Search results

1

ZIELEŃ W PRZESTRZENI ANTROPOGENICZNEJ JAKO ELEMENT POPRAWY ATRAKCYJNOŚCI SPOŁECZNEJ I EFEKTYWNOŚĆ KLIMATYCZNEJ MIASTA

100%

Kus M., Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2018

|

issue 14/II

81-98

PL

Niniejszy artykuł jest próbą udowodnienia tezy, że zieleń jest niezwykle ważnym i pełnoprawnym elementem budowania struktury przestrzeni zurbanizowanej. Z jednej strony pełni rolę społeczną, podnosząc atrakcyjność obszaru i działając dobroczynnie na mieszkańców, z drugiej zaś – wpływa na poprawę efektywności klimatycznej miasta. O ile świadome stosowanie zieleni jako instrumentu mitygacji zmian klimatu nie jest działaniem do końca zdiagnozowanym w aspekcie opinii społecznej, o tyle jej zdrowotny aspekt w architekturze i urbanistyce jest powszechnie akceptowany, aprobowany i odbierany pozytywnie. Wykorzystanie tego faktu pozwoliłoby na zbudowanie spójnego systemu zieleni miejskiej, która nie zajmując cennych obszarów inwestycyjnych, wpływałaby na poprawę dobrostanu mieszkańców, a jednocześnie pozytywnie oddziaływałaby na klimat w skali lokalnej. Ponadto znacząco przyczyniłaby się do stworzenia sieci korytarzy ekologicznych i przestrzeni stymulujących rozwój bioróżnorodności Opisane studia przypadków pozwolą zdaniem autorów na lepsze zrozumienie zależności pomiędzy architekturą i naturą we współczesnym mieście, ale również w szerszym kontekście – pomiędzy popytem na przestrzenie urbanistyczne zbudowane z materii ożywionej i akceptowalnością stosowania elementów zielonych jako instrumentów do (samo)regulacji klimatu miasta.

EN

This article is an attempt to approximate the thesis that greenery as an element of creating the city's structure is a full-fledged element of urbanized space. Its role is twofold; on the one hand, it plays a social role, increasing the attractiveness of the city and acting charitable for the residents, and on the other hand, it is an element of improving the city's climate efficiency in the context of the ongoing climate change. While the conscious use of greenery as an instrument of mitigation of climate change is not a fully diagnosed in the social aspect, the emphasis on the health aspect of greenery in architecture and urbanism is widely accepted and received positively. This would allow to build a cohesive urban greenery system and this should be focused on, i.e. using green as an instrument to improve the well-being of residents, use it as an instrument to improve the local climate. The effects of such activities would be the creation of a network of ecological corridors and spaces stimulating the development of biodiversity, and this would result in the creation of a set of instruments diminish the adverse climatic changes in cities mentioned at the beginning. The described case studies will allow us to understand the relationship between architecture and nature in the contemporary city, but also in a broader context – between the demand for urban spaces built of lively matter and the acceptability of using green elements as instruments for better (self)regulation of the city's climate.

2

Znaczenie światła dziennego i jego dystrybucja w obiektach architektonicznych zaprojektowanych przez Victora Hortę

100%

Widera B.

Architectus

|

2020

|

issue 3(63)

37-51

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań nad rolą światła dziennego w wybranych budynkach reprezentatywnych dla twórczości Victora Horty. Przeprowadzono analizę porównawczą czterech obiektów zlokalizowanych w Brukseli: Hôtel Tassel, Hôtel van Eetvelde, Maison et Atelier Horta oraz Magasins Waucquez. W badaniach in situ uwzględniono analizy poziomu oświetlenia światłem dziennym w celu określenia współczynnika oświetlenia dziennego (daylight factor). Przeprowadzone badania wykazały, że światło dzienne było dla Horty jednym z podstawowych elementów kształtujących architekturę budynku, równie istotnym jak prawidłowo zaprojektowany układ funkcjonalno-przestrzenny czy system konstrukcyjny. Do najważniejszych założeń, definiujących rolę światła dziennego w budynkach projektowanych przez Hortę należały: dążenie do zapewnienia użytkownikom budynku kontaktu z przyrodą jako źródłem wszelkiego życia; wzorowane na obserwacji natury dążenie do wyeliminowania stref pozbawionych światła dziennego; dążenie do tworzenia otwartych, jasnych i dobrze wentylowanych przestrzeni, będących dla architekta wyznacznikiem funkcjonalności i elegancji. Wyodrębniono siedem głównych metod, za pomocą których architekt osiągał opisane powyżej cele. Były to: eksperymentalne zastosowanie stali i szkła w fasadach, świetlikach i witrażach; innowacyjne konstrukcje umożliwiające otwarcie przestrzeni i dystrybucję światła wewnątrz budynku; doprowadzanie światła dziennego do wszystkich pomieszczeń; wizualne łączenie wnętrza z zewnętrzem; wykorzystanie klatek schodowych do rozprowadzania światła i powietrza; stosowanie luster optycznie powiększających przestrzeń i odbijających światło oraz wprowadzanie materiałów o wysokiej luminancji i reflektancji. Analizy wykazały, że dzięki stosowaniu tych metod w badanych obiektach uzyskano bardzo wysoki poziom współczynnika oświetlenia dziennego. Najwyższy maksymalny stwierdzono w Magasins Waucquez (18,5%), przy czym średnia wartość współczynnika oświetlenia dziennego dla badanych obiektów przekroczyła 8%, a minimalny poziom w żadnym z budynków nie był niższy niż 2%. Przeprowadzone badania potwierdziły, że Horta jako jeden z pierwszych osiągnął tak znakomite efekty w zakresie oświetlenia dziennego budynków, będąc pod tym względem prekursorem najbardziej aktualnych tendencji w projektowaniu budynków komfortowych dla użytkownika i bezpiecznych dla środowiska naturalnego.

EN

The article presents the results of research on the role of daylight in selected buildings representative of the work of Victor Horta. A comparative analysis of four facilities located in Brussels was carried out, including: Hôtel Tassel, Hôtel van Eetvelde, Maison et Atelier Horta and Magasins Waucquez. In situ studies included analyses of the level of daylight illumination to determine the daylight factor. The research showed that for Horta daylighting was one of the basic elements shaping the architecture of the building, having the same importance as a properly designed functional and spatial layout or a structural system. The most significant assumptions defining the role of daylight in buildings designed by Horta were: the goal to provide the building users with contact with nature; the aspiration (inspired by nature) to illuminate all rooms in the building with daylight; the need to create open, bright and well ventilated spaces that were an indicator of functionality and elegance for the architect. Seven main methods, by which the architect achieved the objectives described above, were identified. These were: the experimental use of steel and glass in façades, skylights as well as in stained glass or lattice windows; innovative structures enabling the space opening and the light distribution inside the building; providing daylight to all rooms; visual connection of the interior with the outside; the use of staircases to distribute light and air; placing mirrors to enlarge the space and reflect light, and the introduction of materials with high luminance and reflectance. Analyses showed that due to the use of these methods in the tested buildings, a very high level of daylight factor (DF) was obtained. The highest maximum value of DF = 18.5% was achieved in Magasis Waucquez, while the average value of the daylight factor for the tested objects exceeded 8% and the minimum DF level in any of the buildings was not lower than 2%. The study confirmed that Horta was one of the first to achieve such excellent results in the field of building daylighting, being a precursor of the most current trends in the design of buildings comfortable for the users and safe for the environment.

3

Rynkowe aspekty zrównoważonego budownictwa na przykładzie budynku The Crystal

100%

Bajak M., Pawłowski K., Tabor A.

Marketing i Rynek

|

2021

|

issue 12

40-49

EN

Nowadays, striving for practical implementation of the sustainable development concept more and more often determines the directions of market institutions' activities and, above all, the innovations they implement. These organisations pay special attention not only to the optimisation of production and distribution processes, but also to the functionality and efficiency of the buildings in which their offices or shops are located. It is worth pointing out that buildings can fulfil the triple bottom line concept - contributing to achieving economic, social and environmental goals by market institutions. A modern organisation, when building its factory or office buildings, should pay attention not only to the visual attractiveness of the building, but also to its functionality, low maintenance costs, social usefulness and minimising negative impact on the natural environment. The main aim of the article is to present the features that meet the requirements of sustainable development on the example of The Crystal building and to indicate the market benefits resulting from the use of this type of solutions. Particular attention was paid to economic, social and environmental profits. As part of the analysis, the case study method was used, based on the use of secondary data. Based on the considerations, it was found that The Crystal building is distinguished not only by its visually unique design, but also it is an integral part of its surroundings. It can serve as an inspiration for market institutions that strive to deliver more sustainable products.

PL

Obecnie dążenie do praktycznej realizacji koncepcji zrównoważonego rozwoju coraz częściej wyznacza kierunki działań instytucji rynkowych, a przede wszystkim wdrażanych przez nie innowacji. Organizacje te przykładają szczególną wagę nie tylko do optymalizacji procesów produkcji i dystrybucji, ale także do funkcjonalności i efektywności budynków, w których mieszczą się ich biura czy sklepy. Warto podkreślić, że budowle mogą realizować założenia potrójnego fundamentu - przyczyniając się do osiągania przez instytucje rynkowe celów o charakterze ekonomicznym, społecznym i środowiskowym. Współczesna organizacja przy okazji budowy swojej fabryki czy biurowców powinna zwracać uwagę nie tylko na atrakcyjność wizualną budynku, ale także jego funkcjonalność, niskie koszty utrzymania, przydatność społeczną oraz minimalizację negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Głównym celem artykułu jest przedstawienie idei zrównoważonego rozwoju w budownictwie na przykładzie budynku The Crystal oraz wskazanie korzyści rynkowych wynikających z zastosowania tego typu rozwiązań. Szczególną uwagę skupiono na profitach o charakterze ekonomicznym, społecznym i środowiskowym. W ramach prowadzonej analizy posłużono się metodą studium przypadku, bazując na wykorzystaniu danych wtórnych. Na podstawie przeprowadzonych rozważań ustalono, że budynek The Crystal wyróżnia się nie tylko unikatowym wizualnie projektem, ale również jest on integralnym elementem swojego otoczenia. Może służyć jako inspiracja dla innych organizacji, które pragną praktycznie realizować założenia koncepcji zrównoważonego rozwoju.

4

TRADYCYJNA ARCHITEKTURA GLINIANA JAKO NARZĘDZIE MITYGACJI ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PODSTAWIE HISTORYCZNEJ ZABUDOWY ZAGRODOWEJ Z POŁOWY XIX W.

80%

Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2019

|

issue 16/II

9-28

PL

Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia architektury „low-tech” jako skutecznego narzędzia do regulacji gospodarki emisjami gazów cieplarnianych w przestrzeni zurbanizowanej. W przypadku coraz wyraźniej widocznego kryzysu klimatycznego wydaje się to być rozwiązaniem nie tyle nowatorskim, ale przede wszystkim pożądanym, gdyż przedstawione w Porozumieniu Paryskim scenariusze klimatyczne nie są w sposób wystarczający realizowane. Przy precyzyjnym stosowaniu architektury „low-tech”, wrażliwym na kwestie poszanowania dziedzictwa kulturowego oraz aspekty piękna w przestrzeni zurbanizowanej, może być ona skutecznym narzędziem, a nie tylko elementem negatywnie kojarzonej presji antropogenicznej na środowisko naturalne. Opisane w ramach studium przypadku działania z zakresu remontu i przebudowy historycznej, dziewiętnastowiecznej zabudowy mieszkaniowej pokazują zdaniem autora, że możliwe jest zachowanie dziedzictwa kulturowego, czy nawet odtworzenie jego zapomnianego fragmentu, przy jednoczesnym niskim reżimie śladu węglowego inwestycji w całym cyklu jej życia. Takie podejście do zachowania historycznej substancji architektonicznej miast i wsi pozwoli na zastosowanie rewitalizacji jako jednego z instrumentów do (samo)regulacji klimatu .

EN

This article is an attempt to present "low-tech" architecture as an effective tool for regulating the management of greenhouse gas emissions in urbanized space. In the case of an increasingly visible climate crisis, this seems to be a solution not only innovative, but above all needed, as the climate scenarios presented in the Paris Agreement are not sufficiently implemented. With its precise application, sensitive to the issues of respect for cultural heritage and aspects of beauty in an urbanized space, this architecture can be an effective tool, not only an element of the negatively associated anthropogenic pressure on the natural environment. In the author's opinion, the activities in the field of renovation and reconstruction of the historic nineteenth-century housing described in the case study show, that it is possible to preserve the cultural heritage, or even restore its forgotten fragment, with a simultaneous low carbon footprint regime throughout its life cycle. Such an approach to preserving the historical architectural substance of cities and villages will allow the use of revitalization as one of the instruments for (self) regulation of the climate.

5

Wybrane zagadnienia rewitalizacji i adaptacji do zmian klimatu tradycyjnej architektury wiejskiej

80%

Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2021

|

issue 19/I

9-35

EN

The article is an attempt to verify the perception of architecture as a static element as a function of time, and more broadly - the aging of architecture. Time as a variable in architecture and its impact on the environmental balance of the project is a generally known problem, but very rarely raised in the context of historical architecture.The article consciously addresses the aging of traditional architecture. Historically, time was an element "transparent" in architectural terms (its influence was not noticed until the object was so old that it failed). Nowadays, the time factor is consciously taken into account as an element determining the profitability and feasibility of an investment; the investment is designed for a specific period of use, treating the time dimension as equal to the spatial and symbolic dimensions. With this in mind, architects and building users consciously treat time as one of the determinants and defining factors of contemporary architecture that is an element of anthropogenic space. This is important because it allows for an attempt to treat architecture as a "flexible" element in relation to the dynamically changing reality conditioned, inter alia, by the progressing climate change. According to the author, it is important to analyze the influence of time on the technical aspects of the existing traditional architecture, in the construction of which this factor was originally not taken into account. Historical architecture is an architecture that is valuable in many respects, and is also subject to the rigor of monument conservation, where achieving adequacy in terms of energy and climate-adaptation requirements is often very complicated; According to the author, the current state of climatic instability resulting from progressive climate change shows that the problem of adapting traditional vernacular architecture to the "new, greenhouse" reality is an important topic, although practically unaffected by science.The activities in the field of renovation and historical reconstruction of the 19th-century housing described in the case study show, in the author's opinion, that with the precise and proper use of techniques, it is possible to conduct investments in a way that is sensitive to the issues of respecting cultural heritage and aspects of beauty in urbanized space, and at the same time in an adequate manner. to modern needs in the field of adaptation to climate change, taking into account the entire life cycle of the building in order to minimize the carbon footprint of the investment.

PL

Artykuł jest próbą weryfikacji sposobu postrzegania architektury jako elementu statycznego w funkcji czasu, a w szerszym ujęciu - starzenia się architektury. Czas jako zmienna w architekturze i jego wpływu na bilans środowiskowy przedsięwzięcia jest problemem ogólnie znanym, tym niemniej bardzo rzadko poruszanym w kontekście architektury tradycyjnej. Historycznie czas był elementem „przeźroczystym” w ujęciu architektonicznym (nie dostrzegano jego wpływu, dopóki obiekt nie zestarzał się na tyle, że uległ awarii). Współcześnie czynnik czasu jest świadomie brany pod uwagę, jako element determinujący opłacalność i wykonalność inwestycji; inwestycję projektuje się na konkretny okres użytkowania traktując wymiar czasowy jako równoprawny z wymiarami przestrzennymi i symbolicznymi. Mając to na uwadze architekci i użytkownicy budynków świadomie traktują czas jako jeden z czynników determinujących i definiujących współczesną architekturę, będącą elementem przestrzeni antropogenicznej. Pozwala to podjąć próbę traktowania architektury jako elementu „elastycznego” względem dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości warunkowanej między innymi postępującymi zmianami klimatycznymi. Zdaniem autora istotne jest przeanalizowanie wpływu czasu na techniczne aspekty istniejącej architektury tradycyjnej, przy wznoszeniu której czynnik ten pierwotnie nie był uwzględniany. Architektura historyczna to architektura cenna pod wieloma względami, a do tego obłożona rygorem konserwacji zabytków, gdzie doprowadzenie do adekwatności pod względem wymagań energetycznych i klimaadaptacyjnych jest często bardzo skomplikowane; obecny stan rozchwiania klimatycznego, będącego konsekwencją postępujących zmian klimatu pokazuje zdaniem autora, że problem adaptacji tradycyjnej architektury wernakularnej do „nowej, cieplarnianej” rzeczywistości jest tematem ważnym, choć w nauce praktycznie nieporuszanym. Opisane w ramach studium przypadku działania z zakresu remontu i przebudowy historycznej, dziewiętnastowiecznej zabudowy mieszkaniowej pokazują zdaniem autora, że przy precyzyjnym i właściwym stosowaniu technik możliwe jest prowadzenie inwestycji w sposób wrażliwy na kwestie poszanowania dziedzictwa kulturowego i aspekty piękna w przestrzeni zurbanizowanej, jednocześnie w sposób adekwatny do współczesnych potrzeb z zakresu działań adaptacyjnych do zmian klimatycznych, uwzględniając przy tym cały cykl życia budynku w celu minimalizacji śladu węglowego inwestycji.

6

EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA A CYKL ŻYCIA BUDYNKU W KONTEKŚCIE DZIAŁAŃ MITYGACYJNYCH WOBEC ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PRZYKŁADZIE BUDYNKU PRZEDSZKOLA WE WSI SIERAKOWICE

80%

Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2018

|

issue 14/II

43-57

PL

Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia złożonej problematyki efektywności energetycznej w kwestii projektowania architektonicznego, co przedstawione zostało na podstawie studium przypadku – inwestycji przedszkola publicznego we wsi Sierakowice. Budynek zrealizowany został w technologii szkieletowej, gdzie ideą projektu była minimalizacja jego wpływu na środowisko naturalne. Obiekt wyposażony jest w szereg urządzeń służących pozyskaniu energii odnawialnej (panele fotowoltaiczne, turbiny wiatrowe, pompy ciepła i wymiennik gruntowy). Przeanalizowane w artykule dane pokazują zdaniem autora, że bilans energetyczny nie jest (jak się dotychczas zwyczajowo przyjmowało) wyłącznie kwestią efektywności urządzeń produkujących energię oraz konsumpcji energii w fazie użytkowania. W treści artykułu starano się wykazać, że wspomniana efektywność to raczej suma energii powstałych i zużytych w fazie użytkowania, ale również w fazie produkcji materiałów, realizacji budynku i jego utylizacji. O ile w tych okresach funkcjonowania budynku mamy do czynienia w przeważającej większości ze zużywaniem energii (bilans ujemny), o tyle w fazie użytkowania energia może być produkowana. W tym kontekście może ulegać zmianom zależnym od ilości wyprodukowanej energii i zmiennej efektywności zastosowanych urządzeń. Wnioskiem z przedstawionych badań jest zatem stwierdzenie, że efektywność energetyczna budynk jest funkcją zmienną w czasie, a co za tym idzie w prosty sposób można zrealizować budynek o zerowym zużyciu energii w ujęciu holistycznym. To natomiast może posłużyć jako instrument mitygujący zmiany klimatyczne w aspekcie zarówno lokalnym, jak i globalnym, mając na uwadze, że przedmiotowy bilans jest ściśle powiązany ze śladem CO2.

EN

This article is an attempt to present the complex issue of energy efficiency in the field of architectural design, which was presented on the basis of a case study – a kindergarten in the village of Sierakowice. The building was built in wooden technology and equipped with a number of devices for obtaining renewable energy (photovoltaic panels, wind turbines, heat pumps and ground heat exchangers) and to minimize its impact on the natural environment. The data analyzed and published in the article, in the author's opinion shows that the energy balance is not only the issue of the efficiency of energy producing devices and energy consumption in the use phase. The content of the paper attempts to show that efficiency is rather the sum of energy generated and consumed in the use phase, but also in the phase of materials production, building implementation and its utilization. While in these periods of time we deal mostly with the consumption of energy (negative balance), in the phase of use, energy can be also produced. In this context, it can be assumed that the energy balance is not constant for a specific investment; it may change depending on the amount of energy produced and the variable efficiency of the devices used. The conclusion from the presented research is therefore the statement that the energy efficiency of the building is a variable function over time, and consequently, a building with zero energy consumption in a holistic approach can be easily implemented.

Refine search results

4 Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

1 Architectus

1 Marketing i Rynek

4 Felski B.

1 Bajak M.

1 Kus M.

1 Pawłowski K.

1 Tabor A.

1 Widera B.

2 2021

1 2020

1 2019

2 2018

ZIELEŃ W PRZESTRZENI ANTROPOGENICZNEJ JAKO ELEMENT POPRAWY ATRAKCYJNOŚCI SPOŁECZNEJ I EFEKTYWNOŚĆ KLIMATYCZNEJ MIASTA

Znaczenie światła dziennego i jego dystrybucja w obiektach architektonicznych zaprojektowanych przez Victora Hortę

Rynkowe aspekty zrównoważonego budownictwa na przykładzie budynku The Crystal

TRADYCYJNA ARCHITEKTURA GLINIANA JAKO NARZĘDZIE MITYGACJI ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PODSTAWIE HISTORYCZNEJ ZABUDOWY ZAGRODOWEJ Z POŁOWY XIX W.

Wybrane zagadnienia rewitalizacji i adaptacji do zmian klimatu tradycyjnej architektury wiejskiej

EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA A CYKL ŻYCIA BUDYNKU W KONTEKŚCIE DZIAŁAŃ MITYGACYJNYCH WOBEC ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PRZYKŁADZIE BUDYNKU PRZEDSZKOLA WE WSI SIERAKOWICE