Search results

1

Otwartość chrześcijaństwa na całą rzeczywistość w perspektywie personalistycznej

100%

Rusecki M.

Studia Nauk Teologicznych PAN

|

2010

|

issue 5

11-21

DE

Die vorliegende Skizze bezieht sich auf das wichtige problem der christlichen Offenheit für die ganze Wirklichkeit, d.h. für die Welt, Geschichte, den einzelmenschen und die person im sozialen Sinn, wie auch für kultur und religion. Durch diese Offenheit kann das christentum in allen diesen Bereichen einen edeihenden Dialog führen. im folgenden wurden die trinitären Grundlagen der Offenheit gezeigt. Die trinität ad intra bleibt im gegenseitigen personalen Verhältnis dessen prinzip die Liebe und die Selbsthingabe der eigenen person an die beiden anderen personen bilden. Die trinität ad extra bedeutet die Offenheit des Dreieinigen Gott für die Welt, den Menschen, die Menschheit, Geschichte, und für alles, was er aus Überfuss an nnentrinitären Liebe ins Dasein gerufen hat, indem er auch das Geschöpf zur teilnahme am göttlichen Leben berufen hat, um es mit den göttlichen übernatürlichen Gaben zu beschenken. Am vollkommensten hat sich Gott für die ganze Schöpfung im Menschgewordenen Gottes Sohn, seinem Leben und Werk – vor allem aber im österlichen Geschehen – geöffnet. Durch die inkarnation hat Gott sich für jeden Menschen geöffnet; in seinem Leben und tätigkeit öffnete sich Jesus für jeden Bedürftigen, kranken, Geschädigten, gesellschaftlich Verstoßenen, Sündhaften und nicht zuletzt auch den toten.Jesus zeigte die Liebe Gottes und tatsächlich leistete er auch Hilfe. im österlichen Geschehen machte Jesus den Menschen für Gott und den nächsten wieder auf, indem er sein Leben aus Liebe für alle dahingab, die gesündigt haben. Durch die Auferstehung hat er allen Menschen den Himmel geöffnet, damit sie ins Haus des Vaters kommen und an der Gemeinschaft der Heiligen teilnehmen können. Damit der Mensch das Heilsangebot und die übernatürlichen Gaben aufnehmen könnte, muß er selbst für sie aufgeschlossen sein (eine verschlossene Haltung trennt von diesen Gaben). Gott hat den Menschen als offenes Wesen für ihn, für den nächsten und für die Welt erschaffen. Durch die Sünde verschließt sich der Menschenjedoch in sich selbst (egoismus der Sünde). Gott in seiner Barmherzigkeit macht den Sünder wieder auf, weil der Mensch keine in sich verschlossene Monade ist, die ohne Verhältnis zu Gott, dem nächsten und der Welt existieren könnte. Der Mensch kann nur nach dem Vorbild der Dreifaltigkeit leben. Der prozess des Öffnens des Menschen für die ganze Wirklichkeit wie auch die dauernde Beschenkung des Menschen und der Menschheit mit den offenbarungs-heilsamen Gaben wird von der kirche christi fortgesetzt, indem sie diese Gaben iterzeugt („Der ist da, der war da und kommt immer wieder“). Die kirche aktualisiert die Werke Gottes in der Geschichte bis an das Weltende. nach dem Vorbild der Hl. Dreifaltigkeit bleibt sie offen für die ganze Wirklichkeit.

PL

Niniejszy szkic przedstawia ważkie zagadnienie otwartości chrześcijaństwa na całą rzeczywistość, a więc na świat, historię, dzieje, osobę ludzką i społeczną, kultury i religie, gdyż dzięki tej postawie możliwy jest owocny dialog. ukazano więc trynitarne podstawy otwartości. trójca ad intra pozostaje we wzajemnych, osobowych relacjach zasadą, którą jest miłość i darowanie Osoby pozostałym Osobom. trójca ad extra to otwarcie się trójjedynego Boga na świat, człowieka, ludzkość, dzieje, które powołał do istnienia z nadmiaru miłości wewnątrztrynitarnej i wezwał stworzenie do udziału w życiu Bożym, by obdarzyć je Bożymi nadprzyrodzonymi darami. W sposób najdoskonalszy Bóg otworzył się na całość stworzenia we wcielonym Synu, Jego życiu i działalności, a przede wszystkim w wydarzeniach paschalnych. We Wcieleniu jako Bóg-człowiek otworzył się na każdego człowieka; w swoim życiu i misji Jezus był otwarty na każdego będącego w potrzebie, biednego, chorego, skrzywdzonego, wykluczonego społecznie, grzesznego, a nawet zmarłego. Jezus ukazywał Bożą miłość i okazywał realną pomoc. W wydarzeniach paschalnych Jezus – oddając życie za wszystkich, z miłości – otworzył na nowo grzesznego człowieka na Boga i bliźniego. W zmartwychwstaniu otworzyłwszystkim niebo, by mogli dojść do domu Ojca i uczestniczyć w komunii świętych. Aby człowiek mógł przyjąć dar zbawienia i inne dary nadprzyrodzone, musi być na nie otwarty. Bóg stworzył człowieka jako otwartego na siebie, drugiego, świat. Grzech zamyka człowieka w sobie (egoizm grzechu). Bóg w swojej miłości okazuje miłosierdzie grzesznikowi, otwiera go na nowo, bo człowiek nie jest monadą i nie może istnieć bez koniecznościowych relacji do świata, bliźniego, Stwórcy. Może jedynie istnieć na wzór Osób Trójcy Świętej. Dzieło otwierania człowieka na całą rzeczywistość i obdarowywania ludzi objawieniowo-zbawczymi darami kontynuuje kościół chrystusowy, który to dzieło współtworzy („który jest, który był i który przychodzi”). Aktualizuje on Boże dzieła dokonane w dziejach i kontynuuje aż do końca świata na wzór Trójcy Świętej pozostaje otwarty na całą rzeczywistość.

2

Wittgenstein o zagadnieniu podmiotowości

100%

Rynkiewicz K.

Kultura i Wartości

|

2016

|

issue 20

DE

Wittgenstein hat sich mit dem Problem der Subjektivität gründlich befasst, insbesondere im „Tractatus logico-philosophicus“ und in den „Philosophischen Untersuchungen“. Eine besondere Perspektive im Verlaufe der Analyse der Subjektivität ergibt sich dann, wenn die Philosophie als therapeutische Maßnahme für menschliche Subjekte betrachtet wird. Der epistemische Erfolg der Subjekte hängt prinzipiell davon ab, wie sie mit der Sprache umgehen. Damit wird der Zugang zum Bereich der Intentionalität gesichert, die Wittgensteins Bildtheorie entscheidend ist. Im Kontext der Bildtheorie offenbart sich das epistemische Subjekt vor allem als denkende, sich vorstellende und bewusste Entität in der Welt. Wenn das Subjekt unter einem bestimmten Aspekt gesehen und betrachtet wird, lässt sich kaum eine Konfrontation mit dem Standpunkt des metaphysischen Solipsismus vermeiden.

EN

Wittgenstein has thoroughly discussed the issue of subjectivity, especially in the „Tractatus logico-philosophicus“ and in the „Philosophical Investigations“. A special perspective in the course of the analysis of subjectivity arises when the philosophy is considered as therapeutic measure for human subjects. The epistemic success of subjects depends basically on how they deal with the language. Thus, access to the area of intentionality is secured, which is crucial for Wittgenstein´s picture theory. In the context of image theory, the epistemic subject discloses primarily as thinking representational and conscious entity in the world. If the subject is seen and viewed under a certain aspect, hardly a confrontation with the position adopted by metaphysical solipsism is unavoidable.

PL

Wittgenstein zajmował się dokładnie zagadnieniem podmiotowości, szczególnie w „Traktacie logiczno-filozoficznym” i „Dociekaniach filizoficznych”. Wyjątkowa perspektywa w trakcie analizy podmiotowości powstaje wtedy, gdy filozofia traktowana jest jako środek terapeutyczny dla podmiotów ludzkich. Sukces epistemiczny tych podmiotów zależy generalnie od tego, jak posługują się językiem. Tak można zapewnić dostęp do obszaru intencjonalności, jaka posiada też decydujące znaczenie dla teorii obrazu proponowanej przez Wittgensteina. W kontekście teorii obrazu podmiot epistemiczny ukazuje się w świecie przede wszystkim jako istota myśląca, uzdolniona wyobrażeniowo i świadoma. Gdy podmiot jest dostrzegany i rozważany pod określonym aspektem, to raczej trudno jest uniknąć konfrontacji z punktem widzenia nazywanym solipsyzmem metafizycznym.

3

Kim jest człowiek i jaki jest cel jego egzystencji? Koncepcja człowieka w filozofii Hryhorija Skoworody

88%

Misiejuk D.

Kultura i Wartości

|

2016

|

issue 20

DE

Im Artikel untersuche ich den Stellenwert des Menschen in der Philosophie von Hryhorij Skoworoda. Ich vertrete die Ansicht, dass seine Überzeugungen einen interessanten Versuch bilden, den Stellenwert des Menschen in der Welt aufzuzeigen und den Sinn seiner Existenz zu definieren. Ich schildere diese Fragestellung in einer breiteren philosophischen Perspektive, ohne mich nur auf die Schriften von Skoworoda zu beziehen. Ich versuche auch zu zeigen, was der Gedanke von Skoworoda dem heutigen Mensch anbieten kann.

EN

In this article I analyze who is a human being in Hryhorii Skovoroda’s philosophy. His anthropological views are an interesting attempt to show how to understand a position of men in the world and how to define a meaning of his existence. This issue are analyzed not only on base of works of Skoworoda himself but also on base of the broader philosophical perspective. I also try to demonstrate what Skoworoda can propose to contemporary man.

PL

W artykule analizuję, kim jest człowiek w filozofii Hryhorija Skoworody. Jego poglądy to interesująca próba pokazania miejsca człowieka w świecie oraz zdefiniowania, co jest sensem jego egzystencji. Opisuję to zagadnienie z szerszej perspektywy filozoficznej, a nie tylko opierając się na tekstach Skoworody. Próbuję też pokazać, co myśl Skoworody może zaoferować człowiekowi współczesnemu.

Refine search results

2 Kultura i Wartości

1 Studia Nauk Teologicznych PAN

1 Misiejuk D.

1 Rusecki M.

1 Rynkiewicz K.

2 2016

1 2010

Otwartość chrześcijaństwa na całą rzeczywistość w perspektywie personalistycznej

Wittgenstein o zagadnieniu podmiotowości

Kim jest człowiek i jaki jest cel jego egzystencji? Koncepcja człowieka w filozofii Hryhorija Skoworody