Search results

1

Historical Thinking in the Light of the Assumptions of Historical Semiotics. (In The Margin of Boris Uspenskij’s Ego Loquens)

100%

Wrzosek W.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2021

|

vol. 51

|

issue Spec. iss.

65-92

EN

I assumed so far that the notion of historical thinking was a worthy and handy “sponsor” of meta‑historical enquiry. Therefore, I left both thinking and, in particular, historical thinking without even a quasi‑definition. In this paper I make an attempt to operationalize the notion of historical thinking using historical semiotics (semiotics of culture), a domain of humanities developed by the founding fathers of the Tartu–Moscow Semiotic School, Yuri Lotman and Boris Uspenskij. The association of cognition and communication not only enriches the study of language but also culture and historiography. Bearing in mind the meta‑historical contexts I found interesting, I significantly reorganized the lecture contents found in Uspenskiy’s Ego Loquens. This interpretation took the form of annotated diagrams, which represent and interpret key categories of Uspenskiy’s philosophy resultant from the semiotic concept of language and culture. Underlying it, there is the act of communication as both the act of anthropogenesis and the genesis of the subject of cognition. We point out the qualities of historical thinking which already flow from the qualities of thinking tout court. Along the way we introduce the problem of the status of the so‑called objective and virtual reality, typical of the philosophical aspects of historical semiotics and crucial for potential meta‑historical analyses.

2

Współczesna apokryficzność. Próba kulturoznawczej analizy zjawiska

94%

Jankowska M.

Przestrzenie Teorii

|

2015

|

issue 23

EN

The aim of this paper is to analyze the phenomenon of modern apocrypha from the perspective of cultural studies. The term ‘apocrypha’ is usually associated with early Christian and Gnostic texts, but the tradition of unorthodox writings is also continued in modern Western culture. It is not easy to formulate a comprehensive definition of apocrypha by analyzing this phenomenon only from the perspective of literary, historical and religious studies. The phenomenon of apocrypha is so complex that it should be described based on a kind of methodological bricolage. This method should allow one to understand the role that apocrypha play in modern culture. Many scholars have noticed that it is not possible to point to clear and obvious criteria that would allow us to assign a given text to the category of apocryphal writings. Most typologies of texts which are epistemologically valuable and which help scholars to identify certain features of apocryphal writings do not take into consideration the cultural qualities of non-canonical, unorthodox narratives. From the perspective of cultural studies, modern apocrypha can be seen not only as literary or religious texts but also as an important element of cultural autocommunication. As an element of cultural metacognition, apocrypha can also be regarded as a medium of cultural memory and collective identity.

3

Some observations about Estonian literary histories published in exile

84%

Vaik K.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 1: Literatura Polska

045-067

XX

Artykuł dotyczy różnych historii estońskiej literatury, które zostały napisane i opublikowane na emigracji w latach 1944-1991 przez estońskich pisarzy i naukowców. Celem wywodu jest przedstawienie tych publikacji jako wieloaspektowych tekstów kulturowych, które organizują praktykę literacką, wyrażają samoświadomość społeczności emigracyjnej i jednocześnie odzwierciedlają sytuacje kulturowe, w których zostały napisane i opublikowane. Artykuł oparty jest głównie na podstawach teoretycznych wypracowanych przez szkołę tartusko-moskiewską i na jej obserwacjach dynamiki i autokomunikacji kulturowej.

EN

This article is about Estonian literary histories that were written and published in exile between years 1944-1991 by Estonian writers and scholars. The aim of this article is to introduce Estonian literary histories published in exile as multifaceted cultural texts that are arranging the literary practise, convey the cultural self-consciousness and at the same time are mirroring the cultural situations in which they are written and published. I will describe and analyse the Estonian literary histories published in exile by exile Estonians as cultural texts which are mirroring the cultural processes taking place in the exile community between years 1944-1991. The theoretical background of my article rises mainly from Tartu-Moscow school and its observations about cultural dynamics and autocommunication.

4

Селфи-дискурс и сетевая коммуникация в эпоху искусственного интеллекта

67%

Belovodskaja A.

Przegląd Rusycystyczny

|

2023

|

issue 3 (183)

110-123

PL

W artykule zostały przedstawione perspektywy badań dyskursu selfie w sytuacji pojawienia się nowego autora w obszarze komunikacji cyfrowej – sztucznej inteligencji. Dyskurs selfie, któremu przypisuje się dziś status jednego z głównych katalizatorów komunikacji masowej w mediach społecznościowych i który jawi się jako jedna z najbardziej specyficznych cech komunikacji międzyludzkiej, rozpatrywany jest w artykule z następujących perspektyw: 1) specyfiki dyskursu selfie jako kategorii tzw. treści user-genered, istniejących w obszarze przecięcia modeli komunikacyjnych JA – ON i JA – JA; 2) specyfiki dyskursu selfie jako rodzaju narracji o charakterze pamiętnika, zbudowanej w oparciu o technikę autoreferencyjnego przedstawienia, a jednocześnie zorientowanego na ogląd i ocenę Innego; 3) specyfiki dyskursu selfie jako zjawiska multisemiotycznego.

RU

Статья посвящена освещению перспектив исследования селфи-дискурса в контексте прихода в поле цифровой коммуникации нового актора – искусственного интеллекта. Селфи-дискурс, которому сегодня приписывается статус одного из основных катализаторов массовой коммуникации в социальных медиа и который представляется одной из наиболее специфических характеристик человеческой коммуникации, рассматривается в статье с точки зрения следующих ракурсов: 1) специфики селфи-дискурса как категории так называемого user-generated контента, существующего в поле пересечения моделей Я – ОН и Я – Я коммуникации; 2) специфики селфи-дискурса как разновидности нарратива дневникового типа, строящегося на технике автореферентного отображения и, одновременно, ориентированного на взгляд и оценку Другого; 3) специфики селфи-дискурса как мультисемиотичного феномена.

EN

The article is dedicated to exploring the perspectives of researching selfie discourse in the context of the emergence of a new actor - artificial intelligence - in the field of digital communication. Selfie discourse, which is currently attributed the status of one of the main catalysts of mass communication in social media and is considered one of the most specific characteristics of human communication, is examined in the article from the following aspects: 1) the specificity of selfie discourse as a category of so-called user-generated content, existing at the intersection of models of interpersonal (ru: Я – ОН) and autocommunication (ru: Я – Я); 2) the specificity of selfie discourse as a kind or diary-type narrative, based on the technique of auto-referential representation and, at the same time, focused on the view and assessment of the Other; 3) the specificity of selfie discourse as a multi-semiotic phenomenon.

Refine search results

1 Historyka Studia Metodologiczne

1 Przegląd Rusycystyczny

1 Przestrzenie Teorii

1 Roczniki Humanistyczne

1 Belovodskaja A.

1 Jankowska M.

1 Vaik K.

1 Wrzosek W.

1 2023

1 2021

1 2015

1 2014

Historical Thinking in the Light of the Assumptions of Historical Semiotics. (In The Margin of Boris Uspenskij’s Ego Loquens)

Współczesna apokryficzność. Próba kulturoznawczej analizy zjawiska

Some observations about Estonian literary histories published in exile

Селфи-дискурс и сетевая коммуникация в эпоху искусственного интеллекта