak about either paschal or incarnational priesthood. Though the classical priesthood is related with the Pascha, yet we must necessarily also notice the incarnational dimension and make up one, inseparable, and supplementing whole on the basis of one Person of Christ, one “person” of the Church and one person of the priest. In the personalistic approach, the priest receive the sign of esse sacerdotale and agere sacerdotale on the basis of priestly grace. This grace is given in the sacrament of the priesthood that is grafted into by a direct and church-making manner in the priesthood of Christ and making the whole Christic personality in the person called to the priesthood.

13

Duch Święty w nauczaniu św. Ildefonsa z Toledo

51%

Wygralak P.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

539-552

EN

The article presents the teaching of St. Ildefonsus of Toledo on the Holy Spirit, especially that contained in his writings devoted to the sacrament of baptism. On the basis of selected passages from the Holy Scripture and reflections of earlier authors, the bishop of Toledo emphasizes the truth of the divinity of the Holy Spirit and His equality with the Father and the Son. He also discusses the role of the Holy Spirit in the work of salvation, drawing particular attention to the act of the Incarnation of the Son of God. However, he definitely devotes the most space to the role of the Holy Spirit in the life of every Christian. The Holy Spirit is the one who bestows the necessary grace, enables man to love God and his neighbour, supports him so that he can increase his knowledge of the mysteries of faith. The Holy Spirit gives strength and wisdom in the work of evangelization. In his teachings, Ildefonsus uses the legacy of the earlier Church Fathers, above all Augustine and Isidore of Seville. But he remains original in the form of presenting the difficult truths of the faith. His language is accessible, vivid and at the same time precise.

PL

W artykule przedstawiono nauczanie Ildefonsa z Toledo o Duchu Świętym zawarte przede wszystkim w jego pismach poświęconych sakramentowi chrztu. Biskup Toledo na podstawie wybranych tekstów Pisma Świętego, jak również przemyśleń wcześniejszych autorów, podkreśla prawdę o bóstwie Ducha Świętego oraz Jego równości z Ojcem i Synem. Omawia również Jego rolę w dziele zbawienia, zwracając przede wszystkim uwagę na akt wcielenia Bożego Syna. Zdecydowanie najwięcej miejsca poświęca jednak ukazaniu roli Ducha Świętego w życiu każdego chrześcijanina. To On obdarza potrzebnymi łaskami, uzdalnia człowieka do miłowania Boga i bliźniego, wspiera go w zgłębianiu tajemnic wiary, umacnia i obdarza mądrością w dziele ewangelizacji. W swoim nauczaniu Ildefons korzysta z dorobku wcześniejszych ojców Kościoła, przede wszystkim Augustyna i Izydora z Sewilli. Natomiast pozostaje oryginalny w formie przedstawienia niełatwych prawd wiary. Jego język jest przystępny, obrazowy, a jednocześnie precyzyjny.

14

Mary as a Sign of God’s Mercy Toward Women and the World

51%

Szczepkowska M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 1

EN

In the plan of God’s Mercy, Mary plays a unique and irreplaceable role as the Mother of Jesus and as a sign of God’s Mercy towards all women and the entire world. As a sign, Mary significantly resembles other women both because of her sex and because of Jesus’ attitude towards the women he met. This attitude is so clear that it conveys that women experience God’s mercy in a particular way and that they have a specific vocation in the world. Particular chapters of the Bible tell us about Mary as a sign of Divine Mercy, about God’s Mercy toward women, and about women as the ones who bring Divine Mercy to the world.

PL

Artykuł ukazuje, że w planie Bożego Miłosierdzia Maryja odgrywa jedyną i niepowtarzalną rolę jako Matka Chrystusa. Jednocześnie jest Ona znakiem miłosierdzia Boga wobec wszystkich kobiet i całego świata. W znaku Maryi można bowiem dostrzec podobieństwo do innych kobiet, tak ze względu na płeć jak i na postawę Jezusa wobec napotkanych niewiast. Postawa ta jest na tyle jednoznaczna, że pozwala mówić o szczególnym doświadczeniu Bożego Miłosierdzia przez kobiety i o specyficznym powołaniu kobiet w świecie. Poszczególne rozdziały mówią o Maryi jako o znaku Bożego Miłosierdzia, o Bożym Miłosierdziu wobec kobiet oraz o kobiecie jako niosącej Boże Miłosierdzie wobec świata.

15

Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku

51%

Charyło A.

Rocznik Teologiczny

|

2017

|

vol. 02

263-286

PL

W artykule przedstawiona jest specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego, stosowanej w jego nauce o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa. Zostało podkreślone, że arcybiskup Aleksandrii, w celu wyjaśnienia tajemnicy Wcielenia, posługiwał się specyficznym językiem teologicznym. Autor ukazuje główne chrystologiczne pojęcia i porównuje sposoby ich wykorzystania przez św. Cyryla. Na podstawie analizy dzieł arcybiskupa Aleksandrii dowodzi, że św. Cyryl nie rozróżniał terminów φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον i stosował je tak, jakby były one ewidentnymi synonimami. Właśnie w tym zawierała się ogromna trudność interpretacji języka teologicznego arcybiskupa Aleksandrii. Według opinii autora, św. Cyryl próbując wyrazić prawdę o jedności natury boskiej oraz natury ludzkiej w jednej osobie Bogoczłowieka, nie mógł znaleźć jednoczącego wyrażenia zrozumiałego dla wszystkich. Jednakże św. Cyryl starał się sformułować chrześcijański dogmat o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Jezusa Chrystusa. Autor tego artykułu stwierdza, że nawet jeśli arcybiskup Aleksandrii w swoich chrystologicznych wypowiedziach nie rozróżniał niektórych terminów i wykorzystywał je jako synonimy, to może być to wytłumaczone przez jeszcze nie ukształtowany i niedokładnie sprecyzowany teologiczno-filozoficzny system terminów w V wieku. Św. Cyryl wyraził głęboką teologiczną koncepcję pomimo wciąż nie jednoznacznie sformułowanych pojęć.

EN

In this article are reviewed some peculiarities of St. Cyril of Alexandria’s Christological Terminology, that was used in his statement of the Christological dogma about union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. It has been highlighted that the Archbishop of Alexandria had made use of the particular and original theological language to explain the mystery of Christ’s Incarnation. The author reveals the main Christological notion and the ways of usage of these terms by St. Cyril. The Analysis of the writings of the Archbishop of Alexandria proves that St. Cyril did not distinguish the terms φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον and he used them, as if they were obvious synonyms. Therefore it is extremely difficult to interpret the theological language the Archbishop of Alexandria. In the author’s opinion is that St. Cyril sought to ascertain the truth of the unity of the divine and human natures of Christ in one individual existence and could not find a unifying expression understandable by everyone. However, St. Cyril of Alexandria made an effort to formulate the Christian dogma of the union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. The author of this article concludes that even if the Archbishop of Alexandria in his Christological word usage mixed and did not distinguish some terms and was using them as synonyms, it can be explained by not steady-state theological and philosophical terminology in the 5th century. St. Cyril expressed deep theological idea in spite of still ambiguous term formulations.

16

Images of the child and childhood in Elizabeth Jennings’ poetic world

51%

Ward J.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

|

2017

|

issue 14/3

33-48

EN

The many poems Elizabeth Jennings (1926-2001) wrote for children and about childhood, and her appreciation of the young as an audience are evidence that the child’s perspective is an important aspect of her poetic sensibility. Contrary to what most critics seem to think, however, this is not a theme that can be removed from the framework of reference of Jennings’ Roman Catholic faith. This discussion examines several poems in which a child’s experience of the world, including the experience of the sacraments, is recollected with deep feeling and incorporated, with respect and compassion, into the experience of the adult. Some of this is evidently autobiographical, but the confessional aspect never prevents the poet from seeing personal experience in a wider context; nor does it hinder her in relating such experience to the mystery of the God who became Man as a little child. Though the vision of childhood that emerges in Jennings’ poetry is far from being unequivocally paradisal, the attention paid to it seems to reflect the poet’s conviction that only by reflecting on childhood experience in the light of the Incarnation can we learn as adults how to “become the kind of child God wants us to be”, as she wrote in her unpublished Pensées.

PL

Perspektywa dziecka jest ważnym aspektem poetyckiej wrażliwości Elizabeth Jennings (1926-2001), która napisała wiele wierszy dla dzieci i o dzieciństwie, a także ceniła dziecięcych odbiorców. Wbrew opinii większości krytyków, tematyki dziecięcej nie można oddzielić od religijnego kontekstu katolicyzmu poetki. Artykuł analizuje kilka wierszy, w których dziecięce doświadczenie świata, łącznie z doświadczeniem sakramentów, wywołuje głębokie emocje i zostaje włączone – z szacunkiem i współczuciem – w doświadczenia dorosłego. Niektóre z wierszy mają niewątpliwie charakter autobiograficzny, ale ich konfesyjność nie przesłania poetce szerszego kontekstu osobistego doświadczenia, ani nie utrudnia łączenia go z tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem w małym dziecku. Jennings nie tworzy jednoznacznie rajskiej wizji dzieciństwa, ale wydaje się sugerować, że jedynie refleksja nad dzieciństwem w świetle Wcielenia pozwala dorosłemu zrozumieć, jak „stać się takim dzieckiem, jakim chce nas widzieć Bóg“, co zapisała w swoich niepublikowanych Pensées.

17

Apologia chrześcijańskiej nauki o zbawieniu w "Wielkiej katechezie" św. Grzegorza z Nyssy

51%

Pękala U.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

499-509

EN

Die Grosse Katechetische des hł. Gregors von Nyssa wurde im 4. Jahrhundert ais ein Handbuch fur christłiche Katecheten geschrieben. Das ist vor alłem eine Apoiogie der christłichen Lehre iiber das Heiłsgeschehen. Gregor zahłt hier vieie Fragen auf, die von Juden, Heiden und Haretiker gestełłt werden - vor aiłem: Warum ist Gott Mensch geworden? Ist das uberhaupt wahr und mógłich? Warum musste Christus sterben, urn uns zu erłósen? Aus den Antworten auf gesteUte Fragen schafft Gregor eine kurze, aber kompłette Ausłegung des Głaubens. Argumente, die er formułiert, sind zum groBen Teil aktuełł bis heute. Es gibt aber auch sołche, mit denen man keinesfałłs einverstanden sein kann. In diesem Artikeł wurden ałłe Yorwtirfe und Gregors Antworte zusammengestellt und kritisch betrachtet.

18

Liturgia uroczystości Narodzenia Pańskiego drogą odnowienia godności człowieka : wskazania homiletyczne

51%

Stefański P.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2019

|

issue 26

373-386

EN

The aim of the article is to determine the way of renewing human dignity according to Christmas liturgy. The term „renewing” can be found in the euchology of „Mass during the day”. Thanks to the actualization of the celebrated Mystery, the participants of this liturgy have a chance to experience the grace of renewal. Therefore, the study contains indications for the homily, whose function is: to reveal the celebrated Mystery, to show its actualization at the time of celebration and to present the practical application of the grace. In the homily of „Mass during the day” a preacher should reveal the Mystery of the Incarnation. The born Son of God distinguishes a man with a vocation to a redemptive dialogue. The person who accepts the Incarnate Word experiences the dignity of Divine filiation. As a result, the grace of renewed dignity strengthens believers in their trust in God and His word, makes them able to experience everyday life in union with their Savior, promotes the renewal of brotherhood relationships, leads to the affirmation of the material side of reality: namely to care for the body and natural environment.

19

La Trinità e il tempo

51%

Ciećko S. K.

Nurt SVD

|

2022

|

issue 1

97-108

EN

The author of the article reflects on two aspects: the Trinity and time. He tries to show the possibility of combining these two realities in some way and he suggests in what way this would be possible. He then presents some notions of time and analyses a concept of the eternity, which is one of the categories used by thinkers in reflecting on the Trinitarian Reality. Finally, he describes a proposal of correlation regarding God and time.

IT

Nella sua ricerca, l’autore riflettere su due aspetti: la Trinità e il tempo. Il suo scopo è far vedere se sia possibile unire in qualche modo queste due realtà ed in quale modo ciò sarebbe possibile. Descrive cosa è, anzi come ci appare, il tempo e successivamente riflette sull’eternità, la quale è una delle categorie con cui i pensatori riflettono sulla Realtà Trinitaria. Nella parte finale dell’articolo, descrive la sua proposta di unire Dio e il tempo.

PL

Autor artykułu podejmuje refleksję nad dwoma aspektami: Trójcą Świętą i czasem. Zastanawia się, czy można w jakiś sposób połączyć te dwie rzeczywistości i, jeżeli tak, to w jaki sposób byłoby to możliwe. Wskazuje na różne koncepcje czasu, a następnie omawia zagadnienie wieczności, która jest jedną z kategorii, za pomocą których myśliciele zastanawiają się nad rzeczywistością Trynitarną. W końcowej części artykułu, autor przedstawia własną propozycję relacji pomiędzy Bogiem i czasem.

20

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego

51%

Siwecki L.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

|

2011

|

vol. 3

23-43

IT

Come non si può separare l'economia del Cristo da quella dello Spirito, così, secondo Lambiasi, non si può isolare la cristologia dalla pneumatologia. Se si dovrà evitare ogni separazione tra cristologia e pneumatologia, bisognerà guardarsi ugualmente anche da ogni confusione, perché in fondo il Figlio e lo Spirito non si identificano, ma restano Persone distinte. Perciò, né la cristologia si può ridurre a funzione della pneumatologia, né la pneumatologia a funzione della cristologia. Per Lambiasi nei tre grandi eventi salvifici la filiazione di Cristo, il suo essere Figlio di Dio, anche come uomo, appare strettamente legato al fatto che in lui è presente in modo unico e si fa di volta in volta sempre più presente, Lo Spirito Santo: lo Spirito ci dà Gesù come Cristo e il Cristo ci dà lo Spirito. Per lo Spirito il Verbo „diviene” Gesù (incarnazione); nello Spirito Gesù „diviene” il Cristo (battesimo); nello Spirito il Cristo „diviene” Spirito vivificante (pasqua).

Refine search results

Poznanie Boga i człowieka w Obrazie Niewidzialnego

Syn jako rozdarta zasłona. Misteria Jezusa w ujęciu J. Ratzingera–Benedykta XVI

Wcielenie jako argument na rzecz obrony kultu obrazów w "Trzech mowach apologoetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają świete" obrazy św. Jana Damasceńskiego

Przebóstwienie człowieka następstwem Wcielenia. Perspektywa chrystologiczna kard. Christopha Schönborna

Mother of the Communion of the Incarnation

HISTORIA SACRA A HISTORIA PROFANA. SZKIC Z TEOLOGII HISTORII

Teologia jako wyzwanie dla hermeneutyki (radykalnej)

Odwieczne znaczenie Człowieczeństwa Jezusa

Pojęcie objawienia w Dei Verbum

Inkarnacyjna wiarygodność chrześcijaństwa. Zarys metodologiczny argumentu inkarnacyjnego

Jezus Chrystus, Zbawiciel człowieka. Teologia pośrednictwa Josepha Ratzingera

Kapłaństwo inkarnacyjno-paschalne

Duch Święty w nauczaniu św. Ildefonsa z Toledo

Mary as a Sign of God’s Mercy Toward Women and the World

Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku

Images of the child and childhood in Elizabeth Jennings’ poetic world

Apologia chrześcijańskiej nauki o zbawieniu w "Wielkiej katechezie" św. Grzegorza z Nyssy

Liturgia uroczystości Narodzenia Pańskiego drogą odnowienia godności człowieka : wskazania homiletyczne

La Trinità e il tempo

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego