Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Wiktor Woroszylski
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Wokół wiersza „Kobiety internowane” Wiktora Woroszylskiego

100%
Czerska T.
Pamiętnik Literacki
|
2022
|
vol. 113
|
issue 4
115-125
PL
Artykuł stanowi próbę przyjrzenia się doświadczeniu internowania z perspektywy kobiet. Punktem wyjścia jest wiersz Wiktora Woroszylskiego „Kobiety internowane”, utrzymany w poetyce typowej dla poezji stanu wojennego (scharakteryzowanej w pracach Danuty Dąbrowskiej i Janusza Sławińskiego). Wiersz oraz zapiski Woroszylskiego z dziennika prowadzonego w obozie internowania zostają poddane paralelnej lekturze wraz z zapiskami i wspomnieniami autorstwa kobiet. Twórczość ta stanowi nie tylko świadectwo, ale też dokument świadomości autorek i autorów, utrwalający stereotypowy obraz podziału ról płciowych oraz wykorzystywanie gotowych klisz w budowaniu własnej relacji ze zdarzeń postrzeganych jako znaczące dla państwa i narodu.
EN
The paper offers an attempt to insight into the experience of internment from a woman’s perspective. The starting point here is Wiktor Woroszylski’s poem “Kobiety internowane” (“Interned Women”), composed in the poetics typical of that of martial law (characterised in the papers by Danuta Dąbrowska and Janusz Sławiński). The poem and Woroszylski’s notes from his diary written in the intern camp are made subject of parallel reading alongside notes and memories recounted by women. The works are not only a testimony, but also a document of female and male authors’ awareness, all of which strengthens the stereotypical image of gender roles division and takes advantage of ready-made clichés in building one’s own account of the situations that proves vital for the country and nation.
2
Publication available in full text mode
Content available

Pośmiertne życie rewolucji. O Dzienniku węgierskim Wiktora Woroszylskiego z perspektywy „nieustającej w swym ruchu historii”

98%
Stankowska A.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
|
2016
|
issue 29
179-193
EN
The article is devoted to the Hungarian revolution in 1956, witnessed and described by Wiktor Woroszylski in his Hungarian diary . His report from the fighting Budapest is as important as the comments added in 1976, 1981, 1986, and 1989, the milestones of the Polish way to freedom, described by one of its participants. In the comments, Woroszylski creates a vision of “history incessant in its movement”, marked by hope and disappointment. The author points out to similarities and relationships between freedom uprisings in various Soviet-dominated countries of Central Europe.
3

Zagłada gatunków według Wiktora Woroszylskiego – czyli (nie) więcej niż egzemplifikacja

80%
Jarzyna A.
Pamiętnik Literacki
|
2022
|
vol. 113
|
issue 4
91-114
PL
Artykuł stanowi wielokontekstową interpretację wiersza Wiktora Woroszylskiego „Zagłada gatunków”, napisanego w 1966 roku, a opublikowanego cztery lata później w tomie pod tym samym tytułem. Autorka odnosi utwór do realiów i warunków, w jakich powstawał (m.in. do nastrojów antysemickich), zestawia go z pozostałymi utworami poety, zwłaszcza z sylwiczną prozą autobiograficzną „Literatura. Powieść” (1977), dalej dowodzi, że wiersz wyprzedza rozpoznania na temat analogii między mechanizmami wykluczania pewnych grup etnicznych, prowadzącymi do ich eksterminacji, a przyzwoleniem na zabijanie zwierząt. Podkreślając wagę nowatorskiej swego czasu, dziś niesłusznie zapominanej książki Antoniny Leńkowej „Oskalpowana Ziemia” (1961), na którą Woroszylski bezpośrednio się powołuje, autorka artykułu wskazuje na aktualność i nośność omawianego utworu dla literaturoznawczej refleksji nad antropocenem (można by się nawet zastanawiać, czy nie jest to pierwszy polski wiersz poświęcony temu zjawisku), ciekawie rezonuje on m.in. z pracami Ewy Bińczyk, Dipesha Chakrabarty’ego i Elizabeth Kolbert, a jednocześnie przechowuje relikty antropocentrycznej optyki, dając wgląd w ograniczenia wyobraźni zbiorowej i indywidualnej. Niemniej w subwersywnej lekturze okazuje się ważkim głosem na rzecz deantropocentryzacji studiów nad genocydami.
EN
The paper is a multicontextual interpretation of Wiktor Woroszylski’s poem “Zagłada gatunków” (“A Holocaust of Genres”), written in 1966 and published four years later in a volume under the same title. The author of the paper relates the piece to the realia and circumstances in which it was composed (including the anti-Semitic ambiance), compares it to Woroszylski’s other pieces, especially to the silva rerum autobiographical prose “Literatura. Powieść” (“Literature. A Novel,” 1977), and moves on to prove that the poem foreruns the consideration about the analogy drawn between the mechanisms of exclusion of some ethnic groups leading to their extermination and permission to kill animals. Stressing the significance of the innovative in its time and now falsely forgotten book by Antonina Leńkowa “Oskalpowana Ziemia” (“Scalped Earth,” 1961) to which Woroszylski directly refers, the author of the paper points at the timelessness and strength of the poem to the literary studies reflection over the Anthropocene (the poem can even be thought of as the first Polish piece to reflect on the issue), it interestingly resonates with the works by, inter alia, Ewa Bińczyk, Dipesh Chakrabarty and Elizabeth Kolbert, and at the same time preserves the relics of anthropocentric optics, giving insight into the limits of collective and individual memory. Nonetheless, in subversive reading it proves to be a powerful voice for deanthropocentrisation of genocide studies.
4

O literackich i translatorskich potyczkach Wiktora Woroszylskiego z cenzurą (z "Dziennikami" w tle)

80%
Pawletko B.
Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej
|
2018
|
vol. 24: Nie tylko wiersz, nie tolko roman. Literatura polska i rosyjska w kontekście gatunków literackich
326-343
RU
Публикация Дневников Виктора Ворошильского заставляет заново перечитать его произведения и посмотреть на его переводческие опыты и достижения в более широком контексте. Поводом для этого являются описанные им в дневнике столкновения с цензурой, постоянные уловки, стратегии, но также и компромиссы, на которые ему приходилось идти, что влияло на итоговый вид и сроки публикации, например, Антологии современной русской поэзии 1880-1967 годов. Особенное внимание в настоящей статье уделено русской литературе и многочисленным переводам писателя, т.е. той сфере творческой деятельности, которая лишь на первый взгляд казалась удобным способом продолжать печататься. Читая дневниковые записи, мы убеждаемся, что иногда не имело значения, кого именно Ворошильский переводил: отказ от публикации вызывала сама его фамилия. В статье автор касается не только дневниковых «кулис» создания литературных биографий и переводов, но и лекций о русской литературе, которые Ворошильский читал в Обществе научных курсов, и встречи польских и русских писателей в Радзеевицях.
EN
The publication of Wiktor Woroszylski’s Dzienniki (Diaries) encourages one to reread his pieces, but also to present a wider, contextual depiction of his undertakings and translational accomplishments. In respect of this, the pretext are the struggles with censorship as recorded in the diaries, the everyday evasions and strategies, but also the compromises which one had to make, all of which had a direct influence on the final form and timing of publication of, for example, "Antologia nowoczesnej poezji rosyjskiej 1880-1967" [An Anthology of Modern Russian Poetry 1880-1967]. An area of special interest in the present article is Russian literature and numerous translations, that is those areas of creative endeavour which only seemingly appeared to be comfortable ways of remaining within the publishing circuits. Upon reading the diary notes we realise that, with time, it no longer matters who Woroszylski is translating – just his surname is significant enough that it predetermines a refusal to publish. In the present article, the author relates not only to the behind-the-scenes of the origins of literary biographies and translations based on the diaries. The author also refers to the lectures on Russian literature given as part of the Towarzystwo Kursów Naukowych [The Academic Courses Association], as well as the meetings of Polish and Russian writers in Radziejowice.
5
Publication available in full text mode
Content available

Два часа в резервуаре Iosifa Brodskiego vs. wariant Wiktora Woroszylskiego Dwie godziny w zbiorniku jako przykład tłumaczenia elementów intertekstualnych i „intertekstualizowanego” tekstu

80%
Bednarczyk A.
Świat i Słowo
|
2023
|
vol. 41
|
issue 2
35-49
EN
The article considers the translation by Wiktor Woroszylski of various types of intertextual elements included by Iosif Brodski in his poem Два часа в резервуаре (In English – Two hours in the tank). Regardless of the different translation decisions and noticeable associative shifts that concern specific intertextual elements, the translation as a whole should be considered successful. Nevertheless, in the course of the analysis, the author comes to the conclusion that in the case of an intertextualized text (one that is saturated with intertextual elements), the preservation in the translation of the associative chains that make up the network of intertextual associations is more important than the adequacy of the specific elements of the text.
6
Publication available in full text mode
Content available

Przywłaszczony fragment dziennika Wiktora Woroszylskiego w oczach konsultanta ps. „Olcha”

71%
Marcinkiewicz M.
Pamięć i Sprawiedliwość
|
2022
|
vol. 40
|
issue 2
548-564
PL
Wiktor Woroszylski był jednym z najdłużej internowanych literatow. Od 13 grudnia 1981 do 18 października 1982 r. przebywał w ośrodkach odosobnienia w Warszawie-Białołęce, Jaworzu i Darłowku. 20 lutego 1982 r., podczas przeszukania, strażnicy odebrali mu 99-stronicowy fragment pisanego w odosobnieniu dziennika. Obszerny fragment przejętego od poety rękopisu przekazano do analizy będącemu na etacie Służby Bezpieczeństwa literatowi Wacławowi Sadkowskiemu ps. „Olcha”. Publikowana analiza jest jedynym śladem po zapiskach Woroszylskiego z tego okresu. Oryginalnego fragmentu dziennika do dzisiaj nie odnaleziono.
7
Publication available in full text mode
Content available

Z archipelagu na kontynent. Polskie tropy Władimira Maksimowa

51%
Przebinda G. W.
Przegląd Rusycystyczny
|
2023
|
issue 4 (184)
144-170
RU
В статье предпринята попытка синтетического анализа польских нитей редакционной деятельности Владимира Максимова (1930–1995) в качестве руководителя эмигрантского ежеквартального журнала „Континент” в период его выхода в Париже (1974–1992). Главным замыслом редактора Максимова было создание такого литературно-политического и антикоммунистического журнала в Западной Европе, который объединил бы людей, занимающихся борьбой за свободу всей Восточной Европы в сотрудничестве с Западной. Схожие цели ставили перед собой гораздо раньше в парижской «Культуре» Ежи Гедройц, Юзеф Чапский и Густав Херлинг-Грудзинский, которые по просьбе Максимова вошли в международную редакцию «Континента», оставаясь в ней до самой смерти, также когда с 1992 г. офис был переведен в Москву и передан Игорю Виноградову в качестве редактора. Между тем, в парижский период «Континента» Максимов, поддерживаемый с 1976 года Натальей Горбаневской, также охотно сотрудничал с поляками из Польской Народной Республики – Виктором Ворошильским, Адамом Михником, Анджеем Дравичем и кардиналом Стефаном Вышинским. И Максимов с Горбеневской, и их польские авторы рассматривали это как фрагмент общей борьбы за «нашу и вашу свободу» – вместе с украинцами, чехами, словаками, литовцами и венграми. Таким образом, общая цель вышеупомянутой статьи состояла в том, чтобы представить этот очень важный «польский сегмент» в истории русского «Континента» в изгнании.
PL
W artykule podjąłem próbę syntetycznej analizy polskich wątków w działalności redaktorskiej Władimira Maksimowa (1930–1995) jako szefa emigracyjnego kwartalnika „Kontynent” w okresie jego wydawania w Paryżu (1974–1992). Zamysłem głównym redaktora Maksimowa było stworzenie takiego literacko-politycznego, a zarzem antykomunistycznego czasopisma w Europie Zachodniej, które łączyłoby w sobie ludzi zaangażowanych w walce wolność w całej Europie Wschodniej we współpracy z Europą Zachodnią. Podobne cele stawiali sobie już dużo wcześniej w paryskiej „Kulturze” – Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudziński, którzy na prośbę Maksimowa weszli do międzynarodowej Rady Redakcyjnej „Kontynentu”, pozostając w jej składzie aż do śmierci, również i wtedy, gdy redakcja od 1992 roku została przeniesiona do Moskwy i przekazana w ręce Igora Winogradowa jako redaktora. Tymczasem Maksimow w okresie paryskim, wspierany od 1976 roku przez Natalię Gorbaniewską, współpracował również  bardzo chętnie Polakami z PRL-u – Wiktorem Woroszylskim, Adamem Michnikiem, Andrzejem Drawiczem, kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Zarówno Maksimow z Gorbaniewską, jak ich polscy autorzy traktowali są współpracę jako istotny fragment wspólnej walki o „wolność naszą i waszą” – wespół z Ukraińcami, Czechami, Słowakami, Litwinami, Węgrami. Ogólnym celem powyższego artykułu było więc przedstawienie tego właśnie bardzo ważnego „polskiego segmentu” w historii rosyjskiego „Kontynentu” na emigracji.
EN
In this article, I have attempted a synthetic analysis of the Polish threads in the editorial activity of Vladimir Maksimov (1930–1995) as head of the émigré quarterly Continent during the period of its publication in Paris (1974–1992). The main idea of Maksimov as editor was to create such a literary-political, and allegedly anti-communist, magazine in Western Europe, which would bring together people involved in the struggle for freedom throughout Eastern Europe in cooperation with Western Europe. Similar aims had already been pursued much earlier in Parisian Kultura – by Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudzinski, who, at Maksimov’s request, joined the international editorial board of Continent, remaining on it until his death, even when the editorial board was moved to Moscow from 1992 and handed over to Igor Vinogradov as editor. Meanwhile, Maksimov during the Paris period, supported since 1976 by Natalia Gorbanevskaya, also collaborated very willingly with Poles from the communist regime – Viktor Woroszylski, Adam Michnik, Andrzej Drawicz, Cardinal Stefan Wyszynski. Both Maksimov and Gorbanievskaya, as well as their Polish authors, saw it as a part of a common struggle “For our freedom and yours” – together with Ukrainians, Czechs, Slovaks, Lithuanians, and Hungarians. The overall aim of the above article was therefore to present this very important “Polish segment” in the history of the Russian Continent in exile.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.