Search results

1

"Zapomenuté" breviáře z kláštera benediktinek u sv. Jiří na Pražském hradě a jejich kalendáře: (Rukopisy Národní knihovny ČR XXIII D 156, XXIII D 142, XXIII D 155 a XXIII D 138)

100%

Svobodová M.

Studie o rukopisech (Manuscript Studies)

|

2008

|

vol. 36

|

issue 2005-2006

3-56

EN

The closure of St George's Benedictine convent in Prague Castle in 1782 meant the end of a valuable convent library, whose size and contents we can only conjecture. Hitherto we have been aware of a set of 65 codices to be found for the most part in the Czech National Library fonds with individual items owned by the Prague National Museum Library and the Ősterreichische Nationalbibliothek in Vienna. The aim of this paper is to draw attention to the practically unknown St George codices which the Czech National Library purchased together with the Prague Lobkowicz library. These are four breviaries which were acquired by the Lobkowicz Library in 1835. Summer breviary XXIII D 156 was created before the mid-13th century undoubtedly in the environment of St George's Convent, while the somewhat older Calendarium is evidently not from St George's or of Bohemian origin at all. The winter breviary XXIII D 155 is ascribed to St George's Abbess Anežka (1355-1358). Summer breviary XXIII D 142 was created in 1359 for Sister Alžbeta, the codex decoration is from the workshop of master breviarist Grandmaster Lev. Summer breviary XXIII D 138, which is of artistic and iconographic interest, is the work of four scribes and two previously unknown illuminators.

2

Obowiązek sprawowania Liturgii godzin w Kościele

63%

Cyrklaff M.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

173-185

PL

Nie ma wątpliwości, że Sobór Watykański II dokonał generalnej odnowy Liturgii godzin. Przede wszystkim przywrócił ją pierwotnemu jej właścicielowi, czyli całemu Ludowi Bożemu. W okresie posoborowym w niektórych krajach, nie wyłączając Polski, wyrażane były opinie, że prawo kościelne właściwie zniosło bezwzględny obowiązek modlitwy brewiarzowej osób duchownych. Tymczasem dokumenty soborowe i posoborowe, w szczególności Konstytucja apostolska „Pieśń chwały” św. Pawła VI promulgująca nową księgę liturgiczną i “Ogólne wprowadzenie do Liturgii godzin” nie tylko nie zmniejszają tego obowiązku, ale jasno ukazują powody, zarówno teologiczne jak i pastoralno-prawne, dla których Kościół na osoby duchowne nakłada powinność modlitwy liturgicznej uświęcającej każdy dzień ich ziemskiego życia. Fundamentalną racją jest wola samego Zbawiciela, który pragnie, by Jego Kościół stale się modlił. Mistyczne Ciało Pana ma bowiem razem z Nim przedłużać Chrystusową modlitwę za zbawienie świata. W Kościele zaś szczególny obowiązek takiej modlitwy spełniają ci, których Chrystus Pan włączył w swoje sakramentalne kapłaństwo. Jak w czasach apostolskich, tak i w całej historii Kościoła, modlitwa i posługa słowa nie mogą nie stanowić istotnych elementów kapłańskiego powołania (por. (Dz 6, 4).

EN

There is no doubt that the Second Vatican Council introduced an enormous reform of the Liturgy of the Hours. As J. Stefański rightly noticed, first of all this Council restored the Liturgy of the Hours to its original owner, that is the people of God. In the post conciliar period in some countries, Poland included, some were of the opinion that Church law exempted clergymen from the breviary obligation. However, conciliar and post conciliar documents, especially the Apostolic Constitution and General Introduction to the Liturgy of the Hours, not only do not reduce this duty, but even lay greater stress on it, clearly explaining why the Church imposes an obligation on clergymen to say the liturgic prayer that sanctifies the day. The fundamental reason is the will of the Saviour himself, who wants his Church to pray continually, as the Church is to prolong, along with the Saviour, his prayer to save the world. In the Church the special duty of saying such prayers is fulfilled by those whom the Lord Jesus involved in his priesthood. As in the Apostolic age, the same will remain true throughout all the history of the Church: ‚prayer and the ministry of the word’ (Acts 6:4) are essential elements of priestly vocation.

3

Gratulare Sion alma. Nieznane oficjum o św. Katarzynie z Aleksandrii

63%

Grajewski C., Pęgier M.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2022

|

vol. 118

107-125

EN

The article is a pioneering editing of a breviary Office of St. Catherine of Alexandria Gratulare Sion alma, from a breviary of the Benedictine Abbey in Saint-Savin en Lavedan, on the France – Spain border. The breviary is kept in the City Library in Toulouse (manuscript 73). The Office was not included in Analecta Hymnica, while Repertorium Hymnologicum only contains its incipit, which was noted by U. Chevalier based on the printed Breviarium Grassense (Toulouse 1513). As the Office is present in the 15th century part of the manuscript from Saint-Savin en Lavedan, one may suppose that it is the oldest known source of Gratulare Sion alma. The Office has a Benedictine form, and to a large extent it is an original work. Almost all antiphons and most responsories seem to have been created locally and do not have their counterparts in other liturgical sources. The manuscript 73, which is described here, is not the only existing breviary from Saint-Savin en Lavedan. There is also an earlier, two-volume breviary from the same Abbey, kept in the City Library in Bagneres-de-Bigorre (manuscripts 31 and 32, 14th century), but it does not include any Office of St. Catherine.

PL

Artykuł jest pierwszą edycją oficjum brewiarzowego o św. Katarzynie z Aleksandrii Gratulare Sion alma z brewiarza benedyktyńskiego opactwa w Saint-Savin en Lavedan na pograniczu francusko-hiszpańskim. Brewiarz jest przechowywany w Bibliotece Miejskiej w Tuluzie (ms. 73). Oficjum nie zostało ujęte w serii Analecta Hymnica, a w Repertorium Hymnologicum widnieje zaledwie jego incipit, który Ulysse Chevalier zanotował na podstawie drukowanego, późniejszego Breviarium Grassense (Toulouse 1513). W rękopisie z Saint-Savin en Lavedan oficjum istnieje w XV-wiecznej warstwie, dlatego mamy prawo przypuszczać, że jest to najstarszy znany obecnie przekaz Gratulare Sion alma. Ma ono strukturę benedyktyńską i w dużej mierze stanowi twórczość oryginalną. Niemal wszystkie antyfony i większość responsoriów to – jak się wydaje – twórczość lokalna, niemająca odpowiedników w europejskich źródłach liturgicznych. Opisywany rękopis 73 nie jest jedynym zachowanym brewiarzem z Saint-Savin en Lavedan. Istnieje także wcześniejszy, dwutomowy brewiarz z tego samego opactwa, przechowywany w Bibliotece Miejskiej w Bagnères-de-Bigorre (manuskrypty 31 i 32 z XIV wieku), jednak nie zawiera on oficjum o św. Katarzynie.

4

Przedtrydenckie rękopisy liturgiczne w Bibliotece Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: studium źródłoznawczo-liturgiczne

63%

Lenart E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1984

|

vol. 48

133-179

EN

-

5

Sylwetka duchowa biskupa Karola Wojtyły – Jana Pawła II w osobistych notatkach

51%

Machniak J.

Polonia Sacra

|

2014

|

vol. 18

|

issue 3

EN

Private notes of Karol Wojtyła – John Paul II just on the moment of death of their author excited big interest between the people. The pope wrote in the testament, his secretary Msgr. Dziwisz has to fire all the documents, he left. Card. Stanisław Dziwisz didn’t accomplish the will of pope, because he was convinced, it is very important document, showing the interior life of John Paul II. Recently, the Publishing House Znak printed this Private notes (Krakow 2014) giving to the publicity to know the spiritual life of Karol Wojtyła – John Paul II. The Private notes are some kind of “diary of the soul” showing deeper life with God of Karol Wojtyła as bishop of Krakow, cardinal and pope. They are giving the possibility to enter in the mystery of the soul of John Paul II, to know his life of prayer, meditation and his relation to God and to Blessed Virgin Mary.

PL

Notatki osobiste Karola Wojtyły – Jana Pawła II już w momencie śmierci wzbudziły duże zainteresowanie. Papież napisał w testamencie, że jego sekretarz prałat Dziwisz powinien spalić wszystkie dokumenty, które zostawił. Kard. Stanisław Dziwisz nie wypełnił woli papieża, ponieważ był przekonany, że jest to zbyt ważny dokument pokazujący życie wewnętrzne Jana Pawła II. Wydawnictwo Znak opublikowało Notatki osobiste (Kraków 2014), dając możliwość poznania życia duchowego Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Notatki osobiste są pewnego rodzaju „dziennikiem duszy”, który odsłania głębsze życie z Bogiem Karola Wojtyły jako biskupa krakowskiego, kardynała i papieża. Notatki pozwalają wniknąć w tajemnicę duszy Jana Pawła II, poznać jego życie modlitwy, medytację i relację z Bogiem i Matką Bożą.

6

Oficjum o świętym Florianie w średniowiecznych brewiarzach krakowskich

51%

Fedorowicz S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2008

|

vol. 61

|

issue 4

EN

The liturgical cult of Saint Florian in the Cracow Church was developing rapidly in medieval times. A few dozen years after his relics had been brought to Cracow , a native patron – Saint Stanislaus- became a saint. Since then the cult of a foreign and unknown martyr deteriorated. The revival of Saint Florian’s cult was possible under the influence of Zbigniew Oleśnicki, a bishop who appointed him as patron saint of the whole Polish Kingdom, thus making him equally important as Saint Adalbert, Saint Stanislaus and Saint Wacław. Since that time the liturgical cult of Saint Florian was of high significance, which can be certified by liturgical texts and formulas found in Cracow medieval breviaries. The analysis of their content leads to the conclusion that the older the breviaries, the fewer texts mentioning Saint Florian. The oldest breviaries contain only the liturgical collect referring to him. The newer ones are gradually enriched with the elements of choral liturgy and lessons originating from the legend about Saint Florian. Between the 15th and 16th centuries the liturgy in honor of Saint Florian culminates in the rhymed office.

7

Antyfonarze piotrkowskie z lat 1600-1645 jako źródła do badań nad chorałem gregoriańskim w Polsce

51%

Bodzioch B.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2002

|

vol. 77

117-148

IT

Il termine antifonario di A. Pìotrkowczyk definisce un gruppo di libroni pubblicati dal sopraddetto editore, Andrzej Piotrkowczyk, e dai suoi posteriori negli anni 1600, 1607, 1614, 1645. Il numero delle edizioni non era finora ben noto, però la sua precisione è diventata possibile da quando era trovata 1' edizione del 1614 che sembrava inesistente. Le edizioni particolari furono dedicate agli illustri rappresentanti della Chiesa (il primate St. Karnkowski, il vescovo di Warmia – Sz. Rudnicki, il primate – W. Gembicki, il vescovo di Cracovia – P. Gembicki). Il contenuto dei libroni comprende le antifone e responsoria prolixa inse-rite nel proprium de tempore, proprium de sanctis e commune sanctorum. Inoltre nell'edizione del 1645 c'è un largo supplemento che comprende officia sui santi e sulle feste introdotte nel periodo dall'ultima edizione del 1614. I testi sono stampati nel carattere tondo, le note – in gotico, gli ornamenti – rappresentati dagli iniziali e dalle vignette. Sono sconosciuti i nomi dei redattori dei sopraddetti antifonari. Si suppone soltanto che l’autore della terza edizione (1614) sia Kasper di Kleczewo. Alcune annotazioni fatte a mano nel 1838 (ediz. terza) e nel 1880 (ediz. quarta) offrono argomento che: libroni furono in uso per ben più di 250 anni. Gli antifonari di A. Piotrkowczyk hanno un valore di monumenti dell'epoca post-tridentina e perciò sono di grande importanza per la storia del canto gregoriano in Polonia.

8

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.

36%

Sobczak A.

Biblioteka

|

2015

|

issue 19(28)

7-30

EN

The gradual MS 7021 (kept at Poznań University Library) is one of the earliest examples of the reception of post-Trent reform of Gregorian plainchant in the seventeenth century Poland. The volume comes from the scriptorium of Benedictine convent in the Chełmno congregation. The article’s aim is to present the liturgical alterations and changes that occurred in the Polish Republic in the early seventeenth century with the example provided by an analysis of the content of the Benedictine manuscript as well as other available sources. Additionally, the article examines the problem of the reform of the Georgian repertoire introduced by the Apostolic See and the its subsequent reception in Poland. In the liturgy of the Western World, the most significant outcome of the post- Trent reform was the introduction of standarised principal liturgical books, which in consequence led to a unification of liturgy in the whole of the Church’s life. The Polish–Lithuanian Commonwealth adopted the breviary and the Roman Missal, the liturgical book that contains the texts and rubrics for the celebration of the Mass in the Roman Rite of the Catholic Church, as well as the antiphonary and gradual. Local traditions, however, were attempted to be retained in these liturgical books, so that the proper Roman rite could not have been implemented to the full. However, the gradual, MS 7021 BU UAM, from the Toruń scriptorium of the Benedictine convent, is an example of the implementation the Trent reform in the seventeenth century Polish-Lithuanian Commonwealth that has no connections with any local or locallybased monastic tradition. The Benedictine nuns from the Chełmno congregation were undoubtedly prominent in the history of the Trent reform in the Republic of Both Nations. By dissenting from the spirit of St. Benedict’s rule professed by the Tyniec Benedictines, and by creating their own rule based on the resolutions of the Council of Trent, the convent adopted an innovative and attractive stance. The cooperation of the nuns with the Jesuits from the Society of Jesus, who were also promoters of the liturgical reform, was also instrumental. The article shows how important it is to carry on with research studies on Polish music and liturgical sources from the post-Trent period. The article is also an important contribution to the investigation and description of a source that, as yet, has not been satisfactorily addressed.

PL

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jest jednym z wczesnych przykładów recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Księga pochodzi z toruńskiego skryptorium benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Celem artykułu jest ukazanie przemian liturgicznych, jakie zaszły w Rzeczypospolitej na początku XVII wieku, na przykładzie analizy zawartości rękopisu benedyktynek i innych dostępnych źródeł, a także nakreślenie problemu reformy repertuaru gregoriańskiego wprowadzonego przez Stolicę Apostolską i jego polskiej recepcji. Dla liturgii Kościoła zachodniego najważniejszym osiągnięciem reformy potrydenckiej było ujednolicenie ksiąg liturgicznych, co prowadziło do unifikacji liturgicznej całego Kościoła. W Rzeczypospolitej przyjęto brewiarz i mszał rzymski oraz mające z nimi ścisły związek – antyfonarz i graduał. W księgach tych starano się jednak zachowywać tradycje lokalne, co nie pozwoliło na całkowite przyjęcie rytu rzymskiego. Graduał rkp 7021 BUAM pochodzący z toruńskiego skryptorium zakonu benedyktynek kongregacji chełmińskiej i będący przykładem wprowadzania przez zakonnice reformy trydenckiej na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej nie ma powiązania z tradycją lokalną czy zakonną. W historii recepcji reformy trydenckiej na terenie Rzeczypospolitej benedyktynki kongregacji chełmińskiej mają niewątpliwie wiele zasług. Odcinając się od reguły benedyktynów tynieckich i tworząc własną, opartą na postanowieniach soboru trydenckiego, okazały się zakonem nowatorskim i atrakcyjnym. Nie bez znaczenia jest tu ich współpraca z zakonem jezuickim, który był również propagatorem reformy liturgicznej. Artykuł ukazuje, jak ważne są badania polskich źródeł muzyczno-liturgicznych okresu potrydenckiego. Stanowi też ważny wkład w rozpoznanie i opisanie źródła, które do tej pory nie było powszechnie znane.

Refine search results

3 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Biblioteka

1 Polonia Sacra

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Studia Gdańskie

1 Studie o rukopisech (Manuscript Studies)

1 Bodzioch B.

1 Cyrklaff M.

1 Fedorowicz S.

1 Grajewski C.

1 Lenart E.

1 Machniak J.

1 Pęgier M.

1 Sobczak A.

1 Svobodová M.

1 2022

1 2018

1 2015

1 2014

2 2008

1 2002

1 1984

"Zapomenuté" breviáře z kláštera benediktinek u sv. Jiří na Pražském hradě a jejich kalendáře: (Rukopisy Národní knihovny ČR XXIII D 156, XXIII D 142, XXIII D 155 a XXIII D 138)

Obowiązek sprawowania Liturgii godzin w Kościele

Gratulare Sion alma. Nieznane oficjum o św. Katarzynie z Aleksandrii

Przedtrydenckie rękopisy liturgiczne w Bibliotece Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie: studium źródłoznawczo-liturgiczne

Sylwetka duchowa biskupa Karola Wojtyły – Jana Pawła II w osobistych notatkach

Oficjum o świętym Florianie w średniowiecznych brewiarzach krakowskich

Antyfonarze piotrkowskie z lat 1600-1645 jako źródła do badań nad chorałem gregoriańskim w Polsce

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.