Search results

1

[Recenzja]: Radecznica. Ośrodek życia religijnego i społeczno-kulturowego, red. Roman Jusiak OFM, Kalwaria Zebrzydowska 2006, Wydawnictwo Calvarianum, ss. 226, ISBN 83-89432-48-X

100%

Flaga J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2011

|

vol. 95

385-388

2

Udział Bernardynów w powstaniu styczniowym i ich późniejsze losy

89%

Sitnik K.

|

2021

|

vol. 68

|

issue 4

23-85

EN

According to historians, the participation of the Order of Friars Minor (Bernardines) in the January Uprising was significant. In the light of historical sources Bernardine Fathers wrote a beautiful page in this national surge. As the historian of Bernardine Order Hieronim Eugeniusz Wyczawski claimed, it should be seen as a noble surge being the expression of love for the homeland and freedom. On the other hand it is impossible not to arrive at the conclusion that actions undertaken by Bernardine Fathers were frequently reckless and gullible or they lacked the ability to organize conspiratorial work. In the present elaboration I presented the activity of Bernardine Fathers in Congress Poland and on lands directly incarnated to Russian Empire which underwent big nationalistic oppression and where the bloody January Uprising broke out in 22nd January 1863 in the Kingdom of Poland and in 1st February 1863 in the former Grand Duchy of Lithuania. At the time multiple restrictions of monastic life occurred, also for Bernardine provinces. Not only did occupying authorities declare reluctance to such form of life, but they gradually limited and liquidated monastic structures, single monasteries and whole provinces. The dissolutions of the monasteries were accompanied with looting of their properties, taking away archives and libraries, exploiting of church and monastic premises for secular purposes. The dissolution broke Bernardine structures in the Kingdom of Poland. Many monks lost the sense of leading a monastic life what was manifested by frequent requests about secularization and emigration. It was the price that Bernardine Fathers paid for their patriotic engagement and binding their lives with the history of Polish society.

PL

Według historyków udział Zakonu Braci Mniejszych (bernardynów) w powstaniu styczniowym był znaczący. W świetle źródeł historycznych zapisali oni piękną kartę w zrywie narodowym. Uznać to trzeba za zryw szlachetny, jak stwierdził bernardyński historyk Hieronim Eugeniusz Wyczawski, będący wyrazem umiłowania Ojczyzny i wolności. Z drugiej jednak strony nie sposób nie dostrzec, że w podejmowanych przez bernardynów akcjach było dużo nierozwagi, brak umiejętności organizowania pracy konspiracyjnej i niemało łatwowierności. W niniejszym opracowaniu przedstawiłem działalność bernardynów w Królestwie Kongresowym i na ziemiach bezpośrednio wcielonych do rosyjskiego imperium, gdzie był duży ucisk narodowościowy i gdzie wybuchło krwawe powstanie styczniowe 22 stycznia 1863 r. w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 r. w byłym Wielkim Księstwie Litewskim. W omawianym okresie wystąpiły wielorakie ograniczenia życia zakonnego, również dla prowincji bernardyńskich. Władze zaborcze nie tylko deklarowały niechęć wobec tej formy życia, ale stopniowo ograniczały i likwidowały struktury zakonne, pojedyncze klasztory i całe prowincje. Kasatom klasztorów towarzyszyły grabieże ich mienia, zabór archiwów i bibliotek, wykorzystywanie pomieszczeń kościelnych i klasztornych na cele świeckie. Kasata rozbiła struktury bernardynów w Królestwie Polskim. W wielu zakonnikach zagubiła sens prowadzenia życia zakonnego, co przejawiało się w częstych prośbach o sekularyzację oraz w emigracji. Była to cena, jaką bernardyni płacili za zaangażowanie patriotyczne i związanie swego życia z losami społeczeństwa polskiego.

3

Działalność duszpasterska OO. Bernardynów z Krakowa w latach 1918-1939

75%

Szmerek A.

Folia Historica Cracoviensia

|

2002

|

vol. 8

EN

The article discusses the ministry of Krakow Bernardines in the years 1918-1939.

PL

Artykuł omawia działalność duszpasterską OO. Bernardynów z Krakowa w latach 1918-1939.

4

Początki biblioteki konwentu krakowskiego p.w. św. Bernardyna ze Sieny

75%

Murawiec W. F.

Folia Historica Cracoviensia

|

2000

|

vol. 7

EN

The Order of Friars Minor's passion for books and libraries ever since its beginnings in the 13th century grew particularly in convents located in university towns. No monk was allowed to own books, although he could lend them out from the convent library. At the monastery's first library and archive there was a monastic scriptorium, which prospered and functioned on a high level. Monastic writers from the Krakow convent enjoyed special privileges concerning the use the local library and archive.

PL

Zamiłowanie do korzystania z książek i bibliotek w Zakonie Braci Mniejszych już od początku jego istnienia w wieku XIII wzmogło się szczególnie w konwentach miast uniwersyteckich. Żaden zakonnik nie mógł posiadać książek na własność, ale mógł z nich korzystać na zasadzie wypożyczenia z biblioteki konwenckiej. Od powstania pierwszych klasztorów bernardyńskich w latach 50-tych i następnych wieku XV, konwent św. Bernardyna w stolicy kraju był największy i najlepiej obsadzony. Posiadał najliczniejszy zakonny nowicjat, a także studium przygotowujące do kapłaństwa. Przy pierwszej bibliotece i archiwum prosperowało na stosunkowo wysokim poziomie skryptorium klasztorne. Zakonni pisarze mieszkający w krakowskim konwencie mieli szczególne prawa do korzystania z miejscowej biblioteki i archiwum.

5

Bernardyński kwestarz według staropolskich źródeł

75%

Kracik J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2008

|

vol. 14

EN

The Old Polish image of a Bernardine medicant according to the sources of the time was overshadowed in popular awareness by a character from "Tadeusz", in which the Polish poet presented the work of Rev. Robak in strictly patriotic terms. Meanwhile, the medicant collection of food and money for the monastery was as 'close' to the Christian ministry as the traditional annual round of home calls on parishioners by priests. The collection was clearly not a patriotic activity. The original monastic concept held that monks made their living by working. It was through work that they sustained themselves and supported the poor. In time, new orders (called 'medicant orders') were established; unlike traditional orders, they did not own land, so they worked hard at stimulating the generosity of those who did have real property.

PL

Staropolski wizerunek bernardyńskiego kwestarza, jaki ukazują ówczesneźródła, został w świadomości potocznej przesłonięty postacią z Pana Tadeusza, w którym wieszcz ukazał aktywność ks. Robaka w wyrazistych barwach patriotycznych. Tymczasem kwestarskie zbieranie żywności i pieniędzy dla klasztoru miało z duszpasterstwem tyle wspólnego, co chadzanie po kolędzie przez księży parafialnych. Czynem patriotycznym kwesta także jako żywo - nie była. Pierwotny monastycyzm za źródło utrzymania mnichów uznawał ich pracę. Z niej mieli się utrzymywać oraz wspierać biednych. Z czasem nowe zakony zwane żebrzącymi tym się głównie różniły od starych, że nie posiadając jak tamte swoich włości, pracowały usilnie nad pobudzeniem hojności tych, którzy takie włości posiadali.

6

[Recenzja]: Filip Wolański, Kaznodziejstwo bernardyńskie w staropolskim systemie komunikacji społecznej schyłku epoki saskiej. Studium kształtowania wyobrażeń i postaw, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012, ss. 446

75%

Kicińska U.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2013

|

vol. 100

441-446

7

Katalog Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: część 1: dokumenty

75%

Wyczawski H. E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1961

|

vol. 3

|

issue 1-2

25-102

8

Księgi mszalne jako źródło historyczne: (uwagi na marginesie najstarszych bernardyńskich ksiąg mszalnych)

75%

Wyczawski H. E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1963

|

vol. 7

43-76

EN

-

9

Księgozbiór biblioteki bernardynów w Łęczycy na podstawie inwentarza z 1819 roku

71%

Stolarczyk T.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 2

41-48

EN

The purpose of this article is to present the structure of the Bernardine Library collection in Leczyca in the early nineteenth century and to list the most important books. This was done on the basis of a library inventory (Cathalogus Librorum Bibliothaecae Conuentus Lanciciensis Patrum Bernardinorum) prepared on April 25, 1819. In order to review the resources of the Bernardine Library in Leczyca, its inventory content should be grouped in inventories according to the content of the works, using a typical library monastic classification.

PL

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie struktury treściowej księgozbioru biblioteki bernardyńskiej w Łęczycy w początkach XIX w. oraz enumeracja najważniejszych pozycji książkowych. Uczyniono to na podstawie inwentarza bibliotecznego (Cathalogus Librorum Bibliothaecae Conuentus Lanciciensis Patrum Bernardinorum) sporządzonego 25 kwietnia 1819 r. Chcąc dokonać przeglądu zasobów łęczyckiej biblioteki bernardyńskiej pod kątem jej zawartości treściowej, należy zgrupować zapisy w inwentarzach według treści dzieł, posługując się typową dla bibliotek klasztornych klasyfikacją.

10

Udział bernardynów w powstaniu listopadowym i popowstaniowe losy ich klasztorów

71%

Sitnik A. K.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 4

61-80

EN

According to historians, the participation of the Order of Friars Minor in the November Uprising was significant. As historical sources show, a beautiful chapter in the history of national uprisings was written by the Franciscan Observants (known as Bernardines in Poland) in the Congress Kingdom and in the territories directly incorporated into the Russian Empire, where national oppression was high and where the bloody November Uprising broke out in 1830. The Bernardine community turned out to be sensitive to calls for freedom, which is why many monks participated in independence movements, though we need to bear in mind that the Holy See forbade the religious to take part in revolutions. Many Bernardines volunteered as chaplains of insurgent units or joined Colonel Józef Zaliwski’s partisan forces. Those who distinguished themselves in particular were Poncjan Brzeziński OFM and the preacher Benwenuty Mańkowski. An important role was played by Bernardine monasteries, which became transfer points for the insurgents, providing them with both spiritual and material support. The available information suggests that except for Brzeziński and Mańkowski, no Bernardine friar was arrested or exiled after the Uprising. However, fragmented pieces of information allow us to conclude that the role of these monastics during the Uprising was by no means insignificant. „The future generations”, as Charles Montalambert wrote, “will tell stories about this magnificent concord between the clergy and the people [...], about those Bernardines and village priests arriving on horseback with sabres in their hand to die leading their sheep”.

PL

Według historyków udział Zakonu Braci Mniejszych w powstaniu listopadowym był znaczący. W świetle źródeł historycznych piękną kartę w zrywie narodowym zapisali bernardyni w Królestwie Kongresowym i na ziemiach bezpośrednio wcielonych do rosyjskiego imperium, gdzie był duży ucisk narodowościowy i gdzie wybuchło krwawe powstanie listopadowe w 1830 roku. Środowisko bernardyńskie okazało się podatnym gruntem na hasła wolnościowe, stąd wielu zakonników uczestniczyło w ruchach wyzwoleńczych, choć należy pamiętać, że Stolica Apostolska zabraniała udziału w rewolucjach. Wielu bernardynów zgłosiło się na kapelanów oddziałów powstańczych czy do partyzantki pułkownika Józefa Zaliwskiego. W sposób szczególny wyróżniali się Poncjan Brzeziński OFM i kaznodzieja Benwenuty Mańkowski. Ważną rolę odegrały klasztory bernardynów, stanowiąc dla powstańców bazę przerzutową i wsparcie zarówno pod względem duchowym jak i materialnym. Na podstawie dotychczasowej wiedzy poza Brzezińskim i Mańkowskim żaden z bernardynów w okresie popowstaniowym nie został aresztowany czy skazany na wygnanie. Na podstawie fragmentarycznych wiadomości można jednak wysnuć wniosek, że rola tych zakonników w czasie powstania była niebagatelna. „Przyszłe pokolenia, jak pisał Charles Montalambert, będą sobie opowiadały o owej wspaniałej zgodzie duchowieństwa z ludem, [...] o tych Bernardynach i wiejskich proboszczach, przybywających konno, z szablą u boku, aby umrzeć na czele swoich owieczek”.

11

Przekształcenia ogrodów przy klasztorze oo. bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim

63%

Milecka M.

Architectus

|

2018

|

issue 4(56)

31-42

PL

Artykuł poświęcono prezentacji reliktu dawnego ogrodu bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim. W oparciu o przeanalizowany materiał źródłowy autorka przedstawiła losy ogrodu w kontekście historii klasztoru. Ukazała zasób współczesny dawnego ogrodu bernardynów i określiła stan zachowania historycznego układu. To pozwoliło na zrekonstruowanie ewolucji założenia i wyprowadzenie wniosków na temat ochrony dziedzictwa ogrodowego, a następnie sformułowanie zaleceń dotyczących kształtowania krajobrazu historycznego centrum Piotrkowa. W wyniku analiz dowiedziono, że wartości historyczne i artystyczne piotrkowskiego zespołu bernardyńskiego są duże. Historia tego zespołu zieleni, jego kompozycja i ranga dla współczesnego układu urbanistycznego zasługują na bliższą prezentację, co uczyniono w artykule. Założenie jest interesującym przykładem ewolucji układów zieleni i świadectwem wielkiego wpływu zgromadzeń zakonnych na kształtowanie krajobrazu miasta.

EN

The article is devoted to the presentation of a relic of the former Bernardine garden in Piotrków Trybunalski. Based on the analyzed source material, the author presented the fate of the garden in the context of the history of the monastery. She showed the contemporary resource of the former Bernardine garden and described the state of preservation of the historical system. This allowed us to reconstruct the evolution of the assumption and draw conclusions about the protection of the garden heritage, and then formulate recommendations for shaping the historical landscape of the center of Piotrków. As a result of the analysis, it was proved that the historical and artistic values of the Piotrków Bernardine complex are large. The history of this complex of greenery, its composition and rank for the contemporary urban layout deserve closer presentation, as was done in the article. The assumption is an interesting example of the evolution of green areas and a testimony of the great influence of religious congregations on shaping the city landscape.

12

Zanik obecności zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej po 1864 roku

63%

Prejs R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2021

|

vol. 115

337-358

EN

Tsarist authorities dissolved monasteries in the Kingdom of Poland in 1864. The monasteries of the Observantes (Bernardines) in Kazanów, Opatów and Radom, the Conventual Fran-ciscans in Smardzewice and Zawichost and the Reformers Franciscans in Rytwiany, Sandom-ierz and Solec were closed in the diocese of Sandomierz. The Observante (Bernardine) monastery in Paradyż (Wielka Wola) was not closed. In 1870, the tsarist authorities relocated the Reformers Franciscans from the monastery in Jędrzejów (Kielce diocese) to the monastery in Wysokie Koło. Thus, in the diocese there were ultimately two Franciscan monasteries preserved from dissolution: the Bernardines in Paradyż and the Reformers Franciscans in Wysokie Koło. The number of monks systematically decreased, mainly due to deaths, the ban on admitting novices and the transfer of some monks to pastoral work in parishes. This meant that the monastery in Wysokie Koło ceased to exit along with the death of the last monk in 1891, and the monastery in Paradyż was shut in 1893. In 1899, two former Bernardines died, who at that time were secularised and worked in the parish ministry as priests of the Sandomierz diocese. The presence of former religious who had been secularised ended there. At the churches of the monasteries closed in 1864, the tsarist authorities left one or two monks to celebrate the services. The last of such friars died in 1911, and that is when the presence of Franciscan friars in the diocese of Sandomierz ended.

PL

Władze carskie dokonały w 1864 r. kasaty klasztorów w Królestwie Polskim. W diecezji sandomierskiej zostały skasowane klasztory: Bernardynów w Kazanowie, Opatowie i Radomiu, Franciszkanów konwentualnych w Smardzewicach i Zawichoście oraz Franciszkanów-Reformatów w Rytwianach, Sandomierzu i Solcu. Nie został skasowany klasztor Bernardynów w Paradyżu (Wielkiej Woli). W 1870 r. władze carskie przesiedliły Reformatów z klasztoru w Jędrzejowie (diecezja kielecka) do klasztoru w Wysokim Kole. Tak więc na terenie diecezji ostatecznie były dwa klasztory franciszkańskie zachowane od kasaty: Bernardynów w Paradyżu i Reformatów w Wysokim Kole. Liczba zakonników systematycznie się zmniejszała z powodu zgonów, zakazu przyjmowania nowicjuszy oraz przechodzenia niektórych zakonników do pracy duszpasterskiej w parafiach. To sprawiło, że klasztor w Wysokim Kole przestał istnieć z chwilą śmierci ostatniego zakonnika w 1891 r., a klasztor w Paradyżu został za-mknięty w 1893 r. W 1899 r. zmarli dwaj dawni bernardyni, którzy w tym czasie byli już se-kularyzowani i pracowali w duszpasterstwie parafialnym jako księża diecezji sandomierskiej. Na nich zakończyła się obecność dawnych zakonników, którzy zostali sekularyzowani. Przy kościołach klasztorów skasowanych w 1864 r. władze carskie zostawiały jednego lub dwóch zakonników dla odprawiania nabożeństw. Ostatni z takich zakonników zmarł w 1911 r. i z tą chwilą zakończyła się obecność zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej.

13

Stare druki pozyskane do Biblioteki Książąt Czartoryskich z leżajskiego klasztoru oo. Bernardynów w świetle spisu z roku 1875

63%

Fluda-Krokos A.

Galicja. Studia i materiały

|

2022

|

issue 8: "Filozofia w Galicji III"

337-355

EN

The library of the Czartoryski Princes is one of the most valuable resources of culture heritage manuscripts and prints, created over generations, marked by the history of the country and the history of the family. One of the places where it was stored and multiplied was the palace in Sieniawa, where manuscripts and old prints from the Leżajsk-based Bernardine Fathers library found their way, thanks to the activities of Erwin Rödel. The article presents a part of these resources – brought by a book acquisitor and recorded in the inventory on 25 April 1875. The list contains information on three manuscripts and 115 print titles, the majority of which have been found in the present collection, while Bernardine provenance has been confirmed in nine.

PL

Biblioteka Książąt Czartoryskich to jeden z najcenniejszych zasobów dziedzictwa kultury rękopiśmiennej i drukarskiej, tworzony przez pokolenia, naznaczony dziejami kraju i historią rodu. Jednym z miejsc jej przechowywania i pomnażania był pałac w Sieniawie. To tam, dzięki działalności Erwina Rödla, trafiły rękopisy i stare druki z leżajskiej librarii oo. Bernardynów. Artykuł przybliża część owych nabytków – przywiezionych przez książkołapa i spisanych 25 kwietnia 1875 r. Wykaz zawiera informacje o trzech rękopisach i 115 tytułach druków, z czego w obecnym zasobie udało się odnaleźć większość, a potwierdzić proweniencję bernardyńską w dziewięciu.

14

Fundacja biskupa Stefana Wierzbowskiego dla Bernardynów w Górze Kalwarii koło Warszawy

63%

Murawiec W. F.

Folia Historica Cracoviensia

|

2002

|

vol. 8

EN

The foundation of churches and chapels of the Passion of Christ, i.e. the New Jerusalem in the Czersk poviat near Warsaw in the second half of the 17th century was the work of Poznań bishop Stefan Wierzbowski. He handed over the main church and several roadside shrines to the care of the Order of Friars Minor of the Lesser Poland Province (commonly known as the Bernardines).

PL

Powstanie kościołów i kaplic Męki Pańskiej, czyli tzw. Nowej Jerozolimy w powiecie czerskim koło Warszawy w drugiej połowie XVII w., było dziełem biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego. Oddał on główny kościół i kilka kaplic dróżkowych w opiekę Zakonu Braci Mniejszych Prowincji Małopolskiej (popularnie: Bernardynów).

15

"Krakowskie" woluminy z dawnej biblioteki bernardynów na Karczówce pod Kielcami

63%

Kardyś P.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2020

|

vol. 134

67-94

EN

The article presents the conclusions concerning the "Cracow" provenance of some volumes originating from the former Bernardines library in Karczówka, which are currently stored in the Major Seminary in Kielce. Since the beginning of its functioning (the begining of the 1630s), the convent of the Friars Minor, the Observants was in the posession of the old prints (including liturgical manuscripts probably) donated by the province monastery authorities, Cracow canons as well as university professors. The identification of the specific items of the collection has been possible due to preserved provenance entries as well as other entries indicating the particular item’s purpose.

PL

Artykuł prezentuje ustalenia dotyczące „krakowskiej” proweniencji niektórych woluminów z dawnej biblioteki bernardynów na Karczówce, które obecnie znajdują się w zasobie Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. Konwent Braci Mniejszych Obserwantów posiadał od początku swojego funkcjonowania (lata 30. XVII w.) wiele starodruków (zapewne też rękopisów liturgicznych) przekazanych przez władze zakonne prowincji, jak również krakowskich kanoników i profesorów uniwersyteckich. Ich identyfikację umożliwiły zachowane proweniencje oraz inne notki, m.in. wskazujące na konkretne przeznaczenie.

16

Inwentarze kościoła i klasztoru bernardynów w Gwoźdźcu z 1855 r.

63%

Sitnik A. K.

Hereditas Monasteriorium

|

2016

|

vol. 8

145-158

PL

Ufundowany w XVIII w. klasztor bernardynów w Gwoźdźcu trafił w 1772 r. pod panowanie Habsburgów austriackich. Władze austriackie wymagały sporządzania inwentarzy często, nawet co kilka lat. Bernardyni gwoździeccy sporządzali takie inwentarze, ale nie zachowały się one w archiwum bernardyńskim. Zachował się natomiast pochodzący z 1855 r. inwentarz sporządzony na polecenie prowincjała bernardynów. W następnych latach zakonnicy dopisywali w nim jedynie ubytki i nabytki. Twórcami inwentarzy byli zakonnicy, często dyskreci klasztoru. Następnie komisja złożona z przedstawicieli władz zakonnych badała zgodność inwentarza ze stanem rzeczy i składała swoje podpisy i pieczęcie. Inwentarze służyły prowincjałom bernardyńskim do prowadzenia kontroli nad stanem majątkowym poszczególnych klasztorów. Były one przedstawiane i zatwierdzane również na kapitułach prowincjalnych.

EN

Founded in the 17th century, the Bernardine Monastery in Hvizdets (Gwoździec) found itself under the Austrian Habsburg rule in 1772. The Austrian authorities required frequent inventory taking, even every few years. The Hvizdets Bernardines did compile such inventories, but they have not survived in the Bernardine archives. What has survived is an 1855 inventory commissioned by the Bernardine provincial. In subsequent years the monks only added to it losses and acquisitions. The inventories were taken personally by the Bernardines from the monastery. Next, a commission made up of representatives of the order’s authorities verified the compliance of the inventory with the actual state affairs, with the commission members putting their signatures and seals to the document. The inventories were used by Bernardine provincials to control the financial status of the various monasteries. In addition, the inventories were presented and approved during provincial chapters.

17

Inwentarze klasztoru i kościoła klasztornego bernardynów w Brzeżanach z lat 1781-1848

63%

Sitnik A. K.

Hereditas Monasteriorium

|

2014

|

vol. 5

383-414

EN

Founded in the 17th century, the Bernardine Monastery in Berezhany found itself under the Austrian Habsburg rule in 1772. The Austrian authorities required that inventories be taken frequently, even every few years. The Bernardine Fathers (Franciscan Observants) from Berezhany compiled an inventory in 1825 and did not copy it in the following years (1828, 1831, 1833–1838, 1840), only recording losses and acquisitions. The bishop of the local diocese and the provincial of the order made sure that the requirements of the Austrian authorities were fulfilled. The inventories were taken personally by the Bernardine Fathers from the Berezhany monastery. Next, a commission made up of representatives of state and church authorities verified the compliance of the inventory with the actual state affairs, with the commission members putting their signatures and seals to the document. The inventories were used not only by the Austrian authorities but also by Bernardine provincials to control the financial status of the various monasteries. In addition, the inventories were presented and approved during provincial chapters.

18

Trinitologia picta na przykładzie polichromii w kościele pod wezwaniem Nawiedzenia NMP w Kaliszu. Program badań

63%

Sprutta J.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2021

|

issue 39

227-244

EN

The polychrome of the Bernardine church in Kalisz (now the Jesuit church) is rich in Trinitarianthemes. Trinitarian motifs and symbols are presented most abundantly in the nave. The wall paintings of the presbytery and the nave painted by brother Walenty Żebrowski, Bernardine. These paintings are from the late Baroque. The polychrome of Kalisz is the last work of this Bernardine. W. Żebrowski worked not only in Kalisz, but also for the Bernardine churches in Poznań, Kadyny, Wschowa, Skępe, Warta, Ostrołęka, Warszawa and probably in Owińska, Ostrzeszów and maybe in Łęczyca too. He was particularly famous as a landscapist. Although the article shows Trinitarian motifs and symbols on the wall paintings in the Bernardine church in Kalisz, it also shows the artistic activity of W. Żebrowski in the mentioned big and small towns and villages.

PL

Polichromia kościoła pobernardyńskiego w Kaliszu (obecnie jezuitów) bogata jest w tematykę trynitarną. Motywy i symbole trynitarne najobficiej występują w nawie. Malowidła ścienne prezbiterium i nawy wykonał bernardyn, brat Walenty Żebrowski. Pochodzą z późnego baroku. Kaliska polichromia to ostatnie dzieło tego zakonnika. Poza Kaliszem W. Żebrowski tworzył również dla bernardyńskich kościołów w: Poznaniu, Kadynach, Wschowie, Skępem, Warcie, Ostrołęce, Warszawie oraz przypuszczalnie w Owińskach, Ostrzeszowie i być może też w Łęczycy. Zasłynął zwłaszcza jako pejzażysta. Artykuł, mimo iż poświęcony został trynitarnym motywom w polichromii kościoła pobernardyńskiego w Kaliszu, prezentuje także artystyczną działalność W. Żebrowskiego w wymienionych powyżej wielkich i mniejszych miastach oraz wsiach.

19

Katalog Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: część 2: rękopisy: (dokończenie)

63%

Wyczawski H. E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1962

|

vol. 5

13-210

EN

-

20

Najstarsze zabytki rękopiśmienne języka polskiego w zbiorach bernardyńskich (do połowy XVI w.)

63%

Grudziński K.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1962

|

vol. 4

357-362

EN

-

Refine search results

[Recenzja]: Radecznica. Ośrodek życia religijnego i społeczno-kulturowego, red. Roman Jusiak OFM, Kalwaria Zebrzydowska 2006, Wydawnictwo Calvarianum, ss. 226, ISBN 83-89432-48-X

Udział Bernardynów w powstaniu styczniowym i ich późniejsze losy

Działalność duszpasterska OO. Bernardynów z Krakowa w latach 1918-1939

Początki biblioteki konwentu krakowskiego p.w. św. Bernardyna ze Sieny

Bernardyński kwestarz według staropolskich źródeł

[Recenzja]: Filip Wolański, Kaznodziejstwo bernardyńskie w staropolskim systemie komunikacji społecznej schyłku epoki saskiej. Studium kształtowania wyobrażeń i postaw, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012, ss. 446

Katalog Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: część 1: dokumenty

Księgi mszalne jako źródło historyczne: (uwagi na marginesie najstarszych bernardyńskich ksiąg mszalnych)

Księgozbiór biblioteki bernardynów w Łęczycy na podstawie inwentarza z 1819 roku

Udział bernardynów w powstaniu listopadowym i popowstaniowe losy ich klasztorów

Przekształcenia ogrodów przy klasztorze oo. bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim

Zanik obecności zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej po 1864 roku

Stare druki pozyskane do Biblioteki Książąt Czartoryskich z leżajskiego klasztoru oo. Bernardynów w świetle spisu z roku 1875

Fundacja biskupa Stefana Wierzbowskiego dla Bernardynów w Górze Kalwarii koło Warszawy

"Krakowskie" woluminy z dawnej biblioteki bernardynów na Karczówce pod Kielcami

Inwentarze kościoła i klasztoru bernardynów w Gwoźdźcu z 1855 r.

Inwentarze klasztoru i kościoła klasztornego bernardynów w Brzeżanach z lat 1781-1848

Trinitologia picta na przykładzie polichromii w kościele pod wezwaniem Nawiedzenia NMP w Kaliszu. Program badań

Katalog Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: część 2: rękopisy: (dokończenie)

Najstarsze zabytki rękopiśmienne języka polskiego w zbiorach bernardyńskich (do połowy XVI w.)