Search results

1

Dlaczego Mickiewicz wierzył w literaturę światową? Weltliteratur między historią intelektualną a historią literatury

100%

Junkiert M.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 3

163-181

PL

W artykule podjęto próbę przemyślenia relacji Adama Mickiewicza z Weltliteratur i wykazano, które konteksty dotyczące idei sformułowanej po raz pierwszy przez Johanna Wolfganga Goethego odgrywały szczególną rolę w twórczości polskiego romantyka. Na przykładzie „Prelekcji paryskich”, zwłaszcza pięciu pierwszych wykładów, przyjrzano się temu, w jaki sposób Mickiewicz posługiwał się literaturą światową, i omówiono kontekst toczących się debat słowianoznawczych.

EN

The author of the paper attempts to reconsider the relations between Adam Mickiewicz and Weltliteratur and discloses the factors referring to the idea, formulated for the first time by Johann Wolfgang Goethe, that played special function in the Polish poet’s output. As based on Paris lectures, particularly the first five of them, the author insights into the way in which Mickiewicz takes advantage of world literature and discusses the context of Slavonic studies debate that took place at that time.

2

„Wszak słowo dla mnie tak wiele nie znaczy!” Goethe jako tłumacz i teoretyk przekładu

71%

Zatorski T.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 1(442)

81-102

EN

Although Goethe is primarily an independent author of high rank, translations occupy a significant place in his work. Some of them, e.g. The Poems of Ossian or Mad Wanderer were included in his own works. Goethe not only translated, but also analyzed various translation techniques (the deep reflection on translation was indeed a hallmark of his era). He noticed advantages of translating the poetry by means of prose and techniques of translation which introduced the original to the reader and facilitated its perception, however he found translation close to the original as ideal translation – in case of poetry this translation was close to interlinear – and somehow “bringing up” the reader to acquire it. This theoretical reflection on the translator’s profession was discussed mostly in one of the essays accompanying West-Eastern Divan. However, not always he followed the rules which he recommended, e.g. he germanized quite freely memories of Benvenuto Cellini.

3

Verstehende Kritik des „Lieben- und Bewundernkönnens“ – Überlegungen zu Theorie und Praxis einer Gattung am Beispiel der Literaturkritik Max Herrmann-Neißes

54%

Schönborn S.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2016

151-163

PL

Niniejszy artykuł stanowi wprowadzenie do twórczości krytycznej Maksa Herrmanna-Neißego. Postrzeganie krytyki Herrmanna-Neißego ma swoje źródło w teorii krytyki Afreda Kerra, który w krytyce widział czwarty gatunek literacki, równorzędny z liryką, epiką i dramatem i interpretował ją jako metaliteraturę. W swojej praktyce jako recenzent Herrmann-Neiße szkicuje historię literatury swojej epoki, sytuując literaturę regionalną, a zatem śląską, jak również literature Europy Zachodniej i Wschodniej w kontekście literatury światowej. Kritiken und Essays (1909–1939) to znaczące archiwum piśmiennictwa z obszaru historii kultury przygotowywane jest obecnie do edycji w wersji drukowanej i do opatrzonej komentarzem krytycznej edycji w wersji cyfrowej i adresowane jest zarówno do kręgów akademickich jak i do szrokiego kręgu czytelniczego.

EN

The essay is an introduction to the critical work of Max Herrmann-Neiße. He follows Alfred Kerr’s theory of criticism as a fourth genre equal in status to poetry, prose and drama, and understands criticism as metaliterature. Through Herrmann-Neiße’s practice as a critic, he develops a history of contemporary literature, which positions regional literature such as Silesian and Western and Eastern European literature in the context of world literature. The critical, annotated, analogue and digital edition of the Kritiken und Essays (1909–1939) exploits this important archive of cultural history for scientific and common uses.

DE

Der Beitrag führt in das umfangreiche kritische Werk Max Herrmann-Neißes ein. Sein Kritikverständnis schließt an Alfred Kerrs Definition der Kritik als vierte Gattung neben Lyrik, Epik und Dramatik an und begreift Kritik als Metaliteratur. Herrmann-Neiße entwirft als Kritiker eine Literaturgeschichte seiner Zeit, die neben regionalen Literaturen wie der schlesischen west- und osteuropäische Literaturen im Kontext von Weltliteratur verortet. Dieses bedeutende Archiv einer historischen Kulturgeschichtsschreibung wird durch die analoge und digitale kritische, kommentierte Edition seiner Kritiken und Essays (1909–1939) gerade für den wissenschaftlichen und allgemeinen Gebrauch erschlossen.

Refine search results

1 Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

1 Pamiętnik Literacki

1 Przegląd Humanistyczny

1 Junkiert M.

1 Schönborn S.

1 Zatorski T.

1 2022

1 2016

1 2014

Dlaczego Mickiewicz wierzył w literaturę światową? Weltliteratur między historią intelektualną a historią literatury

„Wszak słowo dla mnie tak wiele nie znaczy!” Goethe jako tłumacz i teoretyk przekładu

Verstehende Kritik des „Lieben- und Bewundernkönnens“ – Überlegungen zu Theorie und Praxis einer Gattung am Beispiel der Literaturkritik Max Herrmann-Neißes