Search results

1

Filip van Tricht, The Byzantino-Latin Principality of Adrianople and the Challenge of Feudalism (1204/6–ca. 1227/28): Empire, Venice and Local Autonomy, „Dumbarton Oaks Papers” 68, 2015, s. 325–342

100%

Gołąb D.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2017

|

vol. 4

232-241

2

O ciszy i jej teatralności, czyli o pewnej osobliwości weneckiej audiosfery w literaturze rosyjskiej

100%

Siemońska O.

Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki

|

2016

|

issue 2(4)

14-24

EN

Venetian texts” in nineteenth-century Russia employed a certain conventional model. Its image of Venice, both visual and auditory, consisted of several consistently reproduced elements. Only at the turn of the twentieth century did more individualized works begin to emerge, breaking stereotypes, and above all offering a deeper reflection on the Venetian soundscape. Writers at tend to the city’s unique auditory space, especially the silence that dominates it. Venetian silence, despite its strangeness or even theatricality, is perceived by the artists as positive, in contrast to the bustle of tourism, which is treated as unnatural: an undesirable interference with the unique sonic environment of the city

3

Współczesne problemy ekonomiczno-społeczne turystyki masowej w miastach

75%

Komorowski J.

Studia Periegetica

|

2018

|

vol. 22(2)

13-32

PL

Masowość i wielotysięczne potoki turystów są jednym z największych problemów współczesnej turystyki, szczególnie w mikroskali najatrakcyjniejszych turystycznie miast i regionów w Europie i na świecie. Zjawisko turystyki masowej wiąże się z wieloma uwarunkowaniami: ekonomicznymi, społecznymi, socjologicznymi i historycznymi. W artykule przedstawiono najważniejsze problemy związane ze zjawiskiem turystyki masowej w odniesieniu do zagadnień terminologicznych, do jej natury i tła społeczno-kulturowego, dynamiki rozwojowej, zagrożeń utraty tożsamości miejsca oraz protestów ze strony rdzennych mieszkańców miast. Rozważania dotyczą procesów i dylematów masowej turystyki, które analizowane są na najbardziej reprezentatywnych przykładach Barcelony i Wenecji, a także prezentują możliwości teoretyczne i podejmowane praktyczne próby przeciwdziałania skutkom masowego napływu turystów do miast, ze zwróceniem uwagi na rolę polityki turystycznej władz miejskich oraz działań mieszkańców.

4

Turystyka miejska jako źródło protestów społecznych: przykłady Wenecji i Barcelony

75%

Kowalczyk-Anioł J., Zmyślony P.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

issue 2

7-36

PL

Wzrost znaczenia turystyki miejskiej jako siły zmieniającej miasta staje się źródłem konfliktów, szczególnie w miastach cennych pod względem kulturowym. Emanacją tych zmian są obserwowane w ostatnich latach w wielu miastach przybierające różne formy protesty mieszkańców przeciw niekontrolowanemu rozwojowi turystyki masowej. Celem artykułu jest wyjaśnienie głównych przyczyn oraz identyfikacja sposobów (w rozumieniu strategii i taktyk) oraz form protestów miejskich skierowanych przeciw rozwojowi turystyki. Badania oparto o metodę studium przypadku protestów antyturystycznych odbywających się w dwóch miasta europejskich: Wenecji i Barcelonie. Badania przeprowadzono na źródłach wtórnych, zastosowano metodę opisową oraz fotograficzną. Sformułowane na tej podstawie wnioski dotyczą zmiany znaczenia turystyki jako współczesnej funkcji miejskiej oraz jako czynnika aktywizacji społecznej.

5

Elena Lucrezia Cornaro Piscopia (1646–1684) pierwsza kobieta philosophiae magistra et doctrix

75%

Usakiewicz J.

IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych

|

2015

|

vol. 27/t.t.

91-103

EN

The article presents the short biography and works of Venetian woman – Elena Lucrezia Cornaro Piscopia, the first woman in history, who received doctoral degree in philosophy. It took place in 1678 on the University of Padua – “the Venetian University” since the fifteenth century. Elena Lucrezia Cornaro Piscopia was very well educated, especially in philosophy and theology. She also knew several languages: Latin, Greek, Spanish, Hebrew. Only part of her writings is kept, among which the most important are the four discourses on political problems.

6

"Il volto sfregiato", Alfredo Barbacci, Bologna 1972 : [recenzja]

75%

Paździor M.

Ochrona Zabytków

|

1972

|

issue 3

236-238

7

Kwestie teologiczne w przedmowach i posłowiach wydań Božidara Vukovicia

75%

Naumow A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2016

|

vol. Dawna cyrylicka księga drukowana: twórcy i czytelnicy

|

issue 7

37-49

RU

Опираясь на послесловие в Цетинском октоихе первогласнике 1494 года, венецианский издатель Божидар Вукович (1460–1539) со своими помощниками – сербскими монахами – в девяти текстах, помещенных в шести разных изданиях (1519–1520, 1536–1538), затрагивает ряд богословских тем, которые выстраивает в продуманную систему. В центре внимания находится вопрос общения Бога с человеком. В период от создания Адама до пророка Моисея доминирует прямой контакт („лицом к лицу”), a данный Моисею письменно зафиксированный Закон и писания пророков помогают людям в ожидании главного акта исполнения Предвечного совета – Воплощения Логоса. Издавая ветхозаветные (особенно Псалтирь) и богослужебные книги Нового завета, Божидар осознает огромную роль печатного слова для служения Богу и Церкви. Забота о спасении православных верующих и духовная помощь страдающей сербской родине лежат в основе культурной деятельности Вуковича. Независимо от политической, церковной и семейной конъюнктуры, предисловия и послесловия в изданиях его типографии свидетельствуют о высоком уровне богословской мысли православия в конце XV – начале XVI века и о сознании всеправославного единства Церквей под омофором четырёх восточных патриархов.

8

Between facts and panegyrics. Tracing the youth and peregrinations of Hieronim, Jan and Stanisław Łaski

71%

Janakowski M.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2018

|

vol. 17

|

issue 3

67-101

PL

Zainteresowanie badawcze rodziną Łaskich herbu Korab przyniosło szereg interesujących prac oraz wielokrotnie więcej postulatów i pytań badawczych. Powstałe na przełomie XIX i XX w. opracowania wymagają dziś aktualizacji i uzupełnienia. Dotyczy to tak kwestii faktograficznych, jak i interpretacyjnych. W artykule autor podejmuje próbę realizacji tych postulatów w odniesieniu do czasu edukacji i peregrynacji trzech przedstawicieli rodziny z Łaska: Hieronima, Jana i Stanisława, synów Jarosława i Zuzanny z Bąkowej Góry, bratanków zaś kanclerza i prymasa Jana Łaskiego. Obok rekonstrukcji wydarzeń dokonano ponownej interpretacji zachowanego materiału źródłowego i zestawiono otrzymane wyniki z dotychczasowym stanem badań. Efektem tego zabiegu jest wskazanie powtarzanych przed dekady nieścisłości lub niemających ugruntowania źródłowego twierdzeń, które utrwaliły się w dotychczasowej historiografii.

EN

Research interest in the Łaski family of Korab coat of arms resulted in an array of interesting works and several times more postulates and research queries. Studies from the turn of the 19th and 20th century need to be updated and completed. This concerns both the factual issues and interpretational ones. In his article the author undertakes to accomplish these postulates in relation to the period of education and peregrinations of three representatives of the family from Łask: Hieronim, Jan and Stanisław, sons of Jarosław and Zuzanna of Bąkowa Góra and nephews of chancellor and primate Jan Łaski. Apart from reconstructing some events, the author reinterpreted the preserved source material and juxtaposed the results with the previous state of research. This resulted in identifying some inaccuracies reproduced for decades or statements unconfirmed by any sources which are deep rooted in the historiography.

9

Między faktami a panegiryzmem. Śladami młodzieńczych lat i peregrynacji Hieronima, Jana i Stanisława Łaskich

71%

Janakowski M.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2018

|

vol. 17

|

issue 2

67-100

EN

Research interest in the Łaski family of Korab coat of arms resulted in an array of interesting works and several times more postulates and research queries. Studies from the turn of the 19th and 20th century need to be updated and completed. This concerns both the factual issues and interpretational ones. In his article the author undertakes to accomplish these postulates in relation to the period of education and peregrinations of three representatives of the family from Łask: Hieronim, Jan and Stanisław, sons of Jarosław and Zuzanna of Bąkowa Góra and nephews of chancellor and primate Jan Łaski. Apart from reconstructing some events, the author reinterpreted the preserved source material and juxtaposed the results with the previous state of research. This resulted in identifying some inaccuracies reproduced for decades or statements unconfirmed by any sources which are deep rooted in the historiography.

PL

Zainteresowanie badawcze rodziną Łaskich herbu Korab przyniosło szereg interesujących prac oraz wielokrotnie więcej postulatów i pytań badawczych. Powstałe na przełomie XIX i XX w. opracowania wymagają dziś aktualizacji i uzupełnienia. Dotyczy to tak kwestii faktograficznych, jak i interpretacyjnych. W artykule autor podejmuje próbę realizacji tych postulatów w odniesieniu do czasu edukacji i peregrynacji trzech przedstawicieli rodziny z Łaska: Hieronima, Jana i Stanisława, synów Jarosława i Zuzanny z Bąkowej Góry, bratanków zaś kanclerza i prymasa Jana Łaskiego. Obok rekonstrukcji wydarzeń dokonano ponownej interpretacji zachowanego materiału źródłowego i zestawiono otrzymane wyniki z dotychczasowym stanem badań. Efektem tego zabiegu jest wskazanie powtarzanych przed dekady nieścisłości lub niemających ugruntowania źródłowego twierdzeń, które utrwaliły się dotychczasowej historiografii.

10

Straszliwa chęć uwiecznienia, czyli o sztuce portretowej w kontekście opowiadania Gustawa Herlinga-Grudzińskiego Portret wenecki

63%

Michniewicz A.

Prace Literaturoznawcze

|

2014

|

issue 2

251-260

EN

In his short story Venice Portrait Gustaw Herling-Grudziński ponders over portrait art of Lorenzo Lotto whom he regards as the creator of psychological portrait in painting. Not only does he mention genuine paintings of Lotto, but he also manages to apply elements of an iconographic code in a work of literature and to create an illusion of a non-existent painting. The Polish word "portret" and the Italian word "ritratto" is derived from the Latin verb "trahere" which signifies activities connected with extracting or retrieving. But it may also mean "to leave a trace", "continue", "survive". Therefore, portrait art is also an attempt at overcoming time, perpetuating the reality.

11

Kolor w weneckim rzemiośle artystycznym XVI wieku

63%

Białonowska M.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2021

|

vol. Wydanie specjalne

|

issue 28

18-31

EN

16th-century Venetian decorative arts from, due to their precious materials, technological craftsmanship, and high artistic level, were an export commodity all over Europe. With regard to several groups of Venetian artistic craftsmanship (glass, majolica, enameled copper or silk fabrics), we can consider the issue of color values that influenced the perception of these luxurious goods. Venetian dye sellers-vendicolori-had ingredients in their stores that were used by craftsmen such as ceramic painters, glass painters and fabric dyers. Red and its various shades, cobalt, and yellow were the colors that dominated the products of Venetian artistic craftsmanship of that period.

PL

Weneckie wyroby rzemiosła artystycznego z XVI wieku ze względu na drogocenne materiały, kunszt technologiczny, a także wysoki poziom artystyczny były towarem eksportowym na całą Europę. Odnoście do kilku grup weneckiego rzemiosła artystycznego (szkła, majoliki, miedzianych wyrobów zdobionych emalią czy tkanin jedwabnych) można rozpatrywać zagadnienie walorów kolorystycznych, które wpływały na odbiór tych luksusowych dóbr. Weneccy sprzedawcy barwników – vendicolori – posiadali w swoich sklepach składniki, których używali rzemieślnicy tacy jak: malarze ceramicy, malarze na szkle oraz farbiarze tkanin. W wyrobach weneckiego rzemiosła artystycznego tego okresu dominowały takie barwy jak: czerwień i jej różne odcienie, kobalt oraz żółć.

12

Cypryjska Ziemia Obiecana. Plany stworzenia żydowskiego państwa na Cyprze (XVI wiek)

63%

Burkiewicz Ł.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2022

|

vol. 12

11-26

EN

Jews appeared in Cyprus as early as in the Ptolemaic period (4th century BC). Later, with Rome’s support of the Jewish migration to the island, they became a substantial minority in Cyprus, especially during the reign of Caesar Augustus. Jews took such a liking to the cosmopolitan nature of the island that in the 16th century they started formulating far-reaching plans to make the island a Jewish state. These plans coincided with the persecution of Jews that swept through Western Europe from the late 15th century onward (especially in Spain, Portugal, and Italy). The author of the plans to create an enclave for the Jewish community in Cyprus was a Portuguese banker Joseph Miques or Nasi (1524–1579), commonly known as the Great Jew. In order to carry out his plans, he convinced the Ottoman Sultan Selim II to seize Cyprus, which had belonged to the Republic of Venice since 1489. At that time Jews actively supported the Turks in their campaign against the Venetians. The Ottomans captured Famagusta in 1571 and were welcomed by Jews as liberators from the Venetians, even though at that time nothing remained of the plans to create a Jewish state on the island. The story of these plans is not only a fascinating, albeit little-known, episode in Jewish history but also an interesting example of the rivalry between the Turks and the Republic of Venice in the early modern period.

PL

Żydzi na Cyprze pojawili się już w okresie ptolemejskim (IV w. p.n.e.). W okresie późniejszym Rzym wspierał migracje Żydów na wyspę, którzy szczególnie w czasach cesarza Augusta stali się widoczną mniejszością na Cyprze. Żydzi do tego stopnia upodobali sobie kosmopolityczny charakter wyspy, że powstały daleko idące plany stworzenia państwa żydowskiego na Cyprze. Plany te zbiegły się z prześladowaniami wyznawców judaizmu, które przetoczyły się przez Europę Zachodnią od końca XV wieku (a zwłaszcza w Hiszpanii, Portugalii oraz w Italii). Twórcą pomysłu stworzenia na Cyprze enklawy dla społeczności żydowskiej był pochodzący z Portugalii bankier Józef Nasi lub Miques (1524–1579), powszechnie znany również jako Wielki Żyd. W celu zrealizowania swoich planów przekonał on sułtana osmańskiego Selima II do zajęcia Cypru, który od 1489 roku pozostawał w rękach Wenecjan. Równocześnie Żydzi aktywnie wspierali Imperium Osmańskie w kampanii przeciwko Wenecjanom. Osmanowie opanowali Cypr w 1571 roku i pomimo że nie powrócili do planów stworzenia na wyspie państwa żydowskiego, to byli witani przez miejscowych Żydów jako wyzwoliciele spod władzy Wenecjan. Dzieje stworzenia państwa żydowskiego na Cyprze uchodzą za niezwykle interesujący i mało znany epizod z dziejów nie tylko samych Żydów, lecz także rywalizacji pomiędzy Imperium Osmańskim a Republiką Wenecji w drugiej połowie XVI wieku.

13

Dyskurs przestrzeni – przestrzeń dyskursu. Obraz miasta w "Innej Wenecji" Predraga Matvejevicia

63%

Majdzik K.

Italica Wratislaviensia

|

2016

|

issue 7

105-121

EN

The author of this article reconstructs the image of Venice depicted in the novel-essay Druga Venecija (The Other Venice: Secrets of the City) by Predrag Matvejević. The novel is characterised by multilingualism (loanwords from the Italian language and its dialects) and contributions from other arts (numerous illustrations, maps, photo reprints, etc.). The discursive mechanisms shaping the impression of space and the world that is represented, as well as the nonlinguistic (visual) ways of its reproduction, are analysed in the article. The narration of the novel is deprived of plot, as it is essayistic and dehistoricised. The book incorporates different genres, combining elements of the essay, travelogue novels, encyclopaediae, and portolan charts. It is characterised by minimalism and restrained language, which are distinguishing features of Matvejević’s work. The poetics of minimalism is reflected in the fragmentation of the plot, the selectivity of themes, and the simplicity of style. The writer concentrates on presenting the details, exploring unknown areas that are overlooked in other literary descriptions of Venice. The originality of Matvejević’s creative method is based on tracking down abandoned, non-obvious, and devastated places; the book, therefore, describes the passages of the city, referring random information and fragments of other stories and legends. Enumeration is the most frequent figure of speech used by the writer to describe phenomena in a synchronous and non-hierarchical way. The starting point for the considerations made in this article are the philosophical concepts of the relationship of semiotic systems and different types of art (both applied and fine) to the category of spatiality (Derrida, Rewers, Eco, Taine).

PL

Autorka rekonstruuje obraz Wenecji przedstawiony w powieści-eseju Predraga Matvejevicia pt. Inna Wenecja. Powieść tę charakteryzuje wielojęzyczność (zapożyczenia z języka włoskiego i jego dialektów) oraz wielotworzywowość (zawiera bowiem liczne ilustracje, mapy, przedruki zdjęć itp.). Analizie zostają poddane mechanizmy dyskursywne kształtujące wrażenie przestrzeni i świat przedstawiony oraz niejęzykowe (plastyczne) sposoby jej odwzorowania. Narracja w Innej Wenecji jest afabularna, zeseizowana i odhistoryczniona. Powieść łączy gatunki eseju, powieści podróżniczej, leksykonu i portolanu. Charakteryzuje ją minimalizm i wstrzemięźliwość językowa, które są znakami rozpoznawczymi twórczości Predraga Matvejevicia. Przejawiają się one we fragmentaryczności fabuły, wybiórczości motywów, prostocie stylu. Autor koncentruje się na przedstawianiu szczegółu, eksploruje obszary nieznane, pomijane w innych literackich opisach Wenecji. Oryginalność metody twórczej Matvejevicia polega na tropieniu miejsc opuszczonych, nieoczywistych, zdewastowanych. Opisuje więc fragmenty, miasta, przytacza wyrywkowe informacje i fragmenty opowieści. Najczęściej stosuje autor figurę wyliczenia, dzięki której opisywane zjawiska są przedstawiane w sposób synchroniczny i niezhierarchizowany. Punktem wyjścia do podjętych rozważań są koncepcje filozoficzne podejmujące problem związku systemów semiotycznych i różnych rodzajów sztuk z kategorią przestrzenności (Derrida, Rewers, Eco, Taine).

14

Monteverdi in San Marco, eds. Rodolfo Baroncini, Marco di Pasquale, Lucca 2020 Libreria Musicale Italiana, pp. XXii+424+16 col. illus. ISBN 9788855430357

63%

Gembicki B.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 1

189-195

15

Po Mannie i Viscontim. Śmierć w Wenecji we współczesnej literaturze polskiej, rosyjskiej i ukraińskiej

51%

Siemońska O.

Kultury Wschodniosłowiańskie - Oblicza i Dialog

|

2018

|

issue 8

219-230

EN

The article analyzes three pieces of Russian, Ukrainian and Polish contemporary literature on the subject of “the death in Venice”. The authors of the works, by referring to the literary tradition, consciously strengthen the myth of the "the city of death". In their interpretations this myth has two dimensions: the general and the individual. In the general dimension the vision of a dying beauty and fading power encourages reflection on the transitory nature of civilization. The individual dimension is based on the sense of identification of a dying character with a "dying" city, i.e. Venice.

16

Wpływ działalności Scuoli na rozwój artystyczny Wenecji w dobie quattrocento

51%

Piotrowska A. A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2018

|

issue 8

551-559

PL

Cel badań. Celem badania było określenie roli, jaką odegrały Scuole w rozwoju malarstwa weneckiego w XV wieku, a tym samym lepsze zrozumienie i określenie znaczenia uwarunkowań społeczno-religijnych dla rozwoju malarstwa weneckiego. Metodologia. Przedmiotem badania stały się trzy cykle malarskie pochodzące ze Scuoli weneckich: Cykl legendy św. Urszuli Carpaccia, Cykl legendy Krzyża Świętego Carpacciai Genilego Belliniego oraz Cykl ze Scuoli di San Giorgio degli Schiavoni Carpaccia (w szczególności zaś obrazy: Cud relikwii Krzyża Świętego na Rialtooraz Wizja św. AugustynaCarpaccia). Zostały one przeanalizowane w kontekście opisanych wcześniej szczegółowo przemian społeczno-religijnych w XV-wiecznej Wenecji, jak również zasad i idei funkcjonowania Scuoli. Wyniki. Przeprowadzona analiza pozwoliła lepiej dostrzec i zdefiniować rolę specyficznie weneckich organizacji, jakimi były Scuole, w rozwoju malarstwa. Scuole, pozwalające mieszczanom osiągnąć duże znaczenie społeczne, dawały również swego rodzaju możliwość objęcia zbiorowego patronatu nad sztuką i sprzyjały jej rozwojowi poprzez zamawianie dzieł o nowatorskiej tematyce. Wnioski. Z analizy wynika, że społeczeństwo weneckie zrzeszone w Scuolach, miało ogromny wpływ na rozwój artystyczny własnego miasta, głównie pod względem rozwoju tematycznego malarstwa. Dzięki zamawianiu przedstawień procesji i uroczystości, Scuole sprawiły, że do obrazów wprowadzone zostały tematy świeckie i przedstawienia miasta prekursorskie względem o wiele późniejszych wedut.

EN

Aim of the research. The purpose of this research is to analyze the role of the Scuole in the changes in Venetian fifteenth-century painting and to reflect on the significance of social and religious impact on artistic shape of Venice. Methodology. I have analyzed three pictorial cycles painted on commision of some of the Venetian Scuole (The Stories from the Life of Saint Ursula by Vittore Carpaccio, True Cross cycle by Carpaccio and Gentile Bellini and Cycle from Scuola San Giorgio degli Schiavoni also by Carpaccio), within the context of the abovementioned social changes, as well as the general concept of the Scuole. Results. An analysis has helped to reveal and define clearly the specific role of the Scuole in the city’s artistic and social development. These organisations provided the society the unique possibility of becoming a collective patron of the arts and of developing artistic topics of the period in question. Conclusions. From the analysis one can observe the influence that Scuole had in Venice, among other things on the enriching of the subject matter of the pictorial cycles by the most prominent painters. Thanks to the Scuole’ commisions on the visual portrayals of ceremonies and processions, many secular topics were introduced into religion-dominated Italian painting.

17

Marki kolońskie czy liwry francuskie, czyli o finansowaniu i przelicznikach walutowych podczas IV wyprawy krzyżowej, w świetle umowy z kwietnia 1201 roku oraz kronik Geoffroy’a de Villehardouin i Roberta z Clari

45%

Pentek Z.

Balcanica Posnaniensia Acta et studia

|

2019

|

vol. 26

83-92

EN

The paper focuses on the financing of the 4th crusade and the agreement of April 1201 among the future leaders of the crusade with Venice. I discuss the problem of the currency conversion of Cologne marks and French livres in the chronicles of Geoffroy de Villehardouin and Robert of Clari. It has been established that the sum of 50 000 livres paid by the crusaders and mentioned by Robert Clari is not real. Actually, it was the sum of 50 000 Cologne marks, which had a much lower value. If the sum were 50 000 French livres, it would cover the cost the crusaders committed to bear, because 50 000 livres equaled at the time 20 450 kilograms of silver, and the whole sum the crusaders were obliged to pay was 85 000 Cologne marks or 19890 kilograms of silver. Yet, it is known that having paid the 50 000 livres and adding a thousand collected by the soldiers, there remained a debt of 34 000 Cologne marks, which the crusaders had to work off in Venetian service. The organizers of the 4th crusade overestimated the number of its future participants and they concluded an agreement with Venice exaggerating the future development. They ordered the construction of the fleet and provisions for one year for too many expected crusade participants. In result, those who turned up for the crusade were not able to cover its huge costs.

PL

Artykuł dotyczy finansowania IV krucjaty oraz umowy przyszłych przywódców krucjaty z Wenecją zawartej w kwietniu 1201 roku. Poruszono kwestie przeliczników walutowych marki kolońskiej i liwrów francuskich, o których piszą kronikarze Robert z Clari i Geoffroy de Villehardouin. Ustalono, że podana przez Roberta z Clari kwota zapłacona przez krzyżowców Wenecji opiewająca na 50 tys. liwrów jest niezgodna z realiami. W rzeczywistości było to 50 tys. marek kolońskich, które miały znacznie mniejszą wartość. Gdyby to były liwry francuskie wystarczyłyby one na pokrycie całej kwoty, którą krzyżowcy zobowiązali się zapłacić, bowiem 50 tys. liwrów było wówczas równe 20 450 kg srebra, a cała suma, jaką krzyżowcy zobowiązali się opiewała na 85 tys. marek kolońskich, czyli 19 890 kg srebra. Tymczasem wiadomo, że po zapłaceniu owych 50 tys. i dodatkowego tysiąca zebranego przez żołnierzy pozostał jeszcze dług 34 tys. marek kolońskich, które krzyżowcy musieli odpracować na służbie weneckiej. Organizatorzy IV krucjaty znacznie przeszacowali liczbę przyszłych jej uczestników i zawarli umowę z Wenecją znacznie na wyrost, zamawiając budowę floty i prowiant na czas jednego roku dla zbyt dużej liczby uczestników wyprawy. W rezultacie ci, którzy stawili się na wyprawę, nie byli w stanie pokryć ogromnych jej kosztów.

18

Early Music Recordings as Mythography: Monteverdi and the ‘Other’ Vespers

45%

Gembicki B.

Muzyka

|

2020

|

vol. 65

|

issue 4

84-104

PL

W 1989 roku John Eliot Gardiner wykonał i zarejestrował w kościele św. Marka w Wenecji nieszpory maryjne Claudia Monteverdiego wydane w 1610 roku. Mimo dedykacji druku dla papieża Pawła V, trzech lat różnicy między ukazaniem się zbioru a podjęciem pracy przez Monteverdiego na stanowisku maestro di capella w kościele św. Marka oraz znacznej różnorodności stylistycznej zawartych w druku kompozycji, Gardiner, traktując dzieło Monteverdiego jako spójną całość, utrzymuje, że kościół św. Marka jest niejako docelowym miejscem jego powstania. Projekt Gardinera odegrał bez wątpienia istotną rolę w kształtowaniu wyobrażenia dzisiejszych odbiorców o Nieszporach z 1610 roku, trwale zapisując się we współczesnej kulturze muzycznej. Świadczyć mogą o tym liczne wznowienia wspomnianego wyżej albumu, a zwłaszcza produkcje innych muzyków, które łączą Nieszpory 1610 z kościołem św. Marka. Niniejszy artykuł dotyczy pojęcia „nieszpory Monteverdiego” we współczesnej fonograficznej recepcji twórczości kompozytora. Pojęcie to oznacza zarówno utwory składające się na wydane w 1610 roku Vespro della Beata Vergine Claudia Monteverdiego, jak i współczesne kompilacje utworów kompozytora opatrywanych przez muzyków, muzykologów i producentów określeniem „nieszpory”. Bogaty zasób zachowanych w bibliotekach i archiwach kompozycji nieszpornych wciąż znacznie przewyższa liczbę ich nagrań czy wykonań. Same zaś nieszpory Monteverdiego, stanowią większość wyprodukowanych dotąd dźwiękowych zapisów polifonicznego repertuaru nieszpornego z całego XVII wieku i tym samym ważny punkt odniesienia. Analizowany materiał dyskograficzny stanowi ok. 500 albumów (nie tylko z muzyką nieszporną) wydanych w latach 1952–2019. Skupiając się na zawartych treściach ikonograficznych i typograficznych w projektach graficznych albumów muzycznych, autor stawia pytania o sposób kształtowania się współczesnych wyobrażeń na temat tego repertuaru oraz postaci i miejsc z nim związanych w kontekście fonografii.

EN

In 1989, at St Mark’s Basilica in Venice, John Eliot Gardiner conducted and recorded Claudio Monteverdi’s Marian Vespers, published in 1610. Despite the print’s dedication to Pope Paul V, the three-year gap between the print being issued and Monteverdi taking up the post of maestro di cappella at St Mark’s and the considerable stylistic diversity of the pieces contained in that print, Gardiner considers Monteverdi’s Vespers as one coherent whole, for which the Venetian basilica was the target venue. Gardiner’s project has undoubtedly played a major role in how present-day audiences conceive of the 1610 Vespers. It has thus made a permanent mark on contemporary musical culture, as evidenced by the numerous reissues of the 1989 album and, most of all, productions by other musicians that associate the 1610 Vespers with St Mark’s. This article discusses the concept of ‘Monteverdi’s Vespers’ as represented in contemporary record releases of the composer’s works. This concept refers both to Monteverdi’s Vespro della Beata Vergine, published in 1610, and to various modern compilations of his works which musicians, musicologists and producers refer to as ‘Vespers’. The great wealth of Vespers-related pieces held in libraries and archives still considerably outweighs the number of performances and recordings of those works. Monteverdi’s Vespers, on the other hand, make up the majority of existing recordings of seventeenth-century polyphonic Vespers and thus constitute a key point of reference. I analyse around 500 albums (not only with Vespers music) released between 1952 and 2019, focussing on their iconographic and typographic content, as well as their graphic designs, in an attempt to show how the modern vision of this repertoire came to be formed and what persons and places are associated with this current in the history of early music recording.

Refine search results

Filip van Tricht, The Byzantino-Latin Principality of Adrianople and the Challenge of Feudalism (1204/6–ca. 1227/28): Empire, Venice and Local Autonomy, „Dumbarton Oaks Papers” 68, 2015, s. 325–342

O ciszy i jej teatralności, czyli o pewnej osobliwości weneckiej audiosfery w literaturze rosyjskiej

Współczesne problemy ekonomiczno-społeczne turystyki masowej w miastach

Turystyka miejska jako źródło protestów społecznych: przykłady Wenecji i Barcelony

Elena Lucrezia Cornaro Piscopia (1646–1684) pierwsza kobieta philosophiae magistra et doctrix

"Il volto sfregiato", Alfredo Barbacci, Bologna 1972 : [recenzja]

Kwestie teologiczne w przedmowach i posłowiach wydań Božidara Vukovicia

Between facts and panegyrics. Tracing the youth and peregrinations of Hieronim, Jan and Stanisław Łaski

Między faktami a panegiryzmem. Śladami młodzieńczych lat i peregrynacji Hieronima, Jana i Stanisława Łaskich

Straszliwa chęć uwiecznienia, czyli o sztuce portretowej w kontekście opowiadania Gustawa Herlinga-Grudzińskiego Portret wenecki

Kolor w weneckim rzemiośle artystycznym XVI wieku

Cypryjska Ziemia Obiecana. Plany stworzenia żydowskiego państwa na Cyprze (XVI wiek)

Dyskurs przestrzeni – przestrzeń dyskursu. Obraz miasta w "Innej Wenecji" Predraga Matvejevicia

Monteverdi in San Marco, eds. Rodolfo Baroncini, Marco di Pasquale, Lucca 2020 Libreria Musicale Italiana, pp. XXii+424+16 col. illus. ISBN 9788855430357

Po Mannie i Viscontim. Śmierć w Wenecji we współczesnej literaturze polskiej, rosyjskiej i ukraińskiej

Wpływ działalności Scuoli na rozwój artystyczny Wenecji w dobie quattrocento

Marki kolońskie czy liwry francuskie, czyli o finansowaniu i przelicznikach walutowych podczas IV wyprawy krzyżowej, w świetle umowy z kwietnia 1201 roku oraz kronik Geoffroy’a de Villehardouin i Roberta z Clari

Early Music Recordings as Mythography: Monteverdi and the ‘Other’ Vespers