Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  cel inflacyjny
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Strefa euro należy do najwolniej rozwijających się obszarów globalnej gospodarki. Jej problemy rozwojowe pozostają w sprzeczności z głównymi celami Unii Gospodarczej i Walutowej, sformułowanymi w Traktacie z Maastricht oraz stawiają pod znakiem zapytania korzyści z dalszego pogłębiania integracji europejskiej. Wyzwaniem dla skuteczności polityki gospodarczej prowadzonej przez instytucje europejskie, zwłaszcza Europejski Bank Centralny, był kryzys lat 2007–2008 oraz okres po kryzysie. Pokazały one, że kraje strefy euro jako całość nie potrafią pogodzić priorytetu niskiej inflacji z zapewnieniem gospodarce warunków do ożywienia; przeciwnie, wskutek niskiej skuteczności podejmowanych działań antykryzysowych, warunki te wydają się ulegać pogorszeniu. W konsekwencji gospodarka strefy euro może znajdować się w „pułapce niskiej inflacji”, niosącej ze sobą ryzyko wieloletniej stagnacji, połączonej z tendencjami deflacyjnymi. W celu uzasadnienia powyższej hipotezy dokonano oszacowania parametrów strukturalnych modeli za pomocą metody wektorowej autoregresji (Vector Autoregression Model- -VAR). Badania potwierdziły, iż wzrost podstawowej stopy procentowej EBC oraz realnej stopy procentowej prowadzi do ponadproporcjonalnego wzrostu luki PKB w strefie euro. Jeśli zatem EBC prowadzi politykę monetarną bezpośrednio zorientowaną na realizację założonego z góry i zarazem restrykcyjnego celu inflacyjnego, wówczas negatywnie wpływa to na dynamikę wzrostu gospodarczego. W przypadku utrzymywania się tej sytuacji przez dłuższy okres, gospodarce strefy euro grozi pojawienie się i utrwalenie wśród uczestników rynku oczekiwań deflacyjnych. Wówczas dążenie do ożywienia gospodarczego w strefie euro stanie się zadaniem niezwykle trudnym.
EN
The euro area is one of the slowest-growing areas of the global economy. Developmental problems of the euro area are in contradiction with the main objectives of the economic and monetary union, formulated in the Maastricht Treaty, and call into question the benefits of further deepening of European integration. The challenge for the effectiveness of economic policy conducted by the European institutions, especially the European Central Bank, was a crisis of 2007–2008 and the period after the crisis. They showed that the countries of the euro area as a whole can not reconcile the low inflation priority with maintaining conditions for the economic recovery; on the contrary, due to the low effectiveness of anti-crisis actions, these conditions seem to be getting worse. As a result, the euro area economy may be in a “low inflation trap”, carrying the risk of long-run stagnation, combined with deflationary tendencies. In order to justify the above mentioned hypothesis, it was estimated the structural parameters of the models using Vector Autoregression method (VAR). Studies have shown that an increase in the basic interest rate of the ECB and the real interest rate leads to a more than proportional increase in the output gap in the in the euro zone. Thus, if the ECB conducts monetary policy directly oriented in advance on realization of restrictive inflation target, then it negatively affects economic growth. If this situation persists for a long period of time, the euro area economy is threatened by the rise and maintenance deflation expectations among market participants. Then the pursuit of economic recovery in the euro zone becomes a very difficult task.
RU
Зона евро относится к наиболее медленно развивающимся территориям глобальной эко- номики. Ее проблемы развития вступают в противоречие с главными целями Экономи- ческого и Валютного союза, сформулированными в Маастрихтском договоре и ставят под вопрос выгоду от дальнейшего углубления европейской интеграции. Вызовом для эффективности экономической политики, проводимой европейскими институтами, осо- бенно Европейским центральным банком, был кризис 2007–2008 гг., а также период после кризиса. Оказалось, что страны зоны евро не умеют сообща примирить приоритет низкой инфляции с обеспечением экономике условий для оживления: напротив, в резуль- тате низкой эффективности антикризисных мер эти условия ухудшаются. В результате экономика зоны евро может оказаться в ловушке низкой инфляции, влекущей за собой риск многолетней стагнации вкупе с тенденцией к дефляции. С целью проверки вышеизложенной гипотезы была сделана оценка структурных па- раметров нескольких моделей с помощью метода векторной авторегрессии (VAR). Ре- зультаты показывают, что рост основной процентной ставки Европейского центрального банка и реальной процентной ставки ведет к сверхпропорциональному росту разрыва ВВП в зоне евро. Если Европейский центральный банк проводит монетарную поли- тику, прямо направленную на достижение жесткой инфляционной цели, то это отри- цательно влияет на динамику экономического роста. Если такая ситуация сохранится более длительное время, то экономика зоны евро окажется под угрозой появления среди участников рынка дефляционных ожиданий. В этом случае достижение экономического оживления в зоне евро окажется необыкновенно трудной задачей.
2
100%
PL
Inflacja jest podstawową kategorią w gospodarce. Ekonomiści głównego nurtu twierdzą, iż jej poziom nie może być wysoki oraz zbyt niski, gdyż szkodzi to gospodarce. Dlatego współcześnie podstawowym celem banków centralnych jest utrzymanie wzrostu cen konsumpcyjnych na niskim poziomie. Głównym celem opracowania jest ocena stopnia realizacji celu inflacyjnego Narodowego Banku Polskiego, wyznaczonego na poziomie 2,5% rocznie z dopuszczalnym przedziałem wahań +/- 1 punkt procentowy oraz wskazanie głównych przyczyn, które kształtowały stopę faktycznej inflacji. Metody badawcze, które zastosowano w opracowaniu to dedukcja oraz analiza wskaźników statystycznych. W latach 2008-2011 roczna inflacja w Polsce była zbliżona do celu inflacyjnego tylko w 2010 roku. W pozostałych latach kształtowała się w pobliżu górnej granicy przedziału oraz ją przewyższała. Głównymi czynniki wpływającymi na wzrost cen były: 1) zmiany popytu globalnego, które najsilniej oddziaływały na stopę inflacji po 4 kwartałach, z czego najważniejszą kategorią popytu globalnego była konsumpcja; 2) zmiany płac, przy czym wzrost samych płac nominalnych wpływał najmocniej na wzrost cen w tym samym kwartale, a po uwzględnieniu zmian wydajności pracy najsilniejsza reakcja inflacji występowała po 4 kwartałach; 3) zmiany cen surowców na rynkach światowych; 4) zmiany kursu złotego w stosunku do euro i dolara. Czynniki te wpływały na wzrost cen konsumpcyjnych również z opóźnieniem czasowym.
EN
Monetary policy requires the selection of a specific inflation measure. Because of serious methodological differences between competing inflation indices, the choice of a particular index may have serious consequences for money supply, interest rates and nominal GDP. This article describes the theoretical assumptions of three competing inflation measures (CPI, core inflation, and the GDP deflator) in the context of monetary policy goals. The theoretical analysis is focused on explaining the causes for the differences between competing inflation measures (especially in the context of supply-side shocks) and specifying situations when they are optimal. The empirical analysis stresses significant differences between competing inflation measures, both short and long-term. The article ends with a summary of the advantages and disadvantages of different inflation measures in the context of central banking practices. The author presents his recommendations regarding the subject and his views about the future of inflation targeting.
PL
Polityka monetarna wymaga wyboru odpowiedniego miernika. W literaturze przedmiotu zauważa się wiele różnic metodologicznych dotyczących konstrukcji wskaźnika inflacji. Dobór wskaźnika może wpływać na podaż pieniądza, stopy procentowe oraz nominalne PKB. Celem artykułu jest bliższe przyjrzenie się trzem najczęściej stosowanym wskaźnikom cen i poddanie ich ocenie w kontekście prowadzenia polityki monetarnej. W tym celu analizie empirycznej poddano gospodarki dwóch krajów – Japonii i USA.
PL
W wielu krajach, w tym w Polsce, banki centralne przyjęły strategię w polityce pieniężnej określaną jako cel inflacyjny. Cele inflacyjne są zazwyczaj formułowane jako określony poziom wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych (Consumer Price Index - CPI). Wskaźnik ten obejmuje jednakże ceny żywności i energii, które niemal całkowicie pozostają poza oddziaływaniem decyzji polityki pieniężnej. Wydaje się więc uzasadnione uwzględnianie w kształtowaniu reakcji polityki pieniężnej inflacji bazowej (z wyłączeniem cen żywności i energii).
EN
In many countries, including Poland, central banks have adopted the monetary policy strategy known as inflation targeting. Usually, inflation targets are formulated as a given level of consumer price index (CPI). However, this measure includes food and energy prices, which are almost entirely beyond the impact of monetary policy decisions. Thus, while shaping monetary policy reactions, it seems justified to take into account core inflation (excluding food and energy prices).
EN
The Maastricht Treaty requires, among others, that the European Union member states should implement standards, principles and instruments of the European System of Central Banks. From the viewpoint of responsibilities of the central bank, this implies domination of the monetary policy over the needs of the economic policy, because the principal goal of this institution is to keep stable the purchasing power of the issued currency. Different strategies can be used to achieve this goal. One such strategy concentrates directly on controlling the inflation target, which is commonly considered a very effective method of stabilizing the purchasing power of the currency. This strategy strengthens the general macroeconomic stability via the channel of monetary transmission, which brings best results in countries with stable and well developed economies, but it is often implemented also in the emerging market countries.
PL
Traktat z Maastricht zobowiązał kraje Unii Europejskiej m.in. do wprowadzenia standardów, zasad oraz instrumentów Europejskiego Systemu Banków Centralnych. Z punktu widzenia zadań banku centralnego oznacza to prymat polityki pieniężnej nad wymogami polityki gospodarczej, ponieważ celem nadrzędnym tej instytucji jest utrzymanie stabilnej siły nabywczej pieniądza emitowanego przez dany bank centralny. W realizacji tej misji banki centralne stosują różne strategie. Jedną z nich jest strategia bezpośredniego celu inflacyjnego. Strategia ta, przez kanał transmisji monetarnej, kształtując cenę pieniądza, sprzyja ogólnej równowadze makroekonomicznej. Przynosi ona najlepsze efekty w krajach o relatywnie stabilnej i wysoko rozwiniętej gospodarce, ale jest także rozpowszechniona w krajach zaliczanych do rynków wschodzących.
PL
Traktat z Maastricht zobowiązał kraje Unii Europejskiej m.in. do wprowadzenia standardów, zasad oraz instrumentów Europejskiego Systemu Banków Centralnych. Oznacza to w szczególności prymat polityki pieniężnej nad polityką gospodarczą, bowiem celem nadrzędnym jest utrzymanie stabilnej siły pieniądza emitowanego przez dany bank centralny. W realizacji tej misji banki centralne stosują różne strategie. Jedną z nich jest strategia bezpośredniego celu inflacyjnego, powszechne uznawana za skuteczną metodę stabilizacji siły nabywczej waluty. Strategia ta poprzez kanał transmisji monetarnej sprzyja ogólnej równowadze makroekonomicznej. Przynosi najlepsze efekty w krajach o relatywnie stabilnych cenach i stosunkowo zamożnych, ale ma także szerokie zastosowanie w krajach zaliczanych do rynków wschodzących.
EN
The Maastricht Treaty requires, among others, that the European Union member states should implement standards, principles and instruments of the European System of Central Banks. This implies, in particular, that the monetary policy dominates over the economic policy, because the principal goal of every Central Bank is to keep the value of the issued currency stable. Different strategies can be used to achieve this goal. One such strategy concentrates directly on controlling the inflation target, which is commonly considered a very effective method of stabilizing the purchasing power of the given currency. This strategy strengthens the general macroeconomic stability via the channel of monetary transmission, which brings best results in relatively affluent countries, where prices are stable, but it can be implemented also in emerging market countries.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.