Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Word
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Word in Education: Good, Bad and Other Word

100%
Carr D.
Multidisciplinary Journal of School Education
|
2020
|
issue 17
13-30
EN
St John’s Gospel identifies logos, translated as English ‘Word’, as the divine source of the wisdom or truth of the Christian message, if not with the godhead as such. However, given the cultural and intellectual influence of Greek thought on early Christian literature, one need not be surprised that these (and other) theological or metaphysical associations of Word are almost exactly replicated and prefigured in the dialogues of Plato, for whom formation of the divine aspect or element of human soul clearly turned upon access to or participation in the wisdom of logos. This paper explores the moral and spiritual connections between logos or Word, reason and soul in such Platonic dialogues as Gorgias, Republic and Theaetetus as well as the implications of conceiving education as the pursuit of such Word for ultimate human flourishing.
2
Publication available in full text mode
Content available

Nauczanie biskupa Adama Lepy jako drogowskaz po dziennikarskich ścieżkach

84%
Fertacz A.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2023
|
vol. 23
|
issue 2
43-56
EN
Undoubtedly, analyzing the teaching of bishop Adam Lepa, we can see that the media show great opportunities in the field of positive action: they teach, bring the works of culture closer, arouse creative passions, and in the hands of believers they become a place of effective evangelization. Based on the above aspects, we can see that a media worker, thanks to his faithfulness to the Word, becomes not only a teacher but also an evangelizer. Recognizing the need for the formation of a journalist, the work emphasizes that spiritual formation in the life of a person responsible for the transfer of information is very important. The fruit of preaching a journalistic message will be, for example, the shaping of a Christian mentality, which will bring people closer to God. Building a Christian mentality is a way of thinking, it’s intellectual inquisitiveness, and above all, it’s habits of thought and beliefs to which a person has managed to get used to. A journalist using the formation will be aware that Christ is his most important formatter. Therefore, the principles of spiritual formation never grow old, just like the Gospel, of which a journalist of the 21st century can become a faithful witness.
3
Publication available in full text mode
Content available

Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach soborów starożytnych i średniowiecznych

67%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2016
|
vol. 10
|
issue 2
97-112
EN
Faith in God as the Creator of heaven and earth from the beginning has been included into the deposit of faith, proclaimed by the Church. God who saves the world by His only-begotten Son, is also the principium of all available entities. Their diversity and interconnectedness reveal the wealth of creative works of the only God, but also the mutual relationship of entities among one another. They all are similar to one another not by the similarity in nature, but the similarity in the act of creation. This article tries to show how the form of the confession of faith in God the Creator was changing in the documents of the Ecumenical Councils. Texts in the form of confessions of faith, which always contain some reference to the Creator and the creation, have a special place in those documents. The analysis of these statements shows how the Church Creed has been clarified and deepened over the centuries.
PL
Wiara w Boga jako stworzyciela nieba i ziemi od początku wpisana jest w depozyt wiary głoszonej przez Kościół. Bóg, który zbawia świat przez swego jednorodnego Syna, jest także principium wszystkich istniejących bytów. Ich różnorodność oraz wzajemne powiązania odsłaniają bogactwo dzieła stwórczego jedynego Boga, a także wzajemne powiązanie bytów między sobą. Wszystkie są do siebie podobne nie przez podobieństwo w naturze, ale przez podobieństwo w akcie stworzenia. Niniejszy artykuł próbuje pokazać, jak zmieniała się forma wypowiadania wiary w Boga Stwórcę w dokumentach soborów powszechnych. Szczególne miejsce zajmują w nich teksty w formie wyznań wiary, które zawsze zawierają wzmiankę o Stwórcy i stworzeniu. Analiza tych wypowiedzi pokazuje, jak na przestrzeni wieków eklezjalne Credo ulegało doprecyzowaniu i pogłębieniu.
4
Publication available in full text mode
Content available

Głoszenie słowa. Kilka uwag na temat motywu księgi w ikonografii wczesnochrześcijańskiej

67%
Iwaszkiewicz-Wronikowska B.
Vox Patrum
|
2003
|
vol. 44
131-142
IT
II motivo del libro compare nell'arte cristiana gia all’inizio del III s.; nelle catacombe e sui sarcofaghi possiamo vedere le immagini dei morti con i rotoli nelle mani, simili al tipo iconografico defnito da H.I. Marrou.
5
Publication available in full text mode
Content available

Źródła myśli Iwona z Chartres o salus animarum jako celu prawa kanonicznego

67%
Gałkowski T.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
|
2017
|
vol. 80
29-45
EN
The author of the study claims that in the discussion held in the previous century by the jurists of religious law concerning understanding of the salvation of souls as the purpose of the canon law there were not very clear references to the assumptions which led Ivo of Chartres to such a statement. Therefore he expresses them in the following points: the education and knowledge of Ivo gained in the Le Bec school in his pastoral activity, sacrament as the source of the canon norm, the biblical foundation of the canon norm (ratio auctoritatis), mercy and justice as the principle of legal hermeneutics of Ivo, salvation of souls as a conciliation element of norms. In author’s opinion, Ivo is a precursor of a contemporary orientation in the approach to canon law as a dimension of the salvation order.
PL
Autor opracowania twierdzi, że w dyskusji podejmowanej w kanonistyce w ubiegłym stuleciu, dotyczącej rozumienia zbawienia dusz (salus animarum) jako celu prawa kanonicznego, nie było zbyt wyraźnych odniesień do założeń, które doprowadziły Iwona z Chartres do takiego stwierdzenia. Ujmuje je zatem w następujących punktach: wykształcenie i wiedza Iwona wyniesiona ze szkoły Le Bec w jego działalności duszpasterskiej; sakrament jako źródło normy kanonicznej; biblijny fundament normy kanonicznej (ratio auctoritatis); miłosierdzie i sprawiedliwość jako zasada hermeneutyki prawnej Iwona; zbawienie dusz jako element koncyliacyjny norm. Uważa, że Iwon jest prekursorem historiozbawczej orientacji w podejściu do prawa kanonicznego jako wymiaru porządku zbawienia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach Soborów starożytnych i średniowiecznych

67%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2016
|
vol. 10
|
issue 2
97-112
PL
Wiara w Boga jako stworzyciela nieba i ziemi od początku wpisana jest w depozyt wiary głoszonej przez Kościół. Bóg, który zbawia świat przez swego jednorodnego Syna, jest także principium wszystkich istniejących bytów. Ich różnorodność oraz wzajemne powiązania odsłaniają bogactwo dzieła stwórczego jedynego Boga, a także wzajemne powiązanie bytów między sobą. Wszystkie są do siebie podobne nie przez podobieństwo w naturze, ale przez podobieństwo w akcie stworzenia. Niniejszy artykuł próbuje pokazać, jak zmieniała się forma wypowiadania wiary w Boga Stwórcę w dokumentach soborów powszechnych. Szczególne miejsce zajmują w nich teksty w formie wyznań wiary, które zawsze zawierają wzmiankę o Stwórcy i stworzeniu. Analiza tych wypowiedzi pokazuje, jak na przestrzeni wieków eklezjalne Credo ulegało doprecyzowaniu i pogłębieniu.
EN
Faith in God as the Creator of heaven and earth from the beginning has been included into the deposit of faith, proclaimed by the Church. God who saves the world by His only-begotten Son, is also the principium of all available entities. Their diversity and interconnectedness reveal the wealth of creative works of the only God, but also the mutual relationship of entities among one another. They all are similar to one another not by the similarity in nature, but the similarity in the act of creation. This article tries to show how the form of the confession of faith in God the Creator was changing in the documents of the Ecumenical Councils. Texts in the form of confessions of faith, which always contain some reference to the Creator and the creation, have a special place in those documents. The analysis of these statements shows how the Church Creed has been clarifi ed and deepened over the centuries.
7
Publication available in full text mode
Content available

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d'Aquino nel suo commento del Sal 2,7

67%
Dąbrowski W.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 2
5-29
EN
In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.
PL
Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, matutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.
8
Publication available in full text mode
Content available

LOGOS jako rozumność Boga. Starożytne koncepcje Logosu. Od Heraklita do hymnu Jana Ewangelisty

67%
Cyrek O.
Analecta Cracoviensia
|
2023
|
vol. 55
5-47
EN
The article describes the concept of the Logos in the understanding of divine rationality, the rationality of the world, about which ancient philosophers already wrote. The term Logos had many different meanings. Most often it meant word, reason, speech, but it also gained new meanings in Greek philosophy, and then in Judaic and Christian thought. The first to introduce the concept of the Logos into philosophy was Heraclitus of Ephesus. According to him, the Logos is the mind of the world, its law and the cosmic principle. The thought of Heraclitus was taken over by the Stoics who identified the Logos with God, with pneûma, poured out in the structures of reality. Logos in the understanding of the metaphysical principle, the principle that orders reality, was also present in eastern thought and appeared there under the concept of Tao and Brahman. The thought of the ancient Greek philosophers influenced Jewish thinkers, as exemplified by Philo of Alexandria. For Philo, the Logos are the mediator between God and the created world, the world-controlling director, an idea and a model for created reality. The concepts of the Logos were developed by Christian thought, which, referring to Greek thought, recognized Logos as a word, but emphasized that it is the incarnate Word of God and identified it with the Second Hypostasis of the Trinity of God. A specific concept of the Logos is revealed in the Prologue to the Gospel of John. The Logos is recognized there as God in whom all beings have a beginning.
PL
Artykuł opisuje koncepcję Logosu pojmowanego jako boska rozumność obecna w świecie, o której pisali już starożytni filozofowie. Termin „logos” miał wiele różnych znaczeń. Najczęściej oznaczał słowo, rozum, mowę, ale zyskiwał też nowe znaczenia w filozofii greckiej, a następnie w myśli judaistycznej i chrześcijańskiej. Pierwszym, który do filozofii wprowadził pojęcie „logosu”, był Heraklit z Efezu. Według niego Logos to rozum świata, jego prawo i kosmiczna zasada. Myśl Heraklita przejęli stoicy, utożsamiający Logos z Bogiem, który jako pneûma rozlewa się w strukturach rzeczywistości. Logos w rozumieniu pryncypium metafizycznego, czyli zasady, która porządkuje rzeczywistość, był też obecny w myśli wschodniej i występował tam pod pojęciami Tao i Brahmana. Myśl starożytnych filozofów greckich wpłynęła na myślicieli ze środowisk judaistycznych, czego przykładem jest Filon z Aleksandrii. Zdaniem Filona Logos jest pośrednikiem między Bogiem a stwarzanym światem, kierownikiem kontrolującym świat, ideą i wzorem dla rzeczywistości stwarzanej. Koncepcję Logosu rozwinęła myśl chrześcijańska, która nawiązując do myśli greckiej, uznała Logos za Słowo. Równocześnie podkreślała, że jest to wcielone Słowo Boga, tożsame z drugą hipostazą w Trójcy Świętej, w którym wszystkie byty mają swój początek. Ta szczególna koncepcja Logosu pojawia się w Hymnie o Logosie, czyli w prologu do Ewangelii Janowej.
9
Content available remote

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

51%
Dąbrowski W.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 2
5-29
IT
Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.
EN
In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.
PL
Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.
10
Publication available in full text mode
Content available

Między Bogiem a Naturą. Słowo i muzyka w świecie Leśmiana

43%
Cieślik M.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
|
2019
|
vol. 52
|
issue 1
49-67
EN
This essay shows how multidirectional relations between the words and the music are bound in Leśmian’s world. The medium is a human being, a poet-singer oversensitive to the voice of being, who turns music into words and reaches the state of exaltation thanks to music at the same time. The music permeates the poet who should let it speak out inside himself and then express it through words. The rhythm perceived as life itself is a part that allows the restricted word to be relieved form the rigid frames of meanings. The relations between the word and the music (and accordingly between God and Nature) can be seen as well in the elements of the world which hasn’t become flesh or turned into music. Thanks to its vital character, music helps to locate Leśmian’s world on the border, on the edge, over the precipice or to incorporate a human being into the Nature. The music itself is sometimes located on the edge of the word, overtaking its part or going into the abyss.
PL
Niniejsza praca pokazuje, w jaki sposób w świecie Leśmiana powstają wielokierunkowe relacje zawiązujące się między biegunami słowa i muzyki. Pośrednikiem jest w nich człowiek, a szczególnie poeta-śpiewak obdarzony wyjątkową wrażliwością na głos istnienia, który ujmuje muzykę w słowa i jednocześnie zostaje przez nią wprowadzany w uniesienie. Muzyka wnika w poetę, który powinien we własnym wnętrzu pozwolić jej się „wygwarzyć”, a następnie wyrazić ją poprzez słowo. Elementem, który wyzwala ograniczone słowo ze sztywnych ram znaczeń, jest rytm rozumiany jako samo życie. Związki zachodzące pomiędzy słowem a muzyką (i odpowiadającymi im – Bogiem i Naturą) obejmują także elementy świata, które zostają wcielone w słowo lub umuzycznione. Poprzez swój witalistyczny charakter muzyka sprzyja usytuowaniu Leśmianowskiego świata „na pograniczu”, na krawędzi, nad przepaścią lub wpisaniu człowieka w Naturę. Sama muzyka bywa również umieszczona na granicy ze słowem, przejmując jego rolę lub wraz z nim przechodząc w niebyt.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.