Search results

1

Scientific Realism and the Objects of Medicine in the Hippocratic Treatise On the Art

100%

Cales K. R.

Studia Gilsoniana

|

2022

|

vol. 11

|

issue 2

229-248

EN

On the Art is a polemical treatise in the Hippocratic corpus that has been dated to 450–400 Bce. As a polemical work, the author defends the existence of medicine against detractors. i argue that the author employs two arguments for scientific realism in defense of medicine that are among the earliest known. First, i situate the work in the context of the sophistic movement and the nomos vs. physis debate. Second, i analyze the two arguments in On the Art ii, and i argue by contraposing spatiotemporalist, constructivist, and realist interpretations of the passage that the author grapples with the semantic stretch of the word εἶδος. thereafter, i propose the arguments are best understood as indispensability arguments in which medical realism is defended in order to explain clinical practice.

2

Abstract Objects in a Metaphysical Perspective

100%

Kulieshov A.

Path of Science

|

2018

|

vol. 4

|

issue 2

2001-2006

EN

The article presents an unconventional although not absolutely unprecedented view on abstract objects defending the position of metaphysical realism. It is argued that abstract objects taken in purely ontological sense are the forms of objects. The forms possess some common characteristics of abstract objects, they can exist not in physical space and time and play a grounding role in their relation to concrete objects. It is stated that commonly discussed abstract objects – properties, kinds, mathematical objects – are forms.

3

Arystoteles i początki pojęcia powszechnika

84%

Tiuryn T.

Roczniki Filozoficzne

|

2022

|

vol. 70

|

issue 3

297-324

EN

The aim of this paper is to discuss Aristotle’s concept of the universal, and in particular to defend the claim that Aristotle’s concept is different from the modern concept of the universal, which is understood as the entity common to many individuals. For Aristotle, the universal is first and foremost an object which is predicated, is the object of the acts of the intellect, and is the object of the definition. In the text I also show that universals in Aristotle’s theory are causally inert, so they cannot be properties or causes of properties of individuals. This makes them similar to the modern concept of abstract objects such as Frege’s senses. The immediate point of reference for this paper is Paweł Rojek’s book Tropy i uniwersalia. Badania ontologiczne [Tropes and Universals: Ontological Investigations] (2019). I argue here against Rojek’s reading of the classical concept of the universal, and above all, against his interpretation of the theory of Thomas Aquinas.

PL

Celem artykułu jest prezentacja Arystotelesowskiej koncepcji powszechnika, w szczególności zaś obrona tezy, że pojęcie powszechnika u Arystotelesa jest znacząco inne niż współczesne pojęcie powszechnika, zgodnie z którym powszechnik to byt wspólny wielu rzeczom jednostkowym. Dla Arystotelesa powszechnik jest przede wszystkim przedmiotem orzekania, aktów intelektu oraz definicji. W tekście pokazuję również, że powszechniki u Arystotelesa nie pełnią funkcji przyczyn, nie mogą więc być własnościami lub przyczynami cech indywiduów. Upodabnia je to do współczesnego pojęcia przedmiotu abstrakcyjnego, takiego jak sensy Fregego lub sądy. Bezpośrednim punktem odniesienia artykułu jest książka Pawła Rojka Tropy i uniwersalia. Badania ontologiczne (2019). Polemizuję tu z Rojka interpretacją klasycznej koncepcji powszechnika, przede wszystkim z jego odczytaniem teorii Tomasza z Akwinu.

4

Przedmiotowe logiki fikcji. Część III: Teoria przedmiotów abstrakcyjnych E.N. Zalty

59%

Gurczyński J.

Diametros

|

2013

|

issue 35

21-48

PL

Artykuł przedstawia teorię przedmiotów abstrakcyjnych E. N. Zalty. Omawiane jest zastosowanie tej logiki do analiz fikcji. Od strony formalnej system jest intensjonalnym rachunkiem relacji drugiego rzędu opartym na standardowej negacyjno-implikacyjnej aksjomatyce rachunku zdań. Zalta wprowadza rozróżnienie na egzemplifikowanie i enkodowanie własności. Przedmioty realne jedynie egzemplifikują własności, a przedmioty abstrakcyjne zarówno enkodują, jak i egzemplifikują własności. Takie rozróżnienie pozwala ująć dwupoziomową strukturę uposażenia przedmiotów fikcyjnych. Wskazuje się również pewne niepożądane konsekwencje teorii związane z tym, że przedmioty fikcyjne uznaje się za abstrakcyjne. Wadą systemu jest również jego słaba moc dedukcyjna – wnioski w zasadzie nie wykraczają poza aksjomatykę systemu.

EN

This paper presents E. N. Zalta’s theory of abstract objects. It discusses the application of the theory of abstract objects to the analysis of fiction. From a formal point of view the system is an intensional second-order logic of relations based on the standard axiomatization of the propositional calculus. Zalta distinguishes exemplification and encoding of properties. Real objects exemplify properties, while abstract objects both encode and exemplify properties. This distinction makes it possible to apprehend the double structure of predication of fictional objects. It also points out some unwanted consequences of the theory, which are bound to the fact that fictional objects are conceived as abstract objects. Another defect of the system is its weak deductive power – the conclusions do not go beyond the system’s axiomatization.

Refine search results

1 Diametros

1 Path of Science

1 Roczniki Filozoficzne

1 Studia Gilsoniana

1 Cales K. R.

1 Gurczyński J.

1 Kulieshov A.

1 Tiuryn T.

2 2022

1 2018

1 2013

Scientific Realism and the Objects of Medicine in the Hippocratic Treatise On the Art

Abstract Objects in a Metaphysical Perspective

Arystoteles i początki pojęcia powszechnika

Przedmiotowe logiki fikcji. Część III: Teoria przedmiotów abstrakcyjnych E.N. Zalty