Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: cesarz Karol IV

Sort By:

Limit search:

Książę słupski Kazimierz IV (Kaźko) jako luksemburski kandydat do tronu polskiego

100%

Karczewski D.

Przegląd Zachodniopomorski

2017

issue 2

113-127

Casimir IV – Kaźko (ca. 1351–1377), Duke of Słupsk and Dobrzyń, Lord of Bydgoszcz, has piqued the historians’ interest mostly due to the fact that he was the only maternal grandson of the Polish King Casimir III the Great (1310–1370). Recognised by his grandfather, for a brief moment he was a legitimate candidate for the Polish throne. The Pomeranian duke played a role in Casimir III the Great’s anti-Teutonic policy (his marriage with the daughter of the Grand Duke of Lithuania, Algidras) and in his succession negotiations with his nephew – King of Hungary, Louis the Great. Kaźko’s significance in international dynastic politics has greatly increased with the marriage between the German Emperor and King of Bohemia Charles IV and Kaźko’s elder sister, Elisabeth (1363). As the emperor’s brother-in-law, he became an important, although passive, element in the succession plans designed by Charles IV and the Polish supporters of the Luxembourg dynasty – a faction of legitimists, opposed to the prospect of the Polish Crown falling in the hands of the Hungarian Angevins. The Hungarian king’s retaliation, which ended in breaking the stipulations of Casimir III the Great’s testament, resulted in Louis claiming the Polish Crown. In the emperor’s eyes, Kaźko has lost his political value and became an exemplary vassal of the King of Poland and Hungary, Louis the Great. While fighting in the king’s service, Kaźko was severely wounded and died shortly after (January 2, 1377).

Postać Kazimierza – Kaźka IV (ok. 1351–1377), księcia słupskiego i dobrzyńskiego, pana Bydgoszczy, wzbudzała zainteresowanie historyków przede wszystkim dlatego, że był on jedynym wnukiem po kądzieli króla polskiego Kazimierza Wielkiego (1310–1370). Dzięki usynowieniu przez swego dziada stał się przez moment realnym kandydatem do tronu polskiego. Książę pomorski był wykorzystywany przez Kazimierza Wielkiego w jego polityce antykrzyżackiej (małżeństwo z córką wielkiego księcia litewskiego Olgierda) i w przetargach sukcesyjnych z siostrzeńcem – królem węgierski Ludwikiem Wielkim. Rola Kaźka w międzynarodowej polityce dynastycznej niepomiernie wzrosła od zawarcia małżeństwa cesarza niemieckiego i króla Czech Karola IV Luksemburskiego z jego starszą siostrą Elżbietą (1363). Jako cesarski szwagier stał się u schyłku życia króla Kazimierza ważnym, choć raczej biernym, elementem w planach sukcesyjnych Karola IV i polskich zwolenników dynastii luksemburskiej – stronnictwa legitymistów, przeciwko uprawnieniom do objęcia korony Królestwa Polskiego przez węgierskich Andegawenów. Kontrakcja króla węgierskiego, zakończona złamaniem postanowień testamentu Kazimierza Wielkiego, przyniosła Ludwikowi koronę Polski. W oczach cesarza książę Kaźko stracił swoją wartość polityczną i stał się przykładnym wasalem króla Polski i Węgier Ludwika Andegaweńskiego. Walcząc w królewskiej służbie, został ciężko ranny i zmarł 2 stycznia 1377 roku.

Refine search results

1 Przegląd Zachodniopomorski

1 Karczewski D.

1 2017

Search results

Książę słupski Kazimierz IV (Kaźko) jako luksemburski kandydat do tronu polskiego