Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: an individual application

Sort By:

Limit search:

Uwagi na temat przesłanek skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

100%

Pazura A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2014

issue 3 (19)

175-193

Przedmiotem artykułu jest prezentacja przesłanek formalnych i materialnych, które musi spełniać skarga indywidualna, aby nie była uznana za niedopuszczalną, oraz aby była rozpoznana przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Przesłankami tymi są przede wszystkim przesłanka ratione personae, ratione materiae, ratione temporis, ratione loci, dochowanie sześciomiesięcznego terminu na wniesienie skargi, wyczerpanie wszystkich dostępnych środków odwoławczych przewidzianych prawem wewnętrznym, a ponadto – od momentu wejścia w życie Protokołu nr 14 do EKPCz – doznanie tzw. znaczącego uszczerbku. Treść niektórych z wymienionych przesłanek ulegnie jednak pewnej weryfikacji, jeśli wejdzie w życie Protokół nr 15 do EKPCz. Protokół ten przewiduje: (1) skrócenie z 6 do 4 miesięcy terminu na złożenie skargi do Trybunału po wykorzystaniu krajowych środków odwoławczych, o którym mowa w art. 35 ust. 1 Konwencji, oraz (2) usunięcie obecnego wymogu dopuszczalności wskazanego w art. 35 ust. 3 Konwencji, a wskazującego, że żadna skarga nie może być odrzucona na mocy tego przepisu, jeśli sprawa nie została należycie rozpoznana przez sąd krajowy.

The subject of this article is to present formal and material conditions which an individual application must satisfy in order not to be declared as inadmissible and in order to be examined by the European Court of Human Rights. These are above all: requirements of ratione personae, ratione materiae, ratione temporis and ratione loci, the necessity of exhausting of all domestic remedies, the necessity of keeping a period of six months from the date on which the final decision was taken and apart from that – since the Protocol No. 14 to the Convention came into force – suffering from a significant disadvantage. Some of these conditions will however be altered, if Protocol No. 15 to the Convention entries into force. It provides: (1) the shortening, from six to four months, of the time-limit within which an application can be brought before the Court after all domestic remedies have been exhausted, as stipulated in Article 35, paragraph 1, of the Convention, and (2) the deletion of the present admissibility requirement, in Article 35, paragraph 3 (b) of the Convention, which specifies that no case be rejected under this provision if it has not been duly considered by a domestic court.

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

80%

Pazura A., Uniejewski J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2016

issue 2 (30)

53-75

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności niejednokrotnie była określana mianem fundamentalnego aktu prawa europejskiego. Prezentowane rozważania, poprzez charakterystykę okoliczności jej powstania, normatywnej treści, mechanizmu implementacyjnego oraz aktualnego kontekstu, w jakim obowiązuje, zmierzają do wykazania, czy twierdzenie to pozostaje zasadne w aktualnej rzeczywistości prawno-politycznej. Nie budzi co prawda wątpliwości, że to właśnie w Konwencji państwa-sygnatariusze po raz pierwszy przyjęły na siebie prawne zobowiązanie ochrony podstawo- wych wolności i praw człowieka, a co szczególnie istotne – wyraziły zgodę na to, by każda jednostka mogła kierować przeciwko każdemu z nich skargi indywidualne, wnoszone do specjalnie powołanego międzynarodowego organu sądowego kompetentnego do wią- żącego rozstrzygania, czy doszło do naruszeń chronionych wolności lub praw. Był to przełomowy moment w rozwoju prawa międzynarodowego, w którym przez wieki zakorzeniło się przekonanie, że rozstrzyganie o wolnościach i prawach jednostek należy do jurysdykcji krajowej, a jednostki nie mają podmiotowości międzynarodowo-prawnej. Konwencja stworzyła zatem mechanizm implementacyjny, którego rola w zakresie wytyczania standardów ochrony wolności i praw człowieka jest nie do przecenienia. Niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że funkcjonowanie w europejskiej przestrzeni prawnej Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz słabość Rady Europy, przejawiająca się w zrzeszaniu dużej liczby państw o dość zróżnicowanej kulturze prawnopolitycznej oraz zróżnicowanych standardach demokracji, sprawiają, że praktyczna doniosłość Konwencji ulega i – jak należy się spodziewać – będzie ulegać nieustannej weryfikacji.

Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is often referred as a fundamental instrument of the European law. The following study, through a detailed description of the circumstances of creation of the Convention, its normative content, enforcement mechanism and the current context in which it is in force, seeks to demonstrate whether the above statement remains valid in the current political and legal reality. It is true that in the Convention sovereign states accepted for the first time legal obligations to secure the classical human rights and freedoms and – what is particularly relevant – to allow all individuals to bring applications against the state, leading to a specially founded international judicial body finding them in breach. This was a crucial, revolutionary step in the evolution of the international law that, for centuries, had been based on such deeply entrenched foundations as the ideas that the settlement of the freedoms and rights of individuals was within the domestic jurisdiction of states and that individuals were not subjects of rights in this law. The Convention has thus generated the effective enforcement mechanism in the world, which contribution to the setting of standards for the protection of human rights and freedoms is unrivalled. However, it cannot be lost from one’s sight that currently the presence of the Charter of Fundamental Rights of the European Union in the European legal space and the weakness of the Council of Europe, under of which auspices the European Convention on Human Rights was adopted, manifesting itself in the fact that it associates a large number of countries with quite diverse po- litical and legal culture and the standards of democracy, make the practical importance of the Convention be the subject of constant verification.

Refine search results

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2 Pazura A.

1 Uniejewski J.

1 2016

1 2014

Search results

Uwagi na temat przesłanek skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?