Search results

1

Recenzja: Marcin Zubek, Budowanie pokoju w środowisku konfliktowym na przykładzie Afganistanu. Efektywność działań społeczności międzynarodowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2021, ss. 228

100%

Krzyżanowski M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2022

|

vol. 29

|

issue 1

180-184

2

Exchange Punches, Not Bullets: Reconciliation through Combat Sports

84%

Mickelsson Blomqvist T., Hansson E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2021

|

vol. 21

|

issue 1

47-55

EN

Background. While sport is often considered a vehicle for peace, the evidence for this notion is weak. There is also a vast difference in the way in which sports have been studied.Problem and aim. In light of the conflict between Ukraine and Russia, the current study investigated reconciliatory attitudes among Ukrainian athletes when facing Russian and non-Russian opponents. The aim was to explore whether sport and competition can unite combat sports athletes despite them coming from countries in conflict. Method. One hundred and fifty-six Ukrainian athletes in several different types of combat sports were recruited and divided into two groups according to whether or not they faced a Russian opponent. The groups then answered questions in regard to reconciliatory attitudes, sociopolitical hostility and aggression. Their answers were analyzed in an ANOVA and with subsequent moderation analysis with the PROCESS macro v3.1. Results and conclusions. We found that, in general, competition influenced reconciliatory attitudes in a positive way. Moreover, the effect was predicted by physical aggression, verbal aggression and anger. Additionally, hostility moderated the relationship between pre- and post- reconciliatory attitudes. However, neither nationality nor sociopolitical perception of Russia influenced reconciliatory attitudes. These findings might have implications for future research on combat sports, such as identifying individuals suitable to reconcile and the fostering of positive attitudes (peace) despite political conflict

PL

Tło. Chociaż sport jest często uważany za narzędzie wprowadzania pokoju, niewiele istnieje na to dowodów. Istnieje również ogromna różnica w sposobie badania sportu.Problem i cel. W świetle konfliktu między Ukrainą a Rosją w niniejszym opracowaniu badano postawy pojednawcze ukraińskich sportowców wobec rosyjskich i nierosyjskich przeciwników. Celem pracy było zbadanie, czy sport i współ-zawodnictwo mogą łączyć rywalizujących sportowców pomimo pochodzenia z krajów będących w konflikcie. Metoda. Zrekrutowano stu pięćdziesięciu sześciu ukraińskich sportowców uprawiających kilku różnych rodzajów sportów walki i podzielono ich na dwie grupy w zależności od tego, czy zmierzyli się z rosyjskim przeciwnikiem, czy nie. Następnie grupy te odpowiadały na pytania dotyczące postawy pojednawczej, wrogości społeczno-politycznej i agresji. Ich odpowiedzi były analizowane w systemie ANOVA z późniejszą analizą moderacyjną za pomocą systemu PROCESS macro v3.1 Wyniki i wnioski. Autorzy stwierdzili, że ogólnie rzecz biorąc, konkurencja wpłynęła pozytywnie na postawy pojednawcze. Co więcej, efekt ten był przewidywany w przypadku agresji fizycznej, agresji werbalnej i złości. Dodatkowo wrogość moderowała związek pomiędzy postawami przed- oraz popojednawczymi. Jednak ani narodowość, ani socjopolityczne postrzeganie Rosji nie wpłynęło na postawy pojednawcze. Wyniki te mogą mieć implikacje dla przyszłych badań nad sportami walki, takich jak identyfikacja osób odpowiednich do wspierania pozytywnych i pojednaczych postaw (pokoju) pomimo konfliktów politycznych.

3

Rola sił zbrojnych w procesie budowania pokoju - casus Bośni i Hercegowiny

84%

Pieróg I.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2018

|

issue 1(4)

178-192

PL

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie roli sił zbrojnych w procesie budowania pokoju na przykładzie Bośni i Hercegowiny. Z względu wciąż niewystarczający poziom zainteresowania polskich badaczy zagadnieniem budowy pokoju, Autorka w pierwszej części artykułu przybliży kwestie teoretyczne omawianego zagadnienia. Budowanie pokoju ma miejsce w państwach, które nie są stabilne, co może powodować wybuch wewnętrznego konfliktu. Destabilizacja danego państwa może powodować zagrożenie dla całego regionu. Dlatego istotne w procesie budowania pokoju jest zaangażowanie organizacji międzynarodowych. W myśl powyższego, bardzo ważna w omawianym procesie zdaje się być rola sił zbrojnych. Przeprowadzone przez Autorkę badania uprawniają ją do stwierdzenia, że nie w każdym przypadku siły zbrojne są wystarczającym narzędziem procesu budowania pokoju.

EN

The aim of the article is to present the role of the armed forces in peacebuilding on the example of Bosnia and Herzegovina. Due to the relative lack of interest of Polish researchers in building peace, in the first part of the article the author presents the theoretical issues of the discussed problem. Peacebuilding is carried out in the countries that are not stable, which may bring about internal conflicts. The destabilization of a given country may pose a threat to the entire region, which is why it is important to involve international organizations in building peace. It seems that the role of the armed forces seems to be important in the above process. However, the research has shown that the armed forces are not in each case a sufficient tool in the process of building peace.

4

Nowe instrumenty ONZ zapewnienia bezpieczeństwa międzynarodowego i budowania pokoju

84%

szpak a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

104-123

EN

The aim of the article is to indicate relatively new UN instruments which can be used to build peace and to increase international security, such as the concept of „the responsibility to protect” and a relatively new UN body – the Peacebuilding Commission. Before it takes place, however, it is necessary to present a system of UN collective security, its evolution and evaluation pointing out its weaknesses and the projects of reforms of the UN Security Council inspired by it. In this light there shall be presented new instruments and possibilities which they carry with themselves in the sphere of international security.

PL

Celem artykułu jest wskazanie stosunkowo nowych instrumentów ONZ, które mogą zostać wykorzystane do budowania pokoju i zwiększenia bezpieczeństwa międzynarodowego, takich jak koncepcja „odpowiedzialności za ochronę” oraz stosunkowo nowy organ ONZ Komisja Budowania Pokoju. Przedtem jednak konieczne jest przedstawienie systemu bezpieczeństwa zbiorowego ONZ, jego ewolucji i oceny ze wskazaniem na słabości tego systemu oraz inspirowane tym projekty reformy Rady Bezpieczeństwa ONZ. Na tym tle zostaną wskazane nowe instrumenty i możliwości, jakie one niosą w sferze bezpieczeństwa międzynarodowego.

5

Digital Pathways to Peace. The Role of Social Media in Education for Peace

84%

Wolińska M., Büssing A.

Forum Pedagogiczne

|

2023

|

vol. 13

|

issue 2

149-161

EN

Peace education is a field of study and practice that uses teaching and learning not only to eliminate all forms of violence, but also to create structures that build and sustain a just and equitable peace and world. This article explores the opportunities, challenges, and limitations of implementing education for peace using social media spaces.

PL

Edukacja dla pokoju to dziedzina nauki i praktyki, która wykorzystuje nauczanie i uczenie się nie tylko do eliminowania wszelkich form przemocy, ale także do tworzenia struktur, które budują i podtrzymują sprawiedliwy i równy pokój i świat. Artykuł bada możliwości, wyzwania i ograniczenia związane z wdrażaniem edukacji dla pokoju z wykorzystaniem przestrzeni mediów społecznościowych.

6

Cause and Effect of Military Conflicts in the Context of Sub-Saharan Africa’s Fragile States

84%

Ficek R.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2023

|

vol. 17

|

issue 2

15-34

PL

Niniejszy artykuł analizuje wpływ konfliktów z użyciem przemocy szczególnie na sytuację państw rachitycznych i upadających w regionie Afryki Subsaharyjskiej, a więc obszarze, który doświadczył największej liczby konfliktów zbrojnych i plasuje się wysoko w rankingach „Indeksu Państw Rachitycznych”. Niemniej jednak niniejsze badanie prezentuje korelację pomiędzy konfliktami z użyciem przemocy a potencjałem państwa i efektywnością jego struktur administracyjnych. Powyższe czynniki odgrywają istotną rolę w kształtowaniu konstruktywnej strategii politycznej i rozwoju społeczno-gospodarczego. Zasadniczym celem artykułu jest analiza złożonej sieci czynników przyczynowo-skutkowych wpływających na sytuację krajów Afryki Subsaharyjskiej dotkniętych konfliktem zbrojnym. W kontekście tych analiz podstawowe pytanie badawcze dotyczy zagadnień konfliktów zbrojnych i zagrożeń, jakie one niosą dla instytucji państwa rachitycznego i jego możliwości rozwojowych. Powyższe zagadnienia odnoszą się również do kwestii kształtowania pokoju oraz stabilności społeczno-politycznej i gospodarczej państw rachitycznych poprzez wspieranie polityki rozwojowej, „rządów prawa” oraz transformacji ustrojowej opartej na zasadach dobrosąsiedzkiej współpracy i rozwoju.

EN

This article examines the influences of conflicts on state capacity in sub-Saharan Africa, an area that has experienced a top-heavy number of armed military conflicts and has a high presence in the Fragile States Index ranks. Yet, violent clashes and the capacity of the state are important for fragile and developing countries’ political specificity and socio-economic development. The fundamental goal of this article is to analyze the complex network of cause-and-effect factors influencing the condition of sub-Saharan African countries affected by armed conflict. In the context of these analyses, the basic research question concerns how military conflicts jeopardize the capacity of the state and its development opportunities. The above issues are related to the problem of shaping peacebuilding, as well as the socio-political and economic stability of fragile states by supporting development policy, the “rule of law,” and political transformation based on the principles of good-neighborly cooperation and development.

7

Udział i rola kobiet w negocjacjach pokojowych

67%

Szpak A.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2018

|

issue 2

49-63

EN

The UN Security Council issued several resolutions over the last fifteen years regarding the role of women in conflict prevention and peacebuilding. Resolution 1325 (2000) came first and marked a watershed stressing the importance of equal and full participation of women in the prevention and resolution of conflicts and building and maintaining peace. The participation of women in peace negotiations or broader activities for peace and security is important, among other things, because there is a 35% greater chance that peace agreements negotiated by women will last at least 15 years. The article focuses on the UN Security Council instruments to ensure greater participation of women in maintaining peace and security and the results of mplementing these instruments.

PL

Rada Bezpieczeństwa ONZ wydała na przestrzeni ostatnich piętnastu lat kilka rezolucji dotyczących roli kobiet w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu pokoju. Pierwszą i przełomową była rezolucja 1325 (2000), w której podkreślono istotne znaczenie równego i pełnego uczestnictwa kobiet w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu i utrzymaniu pokoju. Udział kobiet w negocjacjach pokojowych czy szerzej działaniach na rzecz pokoju i bezpieczeństwa jest istotny m.in. dlatego, że istnieje o 35% większa szansa, że porozumienia pokojowe wynegocjowane z udziałem kobiet potrwają co najmniej 15 lat. Artykuł skupia się na instrumentach Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie zapewnienia większego udziału kobiet w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa oraz rezultatach wdrażania tych instrumentów.

8

Komisja Budowania Pokoju Organizacji Narodów Zjednoczonych – sukces czy porażka?

67%

Szpak A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2014

|

vol. 76

|

issue 3

93-106

EN

Resolving conflicts and achieving durable peace is one of the main goals of the United Nations (UN). For many years the UN has been engaged in peace building efforts. Until the creation of the Peace Building Commission in 2006, however, no part of the UN system had been directly responsible for assistance to States in the post-conflict reality or in the efforts aimed at achieving durable peace. The Peace Building Commission managed to fill in this vacuum through systematic and institutional links between peace keeping, post-conflict operations and international network of assistance as well as activities undertaken by donors, including the World Bank. The aim of this article is to present the functioning of the UN Peace Building Commission: its rules of procedure, composition and the tasks is has been given. First, the normative aspect will be delineated, followed by brief characteristics of concrete cases in which the Commission has been engaged. Based on that analysis, the question whether the work of the Commission has been a success of a failure will be examined and an attempt will be made to determine factors that condition effective work of the Peace Building Commission.

PL

Rozwiązywanie konfliktów i dążenie do ustanowienia trwałego pokoju jest jednym z nadrzędnych celów Organizacji Narodów Zjednoczonych. Przez lata angażowała się ona w działalność na rzecz budowania pokoju. Do chwili powstania Komisji Budowania Pokoju w 2006 r. żadna część systemu ONZ nie była bezpośrednio odpowiedzialna za pomoc krajom w okresie pokonfliktowym i w dążeniach do budowania trwałego pokoju. Komisja Budowania Pokoju pozwoliła wypełnić tę lukę przez zapewnienie instytucjonalnego i systematycznego połączenia między utrzymywaniem pokoju, operacjami pokonfliktowymi oraz międzynarodową siecią pomocy i działaniami darczyńców, w tym Banku Światowego. Celem artykułu jest przedstawienie funkcjonowania Komisji Budowania Pokoju: zasady jej działania, skład oraz zadania jej postawione. Po przedstawieniu strony normatywnej pokrótce opisano konkretne przypadki zaangażowania Komisji. Podjęto też próbę odpowiedzi na tytułowe pytanie – czy działalność Komisji to sukces czy porażka oraz jakie czynniki mają wpływ na sprawne i skuteczne działanie Komisji Budowania Pokoju.

9

Bottom-up peace-building: Local engagement in resolving conflicts

67%

Samson Z.

Świat Idei i Polityki

|

2018

|

issue 17

25-54

PL

Artykuł bada, w jaki sposób zaangażowanie ludności lokalnej może przysłużyć się powstrzymywaniu lub rozwiązywaniu aktualnie trwających konfliktów. Autorka rozpatruje metody, dzięki którym mieszkańcy skutecznie tworzą spójne i pokojowo współżyjące społeczeństwo, analizując porównawczo trzy przykłady – Somalilandu, wyspy Idjwi w wschodnim Kongo oraz wiejskich społeczności w Kolumbii. Badania nad lokalnym zaangażowaniem mogą uzupełnić aktualne strategie budowania i utrzymywania pokoju wprowadzane przez organizacje międzynarodowe, które bardzo często pomijają ten aspekt, a w efekcie nie zapewniają długotrwałego pokoju.

EN

The article discusses how local engagement can contribute to preventing or ceasing ongoing conflicts. By the comparative analysis of three case studies – Somaliland, the Idjwi island in eastern Congo and Colombia, the author examines what methods do the local inhabitants use in order to successfully maintain peace and build a coherent society. The research on a bottom-up approach may supplement the strategies implemented by the international organisations of peace-building or peace-keeping missions, which usually neglect the engagement of local society and thus do not ensure sustainable peace.

10

Religion, Politics, and Peacebuilding: “The Method of Sant’ Egidio”

67%

Tyler A.

Kultura i Polityka

|

2009

|

issue 6

78-94

EN

This article addresses the theoretical and practical contributions that international religiously-affiliated organizations (IRAOs) can make in preventing and transforming violent conflicts in many of today's geopolitical contexts. Following an overview of the contemporary, multi-tiered field of conflict management, this article will proffer the synergy model of intervention used by the Community of Sant' Egidio as a noteworthy example of how IRAOs, working in the politically charged field of conflict management, can positively affect the multidimensional processes of intercommunal conflict transformation and facilitate the most difficult work of reconciliation.

PL

Artykuł analizuje pozytywny wpływ międzynarodowych organizacji wywodzących się z danej społeczności religijnej (IRAO) na przebieg konfliktów, które mają miejsce w dzisiejszym świecie. Autor porusza wielowątkową problematykę współczesnego zarządzania konfliktem oraz proponuje synergiczny model interwencji stosowany obecnie przez Wspólnotę Sant' Egidio w Rzymie. Model przez nią wypracowany jest ważnym przykładem na to, jak organizacje typu IRAO, działające w politycznie uwarunkowanej sferze zarządzania konfliktem, mogą pozytywnie wpłynąć na wielowymiarowy przebieg konfliktu międzywspólnotowego oraz ułatwić trudne dzieło pojednania.

11

Realism – Forgotten Theory for Peacebuilding

67%

Baihuzhakava A.

Przegląd Strategiczny

|

2022

|

issue 15

71-85

PL

Artykuł zwraca uwagę na lukę w badaniach nad budowaniem pokoju z perspektywy teorii realistycznych. Zapoczątkowane przez Johana Galtunga pole budowania pokoju zostało w dużej mierze ukształtowane przez jego rozumienie pokoju i przemocy, jak również przez samą dyscyplinę studiów pokojowych. An Agenda for Peace przekształciła koncepcję teoretyczną w praktykę międzynarodową, a towarzyszący jej duch liberalny odcisnął piętno na podejściach badawczych kierujących działaniami na rzecz budowania pokoju. Realizowane w formie demokratycznej transformacji i budowania państwowości operacje budowania pokoju często nie przynosiły oczekiwanych rezultatów i wywoływały wiele krytyki. Ponadto, przez całe dekady dominujące podejścia (liberalizm uzupełniony o instytucjonalne i krytyczne teorie IR) nie były w stanie wyjaśnić ciągłej nieosiągalności trwałego pokoju i nasilania się przemocy. Niewiele uwagi budowaniu pokoju poświęciła teoria realistyczna, która w ograniczonym stopniu interesuje się konfliktami lokalnymi. W tym aspekcie artykuł ma na celu omówienie, w jaki sposób teorie realistyczne zajmowały się dotychczas tematem budowania pokoju, przeanalizowanie, jakie są główne założenia związane z budowaniem pokoju z perspektywy realistycznej; oraz ocenę, czy teorie realistyczne mogą być pomocne w rozwiązaniu problemu nieskuteczności budowania pokoju. Artykuł otwiera dalszą dyskusję nad tym, czy perspektywa realistyczna i jej skupienie na interesach państw, a nie na (demokratycznych i liberalnych) wartościach i instytucjach, może być wykorzystana do analizy problemów procesu budowania pokoju i może pomóc lepiej zrozumieć sytuacje, w których jest on nieskuteczny.

EN

The article brings attention to the gap in the research on peacebuilding from the perspective of realist theories. Started by Johan Galtung, the peacebuilding field has been largely influenced by his understanding of peace and violence, as well as by the peace studies discipline itself. An Agenda for Peace turned the theoretical concept into international practice, and the liberal spirit accompanying it imprinted on the research approaches that guide peacebuilding activities. Executed in the form of democratic transformation and statebuilding, peacebuilding operations often did not bring the expected results and called on a lot of criticism. Besides, throughout the decades dominating approaches (liberalism complemented by institutional and critical IR theories) have not been able to explain the continuous unattainability of sustainable peace and exacerbation of violence. A little attention has been given to peacebuilding by the realist theory, which has limited interest in local conflicts. In this aspect, the article aims to discuss how the realist theories have been addressing the topic of peacebuilding so far, analyse what are the main assumptions related to peacebuilding from a realist perspective; and assess if the realist theories can be helpful in resolving the problem of peacebuilding ineffectiveness. The article opens further discussion on whether the realist perspective and its focus on states’ interests, rather than (democratic and liberal) values and institutions, can be used for analysing the problems of the peacebuilding process and can help to better understand situations, where it is ineffective.

Refine search results

Recenzja: Marcin Zubek, Budowanie pokoju w środowisku konfliktowym na przykładzie Afganistanu. Efektywność działań społeczności międzynarodowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2021, ss. 228

Exchange Punches, Not Bullets: Reconciliation through Combat Sports

Rola sił zbrojnych w procesie budowania pokoju - casus Bośni i Hercegowiny

Nowe instrumenty ONZ zapewnienia bezpieczeństwa międzynarodowego i budowania pokoju

Digital Pathways to Peace. The Role of Social Media in Education for Peace

Cause and Effect of Military Conflicts in the Context of Sub-Saharan Africa’s Fragile States

Udział i rola kobiet w negocjacjach pokojowych

Komisja Budowania Pokoju Organizacji Narodów Zjednoczonych – sukces czy porażka?

Bottom-up peace-building: Local engagement in resolving conflicts

Religion, Politics, and Peacebuilding: “The Method of Sant’ Egidio”

Realism – Forgotten Theory for Peacebuilding