Search results - CEJSH

1

Ekstremizm polityczny, a bezpieczeństwo państwa — rozważania w kontekście Polski

100%

Tomaszewski P.

Historia i Polityka

|

2012

|

issue 7(14)

47-57

EN

To main aim of this article is to show the problems of extremist political organizations (left and right) active in the Republic of Poland, and to give an answer to the question, if those groups can influence on the internal security of the state and use the terrorism in its actions. The knowledge of the rangę and methods of those groups, their views, allows properly assess and recognize the potential threat that those groups can bring to the security - first of all constitutional. By this we mean the state of socio-political relations in the country, which ensures the respect and effective protection of the mechanisms established by the political system and assigned values and rights.

2

Wzajemny związek między polityką i strategią a bezpieczeństwem państwa

80%

Gryz J.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2007

|

vol. 2

11-28

EN

The article, being focused on the role of politics and strategy in the forming of the state, refers to the theory of the problem. Simultaneously, it reveals the ways of shaping politics and strategy of the state. The author refers to the role of politics and strategy in the state actions. He also focuses his attention on the infl uence of politics and strategy on the process of shaping and developing the state. The au-thor emphasizes the importance of appropriate forming of politics, strategy, strate-gic planning and properly carrying out strategic reviews. It enables him to reveal a comprehensive view of shaping politics and strategy together with their role in the process of forming the state.

PL

Niniejszy artykuł stanowiąc refl eksję nad rolą polityki i strategii w kształtowaniu państwa, odnosi się przy tym do teorii problemu i ukazuje sposoby – metody kształ-towania polityki i strategii państwa. Autor odnosi się do takich zagadnień, jak rola polityki i strategii w działaniach państwa oraz ich wpływ na byt i rozwój oraz proce-sy kształtowania samego państwa. Podkreśla znaczenie właściwego formułowania polityki i strategii, planowania strategicznego oraz właściwie przeprowadzonego przeglądu strategicznego. Pozwala mu to na zaprezentowanie stosunkowo kom-pleksowego obrazu formułowania polityki i strategii oraz ich roli w kształtowaniu państwa.

3

Rada Bezpieczeństwa Narodowego

80%

Juchniewicz J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2015

|

issue 2(24)

111-127

PL

Rada Bezpieczeństwa Narodowego jest organem doradczym prezydenta w sprawach do-tyczących bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa. Organ ten nie został wyposażony w jakiekolwiek uprawnienia o władczym charakterze, jego rola koncen-truje się na doradzaniu prezydentowi w sprawach związanych z bezpieczeństwem pań-stwa. Konstytucja nie precyzuje, kto może być członkiem Rady, pozostawiając decy-zje w przedmiocie składu RBN wyłącznie w gestii głowy państwa. Faktyczna rola Rady Bezpieczeństwa Narodowego determinowana jest aktywnością prezydenta, który zwo-łuje posiedzenia tego organu, a także określa tematykę spotkań.

EN

National Security Council is an advisory body to the President of Poland on issues relat-ing to internal and external security of the country. This body is not equipped with any powers of a governing nature, its role is focused on advising the President on matters of national security. The Constitution does not specify who may be a member of the Coun-cil, leaving decisions on the composition of RBN to sole discretion of the head of state. The actual role of the National Security Council is determined by the activity of the President, who convenes sessions of that body, and also sets themes for such meetings

4

Funkcje służb specjalnych RP w świetle regulacji prawnych

80%

Kuć T.

Zeszyty Naukowe UPH seria Administracja i Zarządzanie

|

2016

|

vol. 37

|

issue 110

135-149

PL

Służby specjalne stanowią tradycyjny i istotny element systemu bezpieczeństwa państwa,którego funkcjonowanie w warunkach demokratycznego państwa prawa oparte jest o zespół legislacyjnychupoważnień i ograniczeń. Celem niniejszej publikacji jest analiza ustawowych zadań polskich służbspecjalnych pod kątem wyabstrahowania funkcji, jakie są przez nie realizowane w systemie bezpieczeństwa.Ustawy kompetencyjne tajnych instrumentów bezpieczeństwa definiują obszary ich zainteresowańi nakładają na nie bloki zadań, na podstawie których można mówić o wykonywaniu przez służby funkcjiinformacyjnej, kontrolno-ochronnej i procesowej.

5

STRAŻ GRANICZNA W POLSKIM SYSTEMIE PRZECIWDZIAŁANIA TERRORYZMOWI

80%

BARTNIK-RUTKOWSKA J.

Obronność – Zeszyty Naukowe Wydziału Zarządzania i Dowodzenia Akademii Sztuki Wojennej

|

2017

|

issue 1(21)

10

EN

The Polish Border Guard (PBG) is uniformed armed forces responsible for the protection of state borders. The PBG is primarily associated by Polish society with border control at border crossing points or with activities against illegal migration. It should be noted, however, that the Border Guard, together with other state institutions responsible for maintaining security in the country, contribute to the counter-terrorism system. PBG officers work together with the Counter-Terrorism Centre at the Internal Security Agency. In addition, within the context of the implementation of statutory tasks, for instance in the area of counteracting terrorism, PBG officers have a direct impact on the level of state security.

6

Sądowa kontrola objęcia informacji publicznej ochroną systemu informacji niejawnych. Wybrane zagadnienia.

80%

Forenc S.

Cybersecurity and Law

|

2021

|

vol. 6

|

issue 2

43-52

PL

W sprawach dotyczących sądowej kontroli odmowy udzielenia informacji publicznej ze względu na ochronę informacji niejawnych pojawia się problem zakresu weryfikacji przez sądy administracyjne zgodności z prawem utajnienia informacji stanowiących informację publiczną. Odróżnić należy trzy sytuacje, z którymi stykają się sądy administracyjne podczas oceny decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej: gdy została nadana klauzula tajności, gdy organ powołuje się na ochronę informacji niejawnych, pomimo że klauzula tajności nie została nadana, gdy klauzula tajności została nadana quasi-informacjom niejawnym. W pierwszych dwóch sytuacjach zakres kontroli sądowej jest pełny i powinien uwzględniać wykładnię prokonstytucyjną pojęcia informacji publicznej i zakresu ochrony informacji niejawnych.

7

WYBRANE ZJAWISKA PATOLOGII SPOŁECZNEJ W ASPEKCIE ZAGROŻEŃ BEZPIECZEŃSTWA SPOŁECZNEGO

80%

STĘPIEŃ K.

Przegląd Policyjny

|

2018

|

vol. 1(129)

93-110

PL

Rozwój ludzkiej cywilizacji nieodzownie wiąże się ze zmianą charakteru i eskalacją zagrożeń wypełniających przestrzeń szeroko rozumianego bezpieczeństwa. Warunkiem podjęcia właściwych zachowań i działań zapobiegawczych jest rzetelna diagnoza na gruncie etiologii i symptomatologii występujących zagrożeń społecznych. Potrzeba bezpieczeństwa, której zapewnienie niezbędne jest dla prawidłowego funkcjonowania i rozwoju człowieka uruchamia szereg zachowań skierowanych na eliminację stanu zagrożenia Bezpieczeństwo jest pojęciem wieloaspektowym i interdyscyplinarnym. Państwo bezpieczne to państwo silne ekonomicznie, zamieszkałe przez obywateli stanowiących „zdrową tkankę społeczną”, a więc wyposażonych w umiejętności i wiedzę niezbędne do samodzielnego funkcjonowania w dobie globalizacji. O bezpieczeństwie państwa stanowi także brak zagrożeń zewnętrznych w postaci konfliktu zbrojnego, terroryzmu, nowej ekonomicznej kolonizacji oraz zagrożeń wewnętrznych, takich jak np. rozpad rodziny, załamanie demograficzne, choroby cywilizacyjne, patologie, skrajne ubóstwo itd

8

Zagrożenia dla bezpieczeństwa teleinformatycznego państw – przyczynek do typologii

80%

Lakomy M.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2013

|

issue 6

100-141

PL

Artykuł jest próbą opracowania podstawowej typologii najpoważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa teleinformatycznego państw z perspektywy nauk społecznych. Biorąc pod uwagę różnorodny stopień organizacji oraz odmienność form, a więc uwarunkowania, motywacje, metody i cele stawiane sobie przez działające w cyberprzestrzeni podmioty, wyróżniono następujące wyzwania dla bezpieczeństwa państw: haking, haktywizm, „haktywizm patriotyczny”, wąsko rozumianą cyberprzestępczość, cyberterroryzm, cyberszpiegostwo, militarne wykorzystanie cyberprzestrzeni. Źródłami tych form zagrożeń są zarówno podmioty państwowe, jak i pozapaństwowe. Szczególne znaczenie mają te wyzwania, które wiążą się z działalnością służb państwowych. Rodzą one bowiem różnorodne kontrowersje natury politycznej i prawnej. Jest to tym bardziej widoczne, iż do dziś nie ma zgody społeczności międzynarodowej co do sposobu interpretacji najpoważniejszych ataków teleinformatycznych. W tym kontekście wydaje się, iż zaproponowane w artykule szerokie i wieloaspektowe podejście pozwoli przyczynić się do lepszej percepcji zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa w naukach społecznych, a przez to do wypracowania skuteczniejszych rozwiązań prawnych i politycznych tak w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym.

EN

This article is an attempt to create a precise typology and definitions of cyber threats for the national security from the social sciences perspective. The analysis included multiple important cyber attack features, such as organization, technical determinants, motivations, techniques, tools, goals or political consequences. The article distinguished several important cyber threat forms: hacking, hacktivism, patriot hacktivism, cyber crime, cyber terrorism, cyber espionage or cyber warfare. Sources of these challenges are usually very diverse, ranging from amateur individuals up to states and international organizations. Activity of states in cyberspace usually pose the gravest threats for the national and international security. It is not only due to their high complexity, but also grave political, legal and military consequences. On this basis, it is crucial to underline that nowadays there is no consensus within the international community when it comes to cyber security solutions. Typology and definitions presented in this article may contribute toa better understanding of major cyber challenges, as well as to an elaboration of more precise and efficient cyber defense mechanisms on the national and international level.

9

Bezpieczeństwo wewnętrzne jako element bezpieczeństwa państwa i czynnik stabilizujący procesy rozwoju społeczno-gospodarczego – ujęcie regionalne i lokalne

80%

Łuczyszyn A., Łuczyszyn M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

issue 467

202-213

PL

Współczesne środowisko bezpieczeństwa musi mieć stworzone odpowiednie warunki do realizacji swoich zadań w jego różnych postaciach i przekrojach. Potrzebna jest przede wszystkim stabilizacja tych warunków, która będzie prowadzić do poprawy skuteczności i efektywności wszystkich podmiotów funkcjonujących w systemie bezpieczeństwa, a przede wszystkim sprawności zarządzania nimi w sferze publicznej. Ta problematyka nabiera szczególnego znaczenia w dobie współczesnych nowych realiów społeczno-ekonomicznych, podporządkowanych m.in. procesom globalizacji, gospodarce usługowej, metropolizacji itp. Dlatego bezpieczeństwo staje się nie tylko jednym z istotniejszych czynników stabilizujących procesy wzrostu i rozwoju, ale jest wręcz elementem tych procesów. Można powiedzieć, że nabiera ono nowej wartości nie tylko w wymiarze prawnym czy socjologicznym, ale przede wszystkim ekonomicznym i społecznym, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzennego jego rozmieszczenia. Poszukiwanie związków pomiędzy nową ekonomią a bezpieczeństwem wewnętrznym w wymiarze regionalnym i lokalnym wydaje się istotne nie tylko z perspektywy jego zapewniania, ale przede wszystkim z uwagi na konieczność ciągłego rozpoznawania nowych zagrożeń.

10

Bezpieczeństwo społeczne w nowym pojmowaniu bezpieczeństwa państwa

80%

Leszczyński M., Mika V.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis

|

2010

|

issue 33

101-111

PL

Artykuł prezentuje kwestię bezpieczeństwa socjalnego w relacji do bezpieczeństwa państwa, zwracając uwagę na zwiększenie znaczenia bezpieczeństwa społecznego na tle innych rodzajów bezpieczeństwa

11

MIĘDZYNARODOWY TERRORYZM JAKO NAJWIĘKSZE ZAGROŻENIE BEZPIECZEŃSTWA WSPÓŁCZESNEGO ŚWIATA

80%

Świderski K., Kuźniar Z.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2015

|

vol. 20(20)

318-331

PL

Międzynarodowy terroryzm oraz wyzwania i zagrożenia z tym związane są głównym tematem artykułu. Współczesny terroryzm w wymiarze niemilitarnym odnosi się do niestabilność sektora bankowego, cyberterroryzmu, zorganizowanej przestępczość a przede wszystkim do asymetrycznych metod walki, które charakteryzują się dużą bezwzględnością i okrucieństwem. Aktualnie jesteśmy świadkami zmiany strategii walki prowadzonej przez rządy i państwa społeczności międzynarodowej z bojownikami terrorystycznymi przy użyciu w coraz większym zakresie sił zbrojnych. Tworzone są koalicje wojskowe państw, które jeszcze w nie tak dawnym okresie utrzymywały ze sobą bardzo ograniczone kontakty dyplomatyczne i wojskowe. Niestety współczesny terroryzm bardzo szybko się rozprzestrzenia, nabiera coraz większej siły i stosuje w coraz większym zakresie brutalne, bezwzględne i asymetryczne metody walki. Metody które są bardzo skutecznymi i wystarczającymi do rozprzestrzeniania się strachu i terroru na wszystkich kontynentach świata. Artykuł prezentuje zaangażowanie społeczności międzynarodowej w walce z największym zagrożeniem współczesnego świata, czyli międzynarodowym terroryzmem.

12

Przestępstwo polityczne jako kategoria prawnokarna

71%

Kuczur T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2020

|

vol. 92

147-171

EN

Political crimes, even though they were not ‘explicitly’ defined by the legislator in the contemporary code solution of June 6, 1997, constitute a specific set of prohibited acts, undertaken by the perpetrator under specific political and social conditions. In the criminal code of 6 June 1997, the legislator distinguished the factual states of acts directed against the state (similarly in the Criminal Code of 1969 and the Penal Code of 1932), which bear the features of punishable acts of a political nature. In the interwar period, the acts were specified in two ordinances of the President of the Republic of Poland from 1928 and 1934, penalizing the crime of espionage, and in the penal code of 1932. The typification of these acts was not too complicated and was quite uniform. After 1944/1945, the term ‘counter-revolutionary crime’ was coined in the doctrine of communist criminal law. The nature of the decrees of 1944–1946 settling with the past dominated the interpretations of this concept until 1956. After the October coup, this prohibited act was treated differently. At that time, there was a departure from hyper-criminalization and hyper-penalization of similar behaviors in favor of the persistence of pro-criminalization and pro-penalization tendencies. Doctrinal considerations on the treatment of acts defined as counter-revolutionary crimes dominated at that time its criminal characteristics. A counter-revolutionary act was always a political act. Forcing the penal code of 1969 into the legal system of the state organized the catalog of political acts directed against the state. They were already defined in the title of a chapter of the 1969 Penal Code – as crimes against the political and economic interests of the state. After the breakthrough of 1989 and the initiation of the process of systemic deconstruction, the legislator was faced with the challenge of rehabilitation of people sentenced for (political) activities for the sake of the independent existence of the Polish state and the issue of the settlement of previous criminal (political) state activities. Finally, in the Penal Code of 1997, Art. 127–137 (9) a list of acts against the state that should be defined as political crimes was defined.

PL

Przestępstwa polityczne, mimo że „wprost” nie zostały przez ustawodawcę określone we współczesnym rozwiązaniu kodeksowym z 6 czerwca 1997 r., stanowią określony „zestaw” czynów zabronionych, podejmowanych przez sprawcę w określonych uwarunkowaniach politycznych i społecznych. Ustawodawca w kodeksie karnym z 6 czerwca 1997 r. wyodrębnił stany faktyczne czynów skierowanych przeciwko państwu (podobnie w k.k. z 1969 r. i k.k. z 1932 r.), które noszą znamiona czynów karalnych o charakterze politycznym. W okresie dwudziestolecia międzywojennego czyny zostały dookreślone w dwóch rozporządzeniach Prezydenta RP z lat 1928 i 1934, penalizujących przestępstwo szpiegostwa oraz w kodeksie karnym z 1932 r. Typizacja tych czynów nie miała charakteru zbyt skomplikowanego i była dość jednorodna. Po roku 1944/1945 w doktrynie komunistycznego prawa karnego ukształtował się termin: przestępstwo kontrrewolucyjne. Charakter tzw. dekretów rozliczeniowych z lat 1944–1946 zdominował interpretacje tego pojęcia do roku 1956. Po przełomie październikowym inaczej traktowano ten czyn zabroniony. Nastąpiło wówczas odejście od hiperkryminalizacji i hiperpenalizacji podobnych zachowań na rzecz utrzymywania się tendencji prokryminalizacyjnych i propenalizacyjnych. Doktrynalne rozważania na temat ujmowania czynów określanych jako przestępstwo kontrrewolucyjne zdominowały w tym czasie jego charakterystykę kryminalną. Czyn kontrrewolucyjny był zawsze czynem politycznym. Wtłoczenie do systemu prawnego państwa kodeksu karnego z 1969 r. uporządkowało katalog czynów politycznych skierowanych przeciwko państwu. Określono je, już w nazwie rozdziału kodeksu karnego z 1969 r., jako przestępstwa przeciwko interesom politycznym i gospodarczym państwa. Po przełomie roku 1989 i zapoczątkowaniu procesu dekonstrukcji systemowej, przed ustawodawcą stanęło wyzwanie związane z rehabilitacją osób skazanych za działalność (polityczną) na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego oraz zagadnienie rozliczenia wcześniejszej kryminalnej (politycznej) działalności państwowej. Wreszcie w kodeksie karnym z 1997 r. ponownie stypizowano w art. 127–137 (9) katalog czynów skierowanych przeciwko państwu, które należy określić jako przestępstwa polityczne.

13

Uwarunkowania formalno-prawne offsetu w Polsce po 2015 roku

70%

Najs J.

Obronność – Zeszyty Naukowe Wydziału Zarządzania i Dowodzenia Akademii Sztuki Wojennej

|

2018

|

issue 2(26)

15

EN

Offset is a common tool which is used all over the world. It allows a country which is purchasing foreign armament to request some compensation form the seller when its needs concerning essential security interests cannot be met by domestic industry. Such compensation can take various forms. Poland has almost 20 years of experience in utilising offset. The aim of this paper is to present the legal determinants of Polish offset after joining the European Union as well as indicate a change of offset`s goals from purely economic into newly defined ones – i.e. protecting essential security interests.

14

Determinanty bezpieczeństwa państwa jako organizacji społecznej.

70%

kulisz m. z.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2013

|

vol. 7

135-151

EN

The article presents the author’s reflections on the determinants of national security as a social organization. The author draws attention to important relationships from the perspective of the functioning of individual elements and as a total organizational meeting of the specific functions in the environment . The priority of a state model in the socio-functional terms is the good of the society, which leads to the necessity of satisfying all social needs. In conclusion, the author states that the main determinant of national security are the nation’s social needs and functioning both in the arena of international relations, as well as in the sphere of the functioning of the internal dimension of the state.

PL

Artykuł przedstawia rozważania autora na temat determinantów bezpieczeństwa państwa jako organizacji społecznej. Podkreślone są tutaj istotne relacje z punktu widzenia funkcjonowania poszczególnych elementów, a jednocześnie jako całości organizacyjnej spełniającej w danym środowisku określone funkcje. Model państwa w ujęciu socjologiczno-funkcjonalnym na pierwszym miejscu stawia dobro społeczeństwa, co w konsekwencji prowadzi do konieczności zaspokojenia wszystkich potrzeb społecznych. W zakończeniu autor stwierdza, że głównym determinantem bezpieczeństwa państwa są społeczne potrzeby narodu zarówno w wymiarze funkcjonowania na arenie stosunków międzynarodowych, jak i w wymiarze funkcjonowania sfery wewnętrznej państwa.

15

System bezpieczeństwa dokumentów publicznych – analiza projektowanych regulacji prawnych

70%

Lewandowski R., Wachowski T.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2018

|

vol. 30(30)

154-191

PL

Cel: Celem artykułu jest identyfikacja luk oraz słabych stron w projektowanym systemie bezpieczeństwa dokumentów publicznych oraz sformułowanie propozycji korygujących. Projekt i metody: Badanie oparto na analizie projektu ustawy o dokumentach publicznych wraz z aktami wykonawczymi, przeglądzie literatury przedmiotu oraz na dostępnych w domenie publicznej danych dotyczących bezpieczeństwa dokumentów publicznych. Wyniki: Analiza prowadzi do wniosku, że projekt ustawy obarczony jest szeregiem istotnych słabości, które mogą powodować jego niezgodność z prawem UE oraz obniżać poziom bezpieczeństwa dokumentów publicznych. Słabości te zostały zidentyfikowane i zaproponowano w odniesieniu do nich konkretne korekty. Wnioski: Wprowadzenie analizowanych regulacji prawnych jest konieczne z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, ale wymagają one znaczących korekt. W szczególności należy m.in. ograniczyć katalog dokumentów publicznych pierwszej kategorii, nadać Komisji do spraw dokumentów publicznych uprawnienie w zakresie wprowadzania zmian we wzorach istniejących dokumentów publicznych, uzupełnić luki w zasadach opracowywania wzoru dokumentów publicznych, powiększyć zakres kontrolny państwa nad wyłącznym producentem blankietów dokumentów pierwszej kategorii, zrezygnować z opcji powierzania produkcji blankietów dokumentów pierwszej kategorii podmiotowi innemu aniżeli wyłączny wytwórca tych blankietów.

16

WYBRANE MODELE SZKOLENIA WOJSKOWEGO KANDYDATÓW NA OFICERÓW W KONTEKŚCIE BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA

70%

Liberacki M.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2018

|

issue 2

49-64

EN

Military training is carried out as part of the Officer's School. It has a complementary function for acquiring cadres. In practice, it is limited to training non-commissioned officers and privates having a master's degree (equivalent) for directions converging with the requirements for the next job title and the training of personnel recruited from the environment of civil needs of these bodies personal, which does not lead to the preparation mode of higher education in military academies. This situation applies to the corps of the financial, legal, medical and pastoral care. While the military training for people recruited from the environment of civil and non-commissioned officers with master's degree is continued for several years, so much in regard to the rank and file unions for the first time it has been running a pilot project in 2015. The article presents the currently valid model to prepare candidates for officers based on the study officer. This form of training is carried out in two universities, ie. The School of Air Force and the University of Land Forces.

PL

Szkolenie wojskowe realizowane jest w ramach studium oficerskiego. Pełni ono funkcję uzupełniającą dla pozyskiwania kadr oficerskich. W praktyce jest ono ograniczone do szkolenia podoficerów i szeregowych posiadających tytuł zawodowy magistra (równorzędny) na kierunkach zbieżnych z wymaganiami na przyszłym stanowisku służbowym oraz szkolenia osób rekrutowanych ze środowiska cywilnego na potrzeby tych korpusów osobowych, dla których nie prowadzi się przygotowania w trybie studiów wyższych w uczelniach wojskowych. Taka sytuacja dotyczy korpusu osobowego finansowego, obsługi prawnej, medycznego oraz duszpasterstwa. O ile szkolenie wojskowe dla osób rekrutowanych ze środowiska cywilnego oraz podoficerów posiadających tytuł zawodowy magistra jest kontynuowane już od kilkunastu lat, o tyle w odniesieniu do szeregowych zawodowych po raz pierwszy zostało ono uruchomione pilotażowo w 2015 roku. W artykule zaprezentowano aktualnie obowiązujący model przygotowania kandydatów na oficerów w oparciu o studium oficerskie. Ta forma szkolenia jest realizowana w dwóch uczelniach, tj. Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych oraz Akademii Wojsk Lądowych.

17

GRANICE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ JAKO WYZWANIE DLA BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA

70%

Lubiewski P.

Przegląd Policyjny

|

2019

|

vol. 0(0)

49-66

PL

Niniejszy artykuł jest próbą zaprezentowania (oczywiście w ogólnym zarysie) charakterystyki polskiej granicy państwowej w odniesieniu do jej znaczenia dla sfery bezpieczeństwa państwa. Prowadzone rozważania dowodzą, że granica jest szczególną wartością dla każdego państwa, stanowiąc przede wszystkim o jego terytorialnym zwierzchnictwie, określając jego podstawowy atrybut, którym jest terytorium. Z kolei to warunkuje, że poddawana jest ona wielu zmiennym w czasie oraz w swej istocie zagrożeniom. To nie tylko te zagrożenia, które są wynikiem aktywności nieprzyjaźnie lub wręcz wrogo odnoszących się państw, najczęściej państw sąsiadujących, to jednak także szereg zagrożeń, których źródłem jest działalność kryminalna zorganizowanych, bardzo często międzynarodowych, a nawet o zasięgu międzykontynentalnym, grup przestępczych. Współczesne uwarunkowania społeczno-polityczne generują szereg problemów, z którymi musi sobie radzić administracja państwowa, a radzenia z dotąd nieznanymi jak najszybciej się nauczyć. Bez wątpienia granica państwowa jest tą płaszczyzną aktywności administracji państwa. Powyższa konkluzja powoduje, że aby skutecznie chronić granice, państwo musi stworzyć system wyspecjalizowany w tym kierunku. W odniesieniu do problemu ochrony granic współczesnego państwa wyraźnie dostrzegalny jest dualizm charakteru ochrony granicy przejawiający się z jednej strony w konieczności ochrony nienaruszalności granicy, a z drugiej w konieczności ochrony przed przenikaniem przez nią w głąb państwa wielu poważnych zagrożeń. Przede wszystkim z tej przyczyny współcześnie nie wystarczy jedna instytucja. W polskich realiach wyzwanie to w różnym zakresie powierzone zostało kilku instytucjom realizującym zadania w różnych obszarach działalności państwa. Spośród nich szczególną formacją jest Straż Graniczna.

18

Dywersja i sabotaż – istota oraz wzajemne relacje

70%

Lubiewski P., Dróżdż A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2021

|

issue 1(38)

45-54

PL

Trudno jest stwierdzić, czy współczesne nam czasy obfitują znacznie bardziej w konflikty społeczne aniżeli wieki temu. Brak jest precyzyjnych danych porównawczych ku temu. Stwierdzić jednak można, że znacznie dokładniej się im przyglądamy, analizujemy, badamy, by dowiedzieć się o ich istocie, relacjach, zależnościach jak najwięcej. Niejednokrotnie – niestety – zwieńczeniem konfliktów społecznych są działania o charakterze zbrojnym. Charakteryzują się one stosowaniem różnej taktyki, wśród której znajdą się także działania o charakterze nieregularnym. Zważywszy na natężenie działań terrorystycznych – nie tylko w Europie, ale w wielu innych miejscach świata – oraz mając na uwadze, jak chętnie działania o charakterze nieregularnym wykorzystywane są przez struktury terrorystyczne, warto wrócić do zapomnianego, jak wydaje się po skąpej w tym zakresie literaturze, zagadnienia działań dywersyjnych i sabotażowych w kontekście doskonalenia współczesnego systemu bezpieczeństwa państwa.

19

Konstytucyjne podstawy bezpieczeństwa państwa we współczesnej Hiszpanii

61%

Żmigrodzki R.

Facta Simonidis

|

2016

|

issue 9

57-74

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza podstaw konstytucyjnych wymiaru bezpieczeństwa Hiszpanii. Podjęto starania aby udowodnić tezę, iż problematyka bezpieczeństwa staje się coraz bardziej doniosła w przypadku tego państwa, co znajduje odzwierciedlenie w postanowieniach ustawy zasadniczej. Konstytucja wyraźnie określa kompetencje poszczególnych organów państwa w zakresie polityki bezpieczeństwa. Tym samym, odzwierciedla ona istotę i specyfikę bezpieczeństwa państwa, jak również dostarcza licznych instrumentów, które umożliwiają skuteczne zapobieganie jego destabilizacji. Celem Autora jest przedstawienie nie tylko zapisów Konstytucji odnoszących się do bezpieczeństwa Hiszpanii, ale również ich dogłębna analiza w kontekście relacji między poszczególnymi organami władzy odpowiedzialnymi za stabilność państwa.

EN

The aim of this analysis is to show the Constitutional basis of security in Spain. The author tried to prove the thesis that the security issue, as a key part of Spanish Constitution, has become much more important for this country. The Constitution of Spain provides a wide set of competences in the security field for every state institution. The Constitution defines the specifics of the state security and gives the instruments to protect the destabilization of the state. The author would like to present the Constitutional regulations connected with security in Spain and to analyze the relations between the state institutions responsible for security policy.

20

Konstytucyjne podstawy bezpieczeństwa państwa we współczesnej Hiszpanii

61%

Żmigrodzki R.

Facta Simonidis

|

2016

|

vol. 9

|

issue 1

57-73

EN

The aim of this analysis is to show the Constitutional basis of security in Spain. The author tried to prove the thesis that the security issue, as a key part of Spanish Constitution, has become much more important for this country. The Constitution of Spain provides a wide set of competences in the security field for every state institution. The Constitution defines the specifics of the state security and gives the instruments to protect the destabilization of the state. The author would like to present the Constitutional regulations connected with security in Spain and to analyze the relations between the state institutions responsible for security policy.

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza podstaw konstytucyjnych wymiaru bezpieczeństwa Hiszpanii. Podjęto starania aby udowodnić tezę, iż problematyka bezpieczeństwa staje się coraz bardziej doniosła w przypadku tego państwa, co znajduje odzwierciedlenie w postanowieniach ustawy zasadniczej. Konstytucja wyraźnie określa kompetencje poszczególnych organów państwa w zakresie polityki bezpieczeństwa. Tym samym, odzwierciedla ona istotę i specyfikę bezpieczeństwa państwa, jak również dostarcza licznych instrumentów, które umożliwiają skuteczne zapobieganie jego destabilizacji. Celem Autora jest przedstawienie nie tylko zapisów Konstytucji odnoszących się do bezpieczeństwa Hiszpanii, ale również ich dogłębna analiza w kontekście relacji między poszczególnymi organami władzy odpowiedzialnymi za stabilność państwa.

Refine search results