Search results

1

NOWA FORMA MUZEUM SZTUKI – GALERIA SZTUKI W WIELKIEJ BRYTANII W CZASACH WIKTORIAŃSKICH

100%

Waterfield G.

Muzealnictwo

|

2015

|

vol. 56

201-214

EN

The article is devoted to the idea of the art gallery that flourished in Victorian Britain. The author describes the social and political background of the phenomenon of a new form of a museum, namely the art gallery which used to be private and popular expenditure on the arts. A rage for exhibitions erupted in nineteenth century Britain. The exhibition was central to the new art museums. These included high-minded historical surveys of world history or world art; trade exhibitions; displays of work by contemporary artists; displays of single paintings; assemblies of works from private collections, held both at the Royal Academy of Arts and in many major towns; everything except single-artist exhibitions which were regarded as vulgarly commercial. Many of the new museums were financed by such events, so that, for example, the new buildings at Kelvingrove in Glasgow were originally built to accommodate a huge popular exhibition. One of the prime purposes of the new galleries was to accommodate annual shows of work by artists, a tradition that had existed since the early nineteenth century. These art museums flourished for only a short time, and their principal legacy in material terms is the large number of well-built structures that was created for them. But the idea of creating a museum that could be enjoyed by all, free of charge, was a worthwhile one, one that has become hugely important in contemporary Britain, and that represents I believe a pioneering ideal.

PL

Artykuł jest poświęcony idei galerii sztuki, która rozkwitła w Wielkiej Brytanii w epoce wiktoriańskiej. Autor opisuje tło społeczne i polityczne fenomenu nowej formy muzeum, czyli galerii sztuki, które były prywatnym, bardzo popularnym sposobem prezentowania sztuki. W XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii nastała mania organizowania wystaw, które stały się punktem kluczowym i działaniem priorytetowym dla nowych muzeów sztuki. Dotyczyło to zarówno merytorycznych badań historycznych nad historią świata czy sztuki światowej, jak i wystaw handlowych, pokazów prac współczesnych twórców, pokazów pojedynczych obrazów czy zbiorów prac z kolekcji prywatnych. Wystawiano zarówno w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, jak i w wielu mniejszych miastach. Wiele z nowych muzeów poprzez tego typu wydarzenia pozyskiwało środki na dalsze działania, np. nowy budynek Galerii Kelvingrove w Glasgow wybudowano by zorganizować tam wielką popularną wystawę. Jednym z głównych celów nowych galerii było pomieszczenie w nich dorocznych pokazów dzieł artystów; tradycja ta istniała już w początku XIX wieku. Rozkwit muzeów sztuki w Wielkiej Brytanii przypada na krótki okres, a główną pod względem materialnym spuścizną po nich jest ogromna liczba solidnych budynków wzniesionych na ich siedziby. Jednak idea tworzenia muzeum, które sprawiałoby radość i byłoby bezpłatne była tego warta i niezwykle ważna dla współczesnej Wielkiej Brytanii. Moim zdaniem, stanowi ona pionierski ideał.

2

W jaki sposób pomóc osobom niewidomym w odbiorze sztuk wizualnych?

63%

Sztorc-Gromaszek A., Szubielska M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 115

|

issue 3

164-180

EN

This article discusses possibilities arising in the reception of visual arts by the visually impaired from the perspective of a cognitive psychologist and an educator working in a gallery of contemporary art. It turns out that sight is not critical for learning about art. When including people with visual impairments in this area of human life, it is best to start with contemporary art – partly because works of contemporary artists frequently engage multiple senses. The authors also address the issue of art adaptation and present challenges and solutions in the process of adapting works of art to the needs of people with visual impairments. The latter are a highly diversified group with different histories and degrees of vision loss, as well as personalities and intelligence. As a result, educators must consider the cognitive abilities and limitations of the visually impaired art users to ensure effective communication and access to works of art. The development of inclusive communication requires systematic work with such people and with specialists in various fields, particularly psychologists and typhlo-pedagogues. Their cooperation may contribute to a greater understanding of the world of art by people with visual impairments, while improving their social competences and visual literacy.

3

Droit de suite a wyczerpanie prawa

63%

Jakimczuk E.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 2

307-319

EN

The aim of the present study is to clarify the term droit de suite, as defined in the Act on Copyright and Related Rights. The aforementioned set of regulations is intended to serve a noble purpose: to ensure the just distribution of profit in the event of a rise in the value of a work of art. Droit de suite (resale right) is in force through article 19-195 of the Act on Copyright and Related Rights. It is an inalienable right which entitles the creator and his heirs to an additional remuneration (in the form of a percentage of the profit) in the case of professional resale of original copies of an artwork or photograph. The present paper discusses the rules and regulations applicable to droit de suite, as well as related issues, such as: the legal nature of droit de suite, the liability of sellers in the case of non-compliance, the justifiability of the regulations’ existence in view of the authorities’ inability to enforce them, the advantages and disadvantages stemming from the intermediation of copyright collectives in the sale of works of art.

PL

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie zawartej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych instytucji droit de suite – będącej wyrazem szczytnej idei zachowania sprawiedliwego podziału zysków z ewentualnego wzrostu wartości dzieł artystycznych. Droit de suite (prawo ciągłości) zostało implementowane i uregulowane w art. 19-195 pr. aut. Zgodnie z ustawą jest to niezbywalne uprawnienie przysługujące twórcy i jego spadkobiercom do dodatkowego, procentowo naliczanego wynagrodzenia, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego. W artykule omówione zostały przepisy oraz zasady funkcjonowania prawa droit de suite, a także związane z tym kwestie, dotyczące: charakteru prawnego instytucji droit de suite, odpowiedzialności sprzedawców za nieprzestrzeganie przepisów, zasadności ich stosowania w związku z brakiem możliwości egzekwowania tych praw, korzyści oraz wad związanych z korzystaniem z pośrednictwa OZZ przy sprzedaży dzieł sztuki.

Refine search results

1 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 Muzealnictwo

1 Zeszyty Naukowe KUL

1 Jakimczuk E.

1 Sztorc-Gromaszek A.

1 Szubielska M.

1 Waterfield G.

1 2021

1 2018

1 2015

NOWA FORMA MUZEUM SZTUKI – GALERIA SZTUKI W WIELKIEJ BRYTANII W CZASACH WIKTORIAŃSKICH

W jaki sposób pomóc osobom niewidomym w odbiorze sztuk wizualnych?

Droit de suite a wyczerpanie prawa