Search results

1

Potrzeby i możliwości w dziedzinie ochrony nowożytnych fortyfikacji w Polsce

100%

Ptaśnik M.

Ochrona Zabytków

|

1965

|

issue 2

3-4

FR

La nécessité de sauvegarder les biens acquis par l’activité scientifique, technique ou artistique en vue des siècles futurs, s’est manifestée en Pologne p a r la votation en 1962 de la loi concernant „la protection des biens culturels et les musées”. S uivant les prescriptions de cette loi, la protection des monuments concerne „les sites ayant une valeur architecturale e t les monuments importants pour l’histoire de l’a rc h ite c tu re ” aussi bien que les lieux et monuments liés à des événements historiques notoires. Ces décisions constituent une base légale pour la sauvegarde de nombreuses fortifications disséminées sur le te rra in de tout notre pays. Néanmoins la classification jusqu’ alors employée pour les monuments historiques n’envisage point les nombreuses constructions d ’a rt militaire de grande valeur mais d ’époques plus récentes, notamment des ΧΙΧ-e e t XX-e siècles, qui ont p o u rtan t une importance incontestable pour l’histoire de l’architec ture militaire. Les constructions de défense ayant perdu leur v aleu r d ’utilité vu le développement rapide de la technique milita ire et n ’é ta n t pas administrées de façon rationnelle ni adaptées aux besoins de la vie contemporaine, menacent de tomber en ruine. Cet état de chose exige une intervention immédiate sur trois plans d ’activité: — travaux de recherches scientifiques, — sauvegarde e t conservation suivant la méthode la plus rationnelle, — utilisation des fortifications abandonnées pour des fins utiles et les besoins de la société. L’adaptation des bâtiments abandonnés, qui pourr a it leur g aran tir des conditions de survie, mérite une attention particulière compte tenu des difficultés de trouver un utilisateur et une fonction sociale nouvelle. Une des meilleures formes d ’adaptation aux besoins de la vie contemporaine de ce genre de monument se présente p a r son aménagement au service du tourisme avec si possible une exposition muséographique sur place. La solution du problème de la protection des fortifications modernes en Pologne exige un plan d’activité d ’ensemble, qui entra îne les motions suivantes: Un groupe devrait réunir des spécialistes (experts) dans ce domaine et des institutions intéressées aux problèmes précités. Un inventaire e t une classification de l’arch itecture militaire devraient être établis, Une protection générale pour conserver les monuments d’a rt militaire les plus remarquables ainsi qu’un programme des trav a u x d’investigation et de documentation. Il fau t prévoir dans le programme les in te rv en tions les plus pressantes e t former une base réelle pour leur réalisation avec la collaboration des autorités, intéressées à ses problèmes, et des institutions compétentes.

2

Koszary i infrastruktura szkoleniowa Podlaskiej Brygady Kawalerii 1937–1939. Wybrane aspekty

84%

Radulski Ł.

Studia Podlaskie

|

2020

|

vol. 28

163-209

EN

The article is an addendum to the history of housing and training facilities of the Polish Armed Forces of the Second Polish Republic. The author takes a closer look at the aforementioned themes by investigating the case of the Podlaska Cavalry Brigade in years 1937–1939, a time of its peacetime activity prior to the outbreak of World War II.

PL

Artykuł stanowi przyczynek do dziejów bazy kwaterunkowej i szkoleniowej kawalerii Wojska Polskiego okresu II Rzeczypospolitej. Autor szczegółowo przedstawił wspomniane kwestie na przykładzie Podlaskiej Brygady Kawalerii – w ostatnim stadium jej pokojowego funkcjonowania, to znaczy w latach 1937–1939.

3

Ostatni fort zachodu ku wschodnim rubieżom – Wilno jako obóz i obszar warowny w latach 1922–1939

59%

Kucharski S.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2016

|

vol. XVII (LXVIII)

|

issue 2-3 (256-257)

145-200

EN

The article describes the organization, transformations and functioning of a unique military territorial administration entity, i.e. the Command of the Fortified Area “Wilno” (Vilnius), focusing especially on its infrastructure – the complexes of barracks, warehouses, communication routes and fortifications. In 1923 fortification works were initiated around Wilno, the largest Polish garrison, aiming at making the city capable of all-round defence for several weeks. For financial and organizational reasons these works have never been finished and their results were quite modest – only 4 combat bunkers and not nearly 100 ammunition warehouses were built. These objects were not destined to be tested in combat – the fortress units, specially formed in Wilno, were used in 1939 on other sectors of the front. However, a considerable part of the military buildings in Wilno has survived until today and consitutes a unique legacy of the pioneer period of military engineering of the Second Polish Republic.

RU

В статье описывается организация, эволюция и функционирование уникального органа территориального военного управления, которым являлся штаб укрепленной области „Вильнюс”, в особенности его инфраструктуры – казарм, складов, транспортных путей и оборонительных сооружений. Вокруг Вильнюса, крупнейшего польского гарнизона, уже в 1923 г. было начато фортификационное строительство с целью обеспечить круговую оборону города в течение нескольких недель. Ввиду финансовых и организационных причин эти работы не были окончены, а их результат оказался весьма скромным – были построено всего 4 бункера и менее 100 складов боеприпасов. Этим объектам не суждено было участвовать в войне – специально сформированные в Вильнюсе воинские части были использованы в 1939 г. на других участках фронта. Значительная часть военных построек в Вильнюсе, однако, сохранилась до наших дней и представляет собой уникальное свидетельство новаторского этапа в развитии военной инженерии 2-й Полской Республики.

PL

Artykuł opisuje organizację, przemiany i funkcjonowanie unikatowego organu wojskowej administracji terenowej, jakim było Dowództwo Obszaru Warownego „Wilno”, ze szczególnym uwzględnieniem jego infrastruktury – zespołów koszarowych, magazynów, szlaków komunikacyjnych i fortyfikacji. Wokół Wilna, będącego największym polskim garnizonem, rozpoczęto bowiem w 1923 r. prace fortyfikacyjne, mające na celu uczynić miasto zdolnym do obrony okrężnej przez kilka tygodni. Z przyczyn finansowych i organizacyjnych prace te nie zostały jednak nigdy ukończone, a ich rezultat był bardzo skromny – wzniesiono zaledwie 4 schrony bojowe i niecałe 100 magazynów amunicji. Obiektom tym nie dane było sprawdzić się w walce – specjalnie sformowane w Wilnie oddziały forteczne użyto w 1939 r. na innych odcinkach frontu. Znaczna część budowli wojskowych w Wilnie przetrwała jednak do dziś i jest unikatowym świadectwem pionierskiego okresu inżynierii wojskowej II Rzeczypospolitej.

Refine search results

1 Ochrona Zabytków

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Studia Podlaskie

1 Kucharski S.

1 Ptaśnik M.

1 Radulski Ł.

1 2020

1 2016

1 1965

Potrzeby i możliwości w dziedzinie ochrony nowożytnych fortyfikacji w Polsce

Koszary i infrastruktura szkoleniowa Podlaskiej Brygady Kawalerii 1937–1939. Wybrane aspekty

Ostatni fort zachodu ku wschodnim rubieżom – Wilno jako obóz i obszar warowny w latach 1922–1939