Search results

1

Une traduction qui fait un manifeste. Art poétique de Verlaine et Sztuka poetycka de Miriam

100%

Łukaszyk E.

Romanica Silesiana

|

2017

|

vol. 12

FR

The Polish translation of Verlaine’s Art poétique marks an important step in the process of acquisition of symbolism as a new paradigm of poetic creation. The analysis presented in this paper puts in the limelight the problem of positioning the translated text in the receptive literary system. The analytic proposal implies the employment of the term “embeddedness,” originally introduced by the historian Karl Polanyi, to render the implication of the non-economic factors in the process of production. Analogically, the production of literary texts is conditioned by factors situated at the frontier of literature. Those wishing to adopt a foreign aesthetics must vanquish the resistance of the local, traditionalist context. As a result, the translation is “embedded” as a manifesto, even if Verlaine’s Art poétique is a parody of the genre and an expression of the poet’s creative doubts rather than a truly prescriptive text. The auto-ironic dimension of the original poem disappears in the Polish translation by Miriam, which becomes a rigorous ars poetica.

2

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

99%

Grądziel-Wójcik J.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

58-71

EN

The subject of interpretation in this article is Urszula Kozioł’s “Znikopis” (Etch-A-Sketch), a short work from her book Wielka pauza (The Great Pause, 1996), read in the context of the poem “Ars poetica” and Kozioł’s later work. It becomes a form of single-use ars poetica, stripped of its universal and normative role and limited in its range to a particular, newly arising text which acquires a specific, corporeal materiality. The process of “etch-a-sketch” drawing here becomes linked to a biological effect, it is a consequence of “etching the body,” directing attention to the problem of the psychosomatically understood identity of the vanishing self, expressed on parallel tracks by the media of body and language.

PL

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

3

O „Sztuce rymotwórczej” Franciszka Ksawerego Dmochowskiego

87%

Kwiatkowska A.

Forum Poetyki

|

2015

|

issue 1

120-127

EN

Franciszek Ksawery Dmochowski’s The Art of Rhyming presents a summary of the poetic developments of its era. The author inscribed his work within the tradition, dating to antiquity, of the genre of the ars poetica, and referred to classical poetics while presenting a complete picture of Polish literature and its reigning tendencies. The poem, divided into four cantos, not only discusses general rules of poetic art, but also touches on issues of translation and literary criticism, indicates models of various genres and analyses the most outstanding Polish efforts in each of them. The first canto presents the basic rules of prosody and contains a survey of the achievements of Polish literature. The second and third cantos of Dmochowski’s poem present a survey of genre conventions. Particular attention is given to the song, the ode, the epigram, the satire, and the heroic epic poem. The article shows the modern nature of Dmochowski’s reflections, whose approach to and views on literature took into account its newest tendencies.

PL

Sztuka rymotwórcza Franciszka Ksawerego Dmochowskiego przedstawia ogół poetyckich doświadczeń epoki. Autor wpisał swój utwór w sięgającą antyku tradycję gatunku ars poetica i nawiązał do klasycznych poetyk, ale dał w nim obraz literatury polskiej i obowiązujących w niej tendencji. Poemat, podzielony na cztery pieśni, nie tylko omawia ogólne zasady sztuki poetyckiej, ale porusza też kwestie związane z przekładem i krytyką literacką, wskazuje wzorce różnorodnych gatunków i analizuje ich najwybitniejsze polskie realizacje. Pierwsza pieśń prezentuje podstawowe prawidła sztuki rymotwórczej i zawiera przegląd dokonań polskiej literatury. Kolejne pieśni Sztuki rymotwórczej (druga i trzecia) to przegląd różnych konwencji gatunkowych. Wśród nich szczególne miejsce zajmują: pieśń, oda, epigramat, satyra i epos. W artykule ukazano nowoczesny charakter rozważań Dmochowskiego, który w sposobie postrzegania literatury uwzględniał najnowsze tendencje.

4

Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł

87%

Stusek M.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

72-79

EN

The article offers an interpretation of Urszula Kozioł’s Tysiąc i jedna noc (A Thousand and One Nights), originally released as part of the poet’s debut, Gumowe klocki (Rubber Blocks, 1957). This interpretation highlights the self-referential aspect of the work and accents the meaning of its references to the tale of Scheherezade. The act of creation is presented as the art of survival, and attempt to order chaos and understand reality in spite the awareness of death. In the discussion of the poem, its inherent ambivalence is brought into relief: its emphasis on the importance of the word and simultaneous distance toward the word’s glorification. The author considers the problem of the need for and ubiquity of narrative.

PL

W artykule zinterpretowany został wiersz Urszuli Kozioł Tysiąc i jedna noc, pochodzący z debiutanckiego arkusza Gumowe klocki (1957). Interpretacja uwypukla autotematyczny aspekt utworu i akcentuje znaczenie odwołania do baśni (postać Szeherezady). Sztuka tworzenia jest przedstawiona jako sztuka przetrwania, próba porządkowania chaosu i zrozumienia rzeczywistości pomimo świadomości śmierci. W omówieniu wiersza wyeksponowana zostaje właściwa mu ambiwalencja: podkreślenie wagi słowa przy jednoczesnym dystansie wobec jego gloryfikacji. Autorka artykułu porusza problem potrzeby i wszechobecności narracji.

5

Intonacja w wierszu średniowiecznym i sylabicznym. Ćwiczenia

86%

Kwiatkowska A.

Forum Poetyki

|

2015

|

issue 1

72-75

EN

Franciszek Ksawery Dmochowski’s The Art of Rhyming presents a summary of the poetic developments of its era. The author inscribed his work within the tradition, dating to antiquity, of the genre of the ars poetica, and referred to classical poetics while presenting a complete picture of Polish literature and its reigning tendencies. The poem, divided into four cantos, not only discusses general rules of poetic art, but also touches on issues of translation and literary criticism, indicates models of various genres and analyses the most outstanding Polish efforts in each of them. The first canto presents the basic rules of prosody and contains a survey of the achievements of Polish literature. The second and third cantos of Dmochowski’s poem present a survey of genre conventions. Particular attention is given to the song, the ode, the epigram, the satire, and the heroic epic poem. The article shows the modern nature of Dmochowski’s reflections, whose approach to and views on literature took into account its newest tendencies.

PL

Tekst jest propozycją ćwiczenia wersologicznego przeprowadzanego na czterech wierszach z okresu literatury staropolskiej.

6

Arspoetyka

81%

Grądziel-Wójcik J., Kwiatkowska A., Kraskowska E.

Forum Poetyki

|

2015

|

issue 1

76-85

EN

The term „ars poetica” can refer both to a relatively new (sub)genre of poetry and to the classical Latin works (often) bearing the title ars poetica. The article proposes to use it to cover three areas of literary and metaliterary work: 1) classical normative-descriptive poetics; 2) self-reflexive poems devoted to the art of poetry; 3) guides to creative writing and essays on secrets of the writer’s craft.

PL

Hasło „arspoetyka” zawiera definicję i charakterystykę tego nowego terminu, nawiązującego do łac. ars poetica. Proponuje się objąć nim trzy obszary zjawisk literackich i metaliterackich: 1) klasyczne poetyki normatywno-opisowe; 2) wiersze autorefleksyjne poświęcone sztuce poetyckiej; 3) poradniki twórczego pisania i eseistykę poświęconą tajnikom warsztatu pisarskiego.

7

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

81%

Heath M.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

40-57

EN

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

PL

Artykuł bada Arystotelesowskie rozumienie znaczenia percepcyjnego i rozumowego poznania dla tworzenia i odbioru poezji. We wstępnym opisie Arystotelesowskiej psychologii poznawczej ukazuje, że percepcja jest dla niego wystarczająco ważna, by objąć bogate, złożone wzorce zachowań ludzkich i zwierzęcych oraz bada interakcję między percepcją (poznanie szczególnego oraz „że”) i wyjątkowych zdolności rozumu (które umożliwiają poznanie uniwersalnego oraz „dlaczego”) w ludzkim zachowaniu. Pozostała część artykułu odnosi tę problematykę do licznych zagadnień związanych z Poetyką: (1) skoro Arystotelesowska technê jest określana jako twórcza zdolność wykorzystująca rozum, to jak poetycka technê może przejawić się w dziele poetów działających poprzez nie-rozumowy zwyczaj lub talent? (2) dlaczego Arystoteles uważa, iż przyjemność wynikająca z naśladowania wymaga ingerencji rozumu? (3) co ma Arystoteles na myśli, kiedy przeciwstawia historię (zajmującą się tym, co szczególne) poezji (zajmującej się tym, co ogólne)? (4) jak można pogodzić Arystotelesowskie podkreślanie uniwersalności i racjonalności w kompozycji fabuły poetyckiej z jego skłonnością do akceptowania w poezji irracjonalności i nieprawdopodobieństwa?

8

Ta niedorzeczność, poezja – arspoetyka momentalna Marianne Moore w polskich przekładach

51%

Rajewska E.

Forum Poetyki

|

2016

|

issue 3

54-63

EN

This essay combining literary history and translation criticism focuses on “Poetry,” the programmatic poem by outstanding American modernist poet Marianne Moore. It draws the reader’s attention to the most important interpretative issues in the work, including the poet’s attempt to enunciate the basically “inexpressible” essence of poetry and phenomenon of its functioning. The mystery of poetry and of Moore’s poem are illustrated through a critical analysis of Polish translations by the following translators: Jarosław Mark Rymkiewicz, Jan Prokop, Julia Hartwig, Stanisław Barańczak, and Ludmiła Marjańska, which are provided in an appendix together with the original.

PL

Szkic z pogranicza historii literatury i krytyki przekładu koncentruje się na Poetry – programowym wierszu wybitnej amerykańskiej modernistki Marianne Moore. Zasygnalizowane w nim zostają najważniejsze interpretacyjne zagadki utworu, w tym podjęta przez autorkę próba zobrazowania „niewyrażalnej” z natury rzeczy istoty poezji i fenomenu jej działania. Tajemnica poezji i wiersza Moore zostaje zilustrowana krytyczną analizą przekładów Poetry autorstwa polskich tłumaczy: Jarosława Marka Rymkiewicza, Jana Prokopa, Julii Hartwig, Stanisława Barańczaka i Ludmiły Marjańskiej, które są wraz z oryginałem przytoczone w aneksie.

Refine search results

7 Forum Poetyki

1 Romanica Silesiana

3 Kwiatkowska A.

2 Grądziel-Wójcik J.

1 Heath M.

1 Kraskowska E.

1 Rajewska E.

1 Stusek M.

1 Łukaszyk E.

4 2017

1 2016

3 2015

Une traduction qui fait un manifeste. Art poétique de Verlaine et Sztuka poetycka de Miriam

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

O „Sztuce rymotwórczej” Franciszka Ksawerego Dmochowskiego

Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł

Intonacja w wierszu średniowiecznym i sylabicznym. Ćwiczenia

Arspoetyka

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

Ta niedorzeczność, poezja – arspoetyka momentalna Marianne Moore w polskich przekładach