Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: acting within the framework of legal order

Sort By:

Limit search:

Ochrona dóbr osobistych osoby, której dotyczy zgłoszenie sygnalisty

100%

Dörre-Kolasa D.

Roczniki Administracji i Prawa

2022

vol. 3(XXII)

153-166

Recently, we have observed an increased interest of representatives of the doctrine in the issue of protection of whistleblowers, which is undoubtedly the aftermath of the ongoing legislative work aimed at implementing the Directive (EU) 2019/1937 of the European Parliament and of the Council of 23 October 2019 on the protection of persons who report breaches of Union law (hereinafter: “the Directive”). Both the title of the Directive, as well as much of its motives, focus attention on the protection of whistleblowers, on the effectiveness of which the EU legislator depends to increase the effectiveness of law enforcement and detection of violations that may cause serious harm to the public interest. However, contrary to the oversimplification presented in the press commentaries and mass media, the Directive contains, in addition to the protection mechanisms for whistleblowers, a whole series of other regulations of significance for its proper application. In particular, it establishes a general legal framework for the filing of notifications through internal and external channels as well as through public disclosure, leaving no affected persons without legal protection. A careful analysis of both the motives and the content of the Directive leads to interesting conclusions on the limits of legal protection for whistleblowers in connection with the need to ensure protection also for those affected by reporting who are subject to allegations.

W ostatnim czasie obserwujemy zwiększone zainteresowanie przedstawicieli doktryny zagadnieniem ochrony sygnalistów1, co bez wątpienia jest pokłosiem trwających prac legislacyjnych zmierzających do implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii2 (dalej: „Dyrektywa). Zarówno tytuł Dyrektywy, jak również znaczna część jej motywów koncentruje uwagę na ochronie osób zgłaszających, od skuteczności której prawodawca wspólnotowy uzależnia podniesienie efektywności egzekwowania prawa oraz wykrywania naruszeń, które mogą wyrządzić poważną szkodę interesowi publicznemu. Wbrew jednak dostrzeganym w komentarzach prasowych uproszczeniom, Dyrektywa poza mechanizmami ochronnymi osób zgłaszających zawiera cały szereg innych regulacji, o istotnym dla jej właściwego stosowania znaczeniu. W szczególności ustanawia ogólne ramy prawne dla dokonywania zgłoszeń za pomocą wewnętrznych i zewnętrznych kanałów, jak również poprzez ujawnianie publiczne, nie pozostawiając bez ochrony prawnej osób, których dotyczy zgłoszenie. Wnikliwa analiza zarówno motywów, jak i treści Dyrektywy prowadzi do ciekawych wniosków w przedmiocie granic ochrony prawnej sygnalistów w związku z koniecznością zapewnienia ochrony również tym osobom, których dotyczy zgłoszenie.

Refine search results

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Dörre-Kolasa D.

1 2023

Search results

Ochrona dóbr osobistych osoby, której dotyczy zgłoszenie sygnalisty