Search results

1

Koncepcje antropocenu i kapitalocenu a ekopedagogika

100%

Walewicz P.

Przegląd Pedagogiczny

|

2019

|

issue 1

57-67

PL

Wobec kryzysu współczesnej ekopedagogiki, której dorobek wydaje się niewystarczający do przezwyciężenia trwającego kryzysu ekologicznego, artykuł próbuje poddać pod rozważania teoretyczne dwie koncepcje z innych nauk. Mowa o geologicznej konpcecji antropocenu oraz ekologiczno-społeczno-ekonomicznej koncepcji kapitalocenu. W tej pierwszej znaleźć można podłoże do systemowych rozważań na temat roli człowieka w ekosystemie globalnym, zaś w tej drugiej podłoże do krytycznego przewartościowania podstawowych założeń ekopedagogiki, rozumianej jako „zielona” gałąź pedagogiki krytycznej, kontestującej kształt współczesnego systemu społeczno-gospodarczego (kapitalizmu).

EN

Faced with the crisis of contemporary ecopedagogy whose merits seem insufficient to overcome the current ecological crisis, the article tries to give into consideration two theoretical concepts from other sciences. Those are the geological concept of Anthropocene and the eco-socio-economic concept of Capitalocene. The former can be the basis of systemic considerations of humanity’s role in the global ecosystem, while the latter can be the basis of critical reevaluation of the founding principles of ecopedagogy, which is understood as the “green” branch of critical pedagogy, contesting the shape of the current socio-economic system (capitalism).

2

Socjologiczne ujęcie przedstawień nauki w fikcji klimatycznej

100%

Hempel F.

Świat i Słowo

|

2021

|

vol. 36(1)

99-112

PL

Zgodnie z powszechnym konsensusem naukowym, wpływ współczesnych społeczeństw na środowisko jest istotną przyczyną obecnie doświadczanych skutków globalnego ocieplenia. Oprócz funkcji nauki jako diagnosty efektów antropocenu, odgrywa ona co najmniej dwie dodatkowe role w historii zmian klimatycznych wywołanych przez człowieka. Współczesna nauka stara się działać jako terapeuta, proponując liczne działania, które należy podjąć, aby stawić czoła zagrożeniom, przyczynom i konsekwencjom zmian klimatycznych. Ponadto instytucja nauki jest (współ)producentem zagrożeń antropogenicznych ze względu na celowe i niezamierzone wykorzystywanie wiedzy naukowej i technologii opartych na nauce do celów społecznych. W związku z powyższym, korzystając z socjologicznej perspektywy, postawione zostaje pytanie, w jaki sposób przedstawienia nauki w przykładowych powieściach fikcji klimatycznej, gatunku współczesnej literatury zajmującej się globalnym ociepleniem wywołanym przez człowieka i jego społecznymi implikacjami, ukazują ją jako producenta, diagnostę i terapeutę zagrożeń społecznych.

3

Muzea w świecie bez przyszłości

86%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2022

|

vol. 63

158-164

PL

Artykuł poświęcony jest zaangażowaniu muzeów w działania na rzecz ochrony klimatu i przeciwdziałania katastrofie klimatycznej. Wobec kluczowego imperatywu warunkującego funkcjonowanie muzeów, których sens definiuje m.in. założenie, że będzie „jakaś” przyszłość, dla której warto dbać o eksponaty i inne świadectwa kultury minionej i współczesnej, katastrofa klimatyczna, której jesteśmy świadkami, stawia szczególne wyzwania przed muzeami. Jako instytucje zaufania społecznego, wciąż uznawane ze wiarygodne źródła wiedzy, angażują się coraz częściej w działania na rzecz ochrony środowiska. Świadczą o tym chociażby wystawy, które na temat antropocenu zorganizowały muzea na świecie w ciągu ostatniej dekady. Tekst prezentuje zakres zaangażowania muzeów w tym obszarze i jego przedmiot. Odnosi się także krytycznie do kluczowych dla przyszłości planety, nie tylko ludzi i tworzonych przez nich instytucji, czy szerzej kultur i cywilizacji, tematów, które – jak pokazuje praktyka – nie są podejmowane przez muzea (takie jak odpowiedzialność globalnych korporacji czy ideologia kapitalizmu wzrostu). W tym kontekście stawiane są też pytania o to, na ile muzea i w jakim stopniu mogą zmienić swoje praktyki oddziałujące negatywnie na klimat, takie jak chociażby rezygnacja lub przynajmniej ograniczenie udziału w globalnym ruchu turystycznym i rywalizacji o czas wolny zwiedzających w rynkowej grze o uwagę konsumentów.

4

Etyka cnót wobec kryzysu ekologicznego

86%

Dzwonkowska D.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2016

|

issue 2

5

Poetki wobec końca – liryka najnowsza a antropocen

86%

Czyżak A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2023

|

vol. 11

196-207

EN

This article considers the Anthropocene, global warming, and climate catastrophe as special challenges for humanity and as literary themes in contemporary poetry. In poems written by women during the last few years, these problems are presented in ways that transform our common perception and collective emotions. Interpretation of texts (written by Ewa Lipska, Marzanna Bogumiła Kielar, Julia Fiedorczuk, Urszula Zajączkowska, Justyna Bargielska, Ilona Witkowska, Małgorzata Lebda) lead to wider‑ranging results: the Anthropocene, as probably the last epoch in the history of the human world, must be perceived as a specific call for restorative activities for individuals and all mankind.

PL

Głównym celem artykułu są rozważania poświęcone antropocenowi, globalnemu ociepleniu i katastrofie klimatycznej pojmowanym jako wyjątkowe wyzwanie dla ludzkości oraz literacki temat w najnowszej poezji. W wierszach pisanych przez poetki w ciągu ostatnich kilku lat ta problematyka została podjęta na różne sposoby, prowadzące jednak do przeobrażeń wspólnotowej świadomości i zbiorowych emocji. Interpretacje utworów (pisanych m.in. przez Ewę Lipską, Marzannę Bogumiłę Kielar, Julię Fiedorczuk, Urszulę Zajączkowską, Justynę Bargielską, Ilonę Witkowską, Małgorzatę Lebdę) wiodą do szerzej zakrojonych wniosków: antropocen, jako być może ostatnia epoka w dziejach znanego nam świata, musi być traktowany jako szczególne wezwanie do ratowniczych działań, tak dla jednostek, jak i całego rodzaju ludzkiego.

6

Etyka cnót wobec kryzysu ekologicznego

86%

Dzwonkowska D.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2016

|

issue 2

7

Czy empatia jest odpowiedzią na antropocen? Kilka refleksji z perspektywy psychologii lektury i dydaktyki polonistycznej

86%

Zdunik J.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2023

|

vol. 11

47-61

EN

This article proposes the concept of climate empathy as a tool in Polish studies and a response to the climate crisis of the Anthropocene epoch. The first part discusses the most important teaching proposals so far in the field of ecological humanities. The second section covers the most important psychological research on the relationship between empathy and reading fictional texts. The project of climate empathy includes three important directions: a turn to emotions and action, a turn to “here and now,” and a turn to fictional works of fantasy and science‑fiction.

PL

W niniejszym artykule zaproponowano koncepcję empatii klimatycznej jako narzędzia w dydaktyce polonistycznej i odpowiedzi na kryzys klimatyczny epoki antropocenu. W pierwszej części omówione zostały najważniejsze dotychczasowe propozycje dydaktyczne w ramach humanistyki ekologicznej. Następnie przywołano najważniejsze badania psychologiczne, dotyczące związków między empatią a lekturą tekstów fikcjonalnych. Projekt empatii klimatycznej zawiera w sobie trzy najważniejsze założenia: zwrot ku emocjom i działaniu, zwrot ku aktualności oraz zwrot ku fikcji i fantastyce oraz science‑fiction.

8

Nowy Eden. Wpływ ogrodnika i jego dzieła – ogrodu na proces zmian klimatycznych

86%

Grzelak E.

Porównania

|

2022

|

vol. 31

|

issue 1

63-77

EN

On the 21st of May 2019 the Anthropocene Working Group has concluded that a new geological era in Earth’s history has begun-the Anthropocene. The author of the article has deduced that an interdisciplinary discourse regarding climate change should not omit human gardening activity. The Anthropocene is called an epoch of repression, short-sightedness and irreversible loss, which is shown in the work of many modern amateur gardeners. The author presents a vision of two gardens: one that has been made in a harmony of human and nature and one that is dominated solely by humans. In her article she contrasts the information from gardening guidebooks with the knowledge of amateur gardeners found in social media. The point of the article is to show the direction of modern gardening. By analysing selected texts, the author seeks an answer to the following question: are the gardeners, who see climate change, able to break out of their apathy and start to work for the environment or will they rather just continue doing what they are doing now?

PL

21 maja 2019 roku Anthropocene Working Group uznała, że rozpoczęła się już nowa epoka geologiczna w historii Ziemi – antropocen. Autorka artykułu uznała, że interdyscyplinarny dyskurs dotyczący zmian klimatycznych nie może pominąć ogrodniczej działalności człowieka. Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat, co znajduje odzwierciedlenie także w działaniach wielu współczesnych ogrodników amatorów. Autorka prezentuje dwie wizje ogrodów: powstałego w zgodnej koegzystencji człowieka i natury oraz zdominowanego przez człowieka. Konfrontuje w swoim artykule informacje zawarte w poradnikach ogrodniczych z wiedzą obecnych na portalach społecznościowych ogrodników amatorów. Celem artykułu jest pokazanie, w jakim kierunku rozwija się współczesne ogrodnictwo. Analizując wybrane teksty, autorka poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy ogrodnicy, widząc zmiany klimatyczne, są w stanie wyrwać się z marazmu i zacząć pracować na rzecz środowiska, czy też nadal pozostaną w sferze dotychczasowych działań.

9

Od Bahausu do Sztuki Zamglonego Antropocenu. Ćwiczenie z Fabulacji Spekulatywnej

72%

Chaberski M.

Sztuka i Dokumentacja

|

2020

|

issue 23

43-48

EN

In recent years, the western humanities have witnessed a proliferation of various “speculative fabulations” (Haraway) concerning the ongoing ecocrisis. These are the new epochs in Earth’s history such as the Capitalocene (Moore) and the Plantationocene (Tsing), which allow us to understand better what is happening to our planet. The emergence of various “-cenes” coincided with the celebration of the centenary of the Bauhaus, provoking questions about the extent to which the tradition of that school allows us to understand contemporary hybrid forms of performative arts at the intersection of nature, culture and technology. This paper argues that the Bauhaus tradition makes it possible to understand the phenomena occurring in the ‘foggy Anthropocene.’ In this epoch that I have called into being, we are dealing with both an ecological crisis and a serious epistemological crisis. The ‘foggy Anthropocene’ is therefore a speculation on what the world would look like if the dominance of sight as a tool of orientation had been weakened. It is this sense that guarantees, as the Modern age wanted, the most certain knowledge about the world. By combining Anni Albers’s works with a contemporary installation, I will show what the Bauhaus tradition can say about the epoch.

PL

W zachodniej humanistyce ostatnich lat mamy do czynienia z rozpowszechnieniem się rozmaitych „fabulacji spekulatywnych” (Haraway) na temat czasów w których żyjemy, zwłaszcza w kontekście trwającej katastrofy ekologicznej. Chodzi tu o powoływane przez badaczy nowe epoki w dziejach Ziemi, takie jak kapitalocen (Moore) termocen (Bonneuil i Fressoz) czy plantacjocen (Tsing), które pozwalają zrozumieć, to co dzieje się z naszą planetą. Proliferacja różnego typu „–cenów” zbiegła się w czasie z obchodami stulecia powstania Bauhausu, prowokując do pytań o to, na ile tradycja tej szkoły pozwala zrozumieć współczesne hybrydy natury, kultury i technologii powstające w obszarze sztuk performatywnych. W niniejszym artykule pokażę, w jaki sposób tradycja Bauhausu pozwala zrozumieć zjawiska zachodzące w zamglonym antropocenie. Chodzi tu o powołaną przeze mnie do istnienia epokę, w której mamy do czynienia tyleż z kryzysem ekologicznym, co poważnym kryzysem epistemologicznym. Zamglony antropocen jest więc spekulacją na temat tego, jak mógłby wyglądać świat, w którym osłabieniu uległa dominacja wzroku jako narzędzia orientacji, czyli tego zmysłu, który – jak chcieli Nowocześni – gwarantuje uzyskanie najpewniejszej wiedzy o świecie. Zestawiając prace Anni Albers ze współczesnymi instalacjami pokażę, co o interesującej mnie epoce może powiedzieć tradycja Bauhausu.

10

Polish and Ukrainian attitudes towards climate change. A comparative analysis

72%

Trzop B., Szaban D., Hrytsanyuk W.

Rocznik Lubuski

|

2020

|

vol. 46

|

issue 1

249-264

PL

W artykule ukazano wybrane aspekty postaw Polaków i Ukraińców wobec zmian klimatycznych odwołując się do danych zastanych – badań ogólnopolskich i ogólnoukraińskich dotyczących poziomu wiedzy o kwestiach zmian klimatu i deklaratywnych zachowań dotyczących tych zmian. Omawiana problematyka została ulokowana w spektrum procesów geopolitycznych i prognoz naukowych w tym zakresie. W wymiarze teoretycznym zaś – w obrębie koncepcji postaw i sporów związanych z nową epoką geologiczną – antropocenem. Przegląd danych zastanych pozwala sformułować wniosek, iż nie mamy do dyspozycji danych porównawczych, pochodzących z badań międzykrajowych, w których uczestniczyłyby oba kraje. Jednym z najczęściej wykorzystywanych narzędzi do budowania klimatu opinii w obszarze środowiska jest Eurobarometr, w którym to badaniu nie uczestniczy Ukraina. Brak badań porównawczych powoduje trudności z ekwiwalencją dokonywanych analiz. Prezentowane wyniki spełniając rygor temporalny i tematyczny stanowią jedną z pierwszych prób odtworzenia postaw społecznych odnośnie spraw klimatycznych w obydwu krajach.

EN

The article discusses the chosen aspects of Poles’ and Ukrainians’ attitudes towards climate change. For this purpose, the authors refer to the existing data, i.e., nation-wide studies conducted in Poland and Ukraine regarding the level of knowledge about climate change and the behaviour declared in relation to this change. The discussed issue was set within the spectrum of geopolitical processes and scientiﬁc forecasts concerning it. When it comes to the theoretical sphere, the issue was set within the concepts of attitudes and arguments concerning the new geological epoch, i.e., the Anthropocene. The overview of the existing data allows for coming to the conclusion that there are no comparative data from international studies in which both countries participated. One of the most frequently used tools for forming opinions on environmental change is Eurobarometer, in which Ukraine does not participate. The shortage of comparative data results in diﬃculties with equivalence of the conducted analysis. The presented results meet the temporal and topical rigor, and are one of the ﬁrst attempts at recreating social attitudes towards climate change in both countries.

11

Choreografie antropocenu, czyli o materiach wprawiających w ruch

72%

Zamorska M.

Prace Kulturoznawcze

|

2018

|

vol. 22

|

issue 1-2

113-128

EN

A point of departure for the author is thesis proposed by T.J. LeCain, who studied anthropocentrism hidden in a very nucleus of debate about antropocene. One should, in his view, comprehend and analyse culture and technology as the part or the product of a matter. The “human age” initiated in the age of the industrial revolution driven with fossil fuels turns out to be an effect of transformations, of which coal is a chief perpetrator. The turn from anthropo- to carbocene let us examine factors which are the underlying reason for development of industrial-information society. The very material factors (retaining wide understanding of the term “matter”, which can also include the temperature or the gravity) are called to the scene, and then embodied or set in motion by choreographers — Mette Ingvartsen, Agata Siniarska and Aleksandra Borys — who try to problematize in their works the issue of dispersed, material agency. In her text the author examines how the problems essential for anthropocene and carbocene debates are being choreographed.

12

Wstęp. Muzeum historii naturalnej w epoce antropocenu?

72%

Małczyński J.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

10-12

PL

Pojęcie antropocenu w ostatnich latach zyskało popularność nie tylko w polu nauk przyrodniczych, lecz również w kręgach humanistyki i sztuki (gdzie bywa zresztą kontestowane m.in. ze względu na antropo- i eurocentryczny charakter). Dyskusje na ten temat zorientowane są przede wszystkim na przyszłość. Jeśli pojawia się w nich temat przeszłości, to (jak u Jussiego Parikki) chodzi o „przyszłe przeszłości” (future pasts). Paradoksalnie, myśląc o antropocenie, chcielibyśmy jednak nie tyle patrzeć w przyszłość, ile spojrzeć wstecz. Z perspektywy współczesnych debat, preposteryjnie, zastanowimy się nad przeszłością antropocenu i jej wizualizacjami w muzeach, archiwach i sztuce. Ważnym obszarem naszych eksploracji badawczych będą muzea przyrodnicze, które są swoistymi „nekro-arkami” upamiętniającymi wymarłe gatunki i utraconą bioróżnorodność. Eksponaty muzealne, dioramy, wizualizacje natury, często nieintencjonalnie są przedstawieniami zachodzących zmian i wzrastającego wpływu „czynnika ludzkiego”. Coraz częściej spotykanym zjawiskiem jest np. organizowanie wystaw upamiętniających wymarłe gatunki. W tym kontekście pojawia się m.in. pytanie o rolę muzeów historii naturalnej w konstruowaniu zbiorowej świadomości „nie-ludzkiego dziedzictwa”. Warto zastanowić się także, czy idea muzeum historii naturalnej ma sens w obliczu końca podziału na historię „naturalną” i „ludzką” (Dipesh Chakrabarty). Podobnie archiwa fotograficzne, filmowe i dźwiękowe są zmaterializowaną pamięcią zachodzących zmian. Ich analiza może przyczynić się do rekonstrukcji zmieniających się wyobrażeń natury („alternatywnych przyród”), konstruowanych przedstawień antropocenu.

13

„Żyjemy, walcząc z przyrodą”. Pierwsza awangarda i antropocen

72%

Wójtowicz A.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

174-188

EN

This paper analyses the work of authors associated with Awangarda Krakowska (in Polish: ‘Vanguard of Kraków’), discussing it in terms of contemporary discussions on the Anthropocene. The activity of this most radical formation in Polish modern literature coincided with the pinnacle of industrial progress. The members of the movement were staunch supporters of the latter which they tended to describe in terms of fossil fuels industry and the taming or transformation of natural environment. Adopting Peiper’s formula of three ‘M’s’ (Megalopolis, Mass, Machine), their attitude to nature is here discussed through three ‘E’s’: Enthusiasm, Exploitation, and Ecology. The former two were prevalent concepts in the interwar period and were derived from the philosophical discourse of modernity, gaining further focus in the avant-garde aesthetics and its slogans of human rivalry with nature. The resulting texts presented the intense process of transforming reality as an epic of forging a new order and introducing creative orderly patterns into the chaotic world of nature. This perspective tends to gradually disappear in the post-war texts, as the members of the avant-garde movement realised the negative consequences of the processes they once praised. Their texts reveal symptoms of ecological awareness and first suggestions that human attitude towards nature should be redefined.

14

Antropocen nad Missisipi – języki rzeki

72%

Nacher A.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

43-59

EN

This article investigates to what extent the concept of Anthropocene allows for grasping the specificity of particular ecosystems and their complex histories. The point of focus here is the Upper Mississippi River Valley and a set of historical and contemporary discourses coalescing around it. Starting with the early travelogues and incorporating modern mapping attempts, a popular classic monograph by Calvin R. Fremling and the contemporary documenting projects such as Mississippi. An Anthropocene River and The American Bottom, the article traces the discursive discontinuities that may provide the ground for conceiving the alternative histories of the Anthropocene, more inclusive of indigenous knowledge, open to multiple knowledge registers, and transcending beyond the Eurocentric models of rationalism supporting the economy of extraction. To this end, a new understanding of relational ontologies is suggested following the notion of other-than-human persons as proposed by anthropologists interested in revisiting the basic tenets of animism and laying foundations for new animism (while taking various aspects of indigenous knowledge into account). Tapping into the concept of Place-Thought, the essay proposes an effective decolonisation of the discussion on the Anthropocene.

15

Petrokultura i petromelancholia: Muzeum Harleya-Davidsona w Milwaukee

72%

Łysak T.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

202-216

EN

Culture researchers have recently highlighted the link between the combustion of petroleum products and individual freedom, one of the premises of Western world. This observation has contributed to the emergence of two research areas, petroculture and (more broadly) energy humanities. They study how a given energy regime can influence the forms of culture, the origin and development of species, and the philosophical approach to an individual in the world. One of modern history mechanisms has been identified as petromelancholia, a nostalgia for the times of easy access to cheap crude oil. These ideas offer a starting point for an analysis of the exhibition at the Harley-Davidson Museum in Milwaukee. While tapping into individual freedom and technological nostalgia in the narrative layer, the exhibition does not feature petrol as a substance. Instead it is communicated only as a technological and media content: fuel tanks painted in bright colours, a gallery of engines, conventionalised diagrams. The dependence of individual freedom on access to petrol can be seen in Josh Kurpius’s photographs of American motorcycle nomads. It is a shift towards the past inspired by Harley-Davidson’s marketing strategy; however, it also reveals the compensatory role of nostalgia in the face of climate catastrophe.

16

Skóry „azjatyckich tygrysów” – chińskie taksydermie jako eksponaty i towary

72%

Witek M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

101-115

EN

Taxidermy is considered a highly controversial practice in modern times – even more so in the face of the Anthropocene and the rapidly declining biodiversity. Nevertheless, it is still performed and constitutes an important element of museum exhibitions and private collections. In the contemporary People’s Republic of China and Taiwan, taxidermy functions both as an exhibit, which by preserving animal corporeality serves different purposes, from cognitive to political, and as a commodity – an exclusive and expensive craft closely related to animal symbolism in Chinese culture. The aim of this article is to study taxidermies as exhibits and commodities, and propose their interpretations both in the space of the museum and the market. The unfolding analysis refers not only to contemporary Chinese culture and the perspective of the Anthropocene, but is also put in a broader context of taxidermy and its role in the ‘museum of the Anthropocene’. The proposed approaches serve the purpose of both understanding the role and position of taxidermy in China and Taiwan, and deconstructing the anthropocentric perspective of interpretation while focusing on the history of species and individual specimens as ‘undead’ testimonies of rapid changes taking place in the human age.

17

Epistemologiczne aspekty dyskursu o uniwersytecie

72%

Solska E.

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

|

2022

|

issue 1

125–147

EN

The subject of the article oscillates around selected topics of science and technology studies in relation to the university space of institutionalization of science. The present proposition to extend metascience so that it comprises studies on the university and the anthropocene discourse is combined with an attempt to present these studies in the perspective of deep humanities, through consilience and the outline of the socio-cultural history of the university. Hence, I present here the view of social epistemology in the science in context discourse (in the style of Alvin Goldman rather than Thomas Kuhn), understood as a science about the social dimensions of knowledge, with an emphasis on epistemic processes and practices that provide space for the main factors influencing our beliefs, especially acts of communication and institutional structures. In this respect, this text can also be treated as a gloss to the contemporary dispute about the university and a reminder that this dispute should also be a reference point for the theory of social knowledge, taking into account the different contexts of interactions and their institutional complexity in which scientific facts (and most cognitive acts) are made.

18

Film jako archiwum antropocenu. The Hunters Johna Marshalla

72%

Janikowska A.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

131-145

EN

In her article the author analyses The Hunters (1957), a film directed by anthropologist and documentary filmmaker John Marshall, approaching it as an example of an archival object that extends the knowledge and experience of the Anthropocene. She discusses the potential of a documentary and anthropological film for informing about changes related to the ecological crisis. Using the story of the Bushmen from Marshall’s film, the author presents the previously omitted or marginalised ideas that shed new light on the crisis in the Ju/’hoansi community in the face of ongoing globalisation and development of Western civilisation. Inspired by the concept of ‘alternative natures’ proposed by Phil Macnaghten and John Urry, she identifies and interprets three types of nature that reflect the Western approach to the world in The Hunters, thus exposing the ethnographic myth of objective research. She argues that the Anthropocene is not only an epoch of progressing climate changes and pollution of ecosystems but also of profound interference with the lifestyles of distant cultures affected by the consequences of colonialism and the activities of anthropologists, ethnographers, and film crews.

19

Zapętlona referencja. Konstruowanie archiwów dźwiękowych Antropocenu

72%

Brzostek D.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

146-157

EN

This article discusses ways of constructing sound archives by focusing on the relationship between what is to be archived and how. Rather than simply asking which medium to use and whether it is adequate for storing a certain type of information, the author ponders on another question: What if the possibility of storing data in itself is (or becomes) a certain form of primary information encoded in the archives of the Anthropocene? Consequently, the author does not focus only on sound collections – recordings of living creatures and products of civilisation. Instead he elaborates on methodological aspects that emerge in the process of making and archiving the audio representations of the Anthropocene, inspiring further epistemological questions and doubts. Seeking to resolve them, the author employs theoretical tools proposed by Bruno Latour, Gilles Deleuze, and Félix Guattari.

20

Poeta i morskie ślimaki. O potencjale słabej kolekcji na podstawie zbioru malakologicznego Pabla Nerudy

72%

Sadowska M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

189-201

EN

This article is an attempt to develop a post-humanist model of collecting that will be relevant to the emerging project of archiving the Anthropocene. To reflect on the potential of weak collections in this respect, a case study of Pablo Neruda’s collection of seashells is used. Started in 1939, it continued growing for the next 15 years. Neruda’s collection was unique. Rather than follow strict rules it expanded spontaneously and without a plan. It was never properly stored or studied; however, (or perhaps because of that) it was a perfect example of a practice of collecting that was neither focused on fetishising the objects nor on capitalising on them. The collection has a strong human subject – descending, making room for other weak and minor subjects to be heard and appreciated. Neruda’s collection, or as we may call it, an open assembly of eco-facts invites non-human subjects – such as seashells – to speak up about our common history and share their own narratives. Perhaps a weak collection is the way in which our epoch, the Anthropocene, can and should be commemorated.

Refine search results

Koncepcje antropocenu i kapitalocenu a ekopedagogika

Socjologiczne ujęcie przedstawień nauki w fikcji klimatycznej

Muzea w świecie bez przyszłości

Etyka cnót wobec kryzysu ekologicznego

Poetki wobec końca – liryka najnowsza a antropocen

Etyka cnót wobec kryzysu ekologicznego

Czy empatia jest odpowiedzią na antropocen? Kilka refleksji z perspektywy psychologii lektury i dydaktyki polonistycznej

Nowy Eden. Wpływ ogrodnika i jego dzieła – ogrodu na proces zmian klimatycznych

Od Bahausu do Sztuki Zamglonego Antropocenu. Ćwiczenie z Fabulacji Spekulatywnej

Polish and Ukrainian attitudes towards climate change. A comparative analysis

Choreografie antropocenu, czyli o materiach wprawiających w ruch

Wstęp. Muzeum historii naturalnej w epoce antropocenu?

„Żyjemy, walcząc z przyrodą”. Pierwsza awangarda i antropocen

Antropocen nad Missisipi – języki rzeki

Petrokultura i petromelancholia: Muzeum Harleya-Davidsona w Milwaukee

Skóry „azjatyckich tygrysów” – chińskie taksydermie jako eksponaty i towary

Epistemologiczne aspekty dyskursu o uniwersytecie

Film jako archiwum antropocenu. The Hunters Johna Marshalla

Zapętlona referencja. Konstruowanie archiwów dźwiękowych Antropocenu

Poeta i morskie ślimaki. O potencjale słabej kolekcji na podstawie zbioru malakologicznego Pabla Nerudy